't Is (voor) niks (1)
Wedstrijdverslag
30 november 2008
Geldrop
’t Is (voor) niks loop.Het is zondag 05.45 u, mijn mobiel wekt me. Zondag? Kwart voor zes?! Jazeker, want ik ben uitgenodigd door Wimmie Nobel om samen met Arno en Cora Ruiter en Wim van Dam naar Geldrop af te reizen om daar een marathon te lopen. Wimmie zou voor de startnummers zorgen, zorgzaam als altijd en zo gul dat het bijna niet waar kon zijn. Al snel blijkt dat deze marathon helemaal niets kost, nada, niente, niks! Behalve in België vindt je zoiets niet in Nederland. In 1998 startte op initiatief van, de in 2001 overleden Lucas Klamer, Loopgroep LOGO een loopevenement dat tot doel heeft gezelligheid en plezier te brengen bij lopers en wandelaars die de mooie Strabregse-en Lieropse Heide komen bezoeken.De omstandigheden waren dit jaar nou niet echt gezellig te noemen. Slechts enkele graden boven nul en vooral in het begin veel regen. Het parcours is daardoor nat, modderig, vies, glad. Van zichzelf is het al erg oneffen en smal waardoor je eigenlijk kunt spreken van een crossloop van 42,2 km en dat is toevallig ook de marathonafstand. Wat mijn loopmaten betreft mocht dat de pret niet drukken. Born 3 op de benen en armen, thermo ondergoed, mutsen en handschoenen, wij hebben het niet koud gehad. Spikes waren geen overbodige luxe geweest overigens. Wij hebben gevieren een buitengewoon gezellige marathon gelopen. Cora Ruiter doet de 15 km wandeling en loopt ook grotendeels door de regen.Vooraf hebben we afgesproken er een stevige duurloop van te willen maken. De hartslag is dus meer maatgevend dan de snelheid en de km tijden. Het doel is om tussen de 3.45u en de vier uur te finishen. Gaandeweg blijkt het moeilijke parcours en de glibber-en glijpartijen ons toch behoorlijk parten te gaan spelen. De hartslag is al vanaf het begin eigenlijk wat te hoog terwijl de km tijden wat achterblijven. Vanaf km 30 moeten we op ons tanden bijten en nog onze best doen om net binnen de vier uur te blijven. 3.59.44 u. Mijn Hartslag is gemiddeld 143, wat eigenlijk ca 137 had moeten zijn. Buiten een valpartij mijnerzijds (ik voel nu mijn ribben) zijn we aardig op de been gebleven. De werkelijk perfecte organisatie is prima. Diep respect heb ik voor de vele vrijwilligers die midden in de bossen op zeer eenzame plaatsen, de lopers de weg wijzen en verzorgen. Zonder hen zou deze loop niet zo leuk zijn. Alles gaat in Geldrop Goed.Robert Hoek
Geldrop
’t Is (voor) niks loop.Het is zondag 05.45 u, mijn mobiel wekt me. Zondag? Kwart voor zes?! Jazeker, want ik ben uitgenodigd door Wimmie Nobel om samen met Arno en Cora Ruiter en Wim van Dam naar Geldrop af te reizen om daar een marathon te lopen. Wimmie zou voor de startnummers zorgen, zorgzaam als altijd en zo gul dat het bijna niet waar kon zijn. Al snel blijkt dat deze marathon helemaal niets kost, nada, niente, niks! Behalve in België vindt je zoiets niet in Nederland. In 1998 startte op initiatief van, de in 2001 overleden Lucas Klamer, Loopgroep LOGO een loopevenement dat tot doel heeft gezelligheid en plezier te brengen bij lopers en wandelaars die de mooie Strabregse-en Lieropse Heide komen bezoeken.De omstandigheden waren dit jaar nou niet echt gezellig te noemen. Slechts enkele graden boven nul en vooral in het begin veel regen. Het parcours is daardoor nat, modderig, vies, glad. Van zichzelf is het al erg oneffen en smal waardoor je eigenlijk kunt spreken van een crossloop van 42,2 km en dat is toevallig ook de marathonafstand. Wat mijn loopmaten betreft mocht dat de pret niet drukken. Born 3 op de benen en armen, thermo ondergoed, mutsen en handschoenen, wij hebben het niet koud gehad. Spikes waren geen overbodige luxe geweest overigens. Wij hebben gevieren een buitengewoon gezellige marathon gelopen. Cora Ruiter doet de 15 km wandeling en loopt ook grotendeels door de regen.Vooraf hebben we afgesproken er een stevige duurloop van te willen maken. De hartslag is dus meer maatgevend dan de snelheid en de km tijden. Het doel is om tussen de 3.45u en de vier uur te finishen. Gaandeweg blijkt het moeilijke parcours en de glibber-en glijpartijen ons toch behoorlijk parten te gaan spelen. De hartslag is al vanaf het begin eigenlijk wat te hoog terwijl de km tijden wat achterblijven. Vanaf km 30 moeten we op ons tanden bijten en nog onze best doen om net binnen de vier uur te blijven. 3.59.44 u. Mijn Hartslag is gemiddeld 143, wat eigenlijk ca 137 had moeten zijn. Buiten een valpartij mijnerzijds (ik voel nu mijn ribben) zijn we aardig op de been gebleven. De werkelijk perfecte organisatie is prima. Diep respect heb ik voor de vele vrijwilligers die midden in de bossen op zeer eenzame plaatsen, de lopers de weg wijzen en verzorgen. Zonder hen zou deze loop niet zo leuk zijn. Alles gaat in Geldrop Goed.Robert Hoek
