Survival (2)
Wedstrijdverslag
22 oktober 2006
Neede
Nou, nou, nou, nou, nou, nou, nou, nou…………….Dat was me wel weer het zondagje!Van der Hoek ging een survival-run doen in Neede (achterhoek) en hiervoor was zij al 5 weken bezig met opdrukken, optrekken, powerball (om sterkere onderarmen te krijgen) én natuurlijk gewoon looptraining, want je moet toch een parcours afleggen van 7 km.Dit parcours gaat dwars door de weilanden, bossen en sloten, maar dan wel met 33 hindernissen.Deze hindernissen waren 9 jaar geleden (toen ik een keer heb meegedaan, met de toenmalige triatlonvereniging J.v.Arkel) best goed te doen.Dat ik de volgende dag barstte van de spierpijn, helemaal bont en blauw was en NIET kon werken, was bijzaak; ik kwam in ieder geval over de touwen en balken en bruggen en netten en bomen! Toen was deze run 16 km.; dus dat ik tot de helft kwam (en toen door vermoeidheid 4 meter op z’n kop uit een touwviel….ai,ai…) vond ik al super-de-puper.Maar goed, genoeg sentimenteel gemijmer over die goeie ouwe tijd!Anno 2006 is deze survival uitgegroeid tot een ware sport! Heel mooi, maar nu moet je hier dus écht voor trainen.Ik stond aan de start met wel 10 andere vrouwen!!Maar ja… dan wel miss fitness 2005, miss muscle 2006 en dan nog 8 andere vrouwen die 2x per week gericht trainen met een survivalclub!“En bij welke vereniging zit jij?” vragen ze dan….“Uh, niet …. dus.”Dan keken zij mij medelijdend en enigszins pijnlijk aan……… Nu weet ik ook waarom!Ik kreeg een kanariegeel t-shirt aan (wat voor de recreanten stond) en een rood klittenbandje voor om mijn pols.In deze run zitten geen losse onderdelen…. Nee, ze hebben gewoon telkens 4 of 5 onderdelen achter elkaar geplakt! Dit was een stormbaan die ze bij de mariniers als examenonderdeel gebruiken…. Maar dan wel 7 km. lang!Na een aantal touwen omhoog geklommen te hebben en dan over een balk weer naar beneden, wat netten boven- en onderlangs en tot m’n borstkas door een rioolbuis heen, kreeg ik een stuk boom in míjn handen.Deze moesten wij 1 km meesjouwen en daarna in 2 stukken hakken.Nou….. ik neem géén open haard, da’s wel duidelijk..Uiteindelijk lukte dit echt wel, maar dan beginnen je armpjes al enigszins te verzuren en je grip wordt al iets minder (terwijl je zin en strijdlust méér wordt!)… Ergens heb ik mijn (door alle mariniers en fitnessmissen zo fel begeerde..) rode bandje afgegeven, omdat ik een onderdeel niet kon afmaken.Als je daarna een onderdeel mist of niet goed doet, krijg je een knipje in je mouw.Wat blijkt…. met 3 knipjes moet je uit de wedstrijd……Ja! Dan wordt het weer een andere wedstrijd; dan ga ik kijken hoeveel onderdelen ik kan sjoemelen om géén knipje te krijgen!!Maar goed, ik ben geëindigd met 3 knipjes, hahahahaha!!!!En toen hoorde ik het startsein van de 10 km.NK Brandweer, waar mijn vriendje aan mee zou doen en ben toen met Lars het parcours meegelopen om naar hem te kijken.Enigszins ontgoocheld kijk ik hoe mijn vriendje en de andere brandweermannen van onderdeel naar onderdeel vliegen en bedenk ik wat een watje ik eigenlijk ben……..Maar dan slaat halverwege ook bij de mannen de vermoeidheid toe, en als een korpschef naar mij kijkt en zegt: “Jezus, loop je na je eigen survival nu ook nog gewoon 10 km met ons mee?”Dan voel ik mij ineens weer heel wat………….. namelijk een échte LOPER!!!!!!!Anita v.d. HoekNB: Kijk ook bij foto reportages
