2 Seen Lauf Afritz (2)
Wedstrijdverslag
08 augustus 2004
Afritz am See Oostenrijk
Het is zondag 8 augustus 2004. Ik ben op vakantie in Oostenrijk aan de Ossiacher See, in Karintie, tegen de Italiaanse grens.Het is warm weer. Om 9.00 uur staat er een loopje gepland in Afritz over 12 kilometer. De zogenaamde zwei Seen Lauf. Ik sta om 7 uur op en eet wat op mijn gemak. Ik ga om half 8 weg om op tijd te zijn. Dat is geen probleem. Even over 8 uur ben ik er.Ik schrijf me in voor 10 Euro en krijg een shirtje aan met een startnummer erop, wat wel erg krap zit. Het is wel rekbaar. Ik raak aan de praat met wat Nederlanders die bij Afritz op de camping staan en deze loop al een aantal keren hadden gedaan.Eentje loopt 16/17 kilometer per uur gemiddeld en had als snelste tijd 58 minuten staan. Over 12 kilometer kon ik dat toen nog niet bevatten, maar na afloop wel.Ik werd al gewaarschuwd dat het een pittig parcours was. Een weg tussen twee meren. Wat kan daar nu heel pittig aan zijn dacht ik en ik zat al aan een tijd dik binnen het uur te denken.Om 9.00 uur was de start vanaf een grasveld naast de camping. We liepen het hek uit en gingen de weg op. Ineens sloeg iedereen rechtsaf en er volgde een heel steil bergpaadje met bagger en stenen. We bleven maar stijgen. Het ging daarna op en neer. Hard naar boven lopen ging niet, daar was het te steil voor en er werd heel wat afgewandeld. Naar beneden ging het ook niet snel, want je moest uitkijken voor losse steentjes en valpartijen. Ook gevaar voor zwikken was zeker aanwezig. Na 4 kilometer zat ik er al doorheen. Wat een parcours zeg.Vanaf helemaal boven ging het in vliegende vaart en gevaar voor eigen leven hard naar beneden. Onderweg moesten hekken worden geopend en moesten er hindernissen in de vorm van trapjes over balken worden genomen. Bij één van deze hindernissen gleed ik hard onderuit en haalde mijn scheenbeen flink open. Overal flinke schrammen en het bloedde goed.Hard zijn en doorgaan. We kwamen weer op asfalt. Met een daling van 15% vloog het naar beneden. Ik ging zo snel naar beneden dat ik niets van de omgeving zag Ik kwam voorbij een heg en schrok me naar. Ineens een grote klap. Er stond een Oostenrijker van een bandje met twee bekkens tegen elkaar te slaan. Toen ik zo schrok lag iedereen dubbel.Beneden aangekomen liep ik om het meer en kwam ik weer een beetje in mijn ritme.Dat was helaas van korte duur, want aan de andere kant van het meer moest die 15% omhoog ook weer geklommen worden. Mijn kuiten stonden op springen en ik moest even wandelen. Boven gekomen gingen we de rimboe weer in en daalden we snel tussen de blubber en de steentjes.Het beste was eraf en ook de concentratie verslapte wat. Bijna beneden stapte ik in een halve kuil en ging flink door mijn linker enkel. Ik ving de klap nog enigszins op, maar hij kwam toch hard aan.Ik kon mijn weg vervolgen en deed het nog wat voorzichtiger aan. De finish kwam in zicht. Uiteindelijk had ik nog puf voor een kleine vesnelling en kwam ik binnen in 1.07.15Wat een parcours zeg. Nu snap ik wat ze bedoelen met een pittige loop. Zo iets had ik nog nooit meegemaakt, maar het had wel iets bijzonders.
Afritz am See Oostenrijk
Het is zondag 8 augustus 2004. Ik ben op vakantie in Oostenrijk aan de Ossiacher See, in Karintie, tegen de Italiaanse grens.Het is warm weer. Om 9.00 uur staat er een loopje gepland in Afritz over 12 kilometer. De zogenaamde zwei Seen Lauf. Ik sta om 7 uur op en eet wat op mijn gemak. Ik ga om half 8 weg om op tijd te zijn. Dat is geen probleem. Even over 8 uur ben ik er.Ik schrijf me in voor 10 Euro en krijg een shirtje aan met een startnummer erop, wat wel erg krap zit. Het is wel rekbaar. Ik raak aan de praat met wat Nederlanders die bij Afritz op de camping staan en deze loop al een aantal keren hadden gedaan.Eentje loopt 16/17 kilometer per uur gemiddeld en had als snelste tijd 58 minuten staan. Over 12 kilometer kon ik dat toen nog niet bevatten, maar na afloop wel.Ik werd al gewaarschuwd dat het een pittig parcours was. Een weg tussen twee meren. Wat kan daar nu heel pittig aan zijn dacht ik en ik zat al aan een tijd dik binnen het uur te denken.Om 9.00 uur was de start vanaf een grasveld naast de camping. We liepen het hek uit en gingen de weg op. Ineens sloeg iedereen rechtsaf en er volgde een heel steil bergpaadje met bagger en stenen. We bleven maar stijgen. Het ging daarna op en neer. Hard naar boven lopen ging niet, daar was het te steil voor en er werd heel wat afgewandeld. Naar beneden ging het ook niet snel, want je moest uitkijken voor losse steentjes en valpartijen. Ook gevaar voor zwikken was zeker aanwezig. Na 4 kilometer zat ik er al doorheen. Wat een parcours zeg.Vanaf helemaal boven ging het in vliegende vaart en gevaar voor eigen leven hard naar beneden. Onderweg moesten hekken worden geopend en moesten er hindernissen in de vorm van trapjes over balken worden genomen. Bij één van deze hindernissen gleed ik hard onderuit en haalde mijn scheenbeen flink open. Overal flinke schrammen en het bloedde goed.Hard zijn en doorgaan. We kwamen weer op asfalt. Met een daling van 15% vloog het naar beneden. Ik ging zo snel naar beneden dat ik niets van de omgeving zag Ik kwam voorbij een heg en schrok me naar. Ineens een grote klap. Er stond een Oostenrijker van een bandje met twee bekkens tegen elkaar te slaan. Toen ik zo schrok lag iedereen dubbel.Beneden aangekomen liep ik om het meer en kwam ik weer een beetje in mijn ritme.Dat was helaas van korte duur, want aan de andere kant van het meer moest die 15% omhoog ook weer geklommen worden. Mijn kuiten stonden op springen en ik moest even wandelen. Boven gekomen gingen we de rimboe weer in en daalden we snel tussen de blubber en de steentjes.Het beste was eraf en ook de concentratie verslapte wat. Bijna beneden stapte ik in een halve kuil en ging flink door mijn linker enkel. Ik ving de klap nog enigszins op, maar hij kwam toch hard aan.Ik kon mijn weg vervolgen en deed het nog wat voorzichtiger aan. De finish kwam in zicht. Uiteindelijk had ik nog puf voor een kleine vesnelling en kwam ik binnen in 1.07.15Wat een parcours zeg. Nu snap ik wat ze bedoelen met een pittige loop. Zo iets had ik nog nooit meegemaakt, maar het had wel iets bijzonders.
