De 30 van Amsterdam Noord (1)
Wedstrijdverslag
03 september 2006
Amsterdam
Het is zondagmorgen, 3 september 2006.Vandaag staat er een trainingsloop over 30 kilometer op het programma in Amsterdam, de 30 van Amsterdam Noord.Vorige week heb ik een beetje te veel gelopen. Eerst op zondag 30 kilometer, daarna een dag later weer een wedstrijd op tempo over 15 kilometer. Op dinsdag werd ik wakker met keelpijn, hoofdpijn, moest ik niezen en had ik een loopneus. Verkouden. Waarschijnlijk op zondag opgelopen tijdens de hoosbui in Gouda en het daarna lopen met natte schoenen, sokken en kleding, of misschien toch in De Meije.De training op woensdag ging al moeizaam vanwege de verkoudheid en nu op zondagmorgen voel ik me niet super.De keelpijn is welliswaar over, maar de verkoudheid nog niet. We zullen het wel zien.Ik kijk naar buiten om 7.15Het plenst !Ik pak rustig mijn spullen en wacht op een loopmaatje uit Den Haag, Paul Wobbe die om ongeveer 8 uur zal arriveren. Hij gaat met me mee naar Amsterdam.Om 8.15 nog geen Paul. Ik ga naar buiten en kijk of ik hem zie. In een flits zie ik hem naderen maar vlak voor de weg naar mijn huis afslaan. Hij kan de bouwweg niet vinden naar mijn huis. Ik ga hem tegemoet en weet hem te vinden. Hij heeft al een kwartier rondgereden en was al wanhopig.We hebben afgesproken met Max om omstreeks 8.30 bij hem in Montfoort te zijn, waarna we om 9.00 in zwembad De Hommel in Utrecht bij Peter van Straten een bakje gaan doen voordat we op pad gaan naar Amsterdam.Max staat al te trappelen en is weer zenuwachtig. Hij is de beste loper van onze groep maar altijd gespannen.Om 9.10 arriveren we in Utrecht waar we na twee bakjes koffie op pad gaan.We zijn met 9 man. Dat moet net gaan in twee auto's.In auto 1: Max Reinhard, Albert Klarenbeek, Paul Wobbe, Wilco Brands en Cor Terlouw.In auto 2: Jack van Beek, Peter van Straten, Fred Scherrenberg en Ron van Lamoen.Max is chauffeur en ik ben navigator.Ik waarschuw Max dat ik altijd van mijn vrouw te horen krijg dat als ik de kaart lees we nooit ergens komen.Prompt gaat het fout.De routebeschrijving geeft bij het verlaten van de snelweg aan dat we naar rechts moeten, maar dat blijkt links te zijn. Dat is wel te zien aan de pijltjes op de tekening, maar ik heb alleen de tekst aangehouden.In auto 2 merken ze dat het niet goed gaat en ze bellen ons op met een adres. Dit wordt ingegeven in de navigatie en zo komt het goed. Inmiddels is het krap geworden en moeten we ons haasten. Het plenst nog steeds en het gaat flink tekeer. Stormen en regen. Dit gaat wat worden.Peter loopt al te mopperen, waarop ik zeg dat het dadelijk droog zal worden.Ja, dat zal wel zegt hij cynisch.Ron heeft ons allemaal ingeschreven bij de recreanten en we moeten allemaal een huurchip op de schoen bevestigen. Paul moet zich nog inschrijven.We haasten ons naar de start.Eerst de computers nog instellen en inmiddels is er al gestart. Meer dan een minuut later ga ik zelf van start.Max en ik lopen samen. We willen een tempo lopen van 5 minuten per kilometer zodat we uit gaan komen op 2 uur en 30 minuten.Net als in Woerden start Max alweer snel.De eerste kilometer gaat in 4.43 , de tweede in 4.42Ik probeer hem wat te remmen en ga naast hem lopen. Geef jij dan het tempo aan zegt hij. Dit probeer ik en kilometer 3 gaat in 4.50 , maar vanzelf gaat Max weer