Vaals - Venlo (3)
Wedstrijdverslag
17 juni 2004
Gingen wij jaren achtereen met 2 teams naar Limburg om de 100 kilometer tussen Vaals en Venlo door het heuvelachtige maar vooral fraaie Limburgse land af te leggen, is het de laatste jaren al een probleem om 1 team bij elkaar te krijgen. Maar na veel gelobbey vertrokken wij na eerst de mountainbikes te hebben opgehaald, beschikbaar gesteld door rijwielhandel Bram den Haak, zonder loopster (wat ons 5 strafminuten kost) met 13 personen naar Limburg. Na de koffiestop in wegrestaurant Nederweert alwaar de 7e loper Dick Hol zich met zijn vrouw Arja bij ons voegde, vertrokken wij naar Valkenburg waar wij de nacht zouden doorbrengen zodat wij ‘s ochtends fris aan de start konden verschijnen. Voor de meesten van ons zou dit anders uitpakken daar ‘s avonds de voetbalwedstrijd Nederland-Zweden op het programma stond. Het was een waar feest om de wedstrijd met honderden andere oranje supporters in de “Caddillac” te bekijken en de alcoholische dranken gingen dan ook in ruime mate door onze kelen. Maar ‘s ochtends was de wekker meedogenloos, om 7 uur zaten wij aan het ontbijt en om 8 uur togen wij vergezeld van een druilerige regenbui naar de start nabij het drielandenpunt in Vaals. Bij de start van de eerste loper was het echter al weer droog en aangekomen bij het wisselpunt in Wijlre begon de zon al aardig te prikken. De volgende loper was Wim. Die zou, daar hij zaterdag moest werken, zondagmorgen pas komen maar een half uur voor de wissel was er nog geen Wim te bekennen. Echter opeens stond hij er en was zelfs al aan het inlopen. Toen Bert na 15,8 km in een tijd van 1:07:01. finishte ging Wim er dan ook als de welbekende speer vandoor naar Nuth. Hierna zou het mijn beurt zijn. Wim roste de 13,8 km er in 54:11 doorheen wat hem een 4e plaats opleverde in het eindklassement. Mijn start begon lekker, de eerste 2 kilometer in 7:45 dat beloofde wat. Maar toen na een kilometer of vier zich de eerste steile heuvels aankondigden (de derde etappe is namelijk de zwaarste) begon de alcohol en de korte nacht zijn tol te eisen. De laatste 10 kilometers waren dan ook een kwelling. Had ik in 2000 nog een tijd van 1:07:36 gerealiseerd, nu deed ik er schrik niet 1:16:35 over. Met een bijna dood ervaring kwam ik over de finish in Nieuwstadt. Nu was het de beurt aan onze loopster, maar daar wij die niet hadden hebben wij Ben tussen al de loopsters op weg naar st. Joost gezonden. Met een glimlach op zijn gezicht kwam hij daar met 10,8 kilometer in de benen en 54:11 minuten later aan. Op het plaatselijke voetbalveld is er voor de lopers die hun taak er hebben opzitten gelegenheid om te douchen en nuttigen alle teams de lunch waarna er een herstart volgt. De eerste loper na de lunch was Jan. Jan had het ook niet gemakkelijk: de zon was aardig gaan branden en op deze etappe loop je voor het grootste gedeelte onbeschut, ook hij had wat last van de lange avond en korte nacht. Maar na 1:14:33 kwam hij 15,6 kilometer verder in Roermond aan waar hij werd omgewisseld voor Dick onze joker, speciaal hiervoor uit Eerbeek over laten komen. Dick, de laatste tijd wat minder getraind maar aan zijn come back bezig, kwam na 14,6 kilometer in een tijd van 1:14:36 in Reuver aan alwaar wij aan onze traditionele aardbeiensorbet zouden zitten, maar helaas de aardbeien waren op en wij moesten met minder genoegen nemen. Hier stond onze captain Johan klaar om de laatste etappe voor zijn rekening te nemen namelijk de 17 kilometer naar Venlo. Johan zoals bekend de laatste maanden in een bloedvorm kwam vergezeld van de fietsers Nico en Loek na 1:17:37 over de finish op de atletiekbaan van Scopias in Venlo. Hiermee kwam onze totaaltijd op 8:01:14 wat 24 minuten sneller was dan vorig jaar en wat ons een 23 plaats opleverde in het eindklassement van 48 teams waarvan het snelste team er 6:10:16 en het minst snelle team er 9:42:55 over deed. Na nog wat te hebben gegeten en gedronken en de prijsuitreiking te hebben bijgewoond togen wij weer terug naar Schoonhoven onderweg al weer plannen makend voor 2005 want het is elk jaar weer een erg gezellig en sportief uitje. Ronald Hamaker
