Marathon Monschau
Wedstrijdverslag
14 augustus 2005
Monschau/Konzen
Het is zondagmorgen 3.50 uur. De wekker loopt af. Het is de dag van de marathon.De weersverachting geeft veel regen. Ideaal voor mij dus.Om 4.00 uur hoor ik een auto op het erf. Paul uit Den Haag gaat ook mee en is al vroeg. Ook mijn moeder wil graag mee. Monschau is een leuk stadje en ze wil er ook wel eens een keertje uit. Ook zij is al vroeg op en komt met mijn ontbijt aanlopen. Ze heeft 6 bruine kadetjes met aardbeienjam kant en klaar bij zich.Om 4.15 vertrekken we met zijn drietjes richting Monschau, waar de start om 8.00 uur zal plaatsvinden.Onderweg begint het regelmatig te hozen en naarmate we steeds dichter bij Duitsland komen worden de buien heviger.Om 6.15 stoppen we even bij een benzinestation om een bakje koffie te drinken. Om 6.30 willen we wegrijden als ineens mijn mobiele telefoon afgaat.De Division meldkamer. Het inbraakalarm in ons nieuwe autobedrijf is afgegaan. Of ik even wil gaan kijken.Ik vertel dat ik bij Duitsland zit en dat dit niet mogelijk is.Uiteindelijk krijg ik na drie telefoontjes naar de diverse monteurs er eentje te pakken. Hij is net terug van vakantie en neemt al slaperig op. Hij gaat wel even kijken.We vervolgen onze weg, toch wel zenuwachtig wat er nu weer aan de hand zou zijn.Na een kwartiertje belt de monteur terug met de boodschap dat het loos alarm was en dat hij de meldkamer wel terug zou bellen.Opgelucht gaan we verder en komen in de stromende regen aan in Monschau om 7.30 uur.Ik heb me al ingeschreven en haal mijn startnummer op met een T-shirt. Startnummer 188.Lopend onder moeders paraplu ga ik naar de start waar iedereen staat te schuilen.Om 8.00 klinkt het startschot en de marathon is begonnen. Op glibberige, bijna onbegaanbare paden rennen we naar beneden. We lopen door kleine riviertjes die van de helling afstromen. Het komt met bakken uit de hemel.Ik voel me in mijn element en ga een heleboel lopers voorbij.Hele stukken gaan vrij heftig omhoog en er moet regelmatig gewandeld worden.In het eerste uur leg ik ondanks het gewandel toch ruim 12 kilometer af. Het gaat lekker.Ik voel dat ik moet plassen. Dat overkomt me eigenlijk nooit. Ik denk dat door mijn natte voeten de kou omhoog is getrokken naar mijn blaas. Dit zou me nog 4 keer overkomen. Vijf keer plassen in 1 marathon. Absurd gewoon.In middels zijn de paden in het bos bijna niet meer te zien. Het is één grote baggerpartij met aan twee kanten een riviertje naar beneden. Het is bijna niet te doen. Ik waag veel door met een flinke vaart naar beneden te rennen. Veel lopers nemen die risico's niet en doen het rustiger aan.Bij de 25 kilometer was het ineens over. Ik weet nu wat een hongerklop is. Door de kou heb ik zoveel verbrand, dat mijn maag leeg was.Onderweg probeer ik zoveel mogelijk te eten. Gelukkig staan ze met energiedrank, cola, water, sinaasappel, banaan en gelukkig zelfs met chocola. