Mieren in Ganzenpas (1)
Wedstrijdverslag
09 september 2006
Interlaken Zwitserland
Mieren in Ganzenpas.Kwart voor zes liep de wekker af en de Jungfraudag begint. Gisteren hebben we gevraagd of we vroeg konden ontbijten. Kwart over zes was geen enkel probleem voor het hotel. Althans dat zei de eigenares. Stipt stonden we samen met nog zeven andere lopers……voor een gesloten deur. Toen bleek echter dat de bediening van mening was dat kwart voor zéven vroeg genoeg was! Daar ging onze zorgvuldige voorbereiding, om zeven over zeven zou de bus al gaan naar Interlaken. Het ontbijt werd in rap tempo genuttigd en ietwat luidruchtig(zenuwen) kwamen we op tijd in de bus en wat later in Interlaken aan. Ruim op tijd voor de start van negen uur. We konden nog een fijne massage meepikken. Op het startterrein kwamen we tussen de Alpenhoorns ook weer een deel van de AV Start lopers tegen.De bagage konden we afgeven in een vrachtwagen, want de bagage werd getransporteerd naar de finish op de Kleine Scheidegg op 2100 meter hoogte. De Jungfraumarathon start in Interlaken op een hoogte van 500 meter en gaat constant bergopwaarts. Het is dus een hele klus voor de organisatie om alle toeschouwers, bagage en de verzorging de berg op te krijgen. Alles moet via een tandradbaan. De lopers komen er vanzelf………nou ja vanzelf?!Aria en Reggie vormden ons begeleidingsteam. Zij hadden vooraf een hele tijdsplanning en studie gemaakt voor de af te geven, gelletjes, water, jackjes etc. Tussendoor vonden ze ook nog tijd om ons aan te moedigen met de onvermijdelijke koeienbel. Reggie heeft de blaren nog op zijn handen staan. Dankzij hun steun voelden we ons niet alleen op die berg. Hetty en Argen zochten hun eigen startvak op. Wim, Piet, Koos en Robert stelden zich op in het 4 uur 15 min vak op. Een plaats die eigenlijk alleen Wim toekwam. Wim vertrok direct na het startschot voor zijn jacht op de gewenste eindtijd van 4u 15 min.Koos, Piet en Robert kozen er stilzwijgend voor om de eerste 25 km samen te lopen. Hetty en Argen lopen ieder hun eigen race. Bij deze marathon zijn de eerste 25 km relatief vlak ( slechts 500 m hoogte verschil) en het is dan belangrijk om een heel rustig tempo aan te houden. Dat lukte ieder van ons prima. Op zich ook wel logisch want behalve voor Koos en Robert is het voor de anderen niet de eerste keer dat ze hier starten. Zij wisten dus precies wat er nog kwam.De Muur van Wengen, zo genoemd omdat je daar binnen 4 km, 500 meter hoogteverschil moet overbruggen, is voor veel lopers de eerste scherprechter. Wij kwamen er echter redelijk ongeschonden overheen De laatste 17 km van het parcours gaan constant omhoog. Alleen de winnaar kon dit helemaal hardlopend afleggen. Voor de overige 4000 betekent het echter dat er veel gewandeld moest worden. Het hartritme is dan echter net zo hoog als bij een snelle 10 km loop! Wie hier te hard loopt betaalt later de tol. In de weinige dorpjes die we passeren waren hele volksfeesten aan de gang. Alpenhoorn, Koeienbellen, klokken, ratels en orkesten, alles wordt uit de kast getrokken om de lopers aan te moedigen. In de dorpjes is het parcours vaak geasfalteerd, maar eenmaal er buiten bestaat het wegdek uit karrensporen met steenslag of zelfs een rotspad (de laatste 3 km). Maar daar liepen we toch al niet meer hard, dus zo erg is dat niet. Daar kruip je als mieren in ganzenpas de berg op. De omgeving en het uitzicht zijn de hele race fenomenaal!Hoog boven de lopers torenen de Eiger, Mönch en Jungfrau uit. Stuk voor stuk bergen van ca 4000 meter. Op de dag van de wedstrijd helemaal want we hadden een zeer zonnige dag. Wel wat warm voor de lopers, mar prima voor het uitzicht en de toeschouwers.Als om twaalf uur de winnaar de finish passeert, moest voor onze lopers het zwaarste gedeelte nog beginnen. Het groepje met Piet, Koos en Robert valt dan uitéén. Zij finishen uiteindelijk binnen 9 minuten verschil van elkaar. Wim had zijn krachten goed verdeeld en komt binnen in een tijd van 4 uur 14 min. Hij werd daarmee tweede Nederlander! Hetty bouwde haar race heel zorgvuldig op en weet te finishen in een nieuw Jungfrau PR van 5 uur 22 min. Dat wil zeggen dat zij 15 min. sneller is dan vorig jaar. Argen hield rekening met haar trainingsarbeid en wilde uiterlijk in zes uur innen zijn. Zij slaagt daar goed in met 5 uur 57 min.Eénmaal boven aangekomen konden we dankzij de prima organisatie genieten van heerlijke douches en een overdaad aan repen, dorstlessers, koeken etc.. Trots als een pauw halen we onze medailles en finishers T-shirt op. Omdat het zulk verrukkelijk weer was hebben we nog lang gewacht voordat we met de tandradbaan weer naar ons hotel gingen. Ook een reis van ca 2 uur overigens. In de zon met een lekker drankjes konden we napraten en genieten van de Alpenreuzen.Een onvergetelijke ervaring. Zeer gezellig om dat samen met je clubgenoten mee te maken.Hetty,Wim, Argen, Reggie, Piet en Aria: Bedankt!Robert Hoek
