Halve marathon (3)
Wedstrijdverslag
08 januari 2006
Egmond aan Zee
DAGJE EGMONDHet is nog vroeg in Bergambacht. De wekker staat op 7.45 Alle huizen rondom ons huis zijn nog in het donker gehuld.Ik sta op, want ik heb een afspraak bij Max om 8.45 in Montfoort.Netjes op tijd kom ik bij Max aan en drink daar bij het gezin Reinhard een kom koffie.Om 9.30 rijden we naar zwembad De Hommel in Utrecht en ontmoeten daar de rest van de lopers die met ons meegaan naar Egmond aan Zee om daar de halve marathon te gaan lopen.Één van de vrienden, George zit in de taxi-business en heeft een busje geregeld waarmee hij ons naar Egmond brengt.De reis gaat voorspoedig en we rijden zelfs door tot in Egmond. Niets pendelbus en zo. Wij rijden in een taxi en we moeten worden afgezet om te lopen. Hiermee wonnen we veel tijd, waardoor we netjes op tijd aankwamen.In de sporthal maakten we ons gereed en liepen richting start,te weten Max, Peter van Straten, Trudy en Hans, Fred, Ron, taxichauffeur George en zijn college Jacques en mijn persoontje. Ron was ziek geweest en zou niet lopen, maar was voor ons een enorme hulp om kleding etc. bij zich te houden, zodat we na de finish niet zo lang kou hoefden te lijden. Een pluim voor Ron die zelf natuurlijk ook had willen lopen. Mijn PR in Egmond stond op ruim 1.40 uur en Peter wilde ook wel proberen om zo´n tijd te lopen, al was hem dat nog nooit gelukt.Zelf had ik een ander startvak dan de rest, waardoor ik iets eerder kon starten. Peter sloop ook het vak in, waardoor we toch samen van start konden gaan. Max was dit ook van plan en was naar ons op zoek. Hij liep echter te ver door en kwam zefs nog in een startvak terecht voor ons. Er bleek niet goed gecontroleerd te worden op startnummer.Peter en ik hebben een schema afgesproken van 4.44 per kilometer om zo op de 1.40 uur uit te komen.Na een iets te snel begin van 4.22 kwamen we al snel in het ritme. Op het strand viel het niet mee om erg constant te lopen vanwege de wisselende omstandigheden. Dan weer mul zand, dan weer water en dan weer heerlijk loopstrand. Tot 7 kilometer hadden we een positieve marge van 6 seconden, waarna Peter aangaf dat ik mijn eigen race moest gaan lopen, omdat het hem net wat te snel ging.Ik besloot iets te versnellen, omdat ik me goed voelde. Na het lastige stuk van de waterlijn de duinen in door het mulle zand en na de steile klim had ik een voorsprong opgebouwd van 1 minuut op het schema van 1.40 uur en zou dan binnenkomen op ca. 1.39 uur.Na wat gedronken te hebben vervolgde ik mijn weg en ben gaan versnellen tot aan kilometertijden net onder de 4.30, waardoor ik het schema van 1.40 uur los ging laten. Mijn tijd zou veel sneller worden.Bij bosjes haalde ik de vele lopers in en kwam uiteindelijk binnen in een voor mij supertijd van 1.36.14, wat tevens een nieuw PPR betekende (Persoonlijk Parcours Record)Peter was keurig in zijn ritme blijven lopen en kwam uit op een voor hem snelste tijd ooit van 1.40.49 op de halve en dat op dit parcours. Er zit dus nog veel in.Max had te laat in de gaten dat hij eigenlijk achter Peter liep vanwege het feit dat hij eerder was gestart. Hij liep de hele tijd samen op met Peter en liep daardoor het verschil niet dicht.Max liep een keurige 1.42.01Ook daar zit nog veel progressie in.Trudy had een hele andere belevenis.Trudy was te laat met inschrijven en de loop zat al vol. Van een andere ING gesponsorde loop had Trudy nog een startnummer, wat ze nu op had gedaan. Een nummer ergens in de 25000, terwijl het hoogste nummer nu iets van 12000 of 13000 was. Trudy had het nummer dan ook niet vol in het zicht zitten.Trudy wilde ook