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt.Tussen de 25 en 35 kilometer heb ik toch veel moeten wandelen (en plassen) wat mijn tijd niet ten goede komt.Vriend Paul komt nog steeds niet langs. Normaal is hij altijd sneller.Ik ben benieuwd hoe het met hem gaat.Vanaf de 35 kilometer gaat het weer wat beter. Ik kan weer wat snelheid ontwikkelen de berg af. Bergop heb ik geen kracht meer over en moet wandelen.Mijn PR in Monschau zit er ondanks het slechte weer zelfs nog in. Dit is mijn derde deelname. Na de eerste in 4.11 en de tweede in 4.07 is er nog steeds hoop op een verbetering.Net voorbij de 40 kilometer sta ik aan de voet van een steile helling die alleen maar bestaat uit bagger, bagger en water. Al glibberend en wandelend zwoeg ik naar boven. Bij de 41 kilometer kijk ik om en zij Paul aankomen.Nu gaat hij me niet meer inhalen zeg ik bij mijzelf. Met een uiterste krachtsinspanning weet ik boven te komen. Ik blijf een gaatje houden. De laatste 195 meter zijn aangebroken. Ik pers er nog een soort sprintje uit en kom binnen in ruim 4.06Mijn beste resultaat ooit in Monschau en dat onder deze barre omstandigheden.Paul komt precies 20 seconden na mij binnen.Hij baalde wel een beetje van zijn tijd en het feit dat hij mij niet had ingehaald. Met een 417e plaats ben ik zeer tevreden tussen de ca. 1000 deelnemers.Helemaal verkleumd en met kramp in mijn knieholte strompel ik naar de kleedruimte waar ik eerst een tijdje rustig blijf zitten, wat eet en wat drink.Na een lekkere douche gaan we het stadje Monschau in, wat barst van het toerisme.Met dit weer is het niet zo heel druk, maar het stikt er toch van de Nederlanders.Na een tijdje in Monschau te hebben rondgelopen en een lekkere maaltijd met een Jägerschnitzel keren we moe maar voldaan huiswaarts. Mijn moeder heeft ondanks het slechte weer toch veel gewandeld en is doornat geworden. Toch heeft ook zij een leuke dag gehad. Om 19.45 uur arriveren we weer in Bergambacht na een lange enerverende dag.Ik vroeg om regen tijdens het lopen, maar je kan het ook overdrijven.
Monschau/Konzen
Het is zondagmorgen 3.50 uur. De wekker loopt af. Het is de dag van de marathon.De weersverachting geeft veel regen. Ideaal voor mij dus.Om 4.00 uur hoor ik een auto op het erf. Paul uit Den Haag gaat ook mee en is al vroeg. Ook mijn moeder wil graag mee. Monschau is een leuk stadje en ze wil er ook wel eens een keertje uit. Ook zij is al vroeg op en komt met mijn ontbijt aanlopen. Ze heeft 6 bruine kadetjes met aardbeienjam kant en klaar bij zich.Om 4.15 vertrekken we met zijn drietjes richting Monschau, waar de start om 8.00 uur zal plaatsvinden.Onderweg begint het regelmatig te hozen en naarmate we steeds dichter bij Duitsland komen worden de buien heviger.Om 6.15 stoppen we even bij een benzinestation om een bakje koffie te drinken. Om 6.30 willen we wegrijden als ineens mijn mobiele telefoon afgaat.De Division meldkamer. Het inbraakalarm in ons nieuwe autobedrijf is afgegaan. Of ik even wil gaan kijken.Ik vertel dat ik bij Duitsland zit en dat dit niet mogelijk is.Uiteindelijk krijg ik na drie telefoontjes naar de diverse monteurs er eentje te pakken. Hij is net terug van vakantie en neemt al slaperig op. Hij gaat wel even kijken.We vervolgen onze weg, toch wel zenuwachtig wat er nu weer aan de hand zou zijn.Na een kwartiertje belt de monteur terug met de boodschap dat het loos alarm was en dat hij de meldkamer wel terug zou bellen.Opgelucht gaan we verder en komen in de stromende regen aan in Monschau om 7.30 uur.Ik heb me al ingeschreven en haal mijn startnummer op met een T-shirt. Startnummer 188.Lopend onder moeders paraplu ga ik naar de start waar iedereen