Jungfrau Toeschouwer
Wedstrijdverslag
09 september 2008
6 september 2008 JUNGFRAU MARATHON Interlaken ZwitserlandOf je nu je 10e Jungfrau-Marathon loopt of je 1ste, het blijft PRACHTIG.Afgelopen woensdagmorgen om 5.00 uur vertrokken wij met z’n achten richting Zwitserland. Wim en Hetty van der Heiden en Argen en Reggy van Rijk vanuit Benschop en Wim en Mirjam van Beuzekom en Piet en Aria Wuijster vanuit Groot-Ammers. Nadat wij ’s middags daar waren aangekomen, besloten wij direct de stoute (loop)schoenen maar aan te trekken en alvast een stukje van het parcours te verkennen. Eigenlijk was het verkennen alleen nodig voor Wim van Beuzekom (wij noemen hem Beuz, want er is nog een Wim (v.d.Heiden), want Beuz gaat hem voor de 1ste keer lopen. Wij gaan met de trein naar Lauterbrunnen, dat is de plaats waar het ½ Marathonpunt is. Vandaar gaan we de muur van Wengen beklimmen, daar krijg je een aardige indicatie wat het klimmen inhoudt. Wij gingen met z’n achten vanaf dat punt alleen maar omhoog wandelen en al wandelend, zwetend en hijgend, 26 haarspeldbochten tellend, hadden wij allemaal onze eigen gedachten: hoe doe je dit tijdens de marathon. Wanneer je de muur van Wengen achter de rug hebt, ben je bij 30.3 KM, dan komen er nog 12. Zeggen wij niet altijd dat een marathon pas begint bij 30 KM, nou dus niet bij de JUNGFRAU marathon.De volgende dag, donderdag, gaan wij met z’n allen het volgende stuk parcours verkennen, eerst met de trein naar Wengen, vervolgens ca. 12 km wandelen naar Kleine Scheidegg, waar de finish is, nu voelen we hoe zwaar dit gaat worden, een nuttige en leuke ervaring, vandaag hebben we de hele dag de tijd, zaterdag wordt dat anders. Vrijdag een relaxte dag, we wandelen van Wilderswil, waar ons hotel is, naar Interlaken om het startnummer op te halen, in het zonnetje op het terras koffie drinken met een taartje erbij (voor het stapelen denk ik), en we wandelen via een andere route weer terug.Zaterdagmorgen ontbijten we al om 6.00 uur in ons hotel, om 7.00 uur gaan we met de bus richting Interlaken, daar aangekomen laten onze Avantrianen de spieren vooraf nog even los maken voordat het startschot om 9.00 uur klinkt. Dan begint het echt, het verdelen van de energie die je in je hebt. Je moet gelijk al nadenken vooral niet te snel te starten, ik bedoel dus gewoon heel rustig beginnen. Tot 10 KM is alles nagenoeg vlak (= 33 m omhoog en 15 m omlaag), daarna ga je in ca. 2,5 km 87 m omhoog, daarna iets omlaag om vervolgens tussen de 15 en 20 km weer 164 m omhoog te gaan, voor het gemak zeggen ze dat het nagenoeg vlak is tot de ½ marathon. Nou, wij Hollanders denken daar al heel anders over, maar je snapt het wel als je de rest hebt gelopen. De eerste helft is dus redelijk vlak voor een berggebied, de lopers doen rustig aan, ervaring heeft ze dat geleerd, want je moet een beetje sparen voor wat er nog komt en dat is heel wat.Op de ½ Marathon komt eerst Wim v.d.Heiden door, letterlijk met twee vingers in de neus, in 1.41, daarna Piet, die nog even informeert of we weten hoe het met Wim (Beuz) gaat, in 1.49. Daarna kwam Beuz lachend door in 1.56, daarna Hetty in 2.03 en Argen in 2.07, allemaal heel rustig begonnen, zoals je ziet.De muur van Wengen, zoals omschreven, begint bij 25.4 km en eindigt bij 30.3 km, een stuk ca. 4.9 km, waarin je 513 m klimt, dus een stijgingspercentage van gemiddeld meer dan 10%, begin er maar eens aan. Hoe train je