Training geen Wedstrijd (2)
Wedstrijdverslag
29 april 2007
Hillegersberg
Een training, géén wedstrijd.Al weken lang meer dan prima weer. Voor een liefhebber zoals ik kan het niet beter. De consequentie is wel dat bij hoge temperaturen de snelheid omlaag moet en de omvang beperkt wordt. Dat laatste is echter een probleem, want voor dit weekend had ik twee keer 3,5 uur gepland. De laatste forse training.Vrijdagmiddag staat de eerste training op de rol. Met een heuptas met twee bidons, bananen, mueslirepen en goede moed vertrek ik richting Gouda. Onderweg kan ik in Haastrecht, Gouda, Stolwijk voldoende punten vinden om mijn bidons te vullen. Ik heb weer zakjes Gatorade poeder bij me en kan dus overal sportdrank maken. Ik dacht in Gouda nog een lekkere Magnum te kopen, maar toen ik eenmaal bij dat benzinestation was, leek het me toch een te grote hap. Dan maar een mueslireep.Ik heb de hele training mijn HSF (hartslagfrequentie) gehouden op het niveau van mijn andere trainingen (134). Het tempo liep daar door terug tot ca 6,00 min/km. De temperatuur was daar duidelijk debet aan. Op zich maakt dat niet uit want het gaat immers om de omvang/duur en niet om de snelheid. Nu merk ik dat ik vaak te snel heb getraind. Zo’n LSD training(Long Slow Distance) of Lange Slome Duurloop werkt alleen als die ook echt goed wordt uitgevoerd. Lang dus en Sloom! Met dat in gedachten hobbelde ik via Bergambacht en het Zwarte wegje weer terug naar Schoonhoven. 3.34 u (HSF 134) Tikkie moe maar wel voldaan. De eerste training zit er op.Zondag is het minder warm. Zo’n 23-24 graden. Ik heb met Wim van Dam afgesproken om samen de tweede training te doen. Dat is heel erg prettig want weer zo’n end in je uppie lopen verveeld wel een beetje. Wim is goed hersteld van zijn rondje Texel (60 km/5.21u) en denkt eraan om ook de Rennsteig te gaan lopen. Als ervaren ultraloper is hij tevens mijn vraagbaak en al lopende kunnen we veel ervaringen uitwisselen en tips en aanpak doorspreken. Ik vind dat erg prettig. Bij het trainen voor de lange afstand ben je sowieso erg op je zelf aangewezen en dan is het erg fijn als je dat af en toe samen kunt doen. Wim heeft een parcours uitgezet in de buurt van zijn woonplaats, Bergschenhoek. Het blijkt de voormalige vuilstort van of bij Hillegersberg te zijn. Een gebied evenwijdig aan de Rotte en zoals elke vierkante meter in Nederland, helemaal bedacht en aangelegd. Maar zeer divers en erg leuk en afwisselend om over te lopen. Helemaal begroeid met bomen en zo. Het geheel bestaat uit meerdere heuvels met daarover heen een mountainbike parcours. Steenslag en rul terrein. Vergelijkbaar dus met dat van de Rennsteiglauf. Veel bikers kwamen we niet tegen maar dat had zeker te maken met het tijdstip(17.00u) want de paden zagen er behoorlijk gebruikt uit. Pittig parcours. Wim had de training opgedeeld en drie stukken van één uur zo bleek. We kwamen weer terug bij de auto en konden zo water en eten nemen.Het tweede stuk was vlak en liep naar Bleiswijk en weer terug. Nooit geweten dat het daar zo mooi was. Overal zaten overigens mensen gezellig te BBQ-en en dat maakt zo’n duurtraining toch weer tot een zware opgave!Na een uur kwamen we weer terug bij de auto die bij het Outdoor centrum, met klimtoren, staat. Daar haakt Gerda, echtgenote van Wim, aan die het laatste uur mee zal trainen. Wim neemt weer het zelfde parcours als het eerste uur en al snel wordt duidelijk dat Gerda fris is en ik met een blik op de HSF, rustiger moet lopen. Het was immers een training, geen wedstrijd. Ook nu is het weer erg leuk om zo’n heuvel op en neer te rennen. Je waant je af en toe in de bergen. De HSF schiet omhoog en wandelen is geboden. Maar ook dat is training. Na iets minder dan een uur (maar dat ligt aan Gerda) zijn we weer terug bij de auto. Drie uur heb ik nu gelopen en ik vind het welletjes. Mijn HSF is gemiddeld 141 dus ik heb voldoende gedaan. Nu ik dit verslag schrijf merk ik dat mijn spieren eigenlijk niet echt vermoeid zijn. Dit in tegenstelling tot vrijdag. Blijkbaar vragen het hoogteverschil en afwisselende ondergrond telkens inspanning van een ander spiergroep, waardoor overbelasting achterwege blijft.Wim heeft er een buitengewoon leuke, afwisselende, training van gemaakt. Bedankt Wim en Gerda, en ik kom in Hillegersberg zeker nog eens terug.