sneller.Ik zie dit tempo niet zitten en mis de kracht. Tot de 10 kilometer kan ik Max volgen. We zitten al 3 minuten voor op ons schema.Tot aan het einde van de eerste ronde heb ik Max nog in mijn vizier. Bij de 15 kilometer lig ik ongeveer 200 meter achter, maar ik ben verre van fris.Dit gaat een moeilijke tweede ronde worden.Bij de 16 kilometer zijn Paul en Wilco bij de 14 kilometer. Die zien er nog fris uit.Met mij gaat het nog redelijk, al begin ik mijn kuiten al te voelen.De andere jongens kom ik ook tegen en stuk voor stuk zien ze er fris uit.Als laatste kom ik (hoe kan het ook anders) Annie van Rossum tegen. Zij mag maar 1 ronde van 15 lopen omdat de organisatie niet op haar wil wachten als ze 2 ronden loopt.Mijn tijden lopen inmiddels flink terug. Ik loop al kilometers van ruim 5 minuten. Bij de drankposten neem ik mijn tijd en wandel rustig drinkend verder.Tot aan de 25 kilometer kan ik mijn schema van 5 minuten per kilometer handhaven. Daarna is het over.Max is al heel lang uit het zicht verdwenen en stevent af op een mooie eindtijd.Ik kan tot het einde toe blijven hardlopen, al is het zeer moeizaam.Uiteindelijk kom ik binnen in 2.33.19Geen supertijd, maar echt ontevreden ben ik niet, gezien de voorbereiding van afgelopen week met mijn verkoudheid en ook de 30 en 15 kilometer waarvan ik absoluut nog niet hersteld was. Max heeft een supertijd gelopen van 2.23.18 en zat zelfs 10 minuten voor me.Paul zit een paar seconden achter Wilco. Wilco had nog een fantastische laatste 5 kilometer in huis en was Paul zodoende gepasseerd.Ron komt binnen in 2.42.01 en ziet er fris uit.Albert en Peter komen gezamenlijk aan en zitten er helemaal doorheen. Peter is flink ziek geweest en zeker nog niet op krachten, maar toch al weer in staat een 30 kilometerte lopen in 2.43.35 , Albert in 2.43.34Het is even wachten op Fred. Hij komt binnen in een mooie 2.54.11 Netjes binnen de 3 uur. Ook Fred ziet er nog redelijk fris uit.Na afloop is het wachten bij de massagetafels. Dit duurt en duurt, waarna we besluiten maar naar het zwembad in Utrecht te rijden om daar bij Ron een sauna te pakken.We zijn nog maar net op weg of ik begin het benauwd te krijgen. Ik wordt misselijk en begin vreselijk te zweten. Volgens de jongens wordt ik groen, geel en wit tegelijk. Dit is niet normaal meer. Het heeft niets met wagenziekte te maken. Ik voel me belabberd.Al snel heb ik een plastic zak op schoot voor het geval dat .....Ik kan alles binnenhouden tot bij het zwembad, waar ik eerst een kwartiertje buiten op de grond blijf zitten in de wind om even bij te komen.De jongens pakken een sauna en ik besluit ook naar de sauna te gaan.Ik krijg van Ron een schaaltje patat met veel zout. Voorzichtig probeer ik een paar patatjes en ga rustig zitten. Ik knap weer wat op en na een half uur is het schaaltje patat eindelijk leeg en voel ik me weer redelijk.Ik wacht de jongens op en we gaan uit elkaar. Paul, Max en ik drinken bij Max nog een bak koffie, waarna de Fiat Spider weer naar Bergambacht ronkt. Om half 7 zijn we weer thuis na een enerverende dag.Het is met mij altijd wat.Volgens mij is het verhaal ook flink lang geworden.De volgende loop is de singelloop in Gouda aanstaande vrijdag over 10 kilometer.Ik ben ook erg benieuwd naar het relaas van Robert, Piet, Argen, Wim en Hetty bij de Jungfrau marathon in Zwitserland.