dit? Hoeveel keer is dit de stoep Broekselaantje?Na de doorkomst in Wengen (30.3 km) komt Wim weer als eerste door in 2.46 met al vreselijke pijn in z’n benen, maar hij gaat gelukkig door.Daarna weer een lachende Piet, wederom informerend naar Beuz., in 2.55, daarna Beuz. In 3.05 (pijn, maar het ging verder best), Hetty in 3.15 en Argen in 3.27.Dit is het punt, waar de begeleiding de lopers echt kan aanmoedigen, want hierna gaan we met het tandradtreintje naar de finish boven.We zien vanuit de trein wel Argen nog lopen en schreeuwen onze aanmoedigingen vanuit de trein.Voor de lopers is er niet veel tijd om te herstellen, want hierna stijgt het parcours in 2.8 km 227 m, daarna gaat het even iets minder steil, 358 m1 omhoog in 4.8 km, dan een heel klein stukje omlaag bij het skistation Wixi. Daarna komt er nog een hele klim vanaf 38.3 km tot 40.6 km, in deze 2.3 km ga je 386 m omhoog. Je bent dan op 2205 m hoogte. Het allerlaatste stuk loop je omlaag om bij Kleine Scheidegg te finishen op een hoogte van 2100 m.Wij lopers kijken graag van km tijden, hoe is het verloop van de wedstrijd, hebben we “vlak “gelopen, nou dat doe je niet bij de Jungfrau marathon, daar loop je niet vlak en ook geen vlakke km- tijden, maar dat maakt deze marathon ook zo bijzonder.Hier kan je niet anders dan genieten, van de omgeving, van de mensen langs de kant, de besneeuwde Jungfrau, die je steeds voor je ziet. Je bent niet zo gefixeerd op je km tijden, omdat deze variëren van 4.00 min/km tot 17.00 min/km, dus onderweg heeft het geen zin om hierop te letten, je hebt geen referentie, je kijkt naar de mensen die bij jou lopen, dat zijn de concurrenten, die je wilt verslaan.Je probeert uiteraard voor jezelf zo snel mogelijk te zijn, het is tenslotte een wedstrijd, een bergmarathon. Net als bij een vlakke marathon probeer je toch die man of vrouw voor je nog vlak voor de finish te verschalken, zoals je in Nederland ook doet. Niet dat het wat uitmaakt, maar toch.De “Begleiterinnen” Mirjam (van Beuzekom) en Aria (Wuijster) staan nu bij de finish, (Argen’s man Reggy staat ergens anders, door de drukte kunnen wij hem niet vinden) en wachten op onze eerste Avantriaan, zoals verwacht is dat natuurlijk Wim, in een tijd van 4.36.59. Direct over de finishmat gaat Wim in het gras zitten om uit te puffen. Daarna laat hij zich feliciteren en de medaille omhangen. Zijn benen doen vreselijk pijn, hij heeft behoorlijk af moeten zien.Vervolgens komt Piet vrolijk zwaaiend over de finish, hij ziet ons direct. Hij ziet er fris uit en heeft nergens last van, zijn tijd is 4.48.05.Wim van Beuzekom finisht in 5.05.59, heeft last van z’n benen en klaagt over filevorming op de Morene.Hierna komt Hetty over de finish in 5.11.38, zij is heel blij, want het is een dik PR, zo te zien heeft zij totaal niet afgezien.Het wordt nu erg mistig op de berg, de wolken hangen heel laag, de hele dag is het prachtig weer geweest, hopelijk blijft het nog even droog tot Argen binnen is.Dat is ook zo en Argen komt joelend van blijdschap over de finish in 5.45.28, ook een PR. Iedereen is blij met de medaille en het finisher shirt.In een overvolle trein gaan we naar beneden naar ons hotel. Inmiddels is het gaan regenen, maar dat maakt voor ons nu niet meer uit.In het hotel gaan we lekker eten en drinken een biertje op de persoonlijke “overwinningen” en sommigen hebben het al over volgend jaar.Aria Eén van de Begleiterinnen.