staat te schuilen.Om 8.00 klinkt het startschot en de marathon is begonnen. Op glibberige, bijna onbegaanbare paden rennen we naar beneden. We lopen door kleine riviertjes die van de helling afstromen. Het komt met bakken uit de hemel.Ik voel me in mijn element en ga een heleboel lopers voorbij.Hele stukken gaan vrij heftig omhoog en er moet regelmatig gewandeld worden.In het eerste uur leg ik ondanks het gewandel toch ruim 12 kilometer af. Het gaat lekker.Ik voel dat ik moet plassen. Dat overkomt me eigenlijk nooit. Ik denk dat door mijn natte voeten de kou omhoog is getrokken naar mijn blaas. Dit zou me nog 4 keer overkomen. Vijf keer plassen in 1 marathon. Absurd gewoon.In middels zijn de paden in het bos bijna niet meer te zien. Het is één grote baggerpartij met aan twee kanten een riviertje naar beneden. Het is bijna niet te doen. Ik waag veel door met een flinke vaart naar beneden te rennen. Veel lopers nemen die risico's niet en doen het rustiger aan.Bij de 25 kilometer was het ineens over. Ik weet nu wat een hongerklop is. Door de kou heb ik zoveel verbrand, dat mijn maag leeg was.Onderweg probeer ik zoveel mogelijk te eten. Gelukkig staan ze met energiedrank, cola, water, sinaasappel, banaan en gelukkig zelfs met chocola. Daar heb ik gretig gebruik van gemaakt.Tussen de 25 en 35 kilometer heb ik toch veel moeten wandelen (en plassen) wat mijn tijd niet ten goede komt.Vriend Paul komt nog steeds niet langs. Normaal is hij altijd sneller.Ik ben benieuwd hoe het met hem gaat.Vanaf de 35 kilometer gaat het weer wat beter. Ik kan weer wat snelheid ontwikkelen de berg af. Bergop heb ik geen kracht meer over en moet wandelen.Mijn PR in Monschau zit er ondanks het slechte weer zelfs nog in. Dit is mijn derde deelname. Na de eerste in 4.11 en de tweede in 4.07 is er nog steeds hoop op een verbetering.Net voorbij de 40 kilometer sta ik aan de voet van een steile helling die alleen maar bestaat uit bagger, bagger en water. Al glibberend en wandelend zwoeg ik naar boven. Bij de 41 kilometer kijk ik om en zij Paul aankomen.Nu gaat hij me niet meer inhalen zeg ik bij mijzelf. Met een uiterste krachtsinspanning weet ik boven te komen. Ik blijf een gaatje houden. De laatste 195 meter zijn aangebroken. Ik pers er nog een soort sprintje uit en kom binnen in ruim 4.06Mijn beste resultaat ooit in Monschau en dat onder deze barre omstandigheden.Paul komt precies 20 seconden na mij binnen.Hij baalde wel een beetje van zijn tijd en het feit dat hij mij niet had ingehaald. Met een 417e plaats ben ik zeer tevreden tussen de ca. 1000 deelnemers.Helemaal verkleumd en met kramp in mijn knieholte strompel ik naar de kleedruimte waar ik eerst een tijdje rustig blijf zitten, wat eet en wat drink.Na een lekkere douche gaan we het stadje Monschau in, wat barst van het toerisme.Met dit weer is het niet zo heel druk, maar het stikt er toch van de Nederlanders.Na een tijdje in Monschau te hebben rondgelopen en een lekkere maaltijd met een Jägerschnitzel keren we moe maar voldaan huiswaarts. Mijn moeder heeft ondanks het slechte weer toch veel gewandeld en is doornat geworden. Toch heeft ook zij een leuke dag gehad. Om 19.45 uur arriveren we weer in Bergambacht na een lange enerverende dag.Ik vroeg om regen tijdens het lopen, maar je kan het ook overdrijven.