Interlaken Zwitserland
Mieren in Ganzenpas.Kwart voor zes liep de wekker af en de Jungfraudag begint. Gisteren hebben we gevraagd of we vroeg konden ontbijten. Kwart over zes was geen enkel probleem voor het hotel. Althans dat zei de eigenares. Stipt stonden we samen met nog zeven andere lopers……voor een gesloten deur. Toen bleek echter dat de bediening van mening was dat kwart voor zéven vroeg genoeg was! Daar ging onze zorgvuldige voorbereiding, om zeven over zeven zou de bus al gaan naar Interlaken. Het ontbijt werd in rap tempo genuttigd en ietwat luidruchtig(zenuwen) kwamen we op tijd in de bus en wat later in Interlaken aan. Ruim op tijd voor de start van negen uur. We konden nog een fijne massage meepikken. Op het startterrein kwamen we tussen de Alpenhoorns ook weer een deel van de AV Start lopers tegen.De bagage konden we afgeven in een vrachtwagen, want de bagage werd getransporteerd naar de finish op de Kleine Scheidegg op 2100 meter hoogte. De Jungfraumarathon start in Interlaken op een hoogte van 500 meter en gaat constant bergopwaarts. Het is dus een hele klus voor de organisatie om alle toeschouwers, bagage en de verzorging de berg op te krijgen. Alles moet via een tandradbaan. De lopers komen er vanzelf………nou ja vanzelf?!Aria en Reggie vormden ons begeleidingsteam. Zij hadden vooraf een hele tijdsplanning en studie gemaakt voor de af te geven, gelletjes, water, jackjes etc. Tussendoor vonden ze ook nog tijd om ons aan te moedigen met de onvermijdelijke koeienbel. Reggie heeft de blaren nog op zijn handen staan. Dankzij hun steun voelden we ons niet alleen op die berg. Hetty en Argen zochten hun eigen startvak op. Wim, Piet, Koos en Robert stelden zich op in het 4 uur 15 min vak op. Een plaats die eigenlijk alleen Wim toekwam. Wim vertrok direct na het startschot voor zijn jacht op de gewenste eindtijd van 4u 15 min.Koos, Piet en Robert kozen er stilzwijgend voor om de eerste 25 km samen te lopen. Hetty en Argen lopen ieder hun eigen race. Bij deze marathon zijn de eerste 25 km relatief vlak ( slechts 500 m hoogte verschil) en het is dan belangrijk om een heel rustig tempo aan te houden. Dat lukte ieder van ons prima. Op zich ook wel logisch want behalve voor Koos en Robert is het voor de anderen niet de eerste keer dat ze hier starten. Zij wisten dus precies wat er nog kwam.De Muur van Wengen, zo genoemd omdat je daar binnen 4 km, 500 meter hoogteverschil moet overbruggen, is voor veel lopers de eerste scherprechter. Wij kwamen er echter redelijk ongeschonden overheen De laatste 17 km van het parcours gaan constant omhoog. Alleen de winnaar kon dit helemaal hardlopend afleggen. Voor de overige 4000 betekent het echter dat er veel gewandeld moest worden. Het hartritme is dan echter net zo hoog als bij een snelle 10 km loop! Wie hier te hard loopt betaalt later de tol. In de weinige dorpjes die we passeren waren hele volksfeesten aan de gang. Alpenhoorn, Koeienbellen, klokken, ratels en orkesten, alles wordt uit de kast getrokken om de lopers aan te moedigen. In de dorpjes is het parcours vaak geasfalteerd, maar eenmaal er buiten bestaat het wegdek uit karrensporen met steenslag of zelfs een rotspad (de laatste 3 km). Maar daar liepen we toch al niet meer hard, dus zo erg is dat niet. Daar kruip je als mieren in ganzenpas de berg op. De omgeving en het uitzicht zijn de hele race fenomenaal!Hoog boven de lopers torenen de Eiger, Mönch en Jungfrau uit. Stuk voor stuk bergen van ca 4000 meter. Op de dag van de wedstrijd helemaal want we hadden een zeer zonnige dag. Wel wat warm voor de lopers, mar prima voor het uitzicht en de toeschouwers.Als om twaalf uur de winnaar de finish passeert, moest voor onze lopers het zwaarste gedeelte nog beginnen. Het groepje met Piet, Koos en Robert valt dan uitéén. Zij finishen uiteindelijk binnen 9 minuten verschil van elkaar. Wim had zijn krachten goed verdeeld en komt binnen in een tijd van 4 uur 14 min. Hij werd daarmee tweede Nederlander! Hetty bouwde haar race heel zorgvuldig op en weet te finishen in een nieuw Jungfrau PR van 5 uur 22 min. Dat wil zeggen dat zij 15 min. sneller is dan vorig jaar. Argen hield rekening met haar trainingsarbeid en wilde uiterlijk in zes uur innen zijn. Zij slaagt daar goed in met 5 uur 57 min.Eénmaal boven aangekomen konden we dankzij de prima organisatie genieten van heerlijke douches en een overdaad aan repen, dorstlessers, koeken etc.. Trots als een pauw halen we onze medailles en finishers T-shirt op. Omdat het zulk verrukkelijk weer was hebben we nog lang gewacht voordat we met de tandradbaan weer naar ons hotel gingen. Ook een reis van ca 2 uur overigens. In de zon met een lekker drankjes konden we napraten en genieten van de Alpenreuzen.Een onvergetelijke ervaring. Zeer gezellig om dat samen met je clubgenoten mee te maken.Hetty,Wim, Argen, Reggie, Piet en Aria: Bedankt!Robert Hoek