geen halve marathon lopen en liep eigenlijk zomaar een gedeelte langs het parcours, maar moest op een ogenblik toch even op het parcours op. Prompt zat ze tussen de snelle lopers en dachten mensen van de organisatie dat ze de eerste dame was. Er werd geroepen dat ze haar startnummer moest laten zien. Trudy liep snel door, want dat wilde ze natuurlijk niet. Trudy had wel lekker gelopen. Wie weet is ze nog op de TV te zien.Hans liep een keurige 1.56 Jacques liep ook om en nabij deze tijd en Fred had ook onder de 2 uur kunnen lopen maar kwam onderweg onze chauffeur George tegen die helemaal stuk zat. Samen zijn ze toen verder gelopen en kwamen binnen in 2.10 uurNa afloop zijn we nog gezellig wat gaan eten en drinken, maar dat liep al snel uit tot ruim 6 uur ´s-avonds.Onderweg zijn we bij het zwembad De Hommel nog aangegaan waar wederom wat werd gegeten en gedronken in het restaurant waar Peter de scepter zwaait.Ruim na 9 uur reden Max en ik weer terug naar Montfoort om mijn auto op te halen.Bij Max hebben ze drie honden die flink kunnen blaffen. Één van de honden bleek ook goed te kunnen bijten.Op het moment dat het dier in zijn hok zat wilde ik hem aaien, maar het goede dier wilde zijn gebied beschermen en hapte flink in mijn vinger. Dat deed wel flink pijn en het begon al lekker te bloeden.Paulien, de vrouw van Max pakte gelijk een tube met desinfecterende zalf en twee flinke pleisters en zo ging ik huiswaarts.Niet geblesseerd van het lopen, maar daarna.Vanmorgen bij de dokter geweest. Ik kreeg een flinke tetanis prik en een anti-biotica kuur mee, omdat het bot ook flink was geraakt.Dit mag de pret allemaal niet drukken. Het was een fantastische, lange dag.Ik was wel heel trots op mijn eindtijd en zag dat ik zelfs 272e was van alle recreanten, wat er toch ruim 5500 waren.Op naar de volgende wedstrijd.
Egmond aan Zee
DAGJE EGMONDHet is nog vroeg in Bergambacht. De wekker staat op 7.45 Alle huizen rondom ons huis zijn nog in het donker gehuld.Ik sta op, want ik heb een afspraak bij Max om 8.45 in Montfoort.Netjes op tijd kom ik bij Max aan en drink daar bij het gezin Reinhard een kom koffie.Om 9.30 rijden we naar zwembad De Hommel in Utrecht en ontmoeten daar de rest van de lopers die met ons meegaan naar Egmond aan Zee om daar de halve marathon te gaan lopen.Één van de vrienden, George zit in de taxi-business en heeft een busje geregeld waarmee hij ons naar Egmond brengt.De reis gaat voorspoedig en we rijden zelfs door tot in Egmond. Niets pendelbus en zo. Wij rijden in een taxi en we moeten worden afgezet om te lopen. Hiermee wonnen we veel tijd, waardoor we netjes op tijd aankwamen.In de sporthal maakten we ons gereed en liepen richting start,te weten Max, Peter van Straten, Trudy en Hans, Fred, Ron, taxichauffeur George en zijn college Jacques en mijn persoontje. Ron was ziek geweest en zou niet lopen, maar was voor ons een enorme hulp om kleding etc. bij zich te houden, zodat we na de finish niet zo lang kou hoefden te lijden. Een pluim voor Ron die zelf natuurlijk ook had willen lopen. Mijn PR in Egmond stond op ruim 1.40 uur en Peter wilde ook wel proberen om zo´n tijd te lopen, al was hem dat nog nooit gelukt.Zelf had ik een ander startvak dan de rest, waardoor ik iets eerder kon starten. Peter sloop ook het vak in, waardoor we toch samen van start konden gaan. Max was dit ook van plan en was naar ons op zoek. Hij liep echter te ver door en kwam zefs nog in een startvak terecht voor ons. Er bleek niet goed gecontroleerd te worden op startnummer.Peter en ik hebben een schema afgesproken van 4.44 per kilometer om zo op de 1.40 uur uit te komen.Na