je moet dansen als de muziek speelt
Wedstrijdverslag
12 november 2006
Valkenswaard
Drie jaar geleden ontmoette ik een zekere Hennie en zijn vrouw tijdens het ontbijt in een hotel in New York. Net als ons zou hij daar ook de marathon gaan lopen. Gekscherend daagden we elkaar toen al uit, hij zou later inderdaad een minuutje voor mij eindigen. De afgelopen jaren hielden we contact, voornamelijk per sms, waarbij we elkaar bestookten met P-erretjes op gelopen wedstrijden. Hennie had zowaar een PR van 1:33 staan op de halve van Valkenswaard. Uiteindelijk spraken we af dat ik en nog wat loopmaatjes naar Valkenswaard zouden komen voor een "revanche". Inmiddels had Hennie Max zijn laatste 10-km tijd doorgekregen (41:26) en begon zich al zorgen te maken. Gisteren was het dan zover, vroeg uit de veren en al om 8:30 richting het zuiden vertrokken voor een reis van maarliefst 104 km. Met negen man (sorry 8 man en één dame) in een busje.Éénmaal daar, hadden we nog maar zo'n drie kwartier over voor het inschrijven, ophalen startnummere, het omkleden en de warming-up. Niet echt ideaal dus. De weersgoden waren ons ook niet echt goed gestemd, slagregens, stevige wind en best wel koud.Met de bus naar de start, nog snel een warming-upje en Max ontdeed zich nog net op tijd van een "kilo-tje" in het bos. Kan zo maar 5 minuten uitmaken op de halve, nietwaar.Voordat we het beseffen horen we een startschot, we ontdoen ons snel van de vuilniszakken en beginnen aan een inhaalrace door het achterveld (waar is Hennie?). De eerste 2 km gaan vaker door de berm dan over het asfalt, maar al snel halen we de achterblijvers in en projecteren keurige rondentijden van 4:25, exact op schema dus voor een tijd onder de 1:33. Ik vorm een kopgroep met Ron, Hennie en Wilco, terwijl Peter en Albert een tandje erafdoen met 4:35.Ron wil zich ten opzicht van Wilco revancheren, die hem onlangs op de 10 km pakte. Hij dacht die race gewonnen te hebben, maar Wilco knokte zich terug en won uiteindelijk.Terug naar de kopgroep, zoals ik al zei, we liepen strakke rondetijden van 4:25, en kwamen op een gegeven moment zelfs al op 43:00 minuten door op de 10 km. We stevenden dus af op een stevige negatieve-split. De regen had behoorlijk wat zuurstof in de lucht achtergelaten, gecombineerd met een lekker parcoutje en niet te veel deelnemers, maakte een pr mogelijken. Hennie kon het tempo niet bijhouden en moest er naar 9 km vanaf. Dat is één dacht ik, nu nog Ron en Wilco eraf. Tussen de 10 en 14 deed ik er nog een tandje erbij, ik wilde iets forceren en niet te defensief lopen. Wilco zijn ademhaling werd al wat onrustiger, en na 14 km hield hij het voor gezien. Nu Ron nog, wal liep hij sterk. Hij toonde geen spatje van verval. Nu moest ik wijs zijn, tot nu toe had ik het tempo bepaald en wou het initiatief niet uit handen geven, aan de andere kant wilde ik genoeg overhouden voor de laatste 2-3 km. Na 17 km kwam zowaar de aanval van Ron, maar die pareerde ik direct met tandje of twee er overheen. Verassend genoeg kon ook hij dit weer bijhouden en gaf vooralsnog geen krimp. Mtr-tje bij mtr-tje liep ik bij hem weg, op de hoogte van 20 km had ik een gaatje van 20 seconden geslagen die ik niet meer uit handen zou geven en finishte zowaar met 1:31:26 Mijn taktiek had gewerkt, zodra de tegenstander zijn ademhaling iets minder wordt, meteen een linkse en een upper-cut door het midden eroverheen. Wilco kwam uit eindelijk met een lage 1:34 en Hennie met 1:37 binnen. Albert verbeterde ook zijn PR met een slordige 40 seconden en finishte knap in 1:38 nog wat, hoewel hij er uitzag of ie een ultra-loop van 200 km had gedaan, lijkbleek en helemaal uitgewoond. Peter stelde teleur met een 1:41 nog wat (je weet het Peter, je moet dansen als de muziek speelt). Na 12 km kon hij de 4:35 niet meer bolwerken en liep zich stuk op de souplesse van Albert.Na afloop zijn we bij Hennie gaan douchen, wat een prachtig huis heeft ie!!! meteen aan de wijn en worstenbroodjes en uiteindelijk heerlijk gegeten in één of andere strandtent in Best, helemaal goed.Ron had een prachtige foto-coulage van Berlijn gemaakt die hij tijdens het eten met een beamer liet zien.Kortom we hadden weer een heerlijke dag achter de rug en bere gezellie. Als recordhouder mag ik voorlopig de wisselbeker houden. Groeten van Max.
