Eindje om in Eindhoven (3)
Wedstrijdverslag
14 oktober 2007
Eindhoven
Eindje om in EindhovenVandaag onderging Marry Teeuwen haar vuurdoop op de hele marathon. Zij had daar Eindhoven voor uitgekozen, een mooie marathon over twee ronden. Goed seizoen ook, halverwege de herfst. Het was prachtig weer. Zon en een graadje of 15-16. Mij leek het leuk om samen met haar die loop te doen. Zelf vind ik het altijd erg prettig om een lange wedstrijd samen met anderen te lopen. Je kunt elkaar dan steunen, een beetje babbelen en tegelijkertijd een strak tempo aanhouden. Marry was gelukkig dezelfde mening toegedaan. Partner Piet van Wijngaarden zou mee fietsen met drinken en gelletjes dus dat kon niet stuk. Vergezeld door Cor ” ik kom altijd te laat aan de start” Terlouw vertrokken we om ca 8 uur naar Eindhoven. Jazeker, 8 uur! terwijl de start pas om 11 uur zou zijn. Wij zouden er wel voor zorgen dat Cor zijn naam geen eer kon aandoen;-)! Dachten we….. want omkleden in Eindhoven gebeurt op ca 3 km afstand van de start en je wordt met pendelbussen daarheen gebracht. De organisatie had er dus in voorzien dat je bij de start een kledingtasje kon achterlaten met spullen die voor en direct na de marathon nodig hebt. Het was ons echter niet geheel duidelijk waar je dat tasje kon achterlaten. Finish en start lagen een minuut of tien van elkaar verwijderd en wij stonden dus bij de start met ons tasje….terwijl dat alleen bij de finish achtergelaten kon worden. Haasje repje terug naar finish. Een kwartier voor het startschot stonden we ons om te kleden en 5 minuten voor het startsignaal schoven we achteraan in het startvak. Op tijd dat wel, maar het was ongewild toch nog een Cor start geworden. Boze tongen beweren dat het ook de goden verzoeken is om samen met Cor naar een wedstrijd te reizen. Dan vraag je er om. Nou, ik weet zeker dat het ditmaal niet aan hem lag. Ikzelf had gewoon beter de informatie moeten doorlezen. De organisatie was uitstekend. Ruim voldoende verzorgingsposten en prachtige brede wegen zonder verkeersdrempels en dat soort ongemak. Dankzij het mooie weer en de twee rondes was er overal veel publiek op de been. Bijna op elke hoek werd muziek gemaakt. Iedereen was heel enthousiast. Ze zeggen wel dat Rotterdam de naam heeft, maar mijn inziens haalt het het niet bij de sfeer van Eindhoven. Vooral het Stratumsend en omgeving is één heksenketel van juichende en bier drinkende mensen. Voor mij was het als of ik Michael Boogerd was die de Alpe d’Huez beklom. Waanzinnig. En daar kwamen we dus twee keer langs! Bij de tweede keer vroeg ik nog aan Marry of nog even zouden omkeren om er nog een keertje door te lopen. Marry vond dat niet zo’n heel goed idee want zij vocht al van af km 28 tegen dreigende kramp in haar bovenbenen. We hebben behoorlijk strak gelopen met een heel acceptabele, relatief, lage hartslag. Maar het kon niet voorkomen dat Marry met name de laatste zeven km erg diep moest gaan. Onderweg kon Piet de hele tijd goed meefietsen en we kwamen zelfs nog Avantrianen tegen die ons aanmoedigden. Marleen, Juan, Ezra, Jan, Max en zoon Duncan doken op de meest onverwachte momenten op. Via hen bleven we ook op de hoogte van de prestaties van Cor Terlouw en Piet Wuijster. Clubgenoten: hartelijk bedankt! Marry heeft zich kranig geweerd en vandaag zat er niet meer in. Maar ze heeft haar eerste marathon wel mooi uitgelopen. 4.05 uur! Zo’n uurtje na finish sloot ze zelfs niet uit dat er nog één zou volgen! Een marathon is dan ook een wedstrijd die zijn weerga niet kent. Het geeft een geheel andere kick dan een doorsnee tien km of baanwedstrijd. De voldoening die je overhoudt na 42km en 195 meter is immens. Elke keer weer. Zo’n eindje om in Eindhoven vraagt dus om herhaling. Robert
