Afsluitdijk (3)
Wedstrijdverslag
19 februari 2006
IJsselmeer
In aanloop op één van de voorjaars marathons is een lang gekoesterde wens in vervulling gegaan. De Afsluitdijk. Al jaren rijd ik of voor mijn werk of op weg naar Terschelling voor de Beerenloop, over de Afsluitdijk. En al jaren krijg ik diezelfde behoefte…. Hardlopen over de dijk. Zondag 19 februari 2006 was het zover. Uit een keur van Avantri atleten werden via de methode van autoselectie nog drie lopers gevonden die de uitdaging aan wilden gaan. Argen van Rijk , Aria en Piet Wuijster en mijn persoon dus. Met koffie en eierkoeken van Argen voor in de auto vertrokken we om acht uur.De bedoeling was om met de wind mee te lopen want we wilden ons het niet al te moeilijk maken. De wind was Oost dus we lieten de auto in Den Oever en gingen met de Q-liner van 10.15 u naar de overkant. De buschauffeur had wel vaker dit soort passagiers maar midden in de winter toch sporadisch. Aria en Argen stapten uit bij Kornwerderzand om een voorsprong te hebben en Piet en ik vertrokken 5 km verderop bij Zurich.Met mistig weer en ca 2 graden was het best wel fris maar dat went snel met wind mee. Verdwalen is er niet bij op zo’n dijk. Het lukte dus goed om er een echte trainingsloop van te maken Met de hectometerbordjes aan onze linkerhand en de hartslagmeter om onze pols konden we het tempo goed controleren. Zo af en toe gingen we aan bovenop de dijk lopen om wat (nat) gras onder de voeten te voelen en de Waddenzee te zien. Ongelofelijk wat een pestzooi lag er op de dijk zeg. Ook wel legio dode zeevogels maar dat is natuurlijk. Maar vooral heel, heel, heel erg veel plastic. Hoe zo afbreekbaar?. Flessen, handschoenen, touw, blisters, jerrycans, sandalen.Nee voor de ongereptheid hoef je er niet naar toe. Wel voor die prachtige eindeloosheid, nog versterkt door het mistige weer. Voor het voorbijrazende verkeer dat optimistisch toeterde. Bij Argen en Aria overigens vaker dan bij ons. Voor echt strakke kilometers met slechts hier en daar een viaduct. Voor onze buschauffeur die toch luid toeterend en zwaaiend ons weer voorbij reed. En meteen weer een mooi verhaal voor bij koffie meenam naar huis. Voor een heerlijk ongedwongen samen hardlopen. Wat bovendien zo voorbij is! Volgens onze berekeningen zouden we beide vrouwen na ca 1,5 uur in moeten halen. Daar klopte echter niets van. Argen en Aria liepen ca 5.55 min per kilometer en wij ongeveer 5.15 min. Wij kwamen dus vrijwel tegelijkertijd aan in Den Oever. Tikkeltje moe maar zeer voldaan werd onderweg naar huis al nagedacht over de volgende rustige duurloop.Robert Hoek
IJsselmeer
In aanloop op één van de voorjaars marathons is een lang gekoesterde wens in vervulling gegaan. De Afsluitdijk. Al jaren rijd ik of voor mijn werk of op weg naar Terschelling voor de Beerenloop, over de Afsluitdijk. En al jaren krijg ik diezelfde behoefte…. Hardlopen over de dijk. Zondag 19 februari 2006 was het zover. Uit een keur van Avantri atleten werden via de methode van autoselectie nog drie lopers gevonden die de uitdaging aan wilden gaan. Argen van Rijk , Aria en Piet Wuijster en mijn persoon dus. Met koffie en eierkoeken van Argen voor in de auto vertrokken we om acht uur.De bedoeling was om met de wind mee te lopen want we wilden ons het niet al te moeilijk maken. De wind was Oost dus we lieten de auto in Den Oever en gingen met de Q-liner van 10.15 u naar de overkant. De buschauffeur had wel vaker dit soort passagiers maar midden in de winter toch sporadisch. Aria en Argen stapten uit bij Kornwerderzand om een voorsprong te hebben en Piet en ik vertrokken 5 km verderop bij Zurich.Met mistig weer en ca 2 graden was het best wel fris maar dat went snel met wind mee. Verdwalen is er niet bij op zo’n dijk. Het lukte dus goed om er een echte trainingsloop van te maken Met de hectometerbordjes aan onze linkerhand en de hartslagmeter om onze pols konden we het tempo goed controleren. Zo af en toe gingen we aan bovenop de dijk lopen om wat (nat) gras onder de voeten te voelen en de Waddenzee te zien. Ongelofelijk wat een pestzooi lag er op de dijk zeg. Ook wel legio dode zeevogels maar dat is natuurlijk. Maar vooral heel, heel, heel erg veel plastic. Hoe zo afbreekbaar?. Flessen, handschoenen, touw, blisters, jerrycans, sandalen.Nee voor de ongereptheid hoef je er niet naar toe. Wel voor die prachtige eindeloosheid, nog versterkt door het mistige weer. Voor het voorbijrazende verkeer dat optimistisch toeterde. Bij Argen en Aria overigens vaker dan bij ons. Voor echt strakke kilometers met slechts hier en daar een viaduct. Voor onze buschauffeur die toch luid toeterend en zwaaiend ons weer voorbij reed. En meteen weer een mooi verhaal voor bij koffie meenam naar huis. Voor een heerlijk ongedwongen samen hardlopen. Wat bovendien zo voorbij is! Volgens onze berekeningen zouden we beide vrouwen na ca 1,5 uur in moeten halen. Daar klopte echter niets van. Argen en Aria liepen ca 5.55 min per kilometer en wij ongeveer 5.15 min. Wij kwamen dus vrijwel tegelijkertijd aan in Den Oever. Tikkeltje moe maar zeer voldaan werd onderweg naar huis al nagedacht over de volgende rustige duurloop.Robert Hoek
