Balashi Klip Kleunloop (3)
Wedstrijdverslag
26 maart 2006
Santa Rosa, Curacao
Al jaren met een jaloerse blik naar de buitenlandse ervaringen van Arie Visser gekeken. Vele malen wedstrijden gelopen in bijna alle werelddelen. Kom ik aan: één wedstrijdje in Frankrijk en de etappe Vaals-Venlo die een stukje over Duits grondgebied gaat was alles waar ik op kan bogen. Wat moet ik in Curacao? Het zit zo dat zoon Marco voor zijn studie vijf maanden op Curacao verblijft om aan zijn stage-opdracht te voldoen. Als ouder ga je dan natuurlijk even kijken of hij die opdracht wel goed uitvoert. Een datum werd geprikt, rekening houdend met werk, Algemene Vergadering en Parkloop. Heel toevallig werd dit weekend een loop georganiseerd door de lokale hardloopclub. Op internet had ik de wedstrijd gevonden, de uitslag van vorig jaar gaf in mijn klasse één atleet binnen de 20 minuten, één in de 20 en de rest begon bij 23 minuten. ja hoor, ik was er klaar voor om ze daar een lesje te geven. Vooraf hing deelname aan een zijden draadje. Een geïrriteerde spier achter de knie deed mij een aantal trainingen vroegtijdig te stoppen. Trainingsarbeid is de laatste vijf weken nauwelijks verricht. Heb hier vooraf tweemaal 20 minuten voorzichtig gelopen en de spier hield het! Deelname moest dus doorgaan, zij het dat ik wist dat ik de lat flink lager moest leggen. Toen de starttijd bekend werd (07:00 uur) moesten Marco en zijn vriendin (ook stage) wel even slikken en zagen er van af om mij aan te moedigen. Cora, mijn vrouw, ging natuurlijk wel mee. Om half zes liep de wekker af en 25 minuten later staarde de nachtportier van Van der Valk in Willemstad ons meewarig na. Op naar Abrahamsz, een buitenwijk van Santa Rosa. De auto van het jonge stel mochten we meenemen. We kregen wel een aantal tips mee: de centrale deurvergrendeling werkt alleen aan de linkerzijde, let extra op de kuilen want de schokbrekers zijn slecht, het rechterraam kan alleen met gebruiksaanwijzing weer omhoog en let op de temperatuur van de motor. Gelukkig was het vroeg en hoefde ik nauwelijks op het verkeer te letten. De startplaats was snel gevonden. De finish was al opgebouwd en natuurlijk ga je vergelijken met onze organisatie. De formule is eenvoudig: een sponsor zoeken en de aankomst uitbesteden. Ze gebruikten hier startnummers met een chip. Na inschrijven kwam er een juffrouw met een soort tafeltennisbatje langs en je was opgenomen in het systeem. Bij de finish kreeg je bijna weer een mep met het ding en stond je geregistreerd als finished. Vijf minuten voor de start werd de tafel met de watertanks bestormd. Vreemd, dat doen ze bij ons na afloop. Het parcours was voor driekwart onverhard en was best een leuk rondje. Net als bij ons was hier kilometeraanduiding. Na een minuut of twaalf begon ik mijn knie behoorlijk te voelen en schakelde terug in tempo. Ik wilde niet gaan wandelen. Mijn eindtijd was 22:06 min. gezien de laatste kilometer van 4:53 viel dat nog mee. Bij de finish kreeg ik een stapeltje bonnen in de hand gedrukt. Deze waren goed voor: een soort AA-drink, fruit, jus d'orange, blikje Balasha (bier van de sponsor) en een kom soep. De bon voor dit laatste heb ik maar weggegeven, alleen de lucht al. En viel ik in de prijzen? Nu bleek achteraf dat na-inschrijvers gewoon bij de senioren ingedeeld worden. En op het moment van schrijven is de uitslag nog niet geplaatst op hun website. Uiteindelijk zijn we maar gegaan, want de huldiging van de winnaars leek nog wel even te duren, ze hebben hier namelijk nergens haast mee.We zitten nu op een terras met gratis internet. Hebben net de koffie op, gaan zo ergens een attractie bekijken en daarna naar zo'n wit strand met palmbomen en dat prachtige blauwe water. Tot ziens bij de Parkloop.En allemaal de groeten van André van der Poel. Die loopt hier ook stage en kwam ik tegen.
