Marathon Brabant (1)
Wedstrijdverslag
31 oktober 2004
Etten-Leur
Na 3 bezoeken bij de fysio schiet het met mijn heup nog niet erg op. Ik blijf pijn houden. Ik weet het ook niet meer. Ik vraag of ik voorzichtig weer wat kan gaan lopen. Na de marathon van Eindhoven heb ik helemaal niet meer gelopen. In die drie weken is de conditie er niet op vooruit gegaan. Ik had me voor-ingeschreven voor de marathon van Brabant in Etten-Leur, dus ik besluit daar ook naar toe te gaan.Voor de loop neem ik nog even een zware pijnstiller om de pijn in mijn heup wat minder te voelen.Ik ga van start en het gaat redelijk. De eerste 10 kilometer gaan in ruim 48 minuten. Ik ga iets te snel en merk dat de conditie niet best is. Vanaf 15 kilometer begin ik mijn heup best wel te voelen en merk ik ook dat ik pijn in mijn kuiten begin te krijgen. Het begin van het einde. Ik heb nog 6 kilometer om te ervaren of de pijn erger wordt, voordat ik het eerste rondje van 21 kilometer heb afgelegd.De pijn wordt iets erger, maar nog goed uit te houden. Wat erger is, is de conditie. Ik moet al stukken gaan wandelen vanaf de 18/19 kilometer. Het enige voordeel is dat de pijn in mijn heup hierdoor verminderd. Op het halve marathonpunt is mijn tussentijd al 1.48 en het zal een hele dobber worden om binnen de tijd binnen te komen van 5 uur. Mijn doel is uitlopen zonder al te veel pijn te lijden en dan wel binnen de tijd van 5 uur.Het wordt niet makkelijk. De afstanden die ik loop worden steeds langer. Ik kom op een gegeven moment op een punt dat ik over iedere resterende kilometer 10 minuten mag doen. Dat moet lukken denk ik.Ik verzwak niet en het gaat nog steeds redelijk. Ik volbreng uiteindelijk de marathon in 4.25.10Het is voor mij een wonder dat het toch is gelukt en de pijn in mijn heup is helemaal niet extreem. Dit komt waarschijnlijk door de vele wandelpauzes, anders kan ik het ook niet verklaren. Ik ben benieuwd wat ik morgen voel.Dit was marathon 61 en eentje om niet snel te vergeten. Mijn slechtste van het jaar, maar toch eentje die me veel voldoening geeft, omdat je toch een heleboel kunt bereiken als het je het zelf erg graag wilt en als je een ijzeren wil hebt.(en een hoge pijngrens.) Voorlopig denk ik even niet aan een marathon. Ik schrijf me ook niet van te voren in. Eerst moet die pijn in die heup eens over zijn. Als dat zo is, dan is de Zuiderzee Marathon in Zwolle misschien een optie, maar dat zien we dan wel weer.
Etten-Leur
Na 3 bezoeken bij de fysio schiet het met mijn heup nog niet erg op. Ik blijf pijn houden. Ik weet het ook niet meer. Ik vraag of ik voorzichtig weer wat kan gaan lopen. Na de marathon van Eindhoven heb ik helemaal niet meer gelopen. In die drie weken is de conditie er niet op vooruit gegaan. Ik had me voor-ingeschreven voor de marathon van Brabant in Etten-Leur, dus ik besluit daar ook naar toe te gaan.Voor de loop neem ik nog even een zware pijnstiller om de pijn in mijn heup wat minder te voelen.Ik ga van start en het gaat redelijk. De eerste 10 kilometer gaan in ruim 48 minuten. Ik ga iets te snel en merk dat de conditie niet best is. Vanaf 15 kilometer begin ik mijn heup best wel te voelen en merk ik ook dat ik pijn in mijn kuiten begin te krijgen. Het begin van het einde. Ik heb nog 6 kilometer om te ervaren of de pijn erger wordt, voordat ik het eerste rondje van 21 kilometer heb afgelegd.De pijn wordt iets erger, maar nog goed uit te houden. Wat erger is, is de conditie. Ik moet al stukken gaan wandelen vanaf de 18/19 kilometer. Het enige voordeel is dat de pijn in mijn heup hierdoor verminderd. Op het halve marathonpunt is mijn tussentijd al 1.48 en het zal een hele dobber worden om binnen de tijd binnen te komen van 5 uur. Mijn doel is uitlopen zonder al te veel pijn te lijden en dan wel binnen de tijd van 5 uur.Het wordt niet makkelijk. De afstanden die ik loop worden steeds langer. Ik kom op een gegeven moment op een punt dat ik over iedere resterende kilometer 10 minuten mag doen. Dat moet lukken denk ik.Ik verzwak niet en het gaat nog steeds redelijk. Ik volbreng uiteindelijk de marathon in 4.25.10Het is voor mij een wonder dat het toch is gelukt en de pijn in mijn heup is helemaal niet extreem. Dit komt waarschijnlijk door de vele wandelpauzes, anders kan ik het ook niet verklaren. Ik ben benieuwd wat ik morgen voel.Dit was marathon 61 en eentje om niet snel te vergeten. Mijn slechtste van het jaar, maar toch eentje die me veel voldoening geeft, omdat je toch een heleboel kunt bereiken als het je het zelf erg graag wilt en als je een ijzeren wil hebt.(en een hoge pijngrens.) Voorlopig denk ik even niet aan een marathon. Ik schrijf me ook niet van te voren in. Eerst moet die pijn in die heup eens over zijn. Als dat zo is, dan is de Zuiderzee Marathon in Zwolle misschien een optie, maar dat zien we dan wel weer.