Gingen wij jaren achtereen met 2 teams naar Limburg om de 100 kilometer tussen Vaals en Venlo door het heuvelachtige maar vooral fraaie Limburgse land af te leggen, is het de laatste jaren al een probleem om 1 team bij elkaar te krijgen. Maar na veel gelobbey vertrokken wij na eerst de mountainbikes te hebben opgehaald, beschikbaar gesteld door rijwielhandel Bram den Haak, zonder loopster (wat ons 5 strafminuten kost) met 13 personen naar Limburg. Na de koffiestop in wegrestaurant Nederweert alwaar de 7e loper Dick Hol zich met zijn vrouw Arja bij ons voegde, vertrokken wij naar Valkenburg waar wij de nacht zouden doorbrengen zodat wij ‘s ochtends fris aan de start konden verschijnen. Voor de meesten van ons zou dit anders uitpakken daar ‘s avonds de voetbalwedstrijd Nederland-Zweden op het programma stond. Het was een waar feest om de wedstrijd met honderden andere oranje supporters in de “Caddillac” te bekijken en de alcoholische dranken gingen dan ook in ruime mate door onze kelen. Maar ‘s ochtends was de wekker meedogenloos, om 7 uur zaten wij aan het ontbijt en om 8 uur togen wij vergezeld van een druilerige regenbui naar de start nabij het drielandenpunt in Vaals. Bij de start van de eerste loper was het echter al weer droog en aangekomen bij het wisselpunt in Wijlre begon de zon al aardig te prikken. De volgende loper was Wim. Die zou, daar hij zaterdag moest werken, zondagmorgen pas komen maar een half uur voor de wissel was er nog geen Wim te bekennen. Echter opeens stond hij er en was zelfs al aan het inlopen. Toen Bert na 15,8 km in een tijd van 1:07:01. finishte ging Wim er dan ook als de welbekende speer vandoor naar Nuth. Hierna zou het mijn beurt zijn. Wim roste de 13,8 km er in 54:11 doorheen wat hem een 4e plaats opleverde in het eindklassement. Mijn start begon lekker, de eerste 2 kilometer in 7:45 dat beloofde wat. Maar toen na een kilometer of vier zich de eerste steile heuvels aankondigden (de derde etappe is namelijk de zwaarste) begon de alcohol en de korte nacht zijn tol te eisen. De laatste 10 kilometers waren dan ook een kwelling. Had ik in 2000 nog een tijd van 1:07:36 gerealiseerd, nu deed ik er schrik niet 1:16:35 over. Met een bijna dood ervaring kwam ik over de finish in Nieuwstadt. Nu was het de beurt aan onze loopster, maar daar wij die niet hadden hebben wij Ben tussen al de loopsters op weg naar st. Joost gezonden. Met een glimlach op zijn gezicht kwam hij daar met 10,8 kilometer in de benen en 54:11 minuten later aan. Op het plaatselijke voetbalveld is er voor de lopers die hun taak er hebben opzitten gelegenheid om te douchen en nuttigen alle teams de lunch waarna er een herstart volgt. De eerste loper na de lunch was Jan. Jan had het ook niet gemakkelijk: de zon was aardig gaan branden en op deze etappe loop je voor het grootste gedeelte onbeschut, ook hij had wat last van de lange avond en korte nacht. Maar na 1:14:33 kwam hij 15,6 kilometer verder in Roermond aan waar hij werd omgewisseld voor Dick onze joker, speciaal hiervoor uit Eerbeek over laten komen. Dick, de laatste tijd wat minder getraind maar aan zijn come back bezig, kwam na 14,6 kilometer in een tijd van 1:14:36 in Reuver aan alwaar wij aan onze traditionele aardbeiensorbet zouden zitten, maar helaas de aardbeien waren op en wij moesten met minder genoegen nemen. Hier stond onze captain Johan klaar om de laatste etappe voor zijn rekening te nemen namelijk de 17 kilometer naar Venlo. Johan zoals bekend de laatste maanden in een bloedvorm kwam vergezeld van de fietsers Nico en Loek na 1:17:37 over de finish op de atletiekbaan van Scopias in Venlo. Hiermee kwam onze totaaltijd op 8:01:14 wat 24 minuten sneller was dan vorig jaar en wat ons een 23 plaats opleverde in het eindklassement van 48 teams waarvan het snelste team er 6:10:16 en het minst snelle team er 9:42:55 over deed. Na nog wat te hebben gegeten en gedronken en de prijsuitreiking te hebben bijgewoond togen wij weer terug naar Schoonhoven onderweg al weer plannen makend voor 2005 want het is elk jaar weer een erg gezellig en sportief uitje. Ronald Hamaker