Santa Rosa, Curacao
Al jaren met een jaloerse blik naar de buitenlandse ervaringen van Arie Visser gekeken. Vele malen wedstrijden gelopen in bijna alle werelddelen. Kom ik aan: één wedstrijdje in Frankrijk en de etappe Vaals-Venlo die een stukje over Duits grondgebied gaat was alles waar ik op kan bogen. Wat moet ik in Curacao? Het zit zo dat zoon Marco voor zijn studie vijf maanden op Curacao verblijft om aan zijn stage-opdracht te voldoen. Als ouder ga je dan natuurlijk even kijken of hij die opdracht wel goed uitvoert. Een datum werd geprikt, rekening houdend met werk, Algemene Vergadering en Parkloop. Heel toevallig werd dit weekend een loop georganiseerd door de lokale hardloopclub. Op internet had ik de wedstrijd gevonden, de uitslag van vorig jaar gaf in mijn klasse één atleet binnen de 20 minuten, één in de 20 en de rest begon bij 23 minuten. ja hoor, ik was er klaar voor om ze daar een lesje te geven. Vooraf hing deelname aan een zijden draadje. Een geïrriteerde spier achter de knie deed mij een aantal trainingen vroegtijdig te stoppen. Trainingsarbeid is de laatste vijf weken nauwelijks verricht. Heb hier vooraf tweemaal 20 minuten voorzichtig gelopen en de spier hield het! Deelname moest dus doorgaan, zij het dat ik wist dat ik de lat flink lager moest leggen. Toen de starttijd bekend werd (07:00 uur) moesten Marco en zijn vriendin (ook stage) wel even slikken en zagen er van af om mij aan te moedigen. Cora, mijn vrouw, ging natuurlijk wel mee. Om half zes liep de wekker af en 25 minuten later staarde de nachtportier van Van der Valk in Willemstad ons meewarig na. Op naar Abrahamsz, een buitenwijk van Santa Rosa. De auto van het jonge stel mochten we meenemen. We kregen wel een aantal tips mee: de centrale deurvergrendeling werkt alleen aan de linkerzijde, let extra op de kuilen want de schokbrekers zijn slecht, het rechterraam kan alleen met gebruiksaanwijzing weer omhoog en let op de temperatuur van de motor. Gelukkig was het vroeg en hoefde ik nauwelijks op het verkeer te letten. De startplaats was snel gevonden. De finish was al opgebouwd en natuurlijk ga je vergelijken met onze organisatie. De formule is eenvoudig: een sponsor zoeken en de aankomst uitbesteden. Ze gebruikten hier startnummers met een chip. Na inschrijven kwam er een juffrouw met een soort tafeltennisbatje langs en je was opgenomen in het systeem. Bij de finish kreeg je bijna weer een mep met het ding en stond je geregistreerd als finished. Vijf minuten voor de start werd de tafel met de watertanks bestormd. Vreemd, dat doen ze bij ons na afloop. Het parcours was voor driekwart onverhard en was best een leuk rondje. Net als bij ons was hier kilometeraanduiding. Na een minuut of twaalf begon ik mijn knie behoorlijk te voelen en schakelde terug in tempo. Ik wilde niet gaan wandelen. Mijn eindtijd was 22:06 min. gezien de laatste kilometer van 4:53 viel dat nog mee. Bij de finish kreeg ik een stapeltje bonnen in de hand gedrukt. Deze waren goed voor: een soort AA-drink, fruit, jus d'orange, blikje Balasha (bier van de sponsor) en een kom soep. De bon voor dit laatste heb ik maar weggegeven, alleen de lucht al. En viel ik in de prijzen? Nu bleek achteraf dat na-inschrijvers gewoon bij de senioren ingedeeld worden. En op het moment van schrijven is de uitslag nog niet geplaatst op hun website. Uiteindelijk zijn we maar gegaan, want de huldiging van de winnaars leek nog wel even te duren, ze hebben hier namelijk nergens haast mee.We zitten nu op een terras met gratis internet. Hebben net de koffie op, gaan zo ergens een attractie bekijken en daarna naar zo'n wit strand met palmbomen en dat prachtige blauwe water. Tot ziens bij de Parkloop.En allemaal de groeten van André van der Poel. Die loopt hier ook stage en kwam ik tegen.
