Herstel (1)
Wedstrijdverslag
08 december 2007
Bergambacht
Hieronder bij gebrek aan loopnieuws een herstelverslag van mijn kant.Woensdag 28 november 2007. Het zou een gedenkwaardige dag voor me worden, al had ik de dag iets anders voorgesteld.Het is erg druk op de zaak. Ik ben tot laat bezig en verkoop nog na 18.00 een auto. Om 19.30 ben ik nog druk bezig op de zaak en ga het niet redden om op tijd op de training te zijn.Ik ben om 19.45 uur thuis, pak snel mijn spullen en stap in de nieuwe Fiat 500 om toch nog te gaan trainen.Tegen 20.00 uur kom ik aan op de baan, waar iedereen zijn traditionele rondje heeft ingelopen en de rek en strekoefeningen heeft gedaan.Iedereen is goed warm, behalve ik, omdat ik deze fase niet heb meegedaan.Er wordt gestart met loopsprongen en daarna aanzetten. Dit gaat twee keer goed, maar de derde en laatste keer gaat het mis.Ik zet af en er gooit iemand een grote steen tegen mijn linker kuit, althans zo voelde het. Het deed flink pijn en ik kon ineens niet meer staan op mijn linker been.Ik wist niet wat me overkwam. Veel van mijn trainingsmaatjes kwamen kijken wat er aan de hand was en het bleek een gescheurde kuitspier te zijn, een zogenaamde zweepslag. Wel van gehoord, maar nooit echt geweten wat het was. Balen, net goed in vorm, mijn ideale tijd van het jaar wat betreft het weer en dan dit.Ondersteunf door twee behulpzame lopers kom ik in de klaaedkamer, waar Robert Hoek besluit om me thuis te brengen. Hij haalt mijn splinternieuwe Fiat 500 op bij het voetbalveld en pikt me op bij het hek van ons terrein. Ik wordt keurig afgezet en Robert gaat lopend terug. Een superactie, die voor mij erg goed uit kwam.Die avond flink gekoeld met de coldpack. Op donderdag was ik vrij en heb ook veel gekoeld. De jongens bij mij op de zaak hebben voor deze oude invalide loper een automaat uit de showroom geplukt die ik als accassion had staan, zodat ik me toch kon verplaatsen. Een collega van het magazijn had thuis nog een stel krukken staan, zodat ik toch op alle manieren mobiel was.Iedereen dacht mee en zodoende ging alles toch gewoon door. Op vrijdag en zaterdag op krukken gelopen totdat de blaren op mijn handen stonden, waarna het lopen zachtjes aan weer wat beter werd.Die vrijdag voor het eerst bij de fysio geweest, waar me voor werd gedaan hoe ik het beste met de krukken kon lopen. Het been gestrekt houden en niet gebogen. De hoogte van de stokken instellen, etc.Daar nog even de bemoedigende woorden vernomen dat het wel 3 maanden kon duren voordat alles weer 100% zou zijn. Het was een fikse scheuring. Lekker is dat.3 MAANDEN !!!Ik zou best wel weer eerder kunnen hardlopen, maar wel met verstand, dus zonder springen en sprinten.Ik schuifelde achter haar aan naar een hometrainer in de fysiozaal en moest fietsen. Dit ging goed, al voelde ik dat wel. Dit is goed voor de bloedsomloop en gaat eventueel trombose tegen. Je been wordt ook minder stijf.Op vrijdag, zaterdag en zondag iedere dag 20 minuten op de hometrainer gefietst, iedere dag wat sneller en je kon merken dat het iedere dag ook beter ging.Op maandag heb ik de krukken aan de kant gegooid en kon ik voorzichtig weer wat schuifelen.Op dinsdag ging het lopen dusdanig goed, dat ik naar de fysio kon rijden met de automaat en zonder krukken vanaf de parkeerplaats naar binnen kon schuifelen.Maaike van de fysio was tevreden over mijn vooruitgang en heeft me gemasseerd.Iedere dag gaat het beter, regelmatig wat op de hometrainer en gewoon proberen te wandelen zonder te grote stappen te maken. Het is lastig, maar het gaat.Op vrijdag weer naar de fysio, waar ze verbaasd reageerde dat ik al weer zo snel zo goed kon wandelen. Het is nog wel hinken, maar toch al bijna normaal.Op zaterdag (vandaag) is er nog steeds een raar gevoel in het been en doet het soms nog zeer bij het trappen lopen, maar kan ik praktisch wandelen zonder te hinken.Morgen ga ik maar eens kijken (had liever zelf gelopen) in de Loet als mijn trainingsmaatjes aan de bak moeten bij de Loetcross.Ik ben erg blij met de belangstelling en reacties die ik al heb mogen ontvangen van deze supergroep. Fantastisch.Ik moet van de fysio dit weekend wat gaan wandelen en dan is dat natuurlijk een prima doel. Op de fiets naar Lekkerkerk (als het geen noodweer is) en daar wat wandelen.Veel succes allemaal !Groetjes, Cor
