Marathon van Rooi
Wedstrijdverslag
04 november 2007
St. Oedenrode
Velen verklaren me voor gek. Ik ben al tijden geblesseerd aan mijn hamstring en dan toch een marathon lopen. Een tijd terug heb ik me ingeschreven voor de marathon van Rooi in St. Oedenrode. Dit zou mijn laatste marathon van het jaar worden na Monschau.Op de training hoorde ik dat Piet, Marry en Robert naar Eindhoven zouden gaan voor de marathon en besloot me daar ook in te schrijven. Ik liep daar eindelijk weer eens onder de 4 uur en was daar blij mee.De hamstring gaf daar dusdanige problemen, dat ik aardig begon te twijfelen over St. Oedenrode, maar na een laatste test op de training van afgelopen woensdag was voor mij voldoende om het toch te doen, ondanks de goede raad van mijn loopcollega's die het me allemaal uit mijn hoofd probeerden te praten.In Eindhoven had vriend Wim van B aangeboden om me de eerste helft te "hazen" , omdat Marry aan Robert een goede haas had, maar Wim ging voor het grote geld tijdens de Dijkloop in Schoonhoven.Deze week kwam Arie Visser bij mij op het werk en vroeg of ik mee wilde rijden. Hij ging Wim Nobel hazen en ging het tempo lopen wat ik ook zou gaan lopen. Hij was dan gelijk ook mijn haas. Ik stemde dankbaar in.Om 8.10 vanmorgen kwamen Arie en Wim om me op te pikken. De reis verloopt voorspoedig en even na 9.30 arriveren we ter plekke. We hebben tijd genoeg en nemen eerst een bakkie.Zowel Wim als ik hebben niet goed geslapen, wellicht van de zenuwen.Arie schrijft zich in voor de hele marathon en wil de eerste iets kleinere ronde van 20 kilometer hazen. Als het goed gaat loopt hij misschien zelfs wel door voor de hele marathon.Ik praat wat met een aantal andere bekende lopers. Dit is mijn 69e marathon, maar dat is zeer weinig. Ik vraag wat rond aan andere lopers in de kleedkamer en krijg antwoorden als 147, 170, 279 en 600 marathons. Er loopt een Engelsman mee die daar zijn 631e marathon loopt.Hoezo heb ik veel marathons gelopen ?Ik ga ervan uit dat ik moet starten bij het spandoek net buiten het hek van de sporthal en kom even voor de start naar de start gewandeld. Ik hoor de speaker aangeven dat de starter zijn startpistool klaar moet houden. Het is even schrikken als de start niet op die plaats is, maar rechtsaf een stukje verderop bij een ander spandoek.Arie roept al van verre dat ik het weer eens voor elkaar heb. Ik haast me naar de rest en heb nog wel 40 seconden over.Arie heeft nog een gesprek met éne Peter uit Rhoon en weet hem over te halen om ook als haas te dienen. André Pruyssers is ook aanwezig en gaat wat sneller van start als onze groep, maar laat zich iets terugzakken, zodat we een groepje van 5 hebben. De eerste kilometer gaat wat snel in 4.35 en ik word teruggefloten door Arie. We willen iets onder de 5 minuten per kilometer gaan lopen.We hebben een lekker tempo en komen na 5 kilometer door in 24.54 inclusief de eerste drankpost. Ons groepje was inmiddels gegroeid tot 6 man. Er kwam een plaatselijke loper bij, éne Marie (man)We lopen wel wat te snel voor hem verteld hij, maar hij zal wel zien hoe lang hij het vol gaat houden.Het is gezellig in de groep. Over en weer worden opmerkingen gemaakt en ook naar het publiek toe worden opmerkingen geplaatst. Er rijden twee dames op de fiets achter ons die Marie aanmoedigen. En wij dan ? vraagt Arie. Jullie natuurlijk ook is het antwoord. Arie roept ook iets over dat we goddelijke lichamen hebben, waarop bevestigend wordt gereageerd.De éne na de andere aanmoediging komt er voor Marie en niet voor ons, maar daar raakten we aan gewend. Als we langs een aantal supporters kwamen