Dam tot Dam (1)
Wedstrijdverslag
23 september 2007
Amsterdam
Dam tot Dam. Op uitnodiging van mijn (loop)vriend Eric Snaterse kon ik mee doen aan de 23 ste editie van de Van Dam tot Dam loop. Meedoen met de Businessloop in het team van In Holland. De regelneef van het Team, Fried Seuren, had alles tot in de puntjes geregeld. De maanden voorafgaand aan de loop hield hij iedereen via de email op de hoogte. Op het laatste moment ging zijn hele voorbereiding nog bijna de mist in om dat de bestelde loopshirts ergens op de Noordzee in een schip met zwaar weer te kampen hadden. Vrijdagmiddag tegen vijfen lag mijn shirt, chip, loopnummer, treinkaartje toch nog in de bus. Na afloop had In Holland zelfs nog een handdoek met wafel en water voor ons verzorgd. Super die verzorging! Maar wat zoek ik eigenlijk tussen 35.000 lopers? Ik loop liever in mijn eentje door de polder. Al vind ik het tegelijkertijd ook heel leuk om publiek en mede lopers te ontmoeten…… maar vijfendertigduizend zijn er wel heel erg veel!! Zoveel dat je letterlijk opgaat in de massa, zelfs voor de mensen langs de kant valt het klappen na tienduizend lopers zwaar. Met een hardloopwedstrijd heeft de businessloop wat mij betreft dan ook niets te maken. Wel met een loop samen met collega’s waar iedereen duidelijk veel plezier aan beleefd. Vóór de start wel te verstaan. Daarna werden ze beduidend rustiger. Logistiek gezien is dit hardloop evenement een topprestatie. De loop gaat van Amsterdam naar Zaandam. Na afloop moet iedereen dus weer terug met bussen. Bagage wordt met TNTpost vervoerd. Vrijwel vlekkeloos.Na de echte wedstrijd vertrekken de bedrijventeams ( 20.000 mensen!) door elke 10 minuten 3000 lopers in startvakken weg te schieten. In de startvakken is de stemming prima en de organisatie speelt het klaar om elk vak het gevoel te geven dat zij de eersten zijn die verstrekken. Onderweg zijn er voldoende verzorgingsposten. Niet alleen het relatief warme weer zorgt her en der voor problemen. De EHBO en ambulance diensten heb ik tijdens mijn loop toch wel veel in actie gezien. Zou zo’n Businessloop collega’s toch niet opjutten om te slecht getraind aan de 10 EM te beginnen? Met een strak, door de baas betaalt, looppakje kom je er namelijk niet. Ben ik nu een looppurist en kan ik het niet hebben dat mensen aan zo’n evenement plezier beleven? Met hun collega’s en z’n vijfendertigduizenden?Ik weet het antwoord niet. Het parcours nodigt overigens wel uit tot een snelle start. Na ca 500 meter namelijk “duik” je de IJ-tunnel in. Zie je dan maar eens rustig te houden tussen 3000 andere lopers! Een diaree van lopers trekt vervolgens langs Amsterdam Noord. Uit de tunnel gekomen begon ik bosjes lopers in halen. Ondanks het feit dat ook bij mij de snelheid afnam ging dat door tot aan de finish in Zaandam. Het inhalen kon vaak alleen via de berm omdat iedereen breed uit liep. Het was overigens ook zo druk dat men niet veel keuze had. Mijn eigen wedstrijd was niet veel bijzonders. Aan mijn hartslag(HSF) kon ik zien dat ik nog niet echt hersteld was van de 50km van Winschoten van 2 weken geleden. Mijn gemiddelde HSF was 173. Enkele slagen boven mijn omslagpunt dus. De km tijden gingen gaande weg fors omhoog. Maar ik bleef lopers inhalen. Uiteindelijk bereikte ik de Dam in Zaandam in 1.11.30u. Met de bus reden we in no time weer terug naar de andere dam. Daar vertrokken net de laatste groep lopers…… het was 15.00 uur. Voor de liefhebbers: Mijn startnummer was 16354.