6 september 2008 JUNGFRAU MARATHON Interlaken ZwitserlandOf je nu je 10e Jungfrau-Marathon loopt of je 1ste, het blijft PRACHTIG.Afgelopen woensdagmorgen om 5.00 uur vertrokken wij met z’n achten richting Zwitserland. Wim en Hetty van der Heiden en Argen en Reggy van Rijk vanuit Benschop en Wim en Mirjam van Beuzekom en Piet en Aria Wuijster vanuit Groot-Ammers. Nadat wij ’s middags daar waren aangekomen, besloten wij direct de stoute (loop)schoenen maar aan te trekken en alvast een stukje van het parcours te verkennen. Eigenlijk was het verkennen alleen nodig voor Wim van Beuzekom (wij noemen hem Beuz, want er is nog een Wim (v.d.Heiden), want Beuz gaat hem voor de 1ste keer lopen. Wij gaan met de trein naar Lauterbrunnen, dat is de plaats waar het ½ Marathonpunt is. Vandaar gaan we de muur van Wengen beklimmen, daar krijg je een aardige indicatie wat het klimmen inhoudt. Wij gingen met z’n achten vanaf dat punt alleen maar omhoog wandelen en al wandelend, zwetend en hijgend, 26 haarspeldbochten tellend, hadden wij allemaal onze eigen gedachten: hoe doe je dit tijdens de marathon. Wanneer je de muur van Wengen achter de rug hebt, ben je bij 30.3 KM, dan komen er nog 12. Zeggen wij niet altijd dat een marathon pas begint bij 30 KM, nou dus niet bij de JUNGFRAU marathon.De volgende dag, donderdag, gaan wij met z’n allen het volgende stuk parcours verkennen, eerst met de trein naar Wengen, vervolgens ca. 12 km wandelen naar Kleine Scheidegg, waar de finish is, nu voelen we hoe zwaar dit gaat worden, een nuttige en leuke ervaring, vandaag hebben we de hele dag de tijd, zaterdag wordt dat anders. Vrijdag een relaxte dag, we wandelen van Wilderswil, waar ons hotel is, naar Interlaken om het startnummer op te halen, in het zonnetje op het terras koffie drinken met een taartje erbij (voor het stapelen denk ik), en we wandelen via een andere route weer terug.Zaterdagmorgen ontbijten we al om 6.00 uur in ons hotel, om 7.00 uur gaan we met de bus richting Interlaken, daar aangekomen laten onze Avantrianen de spieren vooraf nog even los maken voordat het startschot om 9.00 uur klinkt. Dan begint het echt, het verdelen van de energie die je in je hebt. Je moet gelijk al nadenken vooral niet te snel te starten, ik bedoel dus gewoon heel rustig beginnen. Tot 10 KM is alles nagenoeg vlak (= 33 m omhoog en 15 m omlaag), daarna ga je in ca. 2,5 km 87 m omhoog, daarna iets omlaag om vervolgens tussen de 15 en 20 km weer 164 m omhoog te gaan, voor het gemak zeggen ze dat het nagenoeg vlak is tot de ½ marathon. Nou, wij Hollanders denken daar al heel anders over, maar je snapt het wel als je de rest hebt gelopen. De eerste helft is dus redelijk vlak voor een berggebied, de lopers doen rustig aan, ervaring heeft ze dat geleerd, want je moet een beetje sparen voor wat er nog komt en dat is heel wat.Op de ½ Marathon komt eerst Wim v.d.Heiden door, letterlijk met twee vingers in de neus, in 1.41, daarna Piet, die nog even informeert of we weten hoe het met Wim (Beuz) gaat, in 1.49. Daarna kwam Beuz lachend door in 1.56, daarna Hetty in 2.03 en Argen in 2.07, allemaal heel rustig begonnen, zoals je ziet.De muur van Wengen, zoals omschreven, begint bij 25.4 km en eindigt bij 30.3 km, een stuk ca. 4.9 km, waarin je 513 m klimt, dus een stijgingspercentage van gemiddeld meer dan 10%, begin er maar eens aan. Hoe train je dit? Hoeveel keer is dit de