Dag 2 in Berlijn (3)
Wedstrijdverslag
24 september 2006
Berlijn
vrijdag 22 september, Max & Albert hebben hun eerste nacht samen in één bed erop zitten, prima geslapen, zal wel lepeltje-lepeltje geweest zijn. Om 7:30 opgestaan, lekker vers brood gekocht en daarna een zoektochtje naar een supermarkt, tijdens de wandeling hiernaar komt het zonnetje door, al om 8:30 brandt ie al aardig. Terug bij de appartementen bouwen Max & Albert een heerlijke ontbijttafel op het dakterras op en al snel arriveren de andere atleten. De stemming zit er meteen weer goed in. Onze kok Per maakt een heerlijk scrambeld egg met zalm en bosuitjes. Iedereen stapelt de nodige koolhydraatjes. Jorien laat zien dat catering haar niet vreemd is en gaat spontaan voor de heren een bakkie halen. We zitten heerlijk met zijn allen in het zonnetje, wetend dat het weer alleen maar beter wordt. Als rode draad door alle gesprekken loopt de weersvoorspelling voor de grote dag, zondag natuurlijk, de dag van de marathon. "als het maar niet te warm wordt" Albert waarschuwt iedereen juist deze dagen extra vocht tot zich te nemen. Per, Florien, Geerd en George intrepeteren dit advies iets anders, zo zal de komende dagen blijken :)))Daarna met zijn allen met de zgn. U-bahn richting het Olypisch stadion waar de Messe-hallen zich bevinden. Hier kunnen we ons startnummer gaan halen. De hele groep loopt met dezelde t-shirts, op de voorkant de voornamen, op de achterzijde een foto van Jan-Willem, de 20 jarige neef van Albert die nog geen maand geleden aan een hartstilstand is overleden. Als hommage aan Jan Willem en als steunbetuiging aan de ouders en zus worden deze shirts gedragen. Al snel blijkt dat de shirts ook handig zijn om elkaar in de gaten te houden in de drukte van Berlijn. Iedereen gaapt ons aan, en een enkeling durft te vragen naar Jan-Willem.Iedereen snapt geen reed van het metrosysteem en na een uur metro in en uit geweest te zijn komen we erachter dat we nog steeds heel dicht bij ons hotel zijn, kortom we zijn geen reed opgeschoten. Dankzij de nodige humor blijft de stemming er goed in zitten. Na wat omwegen komen we uiteindelijk bij de juiste hal aan. Fantastisch! 3 hallen vol met hardloopkleding, de benen beginnen al te kriebelen. Iedereen haalt zijn startnummer en we kopen spontaan een windjack als souvenier. Als een stel wijven staan we de juiste maat te passen.Dankzij het juiste speurwerk van Jorien vinden we de terugweg een stuk sneller als heen. In de namiddag nog wat cultuur, Check Point Charly, interessant. Oost Berlijn ziet er een stuk moderner uit als we dachten. Terug naar de thuisbasis waar Per voor ons een heerlijke maaltijd zal bereiden. Per weet onze smaakpupillen keer op keer te kietelen. Albert & Fred zijn het bronwater zat en beginnen aan een lekker wijntje, bij Albert vallen ze iets zwaarder.De eerste volle dag in Berlijn ziterop, en niet zomaar eentje, er wordt steeds meer gelachten en gedolt. De sfeer wordt maar beter en beter. Nog een korte wandeling voor de verbranding en op tijd onder de wol. Nog maar twee nachtjes slapen voor de grote dag.........
Berlijn
vrijdag 22 september, Max & Albert hebben hun eerste nacht samen in één bed erop zitten, prima geslapen, zal wel lepeltje-lepeltje geweest zijn. Om 7:30 opgestaan, lekker vers brood gekocht en daarna een zoektochtje naar een supermarkt, tijdens de wandeling hiernaar komt het zonnetje door, al om 8:30 brandt ie al aardig. Terug bij de appartementen bouwen Max & Albert een heerlijke ontbijttafel op het dakterras op en al snel arriveren de andere atleten. De stemming zit er meteen weer goed in. Onze kok Per maakt een heerlijk scrambeld egg met zalm en bosuitjes. Iedereen stapelt de nodige koolhydraatjes. Jorien laat zien dat catering haar niet vreemd is en gaat spontaan voor de heren een bakkie halen. We zitten heerlijk met zijn allen in het zonnetje, wetend dat het weer alleen maar beter wordt. Als rode draad door alle gesprekken loopt de weersvoorspelling voor de grote dag, zondag natuurlijk, de dag van de marathon. "als het maar niet te warm wordt" Albert waarschuwt iedereen juist deze dagen extra vocht tot zich te nemen. Per, Florien, Geerd en George intrepeteren dit advies iets anders, zo zal de komende dagen blijken :)))Daarna met zijn allen met de zgn. U-bahn richting het Olypisch stadion waar de Messe-hallen zich bevinden. Hier kunnen we ons startnummer gaan halen. De hele groep loopt met dezelde t-shirts, op de voorkant de voornamen, op de achterzijde een foto van Jan-Willem, de 20 jarige neef van Albert die nog geen maand geleden aan een hartstilstand is overleden. Als hommage aan Jan Willem en als steunbetuiging aan de ouders en zus worden deze shirts gedragen. Al snel blijkt dat de shirts ook handig zijn om elkaar in de gaten te houden in de drukte van Berlijn. Iedereen gaapt ons aan, en een enkeling durft te vragen naar Jan-Willem.Iedereen snapt geen reed van het metrosysteem en na een uur metro in en uit geweest te zijn komen we erachter dat we nog steeds heel dicht bij ons hotel zijn, kortom we zijn geen reed opgeschoten. Dankzij de nodige humor blijft de stemming er goed in zitten. Na wat omwegen komen we uiteindelijk bij de juiste hal aan. Fantastisch! 3 hallen vol met hardloopkleding, de benen beginnen al te kriebelen. Iedereen haalt zijn startnummer en we kopen spontaan een windjack als souvenier. Als een stel wijven staan we de juiste maat te passen.Dankzij het juiste speurwerk van Jorien vinden we de terugweg een stuk sneller als heen. In de namiddag nog wat cultuur, Check Point Charly, interessant. Oost Berlijn ziet er een stuk moderner uit als we dachten. Terug naar de thuisbasis waar Per voor ons een heerlijke maaltijd zal bereiden. Per weet onze smaakpupillen keer op keer te kietelen. Albert & Fred zijn het bronwater zat en beginnen aan een lekker wijntje, bij Albert vallen ze iets zwaarder.De eerste volle dag in Berlijn ziterop, en niet zomaar eentje, er wordt steeds meer gelachten en gedolt. De sfeer wordt maar beter en beter. Nog een korte wandeling voor de verbranding en op tijd onder de wol. Nog maar twee nachtjes slapen voor de grote dag.........
