PR Poging
Wedstrijdverslag
14 oktober 2006
Emmen
PR Poging.Ook meedoen met de Jüngfraumarathon (9 oktober jongstleden) zou geen enkel probleem vormen. Volgens Piet Wuijster herstel je daar heel makkelijk van. Zo makkelijk dat voor de Dwars door Drenthe Marathon, 5 weken later, best ingeschreven kon worden. Piet wist mij natuurlijk snel over te halen en Wim vd Heiden volgde een paar weken later. Dat beloofde weer een gezellige marathondag te worden. Helaas voor beide heren kregen ze lichamelijke ongemakken aan hun onderdanen. Wim zijn bovenbeen en Piet zijn kuit herstelden niet zoals zou moeten. De enige optie die hen bleef was; niet starten. Domper voor hen uiteraard maar ook voor mij. In mijn uppie naar Emmen afreizen. Lekker gezellig! Deze marathon is een éénmalige gebeurtenis. Op een spiksplinternieuwe provinciale weg van Hoogersmilde naar Emmen wordt bij wijze van opening van de weg, deze marathon georganiseerd. De startgelden gaan naar World Runners.De stichting World Runners geeft advies en ondersteuning bij de organisatie van de marathon. Deze stichting maakt zich sterk voor kinderen in de derde wereld door (trim)loopevenementen te organiseren en op die manier geld in te zamelen. Met de inschrijfgelden en sponsorgelden worden zorgvuldig uitgekozen ontwikkelingsprojecten voor kinderen gesteund. Provincie Drenthe, heeft besloten de totale opbrengst van de Dwars door Drenthe Marathon ten goede te laten komen aan deze stichting. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vooral wil meelopen omdat hardlopen op zo’n recht stuk weg, 42 km lang, mij om onverklaarbare redenen enorm trekt. Waar vindt je dat nog in Nederland, 42 km helemaal voor je alleen! (met nog 550 – 2 lopers). Met bussen worden we van Emmen naar de startlocatie vervoerd. De start ligt midden in het Drentse platteland. Desolaat, stevige oostenwind en niets te beleven, ook geen verzorging. Maar wel de verwarmende opwinding van 548 lopers!Ook een reden om met deze marathon mee te doen was dat de gehele loop naar het oosten gaat. In Nederland waait er immers in de herfst altijd een westenwind……dus met windkracht 6 of meer in de rug zou het appeltje, eitje worden. Een schema voor 3.15 u moest haalbaar zijn. Behalve deze week dus. Prachtig weer dat wel maar met oostelijke winden, ook vandaag. Oost 3-4. Dat wordt je knap zat kan ik vertellen. De hele weg wind tegen. Vanzelfsprekend zoek ik dus naar een fijne groep om samen uit de wind te lopen en om de beurt kopwerk te doen. Daarbij is het belangrijk dat het tempo niet omhoog gaat bij elke wisseling aan de kop. De eerste kilometers gaan een tikkeltje te snel, maar na drie km kan ik een aardig tempo vinden. De eerste 5 km gaan in 22.25, 10 km in 46.03 een grote groep met onder andere Gerda Verburg (Tweede kamer lid CDA) sluit aan, 15 km in 1.09.29, 20 km in 1.32.29, 25 km in 1.55.31, 30 km in 2.19.23, de groep loopt nu te langzaam, ik besluit te versnellen en alleen verder te gaan, 35 km in 2.42.14, 40 km in 3.06.14, ik ga 3.15 u niet meer redden maar loop met 3.16.14 toch nog een PR! Overall 31-ste niet slecht. Natuurlijk zeer tevreden. De groep van Verburg komt versnipperd aan in ca 3.18 u. Ik ben dus blij dat ik mijn eigen plan getrokken heb. Puike organisatie daar in Drenthe overigens. Bussen die me weer naar de sporthal en warme douche brengen, sportdrank, reflectiedeken. Kortom prima. Daarna rest mij een toch wel lange rit naar huis. Ca 2.15 u. Met pijnlijke spieren druk ik het gaspedaal in en ik ben blij dat ik niet in een file verzeilt raak, want dan moet ik ook nog schakelen. Onderweg het thuisfront gebeld en natuurlijk Wim en Piet want die zijn zeer benieuwd hoe dit avontuur, want dat blijft een marathon, is afgelopen. Na een lang gesprek met Marry Teeuwen ben ik voor dat ik het weet weer thuis. RobertHartslagmeter.Sinds een jaar of zo train en loop ik met een hartslagmeter. Ik wilde eerst nooit aan die moderne hulpmiddelen. Het zou het plezier van ongedwongen lopen immers maar verstoren. Gewoon luisteren naar je lichaam kan toch ook. Nou heb ik de handicap dat ik slecht kan luisteren, bovendien overschat ik mezelf makkelijk. Dat zijn precies de ingrediënten om een marathon tot een te zware opgave te laten zijn en dat heb ik een paar keer ervaren. Vandaar dat ik dus ook vandaag met zo´n meter gelopen heb. Reeds van af de start is mijn hsf = hartslagfrequentie hoger dan ik wilde. Mijn omslagpunt is ca 170-172 en ik zat vrijwel direct op 153. Tot 30 km schommelde het tussen de 150 en 160. Het gemiddelde gedurende de hele marathon lag op 159. Na 30 km ben ik versneld en kwam de hsf op gemiddeld168.
