Datum: 11 juni 2007

Na 2 dagen strijd op de NK in Veldhoven namen de Avantrianen uiteindelijk 3 medailles mee naar huis. Op zaterdag 9 juni moest Gerrit de Jong 1 dag na zijn 65ste verjaardag als eerste aan de bak. Gerrit schreef zelf onderstaand verslag over zijn belevenissen. In regenachtig weer ben ik naar Veldhoven gereden. Ik miste de pont van 8 uur naar Gelkenes, mijn geboorteplaats. 65 jaar geleden. De brug over de Maas bij den bosch was dicht dus zoete lieve Gerritje ging niet naar den Bosch toe. Na Gorinchem kwam ik in een file van 10 minuten en begon ik wat te stressen. Ik schatte de afstand 20 km meer in en de aanmeldtijd begon te dringen. In Veldhoven aangekomen, de afstand viel me toch wel mee net 100 km. volgde ik het bord Centrum, waar de kerk zou staan om vandaar richting Knegselseweg te rijden. Nou mooi geen kerk. Via een rondweg terug. Toch weer 2 km naar de kerk en na wat gokwerk vond ik de weg naar Knegseleweg en het splinternieuwe sportterrein. Het was al te laat om me nog aan te melden. Gelukkig zagen ze het door de vingers. Om 11 uur waren we aan de beurt voor de 1e serie. De oudste ouwetjes en de oude vrouwtjes. Bij de 60 plussers waren 4 deelnemers en bij voorbaat kende ik mijn plaats achteraan. Het werd droog en op een wat soppige baan ging de 1e kilometer 3 seconden langzamer dan vorige week toen ik 38.19 op de klokken bracht. De scheidsrechters lieten me lopen zonder te zeggen dat ik op het strekken van mijn benen moest letten. De zon kwam ook nog door en mijn kale bolletje werd verwarmd door de koperen ploert. Uiteindelijk werd het een tijd van 37.26. en nog wat. 2 seconden sneller dan mijn snelste jaartijd en bijna 2 minuten sneller dan vorige week toen wij in 2 series van 40 het 50 jarig jubileum van de RWV vierden. Wout van Wieringen bijna 75 jaar moest ik voor me dulden. Ik was tevreden en bij vertrek kon Frans van der Ham mijn parkeerplaats overnemen. Frans kwam als 2e Avantriaan in het strijdperk. Al vrij snel was duidelijk dat Frans zich geen illusie hoefde te maken voor de plaatsen 1 en 2 daar deze atleten over de 50 meter wierpen. Achter zich had Frans ook niet al teveel concurrentie te dulden en werd hij uiteindelijk dus 3e. Frans wierp de 700 gram speer uiteindelijk naar 40,55 meter waarmee hij dus brons voor zich opeiste. Deze prestaties was lag slechts 1,22 meter onder Frans zijn clubrecord wat hij vorig jaar vestigde. Bij het polsstokhoogspringen sloeg Frans echt zijn slag. Bij zijn hoogte van 3,50 meter kwam niemand in de buurt en was Frans dus de terechte kampioen. In een massa huldiging (waarvan U de foto’s elders op de site vindt) kreeg Frans zijn fel begeerde medailles. Op de zondag moest de schrijver van dit stuk aan de slag. Rob Zwijnenburg had zich ingeschreven voor het discuswerpen en het kogelstoten. Gezien de weinige trainingsarbeid van de laatste tijd waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. De 38,13m bij het discuswerpen tijdens de instuif op 19 mei gaf de burger echter wel moed. Op het mooie bijveld van de splinternieuwe baan werd er in de 1e worp een afstand van 36,67meter neergezet. Een bemoedigend begin. Helaas bleef het daarbij. Het werpen ging niet lekker de technisch slechte worpen kwamen allemaal in de 35 en 36 meter neer. Het gevoel dat er tijdens de laatste training de donderdag ervoor nog wel was, kwam helaas niet 1 keer naar boven. Des te verbazender was het dat deze matige afstand toch nog de 3e plaats en dus brons opleverde. Toch mooi meegenomen. Over het kogelstoten kunnen we kort zijn, Dit ging nog dramatischer dan het stoten tijdens de NK werp 5kamp. Met de schamele afstand van 10,82 meter sloot ik dit kampioenschap af. Mezelf direct voorgenomen om voorlopig even geen kogel meer aan te raken, na de vakantie zien we wel weer verder. Daar er aan het eind van de dag nog vele huldigingen moesten worden afgewerkt werd er wederom een massahuldiging gedaan. Ik moet zeggen dit vond ik toch wel wat hebben. Alle nog aanwezigen verzamelden zich bij de finish en achter elkaar werden eerst alle 3e plaats, 2e plaats en uiteindelijk de 1e plaats winnaars gehuldigd, dit onder luid applaus van de nog aanwezigen. Deze huldiging verdrong in ieder geval de kater van het slechte kogelstoten. Volgend jaar zullen de Avantrianen zeker weer pogingen wagen om met eremetaal thuis te komen.

Terug naar de vorige pagina