Amsterdam
Dam tot Dam. Op uitnodiging van mijn (loop)vriend Eric Snaterse kon ik mee doen aan de 23 ste editie van de Van Dam tot Dam loop. Meedoen met de Businessloop in het team van In Holland. De regelneef van het Team, Fried Seuren, had alles tot in de puntjes geregeld. De maanden voorafgaand aan de loop hield hij iedereen via de email op de hoogte. Op het laatste moment ging zijn hele voorbereiding nog bijna de mist in om dat de bestelde loopshirts ergens op de Noordzee in een schip met zwaar weer te kampen hadden. Vrijdagmiddag tegen vijfen lag mijn shirt, chip, loopnummer, treinkaartje toch nog in de bus. Na afloop had In Holland zelfs nog een handdoek met wafel en water voor ons verzorgd. Super die verzorging! Maar wat zoek ik eigenlijk tussen 35.000 lopers? Ik loop liever in mijn eentje door de polder. Al vind ik het tegelijkertijd ook heel leuk om publiek en mede lopers te ontmoeten…… maar vijfendertigduizend zijn er wel heel erg veel!! Zoveel dat je letterlijk opgaat in de massa, zelfs voor de mensen langs de kant valt het klappen na tienduizend lopers zwaar. Met een hardloopwedstrijd heeft de businessloop wat mij betreft dan ook niets te maken. Wel met een loop samen met collega’s waar iedereen duidelijk veel plezier aan beleefd. Vóór de start wel te verstaan. Daarna werden ze beduidend rustiger. Logistiek gezien is dit hardloop evenement een topprestatie. De loop gaat van Amsterdam naar Zaandam. Na afloop moet iedereen dus weer terug met bussen. Bagage wordt met TNTpost vervoerd. Vrijwel vlekkeloos.Na de echte wedstrijd vertrekken de bedrijventeams ( 20.000 mensen!) door elke 10 minuten 3000 lopers in startvakken weg te schieten. In de startvakken is de stemming prima en de organisatie speelt het klaar om elk vak het gevoel te geven dat zij de eersten zijn die verstrekken. Onderweg zijn er voldoende verzorgingsposten. Niet alleen het relatief warme weer zorgt her en der voor problemen. De EHBO en ambulance diensten heb ik tijdens mijn loop toch wel veel in actie gezien. Zou zo’n Businessloop collega’s toch niet opjutten om te slecht getraind aan de 10 EM te beginnen? Met een strak, door de baas betaalt, looppakje kom je er namelijk niet. Ben ik nu een looppurist en kan ik het niet hebben dat mensen aan zo’n evenement plezier beleven? Met hun collega’s en z’n vijfendertigduizenden?Ik weet het antwoord niet. Het parcours nodigt overigens wel uit tot een snelle start. Na ca 500 meter namelijk “duik” je de IJ-tunnel in. Zie je dan maar eens rustig te houden tussen 3000 andere lopers! Een diaree van lopers trekt vervolgens langs Amsterdam Noord. Uit de tunnel gekomen begon ik bosjes lopers in halen. Ondanks het feit dat ook bij mij de snelheid afnam ging dat door tot aan de finish in Zaandam. Het inhalen kon vaak alleen via de berm omdat iedereen breed uit liep. Het was overigens ook zo druk dat men niet veel keuze had. Mijn eigen wedstrijd was niet veel bijzonders. Aan mijn hartslag(HSF) kon ik zien dat ik nog niet echt hersteld was van de 50km van Winschoten van 2 weken geleden. Mijn gemiddelde HSF was 173. Enkele slagen boven mijn omslagpunt dus. De km tijden gingen gaande weg fors omhoog. Maar ik bleef lopers inhalen. Uiteindelijk bereikte ik de Dam in Zaandam in 1.11.30u. Met de bus reden we in no time weer terug naar de andere dam. Daar vertrokken net de laatste groep lopers…… het was 15.00 uur. Voor de liefhebbers: Mijn startnummer was 16354.