Amsterdam
Het is zondagmorgen, 3 september 2006.Vandaag staat er een trainingsloop over 30 kilometer op het programma in Amsterdam, de 30 van Amsterdam Noord.Vorige week heb ik een beetje te veel gelopen. Eerst op zondag 30 kilometer, daarna een dag later weer een wedstrijd op tempo over 15 kilometer. Op dinsdag werd ik wakker met keelpijn, hoofdpijn, moest ik niezen en had ik een loopneus. Verkouden. Waarschijnlijk op zondag opgelopen tijdens de hoosbui in Gouda en het daarna lopen met natte schoenen, sokken en kleding, of misschien toch in De Meije.De training op woensdag ging al moeizaam vanwege de verkoudheid en nu op zondagmorgen voel ik me niet super.De keelpijn is welliswaar over, maar de verkoudheid nog niet. We zullen het wel zien.Ik kijk naar buiten om 7.15Het plenst !Ik pak rustig mijn spullen en wacht op een loopmaatje uit Den Haag, Paul Wobbe die om ongeveer 8 uur zal arriveren. Hij gaat met me mee naar Amsterdam.Om 8.15 nog geen Paul. Ik ga naar buiten en kijk of ik hem zie. In een flits zie ik hem naderen maar vlak voor de weg naar mijn huis afslaan. Hij kan de bouwweg niet vinden naar mijn huis. Ik ga hem tegemoet en weet hem te vinden. Hij heeft al een kwartier rondgereden en was al wanhopig.We hebben afgesproken met Max om omstreeks 8.30 bij hem in Montfoort te zijn, waarna we om 9.00 in zwembad De Hommel in Utrecht bij Peter van Straten een bakje gaan doen voordat we op pad gaan naar Amsterdam.Max staat al te trappelen en is weer zenuwachtig. Hij is de beste loper van onze groep maar altijd gespannen.Om 9.10 arriveren we in Utrecht waar we na twee bakjes koffie op pad gaan.We zijn met 9 man. Dat moet net gaan in twee auto's.In auto 1: Max Reinhard, Albert Klarenbeek, Paul Wobbe, Wilco Brands en Cor Terlouw.In auto 2: Jack van Beek, Peter van Straten, Fred Scherrenberg en Ron van Lamoen.Max is chauffeur en ik ben navigator.Ik waarschuw Max dat ik altijd van mijn vrouw te horen krijg dat als ik de kaart lees we nooit ergens komen.Prompt gaat het fout.De routebeschrijving geeft bij het verlaten van de snelweg aan dat we naar rechts moeten, maar dat blijkt links te zijn. Dat is wel te zien aan de pijltjes op de tekening, maar ik heb alleen de tekst aangehouden.In auto 2 merken ze dat het niet goed gaat en ze bellen ons op met een adres. Dit wordt ingegeven in de navigatie en zo komt het goed. Inmiddels is het krap geworden en moeten we ons haasten. Het plenst nog steeds en het gaat flink tekeer. Stormen en regen. Dit gaat wat worden.Peter loopt al te mopperen, waarop ik zeg dat het dadelijk droog zal worden.Ja, dat zal wel zegt hij cynisch.Ron heeft ons allemaal ingeschreven bij de recreanten en we moeten allemaal een huurchip op de schoen bevestigen. Paul moet zich nog inschrijven.We haasten ons naar de start.Eerst de computers nog instellen en inmiddels is er al gestart. Meer dan een minuut later ga ik zelf van start.Max en ik lopen samen. We willen een tempo lopen van 5 minuten per kilometer zodat we uit gaan komen op 2 uur en 30 minuten.Net als in Woerden start Max alweer snel.De eerste kilometer gaat in 4.43 , de tweede in 4.42Ik probeer hem wat te remmen en ga naast hem lopen. Geef jij dan het tempo aan zegt hij. Dit probeer ik en kilometer 3 gaat in 4.50 , maar vanzelf gaat Max weer sneller.Ik zie dit tempo niet zitten