Nieuwe klasse, nieuwe liefde
Wedstrijdverslag
14 mei 2006
Eindhoven
Met het binnen komen in de nieuwe masters klasse (M 35) is er opeens een nieuw onderdeel voor mij bij gekomen: De werp 5 kamp. Vele zullen nog wel tot 3 werponderdelen komen, kogel, discus en speer. Een enkeling zegt als 4e dan kogelslingeren. Vrijwel niemand weet dat het 5e onderdeel gewichtwerpen ook nog bestaat. De techniek die gebruikt wordt is die van het kogelslingeren alleen weegt deze niet, zoals de slingerkogel 7,25kg, maar is het totaal gewicht met de korte slinger maar liefst 15,88kg.Eind vorig jaar toen het bekend werd dat de masters leeftijd naar 35 jaar ging had ik al gezien dat het NK werp 5 kamp in september werd georganiseerd. Ik nam mijzelf voor om mij in de zomer te gaan bekwamen in het kogelslingeren en het gewichtwerpen. Toen ik in maart op de wedstrijdkalender keek bleek echter dat het NK al op 14 mei was. Oei, waar bleef mijn voorbereiding nu. Er werd contact opgenomen met de familie Blommestein uit Rotterdam en ja ik kon met hun meetrainen. Welgeteld 2 echte trainingen (en nog wat eigen probeersels) werden er afgewerkt alvorens naar het NK in Eindhoven af te reizen.Op 14 mei werd er met de hele familie om 9.30 vertrokken, want mijn kinderen wilden ook wel eens zien hoe hun vader, die al zolang aan atletiek doet het ervan af zou brengen op die vreemde onderdelen. Aan supporters ontbrak het mij niet daar ook mijn ouders de hele dag kwamen en mijn broer met zijn laatste vlam ook nog even langs kwam. Bij het ophalen van mijn startnummer scoorde ik gelijk een leuk t-shirt waarmee mijn zoon Vincent de hele dag rondliep. Binnenkort zien jullie mij er vast wel mee op de baan lopen.Er werd gestart met het kogelslingeren. Het ging redelijk met het inwerpen, maar bij de wedstrijd was het pet. De eerste twee worpen waren ongeldig en met een hele rustige laatste worp werd 18,29 meter slechts mijn deel daar waar ik op 22 a 23 meter had gehoopt. Hierna was het kogelstoten aan de beurt. Dit ging mij natuurlijk een stuk beter af. Na 3 pogingen was het resultaat 11,64 meter. Iets minder dan bij de 1e wedstrijd van het seizoen maar ik was er wel tevreden mee.De sfeer tijdens de wedstrijd was gezellig, ongedwongen en stimulerend voor een ieder. Het was alleen een beetje vreemd idee dat ik met mijn 36 jaar een van de jongste deelnemers was en er atleten waren die 2 keer zo oud waren als ik. Ook voelde ik me wat klein tussen de veelal grotere en stevige werpers (al dan niet met buikje). Gelukkig blijkt dan ook wel weer dat kracht niet alles is en de techniek het belangrijkst.Hierna werd er geworpen met de discus, het lievelingsonderdeel. Hoewel het technisch dit jaar nog niet zo lekker loopt werd er toch 37,96 meter geworpen wat tot tevredenheid stemde.Inmiddels had ik wat meer contact met mijn concurrenten (lees medestanders). Een van hen, Marcel Dost kende ik nog van mijn tijd als A/B junior waarbij ik hem op de verschillende NK’s steeds tegen kwam. Hij is later echt goed geworden op de meerkamp en heeft ook nog aan internationale toernooien mee gedaan. Nadat hij in 2000 zij achillespees scheurde was het afgelopen voor hem met de topsport. Nu was hij pas weer begonnen en had er wel lol in. Speerwerpen was het volgende onderdeel. Nu is dit nummer nooit echt mijn favoriet geweest, maar vooral de laatste jaren houd ik steevast een zeer pijnlijke elleboog over aan een wedstrijdje