Neede
Nou, nou, nou, nou, nou, nou, nou, nou…………….Dat was me wel weer het zondagje!Van der Hoek ging een survival-run doen in Neede (achterhoek) en hiervoor was zij al 5 weken bezig met opdrukken, optrekken, powerball (om sterkere onderarmen te krijgen) én natuurlijk gewoon looptraining, want je moet toch een parcours afleggen van 7 km.Dit parcours gaat dwars door de weilanden, bossen en sloten, maar dan wel met 33 hindernissen.Deze hindernissen waren 9 jaar geleden (toen ik een keer heb meegedaan, met de toenmalige triatlonvereniging J.v.Arkel) best goed te doen.Dat ik de volgende dag barstte van de spierpijn, helemaal bont en blauw was en NIET kon werken, was bijzaak; ik kwam in ieder geval over de touwen en balken en bruggen en netten en bomen! Toen was deze run 16 km.; dus dat ik tot de helft kwam (en toen door vermoeidheid 4 meter op z’n kop uit een touwviel….ai,ai…) vond ik al super-de-puper.Maar goed, genoeg sentimenteel gemijmer over die goeie ouwe tijd!Anno 2006 is deze survival uitgegroeid tot een ware sport! Heel mooi, maar nu moet je hier dus écht voor trainen.Ik stond aan de start met wel 10 andere vrouwen!!Maar ja… dan wel miss fitness 2005, miss muscle 2006 en dan nog 8 andere vrouwen die 2x per week gericht trainen met een survivalclub!“En bij welke vereniging zit jij?” vragen ze dan….“Uh, niet …. dus.”Dan keken zij mij medelijdend en enigszins pijnlijk aan……… Nu weet ik ook waarom!Ik kreeg een kanariegeel t-shirt aan (wat voor de recreanten stond) en een rood klittenbandje voor om mijn pols.In deze run zitten geen losse onderdelen…. Nee, ze hebben gewoon telkens 4 of 5 onderdelen achter elkaar geplakt! Dit was een stormbaan die ze bij de mariniers als examenonderdeel gebruiken…. Maar dan wel 7 km. lang!Na een aantal touwen omhoog geklommen te hebben en dan over een balk weer naar beneden, wat netten boven- en onderlangs en tot m’n borstkas door een rioolbuis heen, kreeg ik een stuk boom in míjn handen.Deze moesten wij 1 km meesjouwen en daarna in 2 stukken hakken.Nou….. ik neem géén open haard, da’s wel duidelijk..Uiteindelijk lukte dit echt wel, maar dan beginnen je armpjes al enigszins te verzuren en je grip wordt al iets minder (terwijl je zin en strijdlust méér wordt!)… Ergens heb ik mijn (door alle mariniers en fitnessmissen zo fel begeerde..) rode bandje afgegeven, omdat ik een onderdeel niet kon afmaken.Als je daarna een onderdeel mist of niet goed doet, krijg je een knipje in je mouw.Wat blijkt…. met 3 knipjes moet je uit de wedstrijd……Ja! Dan wordt het weer een andere wedstrijd; dan ga ik kijken hoeveel onderdelen ik kan sjoemelen om géén knipje te krijgen!!Maar goed, ik ben geëindigd met 3 knipjes, hahahahaha!!!!En toen hoorde ik het startsein van de 10 km.NK Brandweer, waar mijn vriendje aan mee zou doen en ben toen met Lars het parcours meegelopen om naar hem te kijken.Enigszins ontgoocheld kijk ik hoe mijn vriendje en de andere brandweermannen van onderdeel naar onderdeel vliegen en bedenk ik wat een watje ik eigenlijk ben……..Maar dan slaat halverwege ook bij de mannen de vermoeidheid toe, en als een korpschef naar mij kijkt en zegt: “Jezus, loop je na je eigen survival nu ook nog gewoon 10 km met ons mee?”Dan voel ik mij ineens weer heel wat………….. namelijk een échte LOPER!!!!!!!Anita v.d. HoekNB: Kijk ook bij foto reportages