riepen we zelf al, hup Marie !Na de 10 kilometer hebben we inclusief drankstop net boven de 50 minuten gelopen, 50.20 , waarna het tempo omhoog gaat. Blij ben ik daar niet echt mee, maar ik zie wel hoe het zal gaan. Het weer is perfect, geen zon en slechts 11 à 12 graden. Geen super harde wind.Wim moet onderweg plassen en Arie laat zich zakken om hem weer bij de groep te brengen. Peter gaat onverstoorbaar verder. Wij volgen gehoorzaam.Na 15 kilometer komen we door in 1.13.46We halen diverse lopers in. Iedereen is nog fit. Marie en ik lopen achteraan en hebben het meeste moeite met het tempo, maar tot dusverre lukt het aardig.Het parcours is prachtig. Door de herfst krijgen de bomen een karakteristieke herfstkleur. De éne rood, de andere bruin, de derde geel. In één woord fantastisch. We lopen veel over paden en ook stukken verharde zandpaden, maar het is niet superdruk en we hebben daar geen last van. Bij de voorinschrijving waren er 119 inschrijvingen. Arie is daar bijgekomen en wellicht nog een paar. Er zijn wel diverse estafetteteams, waardoor we totaal op nog geen 400 lopers komen.De verzorging onderweg is prima geregeld. Er zijn diverse tafeltjes met water en dorstlesser en af en toe ook met banaan, vooral in het tweede gedeelte.De 20 kilometer gaat in 1.38.33 en de halve marathon in 1.43.32 , een minuut sneller dan in Eindhoven. Ik zit dus wederom op een schema van net onder de 4 uur. Hij gaat goed.Het tempo ligt regelmatig toch wat te hoog.Zo lopen we soms onder de 4.50 en soms er boven, maar ver onder de 5 minuten vlak. Het gaat nog steeds, al ga ik dit niet tot het einde volhouden.De 25 kilometer gaat in 2.02.27Marie heeft het moeilijk en moet eraf. Bij mij is het beste er ook af, maar ik kan nog altijd aanhaken. Ik heb van tevoren aangegeven dat ik probeer tot de 28 aan te haken. Nog even.Bij de 26 kilometer moeten we de snelweg over en krijgen een klim om over het viaduct te lopen. Hier krijg ik toch flink last van mijn hamstring. Ik moet terug in mijn tempo en moet de groep laten gaan.In de afdaling weet ik toch weer bij de groep te komen, maar ik voel dat het nu een kwestie is van buigen of barsten.Op mijn tandvlees verbijt ik de pijn en weet tot zelfs 29 kilometer bij de groep te blijven en ga daarna in mijn eigen tempo verder. De 30 kilometer gaat in een prachtige 2.27.57 , waarmee ik nog altijd sneller ben dan 5 minuten per kilometer. Ik stop en smeer mijn pijnlijke hamstring in met Biofreeze, wat koelt en tevens pijnstillend werkt. Ik ga weer verder en doe het wat rustiger aan. Mijn tempo is op dat moment rond de 6 minuten per kilometer. Ik word rond de 33 kilometer weer ingehaald door Marie en zie hem pas bij de finish weer terug.De 35 kilometer gaat netjes in 2.57.00 en zit zelfs op een persoonlijk marathonrecord bij Avantri. Het staat nu op 3.45.52Dat zou een mirakel zijn.Vanaf de drankpost bij 35 loop ik verder en zie een klinker over het hoofd die iets uitsteekt. Vanwege de vermoeidheid til ik mijn voeten blijkbaar niet hoog genoeg op en à la Judith tijdens de training tikt de punt van mijn schoen tegen de klinker en ik duikel voorover. Mijn handen breken de val en ik maak een koprol. Ik blijf even verdwaasd zitten maar sta daarna snel op en roep dat er niets aan de hand is, de pijn in mijn handen onderdrukkend.Na verloop van tijd trekt de pijn weg en blijven er alleen wat rode vlekken op mijn handpalmen en een wondje onder mijn pink over. Het had erger kunnen zijn.Bij de 37 kilometer is de pijn niet uit te houden en ik besluit wederom te stoppen om te smeren. Door de val en het smeren is de tijd iets opgelopen