Mijn eerste 10… (smaakt naar meer?) (2)
Wedstrijdverslag
20 maart 2005
Lekkerkerk
Ooit moest het ervan komen. Na een jaar lang aandringen van enkele trainingsmaatjes van de woensdagavondgroep van Klaas, ben ik gezwicht voor mijn eerste 10 km (nonstop). Een “marathon” voor mij, want normaal loop ik maximaal 5 km (weg of baan). Vooraf een voorzichtige prognose gemaakt van onder de 42 minuten. Een PR zou het sowieso worden. Mijn grootste vrees was echter een mogelijke pijn in mijn zij, wat ik vaker heb bij langere afstanden... We zouden zien...De weersverwachtingen waren goed dus vertrokken grote broer Jan en ik richting Lekkerkerk voor de Autoschade Middellandloop. ’s Morgens om 08.00 uur eerst nog een klein rondje in het Benschopse bos gemaakt om alvast de spieren te activeren (en misschien toch een beetje de spanning weglopen?). Deze tip kreeg ik ooit van Jan die dat ook wel eens doet als de start redelijk vroeg is. Heerlijk wakker worden met het getik van een specht, het geritsel van een haas en het zien van een eenzame visser. Was het altijd maar zo rustig...Terug naar het Loetbos (waar we de jeugdgroep van het trainingsweekend met Rob Zwijnenburg nog zagen). Voor de start trof ik Piet Wuijster die voorstelde om gelijk te finishen. Hij had die dag ervoor ook al een 10 km gelopen in Gorinchem (onder de 40 min.) dus met mij meelopen zou voor hem “meedribbelen” betekenen. Nu was het alleen nog maar de vraag of het een shirtje of hemdje zou worden. Omdat het zonnetje lekker scheen en ik blij ben dat ik eindelijk een Avantri-clubtenue heb kunnen bemachtigen, werd het het Avantri-hemdje. Na de start dacht ik via de kilometeraanduidingen (en mijn klok) een schema aan te houden, maar helaas waren die er niet voor de 10 km lopers. Dan maar op gevoel. De eerste 3,5 km ging lekker. Vermoedelijk 4 min. per kilometer, maar toen kwam de gevreesde pijn in de rechterzij die tot het eind toe aanhield (als er iemand nog tips heeft om dit de volgende keer te voorkomen?). Op het moeilijkste, kale stuk heeft de brede rug van Piet enigszins geholpen tegen de frisse oostenwind (bedankt Piet!). De laatste kilometers gingen wel weer, omdat ik toen de finish rook en Jos Koeleman in het vizier kreeg, die helaas ook weer net zo hard wegliep. Na 41.38 minuten mocht ik weer wandelen en ontving ik een heerlijk bekertje water uit handen van onze voorzitter. Prognose gehaald, benen waren goed, zijpijn was minder. Met een mooie bos bloemen (voor oppasmoeder Wil), een tas vol met boodschappen en een zakje stroopwafels als herinnering vertrokken we voldaan richting Polsbroek. Terug in de auto kreeg ik van Jan het volgende advies: “Gewoon lekker doortrainen en dan over 2 weken bij de Parkloop weer een 10 Es! Je hebt nu een tijd staan om er iets van af te knabbelen”. Ik weet het nog niet. Die 5 km prestatieloop lonkt ook. Lekker snel klaar… Tot 2 april!
Lekkerkerk
Ooit moest het ervan komen. Na een jaar lang aandringen van enkele trainingsmaatjes van de woensdagavondgroep van Klaas, ben ik gezwicht voor mijn eerste 10 km (nonstop). Een “marathon” voor mij, want normaal loop ik maximaal 5 km (weg of baan). Vooraf een voorzichtige prognose gemaakt van onder de 42 minuten. Een PR zou het sowieso worden. Mijn grootste vrees was echter een mogelijke pijn in mijn zij, wat ik vaker heb bij langere afstanden... We zouden zien...De weersverwachtingen waren goed dus vertrokken grote broer Jan en ik richting Lekkerkerk voor de Autoschade Middellandloop. ’s Morgens om 08.00 uur eerst nog een klein rondje in het Benschopse bos gemaakt om alvast de spieren te activeren (en misschien toch een beetje de spanning weglopen?). Deze tip kreeg ik ooit van Jan die dat ook wel eens doet als de start redelijk vroeg is. Heerlijk wakker worden met het getik van een specht, het geritsel van een haas en het zien van een eenzame visser. Was het altijd maar zo rustig...Terug naar het Loetbos (waar we de jeugdgroep van het trainingsweekend met Rob Zwijnenburg nog zagen). Voor de start trof ik Piet Wuijster die voorstelde om gelijk te finishen. Hij had die dag ervoor ook al een 10 km gelopen in Gorinchem (onder de 40 min.) dus met mij meelopen zou voor hem “meedribbelen” betekenen. Nu was het alleen nog maar de vraag of het een shirtje of hemdje zou worden. Omdat het zonnetje lekker scheen en ik blij ben dat ik eindelijk een Avantri-clubtenue heb kunnen bemachtigen, werd het het Avantri-hemdje. Na de start dacht ik via de kilometeraanduidingen (en mijn klok) een schema aan te houden, maar helaas waren die er niet voor de 10 km lopers. Dan maar op gevoel. De eerste 3,5 km ging lekker. Vermoedelijk 4 min. per kilometer, maar toen kwam de gevreesde pijn in de rechterzij die tot het eind toe aanhield (als er iemand nog tips heeft om dit de volgende keer te voorkomen?). Op het moeilijkste, kale stuk heeft de brede rug van Piet enigszins geholpen tegen de frisse oostenwind (bedankt Piet!). De laatste kilometers gingen wel weer, omdat ik toen de finish rook en Jos Koeleman in het vizier kreeg, die helaas ook weer net zo hard wegliep. Na 41.38 minuten mocht ik weer wandelen en ontving ik een heerlijk bekertje water uit handen van onze voorzitter. Prognose gehaald, benen waren goed, zijpijn was minder. Met een mooie bos bloemen (voor oppasmoeder Wil), een tas vol met boodschappen en een zakje stroopwafels als herinnering vertrokken we voldaan richting Polsbroek. Terug in de auto kreeg ik van Jan het volgende advies: “Gewoon lekker doortrainen en dan over 2 weken bij de Parkloop weer een 10 Es! Je hebt nu een tijd staan om er iets van af te knabbelen”. Ik weet het nog niet. Die 5 km prestatieloop lonkt ook. Lekker snel klaar… Tot 2 april!