een iets te snel begin van 4.22 kwamen we al snel in het ritme. Op het strand viel het niet mee om erg constant te lopen vanwege de wisselende omstandigheden. Dan weer mul zand, dan weer water en dan weer heerlijk loopstrand. Tot 7 kilometer hadden we een positieve marge van 6 seconden, waarna Peter aangaf dat ik mijn eigen race moest gaan lopen, omdat het hem net wat te snel ging.Ik besloot iets te versnellen, omdat ik me goed voelde. Na het lastige stuk van de waterlijn de duinen in door het mulle zand en na de steile klim had ik een voorsprong opgebouwd van 1 minuut op het schema van 1.40 uur en zou dan binnenkomen op ca. 1.39 uur.Na wat gedronken te hebben vervolgde ik mijn weg en ben gaan versnellen tot aan kilometertijden net onder de 4.30, waardoor ik het schema van 1.40 uur los ging laten. Mijn tijd zou veel sneller worden.Bij bosjes haalde ik de vele lopers in en kwam uiteindelijk binnen in een voor mij supertijd van 1.36.14, wat tevens een nieuw PPR betekende (Persoonlijk Parcours Record)Peter was keurig in zijn ritme blijven lopen en kwam uit op een voor hem snelste tijd ooit van 1.40.49 op de halve en dat op dit parcours. Er zit dus nog veel in.Max had te laat in de gaten dat hij eigenlijk achter Peter liep vanwege het feit dat hij eerder was gestart. Hij liep de hele tijd samen op met Peter en liep daardoor het verschil niet dicht.Max liep een keurige 1.42.01Ook daar zit nog veel progressie in.Trudy had een hele andere belevenis.Trudy was te laat met inschrijven en de loop zat al vol. Van een andere ING gesponsorde loop had Trudy nog een startnummer, wat ze nu op had gedaan. Een nummer ergens in de 25000, terwijl het hoogste nummer nu iets van 12000 of 13000 was. Trudy had het nummer dan ook niet vol in het zicht zitten.Trudy wilde ook geen halve marathon lopen en liep eigenlijk zomaar een gedeelte langs het parcours, maar moest op een ogenblik toch even op het parcours op. Prompt zat ze tussen de snelle lopers en dachten mensen van de organisatie dat ze de eerste dame was. Er werd geroepen dat ze haar startnummer moest laten zien. Trudy liep snel door, want dat wilde ze natuurlijk niet. Trudy had wel lekker gelopen. Wie weet is ze nog op de TV te zien.Hans liep een keurige 1.56 Jacques liep ook om en nabij deze tijd en Fred had ook onder de 2 uur kunnen lopen maar kwam onderweg onze chauffeur George tegen die helemaal stuk zat. Samen zijn ze toen verder gelopen en kwamen binnen in 2.10 uurNa afloop zijn we nog gezellig wat gaan eten en drinken, maar dat liep al snel uit tot ruim 6 uur ´s-avonds.Onderweg zijn we bij het zwembad De Hommel nog aangegaan waar wederom wat werd gegeten en gedronken in het restaurant waar Peter de scepter zwaait.Ruim na 9 uur reden Max en ik weer terug naar Montfoort om mijn auto op te halen.Bij Max hebben ze drie honden die flink kunnen blaffen. Één van de honden bleek ook goed te kunnen bijten.Op het moment dat het dier in zijn hok zat wilde ik hem aaien, maar het goede dier wilde zijn gebied beschermen en hapte flink in mijn vinger. Dat deed wel flink pijn en het begon al lekker te bloeden.Paulien, de vrouw van Max pakte gelijk een tube met desinfecterende zalf en twee flinke pleisters en zo ging ik huiswaarts.Niet geblesseerd van het lopen, maar daarna.Vanmorgen bij de dokter geweest. Ik kreeg een flinke tetanis prik en een anti-biotica kuur mee, omdat het bot ook flink was geraakt.Dit mag de pret allemaal niet drukken. Het was een fantastische, lange dag.Ik was wel heel trots op mijn eindtijd en zag dat ik zelfs 272e was van alle recreanten, wat er toch ruim 5500 waren.Op naar de volgende wedstrijd.