Eindhoven
Eindje om in EindhovenVandaag onderging Marry Teeuwen haar vuurdoop op de hele marathon. Zij had daar Eindhoven voor uitgekozen, een mooie marathon over twee ronden. Goed seizoen ook, halverwege de herfst. Het was prachtig weer. Zon en een graadje of 15-16. Mij leek het leuk om samen met haar die loop te doen. Zelf vind ik het altijd erg prettig om een lange wedstrijd samen met anderen te lopen. Je kunt elkaar dan steunen, een beetje babbelen en tegelijkertijd een strak tempo aanhouden. Marry was gelukkig dezelfde mening toegedaan. Partner Piet van Wijngaarden zou mee fietsen met drinken en gelletjes dus dat kon niet stuk. Vergezeld door Cor ” ik kom altijd te laat aan de start” Terlouw vertrokken we om ca 8 uur naar Eindhoven. Jazeker, 8 uur! terwijl de start pas om 11 uur zou zijn. Wij zouden er wel voor zorgen dat Cor zijn naam geen eer kon aandoen;-)! Dachten we….. want omkleden in Eindhoven gebeurt op ca 3 km afstand van de start en je wordt met pendelbussen daarheen gebracht. De organisatie had er dus in voorzien dat je bij de start een kledingtasje kon achterlaten met spullen die voor en direct na de marathon nodig hebt. Het was ons echter niet geheel duidelijk waar je dat tasje kon achterlaten. Finish en start lagen een minuut of tien van elkaar verwijderd en wij stonden dus bij de start met ons tasje….terwijl dat alleen bij de finish achtergelaten kon worden. Haasje repje terug naar finish. Een kwartier voor het startschot stonden we ons om te kleden en 5 minuten voor het startsignaal schoven we achteraan in het startvak. Op tijd dat wel, maar het was ongewild toch nog een Cor start geworden. Boze tongen beweren dat het ook de goden verzoeken is om samen met Cor naar een wedstrijd te reizen. Dan vraag je er om. Nou, ik weet zeker dat het ditmaal niet aan hem lag. Ikzelf had gewoon beter de informatie moeten doorlezen. De organisatie was uitstekend. Ruim voldoende verzorgingsposten en prachtige brede wegen zonder verkeersdrempels en dat soort ongemak. Dankzij het mooie weer en de twee rondes was er overal veel publiek op de been. Bijna op elke hoek werd muziek gemaakt. Iedereen was heel enthousiast. Ze zeggen wel dat Rotterdam de naam heeft, maar mijn inziens haalt het het niet bij de sfeer van Eindhoven. Vooral het Stratumsend en omgeving is één heksenketel van juichende en bier drinkende mensen. Voor mij was het als of ik Michael Boogerd was die de Alpe d’Huez beklom. Waanzinnig. En daar kwamen we dus twee keer langs! Bij de tweede keer vroeg ik nog aan Marry of nog even zouden omkeren om er nog een keertje door te lopen. Marry vond dat niet zo’n heel goed idee want zij vocht al van af km 28 tegen dreigende kramp in haar bovenbenen. We hebben behoorlijk strak gelopen met een heel acceptabele, relatief, lage hartslag. Maar het kon niet voorkomen dat Marry met name de laatste zeven km erg diep moest gaan. Onderweg kon Piet de hele tijd goed meefietsen en we kwamen zelfs nog Avantrianen tegen die ons aanmoedigden. Marleen, Juan, Ezra, Jan, Max en zoon Duncan doken op de meest onverwachte momenten op. Via hen bleven we ook op de hoogte van de prestaties van Cor Terlouw en Piet Wuijster. Clubgenoten: hartelijk bedankt! Marry heeft zich kranig geweerd en vandaag zat er niet meer in. Maar ze heeft haar eerste marathon wel mooi uitgelopen. 4.05 uur! Zo’n uurtje na finish sloot ze zelfs niet uit dat er nog één zou volgen! Een marathon is dan ook een wedstrijd die zijn weerga niet kent. Het geeft een geheel andere kick dan een doorsnee tien km of baanwedstrijd. De voldoening die je overhoudt na 42km en 195 meter is immens. Elke keer weer. Zo’n eindje om in Eindhoven vraagt dus om herhaling. Robert