Emmen
PR Poging.Ook meedoen met de Jüngfraumarathon (9 oktober jongstleden) zou geen enkel probleem vormen. Volgens Piet Wuijster herstel je daar heel makkelijk van. Zo makkelijk dat voor de Dwars door Drenthe Marathon, 5 weken later, best ingeschreven kon worden. Piet wist mij natuurlijk snel over te halen en Wim vd Heiden volgde een paar weken later. Dat beloofde weer een gezellige marathondag te worden. Helaas voor beide heren kregen ze lichamelijke ongemakken aan hun onderdanen. Wim zijn bovenbeen en Piet zijn kuit herstelden niet zoals zou moeten. De enige optie die hen bleef was; niet starten. Domper voor hen uiteraard maar ook voor mij. In mijn uppie naar Emmen afreizen. Lekker gezellig! Deze marathon is een éénmalige gebeurtenis. Op een spiksplinternieuwe provinciale weg van Hoogersmilde naar Emmen wordt bij wijze van opening van de weg, deze marathon georganiseerd. De startgelden gaan naar World Runners.De stichting World Runners geeft advies en ondersteuning bij de organisatie van de marathon. Deze stichting maakt zich sterk voor kinderen in de derde wereld door (trim)loopevenementen te organiseren en op die manier geld in te zamelen. Met de inschrijfgelden en sponsorgelden worden zorgvuldig uitgekozen ontwikkelingsprojecten voor kinderen gesteund. Provincie Drenthe, heeft besloten de totale opbrengst van de Dwars door Drenthe Marathon ten goede te laten komen aan deze stichting. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik vooral wil meelopen omdat hardlopen op zo’n recht stuk weg, 42 km lang, mij om onverklaarbare redenen enorm trekt. Waar vindt je dat nog in Nederland, 42 km helemaal voor je alleen! (met nog 550 – 2 lopers). Met bussen worden we van Emmen naar de startlocatie vervoerd. De start ligt midden in het Drentse platteland. Desolaat, stevige oostenwind en niets te beleven, ook geen verzorging. Maar wel de verwarmende opwinding van 548 lopers!Ook een reden om met deze marathon mee te doen was dat de gehele loop naar het oosten gaat. In Nederland waait er immers in de herfst altijd een westenwind……dus met windkracht 6 of meer in de rug zou het appeltje, eitje worden. Een schema voor 3.15 u moest haalbaar zijn. Behalve deze week dus. Prachtig weer dat wel maar met oostelijke winden, ook vandaag. Oost 3-4. Dat wordt je knap zat kan ik vertellen. De hele weg wind tegen. Vanzelfsprekend zoek ik dus naar een fijne groep om samen uit de wind te lopen en om de beurt kopwerk te doen. Daarbij is het belangrijk dat het tempo niet omhoog gaat bij elke wisseling aan de kop. De eerste kilometers gaan een tikkeltje te snel, maar na drie km kan ik een aardig tempo vinden. De eerste 5 km gaan in 22.25, 10 km in 46.03 een grote groep met onder andere Gerda Verburg (Tweede kamer lid CDA) sluit aan, 15 km in 1.09.29, 20 km in 1.32.29, 25 km in 1.55.31, 30 km in 2.19.23, de groep loopt nu te langzaam, ik besluit te versnellen en alleen verder te gaan, 35 km in 2.42.14, 40 km in 3.06.14, ik ga 3.15 u niet meer redden maar loop met 3.16.14 toch nog een PR! Overall 31-ste niet slecht. Natuurlijk zeer tevreden. De groep van Verburg komt versnipperd aan in ca 3.18 u. Ik ben dus blij dat ik mijn eigen plan getrokken heb. Puike organisatie daar in Drenthe overigens. Bussen die me weer naar de sporthal en warme douche brengen, sportdrank, reflectiedeken. Kortom prima. Daarna rest mij een toch wel lange rit naar huis. Ca 2.15 u. Met pijnlijke spieren druk ik het gaspedaal in en ik ben blij dat ik niet in een file verzeilt raak, want dan moet ik ook nog schakelen. Onderweg het thuisfront gebeld en natuurlijk Wim en Piet want die zijn zeer benieuwd hoe dit avontuur, want dat blijft een marathon, is afgelopen. Na een lang gesprek met Marry Teeuwen ben ik voor dat ik het weet weer thuis. RobertHartslagmeter.Sinds een jaar of zo train en loop ik met een hartslagmeter. Ik wilde eerst nooit aan die moderne hulpmiddelen. Het zou het plezier van ongedwongen lopen immers maar verstoren. Gewoon luisteren naar je lichaam kan toch ook. Nou heb ik de handicap dat ik slecht kan luisteren, bovendien overschat ik mezelf makkelijk. Dat zijn precies de ingrediënten om een marathon tot een te zware opgave te laten zijn en dat heb ik een paar keer ervaren. Vandaar dat ik dus ook vandaag met zo´n meter gelopen heb. Reeds van af de start is mijn hsf = hartslagfrequentie hoger dan ik wilde. Mijn omslagpunt is ca 170-172 en ik zat vrijwel direct op 153. Tot 30 km schommelde het tussen de 150 en 160. Het gemiddelde gedurende de hele marathon lag op 159. Na 30 km ben ik versneld en kwam de hsf op gemiddeld168.