Valkenswaard
Drie jaar geleden ontmoette ik een zekere Hennie en zijn vrouw tijdens het ontbijt in een hotel in New York. Net als ons zou hij daar ook de marathon gaan lopen. Gekscherend daagden we elkaar toen al uit, hij zou later inderdaad een minuutje voor mij eindigen. De afgelopen jaren hielden we contact, voornamelijk per sms, waarbij we elkaar bestookten met P-erretjes op gelopen wedstrijden. Hennie had zowaar een PR van 1:33 staan op de halve van Valkenswaard. Uiteindelijk spraken we af dat ik en nog wat loopmaatjes naar Valkenswaard zouden komen voor een "revanche". Inmiddels had Hennie Max zijn laatste 10-km tijd doorgekregen (41:26) en begon zich al zorgen te maken. Gisteren was het dan zover, vroeg uit de veren en al om 8:30 richting het zuiden vertrokken voor een reis van maarliefst 104 km. Met negen man (sorry 8 man en één dame) in een busje.Éénmaal daar, hadden we nog maar zo'n drie kwartier over voor het inschrijven, ophalen startnummere, het omkleden en de warming-up. Niet echt ideaal dus. De weersgoden waren ons ook niet echt goed gestemd, slagregens, stevige wind en best wel koud.Met de bus naar de start, nog snel een warming-upje en Max ontdeed zich nog net op tijd van een "kilo-tje" in het bos. Kan zo maar 5 minuten uitmaken op de halve, nietwaar.Voordat we het beseffen horen we een startschot, we ontdoen ons snel van de vuilniszakken en beginnen aan een inhaalrace door het achterveld (waar is Hennie?). De eerste 2 km gaan vaker door de berm dan over het asfalt, maar al snel halen we de achterblijvers in en projecteren keurige rondentijden van 4:25, exact op schema dus voor een tijd onder de 1:33. Ik vorm een kopgroep met Ron, Hennie en Wilco, terwijl Peter en Albert een tandje erafdoen met 4:35.Ron wil zich ten opzicht van Wilco revancheren, die hem onlangs op de 10 km pakte. Hij dacht die race gewonnen te hebben, maar Wilco knokte zich terug en won uiteindelijk.Terug naar de kopgroep, zoals ik al zei, we liepen strakke rondetijden van 4:25, en kwamen op een gegeven moment zelfs al op 43:00 minuten door op de 10 km. We stevenden dus af op een stevige negatieve-split. De regen had behoorlijk wat zuurstof in de lucht achtergelaten, gecombineerd met een lekker parcoutje en niet te veel deelnemers, maakte een pr mogelijken. Hennie kon het tempo niet bijhouden en moest er naar 9 km vanaf. Dat is één dacht ik, nu nog Ron en Wilco eraf. Tussen de 10 en 14 deed ik er nog een tandje erbij, ik wilde iets forceren en niet te defensief lopen. Wilco zijn ademhaling werd al wat onrustiger, en na 14 km hield hij het voor gezien. Nu Ron nog, wal liep hij sterk. Hij toonde geen spatje van verval. Nu moest ik wijs zijn, tot nu toe had ik het tempo bepaald en wou het initiatief niet uit handen geven, aan de andere kant wilde ik genoeg overhouden voor de laatste 2-3 km. Na 17 km kwam zowaar de aanval van Ron, maar die pareerde ik direct met tandje of twee er overheen. Verassend genoeg kon ook hij dit weer bijhouden en gaf vooralsnog geen krimp. Mtr-tje bij mtr-tje liep ik bij hem weg, op de hoogte van 20 km had ik een gaatje van 20 seconden geslagen die ik niet meer uit handen zou geven en finishte zowaar met 1:31:26 Mijn taktiek had gewerkt, zodra de tegenstander zijn ademhaling iets minder wordt, meteen een linkse en een upper-cut door het midden eroverheen. Wilco kwam uit eindelijk met een lage 1:34 en Hennie met 1:37 binnen. Albert verbeterde ook zijn PR met een slordige 40 seconden en finishte knap in 1:38 nog wat, hoewel hij er uitzag of ie een ultra-loop van 200 km had gedaan, lijkbleek en helemaal uitgewoond. Peter stelde teleur met een 1:41 nog wat (je weet het Peter, je moet dansen als de muziek speelt). Na 12 km kon hij de 4:35 niet meer bolwerken en liep zich stuk op de souplesse van Albert.Na afloop zijn we bij Hennie gaan douchen, wat een prachtig huis heeft ie!!! meteen aan de wijn en worstenbroodjes en uiteindelijk heerlijk gegeten in één of andere strandtent in Best, helemaal goed.Ron had een prachtige foto-coulage van Berlijn gemaakt die hij tijdens het eten met een beamer liet zien.Kortom we hadden weer een heerlijke dag achter de rug en bere gezellie. Als recordhouder mag ik voorlopig de wisselbeker houden. Groeten van Max.