en ligt tussen de 35 en 40 kilometer wat boven de 30 minuten, namelijk precies 31. De tussentijd is daar 3.28.00Nog maar ruim 2 kilometer en het record is er.Kilometer 41 gaat in 6.18 , waarna ik nog wat versnel. Kilometer 42 + de laatste 195 meter gaan in 6.37 waardoor mijn eindtijd een onvoorstelbare 3.41.45 is geworden.Dit had ik nooit meer voor mogelijk gehouden.Bij de finish ligt sinaasappel, banaan, diverse mini-snickers, er is water en dorstlesser en we kunnen in de kantine nog een medaille ophalen. Het is hier allemaal goed geregeld. Voor de eerste drie in de diverse leeftijdsklassen worden ook nog bekers uitgereikt.Ik ben natuurlijk veel dank verschuldigd aan de superhazen Peter en Arie en de gezelligheid van de groep, waardoor alles er erg ontspannen aan toe is gegaan.In de kleedkamer heerst ook euforie. Arie heeft de marathon helemaal uitgelopen in 3.26.13 , Wim heeft een nieuw PR gelopen in 3.26.43 meen ik en André loopt ruim 3.28 en dat twee weken na Amsterdam waar hij een 3.32 had gelopen. Peter was er de laatste kilometers vandoor gegaan en nog in een 3.25-er binnen gekomen.Wim heeft het moeilijk. Zijn maag doet niet wat hij wil. Hij heeft onderweg bij de 39 kilometer overgegeven en zit er nu ook knap zielig bij. Aan eten denkt hij niet, hij drinkt wat Cola in de hoop dat het dan beter wordt, maar dat lukt niet erg.Onderweg knapt Wim ook niet op, dat gebeurt pas als hij nogmaals heeft overgegeven. Mijn maag voelde net na de finish ook niet super, maar dat trok gelukkig snel weg. Na wat gegeten en gedronken te hebben was ik weer topfit. Onvoorstelbaar. Woensdag maar weer lekker gaan trainen.Om 17.15 was ik weer thuis.Dit was dus niet mijn 71e marathon, maar "slechts" mijn 69e. Ik had me verteld.Ik heb er nu 32 onder de 4 uur gelopen, 36 boven de 4 uur en één in precies 4 uur.
St. Oedenrode
Velen verklaren me voor gek. Ik ben al tijden geblesseerd aan mijn hamstring en dan toch een marathon lopen. Een tijd terug heb ik me ingeschreven voor de marathon van Rooi in St. Oedenrode. Dit zou mijn laatste marathon van het jaar worden na Monschau.Op de training hoorde ik dat Piet, Marry en Robert naar Eindhoven zouden gaan voor de marathon en besloot me daar ook in te schrijven. Ik liep daar eindelijk weer eens onder de 4 uur en was daar blij mee.De hamstring gaf daar dusdanige problemen, dat ik aardig begon te twijfelen over St. Oedenrode, maar na een laatste test op de training van afgelopen woensdag was voor mij voldoende om het toch te doen, ondanks de goede raad van mijn loopcollega's die het me allemaal uit mijn hoofd probeerden te praten.In Eindhoven had vriend Wim van B aangeboden om me de eerste helft te "hazen" , omdat Marry aan Robert een goede haas had, maar Wim ging voor het grote geld tijdens de Dijkloop in Schoonhoven.Deze week kwam Arie Visser bij mij op het werk en vroeg of ik mee wilde rijden. Hij ging Wim Nobel hazen en ging het tempo lopen wat ik ook zou gaan lopen. Hij was dan gelijk ook mijn haas. Ik stemde dankbaar in.Om 8.10 vanmorgen kwamen Arie en Wim om me op te pikken. De reis verloopt voorspoedig en even na 9.30 arriveren we ter plekke. We hebben tijd genoeg en nemen eerst een bakkie.Zowel Wim als ik hebben niet goed geslapen, wellicht van de zenuwen.Arie schrijft zich in voor de hele marathon en wil de eerste iets kleinere ronde van 20 kilometer hazen. Als het goed gaat loopt hij misschien zelfs wel door voor de hele marathon.Ik praat wat met een aantal andere bekende lopers. Dit is mijn 69e marathon, maar dat is zeer weinig. Ik vraag wat rond aan andere lopers in de kleedkamer en krijg antwoorden