PRachtbeker (3)
Wedstrijdverslag
21 januari 2006
Hoornaar
(PR)achtbekerBij de Oliebollenloop had ik hopeloos gefaald. 15 km onder het uur. Dat moest kunnen.Nou nee dus. Tijdens een zeer moeizaam gelopen wedstrijd bleef ik weliswaar Piet Wuijster voor, maar die was absoluut niet in goede doen. Dus dat was nou niet iets waar ik me voor op de borst kon kloppen. Er bleef zo wel een goed voornemen voor 2006 over. Tijdens de Dirk IV Loop zou ik weer een poging wagen om mijn doel te bereiken. 16 km onder de 1.04.00. Een behoorlijk aantal Avantrianen waren eveneens naar Hoornaar getogen maar liepen allemaal de 8 km. Die afstand telt mee in het Univé circuit. Daardoor werd de spoeling op de 16 km wel wat dun. Het was prima loopweer. Wel wat wind maar verder een zonnetje en ca 6 graden. Ik had me voorgenomen om behoudend te lopen en vooral niet te snel te starten. Met hartslagmeter en het nauwkeurig bijhouden van de km tijden, moest dat lukken. De eerste km ging in 3.55 en dat tempo kon ik de eerste 8 km goed vast houden. Ik kon op lopen met Peer van Dijk. Jos Verlegh en Nico Bloemendal liepen op zicht afstand. Dat motiveert. Na de eerste ronde finishten vrijwel alle lopers en kwam ik met wind tegen in een groepje van drie andere lopers. Het ging soepel en als snel bleek waarom. Met wind tegen werd de km tijd 4.05 en 4.08 en dat terwijl de achtste km volgens mijn klokje ook al in 4.17 was gegaan. Helemaal kloppen kon dat niet. Ik hou het er op dat die km wat langer was. Maar goed als ik mijn doel wilde bereiken dan moest ik wel sneller gaan lopen. Al die tijd was mijn HSF ongeveer op omslag punt. Bij km 11 ging ik dus wat harder lopen waardoor mijn HSF ongeveer vier á vijf slagen omhoog ging. Mijn mede lopers liet ik achter me en even dacht ik dat ik helemaal voorop liep omdat er in geen velden of wegen geen loper meer te bekennen was. Ook geen verkeersregelaars meer overigens. De km tijden kwamen weer net onder de 4 min en de laatste 2 zelfs in 3.45! Zeer voldaan finishte ik in 1.03.45. PR! Missie geslaagd. Ik was als vierde of vijfde overall gefinisht en volgens Piet Wuijster zou er zelfs een prijs voor me in kunnen zitten. Samen met Aria en Piet heb ik de prijsuitreiking afgewacht en tot mijn stomme verbazing en voldoening belandde ik op het hoogste podium mij de Mannen Veteranen! Met een gigantische wisselbeker (met stier) in mijn tas kwam ik thuis. Alwaar mij eerst hoon en later hulde wachtte. Ik loop immers al zo’n 30 jaar en nog nooit was ik numero uno geworden! Dat was dus voor het thuisfront moeilijk te geloven. Enige bescheidenheid is echter wel op zijn plaats. Want vrijwel de gehele concurrentie liep de 8 km of stond met griep aan de kant(Piet). Toch zie je maar weer dat er altijd kansen liggen.Je moet ze alleen op het juiste moment pakken. Robert Hoek
Hoornaar
(PR)achtbekerBij de Oliebollenloop had ik hopeloos gefaald. 15 km onder het uur. Dat moest kunnen.Nou nee dus. Tijdens een zeer moeizaam gelopen wedstrijd bleef ik weliswaar Piet Wuijster voor, maar die was absoluut niet in goede doen. Dus dat was nou niet iets waar ik me voor op de borst kon kloppen. Er bleef zo wel een goed voornemen voor 2006 over. Tijdens de Dirk IV Loop zou ik weer een poging wagen om mijn doel te bereiken. 16 km onder de 1.04.00. Een behoorlijk aantal Avantrianen waren eveneens naar Hoornaar getogen maar liepen allemaal de 8 km. Die afstand telt mee in het Univé circuit. Daardoor werd de spoeling op de 16 km wel wat dun. Het was prima loopweer. Wel wat wind maar verder een zonnetje en ca 6 graden. Ik had me voorgenomen om behoudend te lopen en vooral niet te snel te starten. Met hartslagmeter en het nauwkeurig bijhouden van de km tijden, moest dat lukken. De eerste km ging in 3.55 en dat tempo kon ik de eerste 8 km goed vast houden. Ik kon op lopen met Peer van Dijk. Jos Verlegh en Nico Bloemendal liepen op zicht afstand. Dat motiveert. Na de eerste ronde finishten vrijwel alle lopers en kwam ik met wind tegen in een groepje van drie andere lopers. Het ging soepel en als snel bleek waarom. Met wind tegen werd de km tijd 4.05 en 4.08 en dat terwijl de achtste km volgens mijn klokje ook al in 4.17 was gegaan. Helemaal kloppen kon dat niet. Ik hou het er op dat die km wat langer was. Maar goed als ik mijn doel wilde bereiken dan moest ik wel sneller gaan lopen. Al die tijd was mijn HSF ongeveer op omslag punt. Bij km 11 ging ik dus wat harder lopen waardoor mijn HSF ongeveer vier á vijf slagen omhoog ging. Mijn mede lopers liet ik achter me en even dacht ik dat ik helemaal voorop liep omdat er in geen velden of wegen geen loper meer te bekennen was. Ook geen verkeersregelaars meer overigens. De km tijden kwamen weer net onder de 4 min en de laatste 2 zelfs in 3.45! Zeer voldaan finishte ik in 1.03.45. PR! Missie geslaagd. Ik was als vierde of vijfde overall gefinisht en volgens Piet Wuijster zou er zelfs een prijs voor me in kunnen zitten. Samen met Aria en Piet heb ik de prijsuitreiking afgewacht en tot mijn stomme verbazing en voldoening belandde ik op het hoogste podium mij de Mannen Veteranen! Met een gigantische wisselbeker (met stier) in mijn tas kwam ik thuis. Alwaar mij eerst hoon en later hulde wachtte. Ik loop immers al zo’n 30 jaar en nog nooit was ik numero uno geworden! Dat was dus voor het thuisfront moeilijk te geloven. Enige bescheidenheid is echter wel op zijn plaats. Want vrijwel de gehele concurrentie liep de 8 km of stond met griep aan de kant(Piet). Toch zie je maar weer dat er altijd kansen liggen.Je moet ze alleen op het juiste moment pakken. Robert Hoek