speerwerpen. Na rustig inwerpen en een 1e wedstrijdworp die op iets meer dan 33 meter uitkwam deed de elleboog al flink pijn. De 2e poging werd overgeslagen om de arm te sparen voor de 3e poging. Opgejut door mijn broer die vond dat ik minstens 35 meter moest gooien werd er een felle laatste worp uitgeperst en die kwam tot mijn eigen verbazing 36,45 meter ver. Het leek erop of mijn arm eraf lag maar ik was wel heel tevreden.Als laatste het onderdeel voor de echte krachtpatsers, het gewichtwerpen. De hele familie moest natuurlijk even voelen hoe zwaar dat gewicht was en dat dwong bij hen direct respect af daar ik degene was die dat gewicht boven zijn hoofd moest gaan slingeren. Na een 1e poging waarbij ik zelf bijna werd weggeslingerd, en dus ongeldig lukte het me in de 2e poging een afstand neer te zetten van 8,64 meter. Van tevoren had ik mezelf ingeschat op 8,50 meter dus ik was reeds tevreden. De 3e poging werd dan ook met wat meer enthousiasme ingezet maar dit resulteerde wederom in het zelf weggeslingerd worden. In totaal was een 4e plaats mijn deel maar dat maakte me niet zoveel uit.De gemoedelijke sfeer van tijdens de wedstrijd ging ook daarna nog verder, iedereen kon aanschuiven voor een buffetje met wat salades en stokbrood, dit alles koste je niets extra’s, helaas hadden wij ’s avonds nog een verjaardag anders hadden we zeker nog wat langer blijven hangen op deze gezellige accommodatie.Om af te sluiten, we hebben een erg leuke dag gehad en er bloeide toch een kleine liefde op voor het slingeren en gewichtwerpen. Ik ga me ook zeker de komende tijd (jaren) verder bekwamen in deze voor mij nog jonge werponderdelen om ook deze bescheiden liefde tot volle wasdom te laten komen.Rob Zwijnenburg.
Eindhoven
Met het binnen komen in de nieuwe masters klasse (M 35) is er opeens een nieuw onderdeel voor mij bij gekomen: De werp 5 kamp. Vele zullen nog wel tot 3 werponderdelen komen, kogel, discus en speer. Een enkeling zegt als 4e dan kogelslingeren. Vrijwel niemand weet dat het 5e onderdeel gewichtwerpen ook nog bestaat. De techniek die gebruikt wordt is die van het kogelslingeren alleen weegt deze niet, zoals de slingerkogel 7,25kg, maar is het totaal gewicht met de korte slinger maar liefst 15,88kg.Eind vorig jaar toen het bekend werd dat de masters leeftijd naar 35 jaar ging had ik al gezien dat het NK werp 5 kamp in september werd georganiseerd. Ik nam mijzelf voor om mij in de zomer te gaan bekwamen in het kogelslingeren en het gewichtwerpen. Toen ik in maart op de wedstrijdkalender keek bleek echter dat het NK al op 14 mei was. Oei, waar bleef mijn voorbereiding nu. Er werd contact opgenomen met de familie Blommestein uit Rotterdam en ja ik kon met hun meetrainen. Welgeteld 2 echte trainingen (en nog wat eigen probeersels) werden er afgewerkt alvorens naar het NK in Eindhoven af te reizen.Op 14 mei werd er met de hele familie om 9.30 vertrokken, want mijn kinderen wilden ook wel eens zien hoe hun vader, die al zolang aan atletiek doet het ervan af zou brengen op die vreemde onderdelen. Aan supporters ontbrak het mij niet daar ook mijn ouders de hele dag kwamen en mijn broer met zijn laatste vlam ook nog even langs kwam. Bij het ophalen van mijn startnummer scoorde ik gelijk een leuk t-shirt waarmee mijn zoon Vincent de hele dag rondliep. Binnenkort zien jullie mij er vast wel mee op de baan lopen.Er werd gestart met het kogelslingeren. Het