en mis de kracht. Tot de 10 kilometer kan ik Max volgen. We zitten al 3 minuten voor op ons schema.Tot aan het einde van de eerste ronde heb ik Max nog in mijn vizier. Bij de 15 kilometer lig ik ongeveer 200 meter achter, maar ik ben verre van fris.Dit gaat een moeilijke tweede ronde worden.Bij de 16 kilometer zijn Paul en Wilco bij de 14 kilometer. Die zien er nog fris uit.Met mij gaat het nog redelijk, al begin ik mijn kuiten al te voelen.De andere jongens kom ik ook tegen en stuk voor stuk zien ze er fris uit.Als laatste kom ik (hoe kan het ook anders) Annie van Rossum tegen. Zij mag maar 1 ronde van 15 lopen omdat de organisatie niet op haar wil wachten als ze 2 ronden loopt.Mijn tijden lopen inmiddels flink terug. Ik loop al kilometers van ruim 5 minuten. Bij de drankposten neem ik mijn tijd en wandel rustig drinkend verder.Tot aan de 25 kilometer kan ik mijn schema van 5 minuten per kilometer handhaven. Daarna is het over.Max is al heel lang uit het zicht verdwenen en stevent af op een mooie eindtijd.Ik kan tot het einde toe blijven hardlopen, al is het zeer moeizaam.Uiteindelijk kom ik binnen in 2.33.19Geen supertijd, maar echt ontevreden ben ik niet, gezien de voorbereiding van afgelopen week met mijn verkoudheid en ook de 30 en 15 kilometer waarvan ik absoluut nog niet hersteld was. Max heeft een supertijd gelopen van 2.23.18 en zat zelfs 10 minuten voor me.Paul zit een paar seconden achter Wilco. Wilco had nog een fantastische laatste 5 kilometer in huis en was Paul zodoende gepasseerd.Ron komt binnen in 2.42.01 en ziet er fris uit.Albert en Peter komen gezamenlijk aan en zitten er helemaal doorheen. Peter is flink ziek geweest en zeker nog niet op krachten, maar toch al weer in staat een 30 kilometerte lopen in 2.43.35 , Albert in 2.43.34Het is even wachten op Fred. Hij komt binnen in een mooie 2.54.11 Netjes binnen de 3 uur. Ook Fred ziet er nog redelijk fris uit.Na afloop is het wachten bij de massagetafels. Dit duurt en duurt, waarna we besluiten maar naar het zwembad in Utrecht te rijden om daar bij Ron een sauna te pakken.We zijn nog maar net op weg of ik begin het benauwd te krijgen. Ik wordt misselijk en begin vreselijk te zweten. Volgens de jongens wordt ik groen, geel en wit tegelijk. Dit is niet normaal meer. Het heeft niets met wagenziekte te maken. Ik voel me belabberd.Al snel heb ik een plastic zak op schoot voor het geval dat .....Ik kan alles binnenhouden tot bij het zwembad, waar ik eerst een kwartiertje buiten op de grond blijf zitten in de wind om even bij te komen.De jongens pakken een sauna en ik besluit ook naar de sauna te gaan.Ik krijg van Ron een schaaltje patat met veel zout. Voorzichtig probeer ik een paar patatjes en ga rustig zitten. Ik knap weer wat op en na een half uur is het schaaltje patat eindelijk leeg en voel ik me weer redelijk.Ik wacht de jongens op en we gaan uit elkaar. Paul, Max en ik drinken bij Max nog een bak koffie, waarna de Fiat Spider weer naar Bergambacht ronkt. Om half 7 zijn we weer thuis na een enerverende dag.Het is met mij altijd wat.Volgens mij is het verhaal ook flink lang geworden.De volgende loop is de singelloop in Gouda aanstaande vrijdag over 10 kilometer.Ik ben ook erg benieuwd naar het relaas van Robert, Piet, Argen, Wim en Hetty bij de Jungfrau marathon in Zwitserland.
