Het leven moest doorgaan

VAN WIEG TOT GRAF

In deze rubriek vertellen we het verhaal achter een familiebericht. Is er in uw omgeving iemand overleden, die niet vergeten mag worden? Laat het ons weten: gh.redactie@ad.nl.

‘Het leven moest doorgaan’

Annemarie Hofman-Brondijk (1967 - 2016)

 

Spontaan, vrolijk en recht door zee. Dat was Annemarie Hofman-Brondijk ten voeten uit.
Een enorme doorzetter ook. Ondanks haar ziekte moest het leven gewoon doorgaan.

'Vraag me niet hoe het gaat, ik voel me goed. Dus laten we het over iets leuks hebben’, zei ze vaak. Annemarie stond het liefst niet te veel stil bij haar ziekte, vertelt man Peter. ,,Accepteren was er niet bij, ze ondernam van alles. Tot op haar sterfbed werkte ze nog aan haar afstudeerscriptie, de laatste hobbel voor haar hbo-diploma commerciële economie. Helaas is ze in het zicht van de eindstreep overleden.’’
Annemarie werd geboren in Stolwijk en groeide op in de Betuwe. Ze volgde een studie economie, maar maakte die niet af. Tijdens een vakantie op Kos leerde ze Peter kennen. ,,Ik viel direct op haar spontaniteit. We wisselden telefoonnummers uit en hebben elkaar pas in Nederland gebeld.’’ De vonk sloeg over. Ze trouwden, streken neer in Schoonhoven en kregen twee prachtige zoons: Max (13) en Rens (10). Ook dit paste bij Annemarie: ze vond zichzelf een echte jongensmama en was reuze trots op ‘haar mannen’.
,,Ze was een hele goede moeder’’, zegt Rens. ,,Ze hielp ons met huiswerk, las voor, speelde spelletjes met ons en kwam aanmoedigen bij atletiek en voetbal. ’s Avonds gingen we gezellig op de bank televisie kijken en iets drinken. Mama kon ook heel lekker koken, vooral groente, aardappels en vlees, en pasta. En we gingen elk jaar op wintersport in Tirol. De fakkeltochten met soep en de skiwedstrijden waren het allerleukst.’’

Warm
De afgelopen twintig jaar werkte Annemarie bij de Rabobank als verkoop- en serviceadviseur. Haar collega’s waren gek met haar, zo blijkt uit hun afscheidsboek: ‘Eerlijk, lekker direct, altijd in voor een goede grap en enorm betrokken. Een warme collega met het hart op de goede plek’, valt er te lezen. En ook: hardwerkend, opgewekt, chaotisch, druk en leverancier van snoep en koek. Klonk op de radio muziek van de Golden Earring of Happy van Pharrell Williams, dan draaide Annemarie het volume hoger en maakte een dansje.
Naast haar werk was Annemarie opnieuw aan een hbo-studie begonnen. Ook was ze penningmeester van atletiekvereniging Avantri, waar ze ruim dertig jaar sportte en waar het hele gezin lid van is. ,,Annemarie was geen fanatieke loper, maar deed het om in conditie te blijven. Als penningmeester heeft ze de administratie van nul af aan in een geautomatiseerd systeem gezet.’’ Rens: ,,Max en ik mochten mama soms helpen met wedstrijdgeld tellen. Dat deden we in de kelder.’’
Hoewel Annemarie levenslustig was en duizend dingen tegelijk kon, kreeg ze in 2012 de diagnose nierkanker. Ze kroop door het oog van de naald en knapte na een operatie weer op. Helaas gebeurde wat ze al voorvoelde: in september 2015 was de ziekte terug. ,,Bestralingen en chemotabletten leken aan te slaan, maar op 1 juni 2016 overleed Annemarie toch plotseling aan een hersenbloeding, veroorzaakt door uitzaaiingen.’’
Peter is uit eigen beweging gestopt met werken om voor de jongens te zorgen. ,,Het was best wennen om van een drukke ict-baan over te schakelen naar huisman. Zeker omdat Annemarie zo’n bezige bij was en thuis alles regelde. Gelukkig had ze al het nodige aan mij overgedragen en alles panklaar achtergelaten. Nu ben ik degene die de kinderen helpt met hun huiswerk en spreekbeurten, al hebben we ook een grote steun aan oma.” Rens: ,,Ik had een 9- voor mijn spreekbeurt over het heelal.’’
Tijdens het afscheid klonk door Annemarie zelfgekozen muziek van de Golden Earring, waaronder As long as the wind blows (I can’t stop loving you), als boodschap aan ‘haar mannen’. Op de glazen grafsteen is een zonnebloem gegraveerd, haar lievelingsbloem. Het gezin bezoekt het graf geregeld. Rens: ,,Als we een patatje gaan eten bij het Veer, gaan we altijd even bij mama langs.’’

Auteur: Monique de Vries

 

 

 

Zoeken



Website sponsors