ging redelijk met het inwerpen, maar bij de wedstrijd was het pet. De eerste twee worpen waren ongeldig en met een hele rustige laatste worp werd 18,29 meter slechts mijn deel daar waar ik op 22 a 23 meter had gehoopt. Hierna was het kogelstoten aan de beurt. Dit ging mij natuurlijk een stuk beter af. Na 3 pogingen was het resultaat 11,64 meter. Iets minder dan bij de 1e wedstrijd van het seizoen maar ik was er wel tevreden mee.De sfeer tijdens de wedstrijd was gezellig, ongedwongen en stimulerend voor een ieder. Het was alleen een beetje vreemd idee dat ik met mijn 36 jaar een van de jongste deelnemers was en er atleten waren die 2 keer zo oud waren als ik. Ook voelde ik me wat klein tussen de veelal grotere en stevige werpers (al dan niet met buikje). Gelukkig blijkt dan ook wel weer dat kracht niet alles is en de techniek het belangrijkst.Hierna werd er geworpen met de discus, het lievelingsonderdeel. Hoewel het technisch dit jaar nog niet zo lekker loopt werd er toch 37,96 meter geworpen wat tot tevredenheid stemde.Inmiddels had ik wat meer contact met mijn concurrenten (lees medestanders). Een van hen, Marcel Dost kende ik nog van mijn tijd als A/B junior waarbij ik hem op de verschillende NK’s steeds tegen kwam. Hij is later echt goed geworden op de meerkamp en heeft ook nog aan internationale toernooien mee gedaan. Nadat hij in 2000 zij achillespees scheurde was het afgelopen voor hem met de topsport. Nu was hij pas weer begonnen en had er wel lol in. Speerwerpen was het volgende onderdeel. Nu is dit nummer nooit echt mijn favoriet geweest, maar vooral de laatste jaren houd ik steevast een zeer pijnlijke elleboog over aan een wedstrijdje speerwerpen. Na rustig inwerpen en een 1e wedstrijdworp die op iets meer dan 33 meter uitkwam deed de elleboog al flink pijn. De 2e poging werd overgeslagen om de arm te sparen voor de 3e poging. Opgejut door mijn broer die vond dat ik minstens 35 meter moest gooien werd er een felle laatste worp uitgeperst en die kwam tot mijn eigen verbazing 36,45 meter ver. Het leek erop of mijn arm eraf lag maar ik was wel heel tevreden.Als laatste het onderdeel voor de echte krachtpatsers, het gewichtwerpen. De hele familie moest natuurlijk even voelen hoe zwaar dat gewicht was en dat dwong bij hen direct respect af daar ik degene was die dat gewicht boven zijn hoofd moest gaan slingeren. Na een 1e poging waarbij ik zelf bijna werd weggeslingerd, en dus ongeldig lukte het me in de 2e poging een afstand neer te zetten van 8,64 meter. Van tevoren had ik mezelf ingeschat op 8,50 meter dus ik was reeds tevreden. De 3e poging werd dan ook met wat meer enthousiasme ingezet maar dit resulteerde wederom in het zelf weggeslingerd worden. In totaal was een 4e plaats mijn deel maar dat maakte me niet zoveel uit.De gemoedelijke sfeer van tijdens de wedstrijd ging ook daarna nog verder, iedereen kon aanschuiven voor een buffetje met wat salades en stokbrood, dit alles koste je niets extra’s, helaas hadden wij ’s avonds nog een verjaardag anders hadden we zeker nog wat langer blijven hangen op deze gezellige accommodatie.Om af te sluiten, we hebben een erg leuke dag gehad en er bloeide toch een kleine liefde op voor het slingeren en gewichtwerpen. Ik ga me ook zeker de komende tijd (jaren) verder bekwamen in deze voor mij nog jonge werponderdelen om ook deze bescheiden liefde tot volle wasdom te laten komen.Rob Zwijnenburg.