als 147, 170, 279 en 600 marathons. Er loopt een Engelsman mee die daar zijn 631e marathon loopt.Hoezo heb ik veel marathons gelopen ?Ik ga ervan uit dat ik moet starten bij het spandoek net buiten het hek van de sporthal en kom even voor de start naar de start gewandeld. Ik hoor de speaker aangeven dat de starter zijn startpistool klaar moet houden. Het is even schrikken als de start niet op die plaats is, maar rechtsaf een stukje verderop bij een ander spandoek.Arie roept al van verre dat ik het weer eens voor elkaar heb. Ik haast me naar de rest en heb nog wel 40 seconden over.Arie heeft nog een gesprek met éne Peter uit Rhoon en weet hem over te halen om ook als haas te dienen. André Pruyssers is ook aanwezig en gaat wat sneller van start als onze groep, maar laat zich iets terugzakken, zodat we een groepje van 5 hebben. De eerste kilometer gaat wat snel in 4.35 en ik word teruggefloten door Arie. We willen iets onder de 5 minuten per kilometer gaan lopen.We hebben een lekker tempo en komen na 5 kilometer door in 24.54 inclusief de eerste drankpost. Ons groepje was inmiddels gegroeid tot 6 man. Er kwam een plaatselijke loper bij, éne Marie (man)We lopen wel wat te snel voor hem verteld hij, maar hij zal wel zien hoe lang hij het vol gaat houden.Het is gezellig in de groep. Over en weer worden opmerkingen gemaakt en ook naar het publiek toe worden opmerkingen geplaatst. Er rijden twee dames op de fiets achter ons die Marie aanmoedigen. En wij dan ? vraagt Arie. Jullie natuurlijk ook is het antwoord. Arie roept ook iets over dat we goddelijke lichamen hebben, waarop bevestigend wordt gereageerd.De éne na de andere aanmoediging komt er voor Marie en niet voor ons, maar daar raakten we aan gewend. Als we langs een aantal supporters kwamen riepen we zelf al, hup Marie !Na de 10 kilometer hebben we inclusief drankstop net boven de 50 minuten gelopen, 50.20 , waarna het tempo omhoog gaat. Blij ben ik daar niet echt mee, maar ik zie wel hoe het zal gaan. Het weer is perfect, geen zon en slechts 11 à 12 graden. Geen super harde wind.Wim moet onderweg plassen en Arie laat zich zakken om hem weer bij de groep te brengen. Peter gaat onverstoorbaar verder. Wij volgen gehoorzaam.Na 15 kilometer komen we door in 1.13.46We halen diverse lopers in. Iedereen is nog fit. Marie en ik lopen achteraan en hebben het meeste moeite met het tempo, maar tot dusverre lukt het aardig.Het parcours is prachtig. Door de herfst krijgen de bomen een karakteristieke herfstkleur. De éne rood, de andere bruin, de derde geel. In één woord fantastisch. We lopen veel over paden en ook stukken verharde zandpaden, maar het is niet superdruk en we hebben daar geen last van. Bij de voorinschrijving waren er 119 inschrijvingen. Arie is daar bijgekomen en wellicht nog een paar. Er zijn wel diverse estafetteteams, waardoor we totaal op nog geen 400 lopers komen.De verzorging onderweg is prima geregeld. Er zijn diverse tafeltjes met water en dorstlesser en af en toe ook met banaan, vooral in het tweede gedeelte.De 20 kilometer gaat in 1.38.33 en de halve marathon in 1.43.32 , een minuut sneller dan in Eindhoven. Ik zit dus wederom op een schema van net onder de 4 uur. Hij gaat goed.Het tempo ligt regelmatig toch wat te hoog.Zo lopen we soms onder de 4.50 en soms er boven, maar ver onder de 5 minuten vlak. Het gaat nog steeds, al ga ik dit niet tot het einde volhouden.De 25 kilometer gaat in 2.02.27Marie heeft het moeilijk en moet eraf. Bij mij is het beste er ook af, maar ik kan nog altijd aanhaken. Ik heb van tevoren aangegeven dat ik probeer tot de 28 aan te haken. Nog