stoep Broekselaantje?Na de doorkomst in Wengen (30.3 km) komt Wim weer als eerste door in 2.46 met al vreselijke pijn in z’n benen, maar hij gaat gelukkig door.Daarna weer een lachende Piet, wederom informerend naar Beuz., in 2.55, daarna Beuz. In 3.05 (pijn, maar het ging verder best), Hetty in 3.15 en Argen in 3.27.Dit is het punt, waar de begeleiding de lopers echt kan aanmoedigen, want hierna gaan we met het tandradtreintje naar de finish boven.We zien vanuit de trein wel Argen nog lopen en schreeuwen onze aanmoedigingen vanuit de trein.Voor de lopers is er niet veel tijd om te herstellen, want hierna stijgt het parcours in 2.8 km 227 m, daarna gaat het even iets minder steil, 358 m1 omhoog in 4.8 km, dan een heel klein stukje omlaag bij het skistation Wixi. Daarna komt er nog een hele klim vanaf 38.3 km tot 40.6 km, in deze 2.3 km ga je 386 m omhoog. Je bent dan op 2205 m hoogte. Het allerlaatste stuk loop je omlaag om bij Kleine Scheidegg te finishen op een hoogte van 2100 m.Wij lopers kijken graag van km tijden, hoe is het verloop van de wedstrijd, hebben we “vlak “gelopen, nou dat doe je niet bij de Jungfrau marathon, daar loop je niet vlak en ook geen vlakke km- tijden, maar dat maakt deze marathon ook zo bijzonder.Hier kan je niet anders dan genieten, van de omgeving, van de mensen langs de kant, de besneeuwde Jungfrau, die je steeds voor je ziet. Je bent niet zo gefixeerd op je km tijden, omdat deze variëren van 4.00 min/km tot 17.00 min/km, dus onderweg heeft het geen zin om hierop te letten, je hebt geen referentie, je kijkt naar de mensen die bij jou lopen, dat zijn de concurrenten, die je wilt verslaan.Je probeert uiteraard voor jezelf zo snel mogelijk te zijn, het is tenslotte een wedstrijd, een bergmarathon. Net als bij een vlakke marathon probeer je toch die man of vrouw voor je nog vlak voor de finish te verschalken, zoals je in Nederland ook doet. Niet dat het wat uitmaakt, maar toch.De “Begleiterinnen” Mirjam (van Beuzekom) en Aria (Wuijster) staan nu bij de finish, (Argen’s man Reggy staat ergens anders, door de drukte kunnen wij hem niet vinden) en wachten op onze eerste Avantriaan, zoals verwacht is dat natuurlijk Wim, in een tijd van 4.36.59. Direct over de finishmat gaat Wim in het gras zitten om uit te puffen. Daarna laat hij zich feliciteren en de medaille omhangen. Zijn benen doen vreselijk pijn, hij heeft behoorlijk af moeten zien.Vervolgens komt Piet vrolijk zwaaiend over de finish, hij ziet ons direct. Hij ziet er fris uit en heeft nergens last van, zijn tijd is 4.48.05.Wim van Beuzekom finisht in 5.05.59, heeft last van z’n benen en klaagt over filevorming op de Morene.Hierna komt Hetty over de finish in 5.11.38, zij is heel blij, want het is een dik PR, zo te zien heeft zij totaal niet afgezien.Het wordt nu erg mistig op de berg, de wolken hangen heel laag, de hele dag is het prachtig weer geweest, hopelijk blijft het nog even droog tot Argen binnen is.Dat is ook zo en Argen komt joelend van blijdschap over de finish in 5.45.28, ook een PR. Iedereen is blij met de medaille en het finisher shirt.In een overvolle trein gaan we naar beneden naar ons hotel. Inmiddels is het gaan regenen, maar dat maakt voor ons nu niet meer uit.In het hotel gaan we lekker eten en drinken een biertje op de persoonlijke “overwinningen” en sommigen hebben het al over volgend jaar.Aria Eén van de Begleiterinnen.
