25e Zevenheuvelenloop (2)
Wedstrijdverslag
16 november 2008
Nijmegen
Op het laatste moment toch maar meegedaan aan de Zevenheuvelenloop. Een half jaar lang had ik niets gedaan vanwege een akelige achillespeesblessure. Ik vreesde voor mijn carrière maar in maart toch weer heel voorzichtig begonnen en sinds de zomer kon ik weer pijnvrij trainen. Wedstrijden lopen is weer een ander verhaal. Wedstrijdritme moet weer worden opgebouwd, de tijden blijven daarom achter. Inschrijven voor de Zevenheuvelenloop moet tijdig gebeuren en ik had eigenlijk al besloten de wedstrijd aan mij voorbij te laten gaan. Maar toch, in de laatste week begon het toch te kriebelen en kon ik van Jan Zijderlaan z’n startnummer overnemen omdat Jan teveel last had van een blessure.Door de tijd die Jan had opgegeven mocht ik in het blauwe vak starten, vlak achter de prominenten. Ik wist dat Jos Verlegh ook ging en uit ervaring wist ik precies waar in het startvak hij stond, namelijk bijna vooraan aan de rechterkant. Door het hek kan hij dan op het laatste moment overtollige kleding aan zijn vrouw geven. Ook stonden daar Robert Hofman en Job Zijderlaan. Al snel konden we opschuiven en na het startschot konden we vlot over de startstreep en we verloren elkaar snel uit het oog. In de eerste kilometer waren veel mensen druk met inhalen en meerdere keren vloog er bijna iemand in de dranghekken. Ging allemaal maar net goed.Een slechte voorbereiding begon mij al snel op te breken. Heuveltraining had ik niet gedaan en de enige lange duurloop had ik afgelopen dinsdag gedaan en dat kwam omdat ik in een vreemde omgeving geweldig verkeerd was gelopen. Bij ieder klimmetje ging ik moeilijker naar boven en werd dan steeds weer door een hele horde atleten ingehaald. Uiteindelijk ging mijn langzaamste kilometer (van 10 naar 11) in maar liefst 4.43 terwijl de op één na laatste kilometer de snelste was in 3.57, maar daar ging het lekker omlaag. De eindtijd was net onder de 64 minuten. Ik hoop dat Jan volgend jaar nog steeds in het blauwe vak mag starten.Onderweg was het wel volop genieten: in de eerste plaats natuurlijk de nog net prachtige herfstkleuren van de bossen. Dan het in grote getale aanwezige publiek, hier en daar een uitgestoken vlag en vooral veel muziek: een paar dweilorkestjes, gewone geluidsboxen uit een woonhuis en in een open veld stond onder een party-tent iemand heftig op een piano te spelen. Schitterend. Onderweg liep ik nog een bekende voorbij: in zijn rode pak, met staf en met zijn startnummer op zijn mijter geplakt liep de Sint ook mee. Categorie Mannen M95 wellicht.De organisatie was weer perfect. Ga er maar aan staan om bijna 25.000 atleten te ontvangen en tevreden huiswaarts te laten keren. Hulde.
Nijmegen
Op het laatste moment toch maar meegedaan aan de Zevenheuvelenloop. Een half jaar lang had ik niets gedaan vanwege een akelige achillespeesblessure. Ik vreesde voor mijn carrière maar in maart toch weer heel voorzichtig begonnen en sinds de zomer kon ik weer pijnvrij trainen. Wedstrijden lopen is weer een ander verhaal. Wedstrijdritme moet weer worden opgebouwd, de tijden blijven daarom achter. Inschrijven voor de Zevenheuvelenloop moet tijdig gebeuren en ik had eigenlijk al besloten de wedstrijd aan mij voorbij te laten gaan. Maar toch, in de laatste week begon het toch te kriebelen en kon ik van Jan Zijderlaan z’n startnummer overnemen omdat Jan teveel last had van een blessure.Door de tijd die Jan had opgegeven mocht ik in het blauwe vak starten, vlak achter de prominenten. Ik wist dat Jos Verlegh ook ging en uit ervaring wist ik precies waar in het startvak hij stond, namelijk bijna vooraan aan de rechterkant. Door het hek kan hij dan op het laatste moment overtollige kleding aan zijn vrouw geven. Ook stonden daar Robert Hofman en Job Zijderlaan. Al snel konden we opschuiven en na het startschot konden we vlot over de startstreep en we verloren elkaar snel uit het oog. In de eerste kilometer waren veel mensen druk met inhalen en meerdere keren vloog er bijna iemand in de dranghekken. Ging allemaal maar net goed.Een slechte voorbereiding begon mij al snel op te breken. Heuveltraining had ik niet gedaan en de enige lange duurloop had ik afgelopen dinsdag gedaan en dat kwam omdat ik in een vreemde omgeving geweldig verkeerd was gelopen. Bij ieder klimmetje ging ik moeilijker naar boven en werd dan steeds weer door een hele horde atleten ingehaald. Uiteindelijk ging mijn langzaamste kilometer (van 10 naar 11) in maar liefst 4.43 terwijl de op één na laatste kilometer de snelste was in 3.57, maar daar ging het lekker omlaag. De eindtijd was net onder de 64 minuten. Ik hoop dat Jan volgend jaar nog steeds in het blauwe vak mag starten.Onderweg was het wel volop genieten: in de eerste plaats natuurlijk de nog net prachtige herfstkleuren van de bossen. Dan het in grote getale aanwezige publiek, hier en daar een uitgestoken vlag en vooral veel muziek: een paar dweilorkestjes, gewone geluidsboxen uit een woonhuis en in een open veld stond onder een party-tent iemand heftig op een piano te spelen. Schitterend. Onderweg liep ik nog een bekende voorbij: in zijn rode pak, met staf en met zijn startnummer op zijn mijter geplakt liep de Sint ook mee. Categorie Mannen M95 wellicht.De organisatie was weer perfect. Ga er maar aan staan om bijna 25.000 atleten te ontvangen en tevreden huiswaarts te laten keren. Hulde.