even.Bij de 26 kilometer moeten we de snelweg over en krijgen een klim om over het viaduct te lopen. Hier krijg ik toch flink last van mijn hamstring. Ik moet terug in mijn tempo en moet de groep laten gaan.In de afdaling weet ik toch weer bij de groep te komen, maar ik voel dat het nu een kwestie is van buigen of barsten.Op mijn tandvlees verbijt ik de pijn en weet tot zelfs 29 kilometer bij de groep te blijven en ga daarna in mijn eigen tempo verder. De 30 kilometer gaat in een prachtige 2.27.57 , waarmee ik nog altijd sneller ben dan 5 minuten per kilometer. Ik stop en smeer mijn pijnlijke hamstring in met Biofreeze, wat koelt en tevens pijnstillend werkt. Ik ga weer verder en doe het wat rustiger aan. Mijn tempo is op dat moment rond de 6 minuten per kilometer. Ik word rond de 33 kilometer weer ingehaald door Marie en zie hem pas bij de finish weer terug.De 35 kilometer gaat netjes in 2.57.00 en zit zelfs op een persoonlijk marathonrecord bij Avantri. Het staat nu op 3.45.52Dat zou een mirakel zijn.Vanaf de drankpost bij 35 loop ik verder en zie een klinker over het hoofd die iets uitsteekt. Vanwege de vermoeidheid til ik mijn voeten blijkbaar niet hoog genoeg op en à la Judith tijdens de training tikt de punt van mijn schoen tegen de klinker en ik duikel voorover. Mijn handen breken de val en ik maak een koprol. Ik blijf even verdwaasd zitten maar sta daarna snel op en roep dat er niets aan de hand is, de pijn in mijn handen onderdrukkend.Na verloop van tijd trekt de pijn weg en blijven er alleen wat rode vlekken op mijn handpalmen en een wondje onder mijn pink over. Het had erger kunnen zijn.Bij de 37 kilometer is de pijn niet uit te houden en ik besluit wederom te stoppen om te smeren. Door de val en het smeren is de tijd iets opgelopen en ligt tussen de 35 en 40 kilometer wat boven de 30 minuten, namelijk precies 31. De tussentijd is daar 3.28.00Nog maar ruim 2 kilometer en het record is er.Kilometer 41 gaat in 6.18 , waarna ik nog wat versnel. Kilometer 42 + de laatste 195 meter gaan in 6.37 waardoor mijn eindtijd een onvoorstelbare 3.41.45 is geworden.Dit had ik nooit meer voor mogelijk gehouden.Bij de finish ligt sinaasappel, banaan, diverse mini-snickers, er is water en dorstlesser en we kunnen in de kantine nog een medaille ophalen. Het is hier allemaal goed geregeld. Voor de eerste drie in de diverse leeftijdsklassen worden ook nog bekers uitgereikt.Ik ben natuurlijk veel dank verschuldigd aan de superhazen Peter en Arie en de gezelligheid van de groep, waardoor alles er erg ontspannen aan toe is gegaan.In de kleedkamer heerst ook euforie. Arie heeft de marathon helemaal uitgelopen in 3.26.13 , Wim heeft een nieuw PR gelopen in 3.26.43 meen ik en André loopt ruim 3.28 en dat twee weken na Amsterdam waar hij een 3.32 had gelopen. Peter was er de laatste kilometers vandoor gegaan en nog in een 3.25-er binnen gekomen.Wim heeft het moeilijk. Zijn maag doet niet wat hij wil. Hij heeft onderweg bij de 39 kilometer overgegeven en zit er nu ook knap zielig bij. Aan eten denkt hij niet, hij drinkt wat Cola in de hoop dat het dan beter wordt, maar dat lukt niet erg.Onderweg knapt Wim ook niet op, dat gebeurt pas als hij nogmaals heeft overgegeven. Mijn maag voelde net na de finish ook niet super, maar dat trok gelukkig snel weg. Na wat gegeten en gedronken te hebben was ik weer topfit. Onvoorstelbaar. Woensdag maar weer lekker gaan trainen.Om 17.15 was ik weer thuis.Dit was dus niet mijn 71e marathon, maar "slechts" mijn 69e. Ik had me verteld.Ik heb er nu 32 onder de 4 uur gelopen, 36 boven de 4 uur en één in precies 4 uur.