Hillegersberg
Een training, géén wedstrijd.Al weken lang meer dan prima weer. Voor een liefhebber zoals ik kan het niet beter. De consequentie is wel dat bij hoge temperaturen de snelheid omlaag moet en de omvang beperkt wordt. Dat laatste is echter een probleem, want voor dit weekend had ik twee keer 3,5 uur gepland. De laatste forse training.Vrijdagmiddag staat de eerste training op de rol. Met een heuptas met twee bidons, bananen, mueslirepen en goede moed vertrek ik richting Gouda. Onderweg kan ik in Haastrecht, Gouda, Stolwijk voldoende punten vinden om mijn bidons te vullen. Ik heb weer zakjes Gatorade poeder bij me en kan dus overal sportdrank maken. Ik dacht in Gouda nog een lekkere Magnum te kopen, maar toen ik eenmaal bij dat benzinestation was, leek het me toch een te grote hap. Dan maar een mueslireep.Ik heb de hele training mijn HSF (hartslagfrequentie) gehouden op het niveau van mijn andere trainingen (134). Het tempo liep daar door terug tot ca 6,00 min/km. De temperatuur was daar duidelijk debet aan. Op zich maakt dat niet uit want het gaat immers om de omvang/duur en niet om de snelheid. Nu merk ik dat ik vaak te snel heb getraind. Zo’n LSD training(Long Slow Distance) of Lange Slome Duurloop werkt alleen als die ook echt goed wordt uitgevoerd. Lang dus en Sloom! Met dat in gedachten hobbelde ik via Bergambacht en het Zwarte wegje weer terug naar Schoonhoven. 3.34 u (HSF 134) Tikkie moe maar wel voldaan. De eerste training zit er op.Zondag is het minder warm. Zo’n 23-24 graden. Ik heb met Wim van Dam afgesproken om samen de tweede training te doen. Dat is heel erg prettig want weer zo’n end in je uppie lopen verveeld wel een beetje. Wim is goed hersteld van zijn rondje Texel (60 km/5.21u) en denkt eraan om ook de Rennsteig te gaan lopen. Als ervaren ultraloper is hij tevens mijn vraagbaak en al lopende kunnen we veel ervaringen uitwisselen en tips en aanpak doorspreken. Ik vind dat erg prettig. Bij het trainen voor de lange afstand ben je sowieso erg op je zelf aangewezen en dan is het erg fijn als je dat af en toe samen kunt doen. Wim heeft een parcours uitgezet in de buurt van zijn woonplaats, Bergschenhoek. Het blijkt de voormalige vuilstort van of bij Hillegersberg te zijn. Een gebied evenwijdig aan de Rotte en zoals elke vierkante meter in Nederland, helemaal bedacht en aangelegd. Maar zeer divers en erg leuk en afwisselend om over te lopen. Helemaal begroeid met bomen en zo. Het geheel bestaat uit meerdere heuvels met daarover heen een mountainbike parcours. Steenslag en rul terrein. Vergelijkbaar dus met dat van de Rennsteiglauf. Veel bikers kwamen we niet tegen maar dat had zeker te maken met het tijdstip(17.00u) want de paden zagen er behoorlijk gebruikt uit. Pittig parcours. Wim had de training opgedeeld en drie stukken van één uur zo bleek. We kwamen weer terug bij de auto en konden zo water en eten nemen.Het tweede stuk was vlak en liep naar Bleiswijk en weer terug. Nooit geweten dat het daar zo mooi was. Overal zaten overigens mensen gezellig te BBQ-en en dat maakt zo’n duurtraining toch weer tot een zware opgave!Na een uur kwamen we weer terug bij de auto die bij het Outdoor centrum, met klimtoren, staat. Daar haakt Gerda, echtgenote van Wim, aan die het laatste uur mee zal trainen. Wim neemt weer het zelfde parcours als het eerste uur en al snel wordt duidelijk dat Gerda fris is en ik met een blik op de HSF, rustiger moet lopen. Het was immers een training, geen wedstrijd. Ook nu is het weer erg leuk om zo’n heuvel op en neer te rennen. Je waant je af en toe in de bergen. De HSF schiet omhoog en wandelen is geboden. Maar ook dat is training. Na iets minder dan een uur (maar dat ligt aan Gerda) zijn we weer terug bij de auto. Drie uur heb ik nu gelopen en ik vind het welletjes. Mijn HSF is gemiddeld 141 dus ik heb voldoende gedaan. Nu ik dit verslag schrijf merk ik dat mijn spieren eigenlijk niet echt vermoeid zijn. Dit in tegenstelling tot vrijdag. Blijkbaar vragen het hoogteverschil en afwisselende ondergrond telkens inspanning van een ander spiergroep, waardoor overbelasting achterwege blijft.Wim heeft er een buitengewoon leuke, afwisselende, training van gemaakt. Bedankt Wim en Gerda, en ik kom in Hillegersberg zeker nog eens terug.