Bergambacht
Hieronder bij gebrek aan loopnieuws een herstelverslag van mijn kant.Woensdag 28 november 2007. Het zou een gedenkwaardige dag voor me worden, al had ik de dag iets anders voorgesteld.Het is erg druk op de zaak. Ik ben tot laat bezig en verkoop nog na 18.00 een auto. Om 19.30 ben ik nog druk bezig op de zaak en ga het niet redden om op tijd op de training te zijn.Ik ben om 19.45 uur thuis, pak snel mijn spullen en stap in de nieuwe Fiat 500 om toch nog te gaan trainen.Tegen 20.00 uur kom ik aan op de baan, waar iedereen zijn traditionele rondje heeft ingelopen en de rek en strekoefeningen heeft gedaan.Iedereen is goed warm, behalve ik, omdat ik deze fase niet heb meegedaan.Er wordt gestart met loopsprongen en daarna aanzetten. Dit gaat twee keer goed, maar de derde en laatste keer gaat het mis.Ik zet af en er gooit iemand een grote steen tegen mijn linker kuit, althans zo voelde het. Het deed flink pijn en ik kon ineens niet meer staan op mijn linker been.Ik wist niet wat me overkwam. Veel van mijn trainingsmaatjes kwamen kijken wat er aan de hand was en het bleek een gescheurde kuitspier te zijn, een zogenaamde zweepslag. Wel van gehoord, maar nooit echt geweten wat het was. Balen, net goed in vorm, mijn ideale tijd van het jaar wat betreft het weer en dan dit.Ondersteunf door twee behulpzame lopers kom ik in de klaaedkamer, waar Robert Hoek besluit om me thuis te brengen. Hij haalt mijn splinternieuwe Fiat 500 op bij het voetbalveld en pikt me op bij het hek van ons terrein. Ik wordt keurig afgezet en Robert gaat lopend terug. Een superactie, die voor mij erg goed uit kwam.Die avond flink gekoeld met de coldpack. Op donderdag was ik vrij en heb ook veel gekoeld. De jongens bij mij op de zaak hebben voor deze oude invalide loper een automaat uit de showroom geplukt die ik als accassion had staan, zodat ik me toch kon verplaatsen. Een collega van het magazijn had thuis nog een stel krukken staan, zodat ik toch op alle manieren mobiel was.Iedereen dacht mee en zodoende ging alles toch gewoon door. Op vrijdag en zaterdag op krukken gelopen totdat de blaren op mijn handen stonden, waarna het lopen zachtjes aan weer wat beter werd.Die vrijdag voor het eerst bij de fysio geweest, waar me voor werd gedaan hoe ik het beste met de krukken kon lopen. Het been gestrekt houden en niet gebogen. De hoogte van de stokken instellen, etc.Daar nog even de bemoedigende woorden vernomen dat het wel 3 maanden kon duren voordat alles weer 100% zou zijn. Het was een fikse scheuring. Lekker is dat.3 MAANDEN !!!Ik zou best wel weer eerder kunnen hardlopen, maar wel met verstand, dus zonder springen en sprinten.Ik schuifelde achter haar aan naar een hometrainer in de fysiozaal en moest fietsen. Dit ging goed, al voelde ik dat wel. Dit is goed voor de bloedsomloop en gaat eventueel trombose tegen. Je been wordt ook minder stijf.Op vrijdag, zaterdag en zondag iedere dag 20 minuten op de hometrainer gefietst, iedere dag wat sneller en je kon merken dat het iedere dag ook beter ging.Op maandag heb ik de krukken aan de kant gegooid en kon ik voorzichtig weer wat schuifelen.Op dinsdag ging het lopen dusdanig goed, dat ik naar de fysio kon rijden met de automaat en zonder krukken vanaf de parkeerplaats naar binnen kon schuifelen.Maaike van de fysio was tevreden over mijn vooruitgang en heeft me gemasseerd.Iedere dag gaat het beter, regelmatig wat op de hometrainer en gewoon proberen te wandelen zonder te grote stappen te maken. Het is lastig, maar het gaat.Op vrijdag weer naar de fysio, waar ze verbaasd reageerde dat ik al weer zo snel zo goed kon wandelen. Het is nog wel hinken, maar toch al bijna normaal.Op zaterdag (vandaag) is er nog steeds een raar gevoel in het been en doet het soms nog zeer bij het trappen lopen, maar kan ik praktisch wandelen zonder te hinken.Morgen ga ik maar eens kijken (had liever zelf gelopen) in de Loet als mijn trainingsmaatjes aan de bak moeten bij de Loetcross.Ik ben erg blij met de belangstelling en reacties die ik al heb mogen ontvangen van deze supergroep. Fantastisch.Ik moet van de fysio dit weekend wat gaan wandelen en dan is dat natuurlijk een prima doel. Op de fiets naar Lekkerkerk (als het geen noodweer is) en daar wat wandelen.Veel succes allemaal !Groetjes, Cor
