Clubrecord, maar toch! (2)
Wedstrijdverslag
16 februari 2008
Eindhoven
Ja, buiten alle lopen, crossen en hier en daar een indoorwedstrijd lijkt het erop dat de atletiek stil licht. Maar nee, een aantal fanatieke werpers komt soms in de vrieskou nog in actie.Na welgeteld 3 maanden kogelslinger training te hebben gevolgd in Boskoop vond ik het wel de moeite waard om naar een winterwerpwedstrijd te gaan in Eindhoven. Ik schreef me in voor kogelslingeren en gewichtwerpen. Het hele gezin had besloten om mee te gaan om te zien of ik al wat vooruit was gegaan. Gezien mijn enthousiaste verhalen na de trainingen wilden ze het wel eens met eigen ogen zien.Met een Cor Terlouw gevoel stapten we de 16e in de auto naar Eindhoven. Eigenlijk een kwartier later dan ik had gewild en met nog een kleine omweg kwamen we 30 minuten voor aanvang bij de atletiekbaan. Voor een baanatleet een krappe marge. Aangezien het nog vroor was een goede warming-up toch wel noodzakelijk.Dat een training toch wat anders is dan een wedstrijd merkte ik al snel na de eerste 3 pogingen. Ik stond niet zo zelf verzekerd in de ring als op de trainingen waar de slinger wel eens richting de 29 a 30 meter vloog. Uiteindelijk was mijn eerste worp de beste maar bleef ik steken op 25,39 meter. Een verbetering van mijn eigen clubrecord, maar toch had ik minstens op een afstand van 27 meter gerekend. Niet echt reden tot tevredenheid.Het gewichtwerpen was wel weer even wennen. Al enige tijd had ik het 15,88kg zware gewicht niet meer aangeraakt. De eerste paar worpen waren nog wat angstig,maar in de laatste worp kwam ik met een krachtige uitworp tot een evenaring van mijn clubrecord van 9,50 meter waar ik tevreden mee was.Mijn eigen slingertrainer, Wim Schoemaker, vestigde bij de M65 een Nederlands record bij het gewichtwerpen. Een zeer knappe prestatie zo midden in de winter. De wedstrijd was een leerzame ervaring. Er werden diverse fotoseries en filmpjes van me gemaakt die ik goed kan gebruiken voor de komende trainingen. Verder was het een koude maar gezellige en gemoedelijke wedstrijd met een mooi voorjaarszonnetje waarin een ieder elkaar hielp. Op de weg terug dacht ik nog even aan het slingeren en of ik nu teveel geïmponeerd was door Ronald Gram (Nederlands rekordhouder) die voor mij wierp bij het kogelslingeren en die nu ondanks weinig training toch nog tot 64 meter!!! kwam weet ik niet, maar het was in ieder geval mooi om te zien. Rob ZwijnenburgNB.De dag erna werd de traditionele indoorwedstrijd in de meent gehouden. Een mooi moment om voor het eerst te gaan kogelstoten met mijn nieuwe draaitechniek. U weet wel die techniek die Rutger Smit ook gebruikt. Het ging bij het instoten heel aardig en stoot 2 en 3 in de wedstrijd gingen verbazingwekend goed. Resp. 11,54 meter en 11,72 meter betekenden beide een verbetering van mijn indoor clubrecord. Dit waren afstanden die ik met de,veel te grote, zaalkogel absoluut niet verwacht had. Kortom ik sloot het weekend toch nog af met een clubrecord waar ik heel tevreden mee was.Rob Zwijnenburg
Eindhoven
Ja, buiten alle lopen, crossen en hier en daar een indoorwedstrijd lijkt het erop dat de atletiek stil licht. Maar nee, een aantal fanatieke werpers komt soms in de vrieskou nog in actie.Na welgeteld 3 maanden kogelslinger training te hebben gevolgd in Boskoop vond ik het wel de moeite waard om naar een winterwerpwedstrijd te gaan in Eindhoven. Ik schreef me in voor kogelslingeren en gewichtwerpen. Het hele gezin had besloten om mee te gaan om te zien of ik al wat vooruit was gegaan. Gezien mijn enthousiaste verhalen na de trainingen wilden ze het wel eens met eigen ogen zien.Met een Cor Terlouw gevoel stapten we de 16e in de auto naar Eindhoven. Eigenlijk een kwartier later dan ik had gewild en met nog een kleine omweg kwamen we 30 minuten voor aanvang bij de atletiekbaan. Voor een baanatleet een krappe marge. Aangezien het nog vroor was een goede warming-up toch wel noodzakelijk.Dat een training toch wat anders is dan een wedstrijd merkte ik al snel na de eerste 3 pogingen. Ik stond niet zo zelf verzekerd in de ring als op de trainingen waar de slinger wel eens richting de 29 a 30 meter vloog. Uiteindelijk was mijn eerste worp de beste maar bleef ik steken op 25,39 meter. Een verbetering van mijn eigen clubrecord, maar toch had ik minstens op een afstand van 27 meter gerekend. Niet echt reden tot tevredenheid.Het gewichtwerpen was wel weer even wennen. Al enige tijd had ik het 15,88kg zware gewicht niet meer aangeraakt. De eerste paar worpen waren nog wat angstig,maar in de laatste worp kwam ik met een krachtige uitworp tot een evenaring van mijn clubrecord van 9,50 meter waar ik tevreden mee was.Mijn eigen slingertrainer, Wim Schoemaker, vestigde bij de M65 een Nederlands record bij het gewichtwerpen. Een zeer knappe prestatie zo midden in de winter. De wedstrijd was een leerzame ervaring. Er werden diverse fotoseries en filmpjes van me gemaakt die ik goed kan gebruiken voor de komende trainingen. Verder was het een koude maar gezellige en gemoedelijke wedstrijd met een mooi voorjaarszonnetje waarin een ieder elkaar hielp. Op de weg terug dacht ik nog even aan het slingeren en of ik nu teveel geïmponeerd was door Ronald Gram (Nederlands rekordhouder) die voor mij wierp bij het kogelslingeren en die nu ondanks weinig training toch nog tot 64 meter!!! kwam weet ik niet, maar het was in ieder geval mooi om te zien. Rob ZwijnenburgNB.De dag erna werd de traditionele indoorwedstrijd in de meent gehouden. Een mooi moment om voor het eerst te gaan kogelstoten met mijn nieuwe draaitechniek. U weet wel die techniek die Rutger Smit ook gebruikt. Het ging bij het instoten heel aardig en stoot 2 en 3 in de wedstrijd gingen verbazingwekend goed. Resp. 11,54 meter en 11,72 meter betekenden beide een verbetering van mijn indoor clubrecord. Dit waren afstanden die ik met de,veel te grote, zaalkogel absoluut niet verwacht had. Kortom ik sloot het weekend toch nog af met een clubrecord waar ik heel tevreden mee was.Rob Zwijnenburg
