Krimpenerwaard Marathon (2)
Wedstrijdverslag
05 april 2008
Lekkerkerk
Een echte Marathon in de Krimpenerwaard ? Die is er toch niet ? Alleen als wandel evenement georganiseerd door Atletiek vereniging Start, maar niet als hardloopwedstrijd. Of toch ?In het vorige Startsein was er al iets over te lezen. Er is een groep Starters die de haalbaarheid van zo’n evenement verkent; Wimmie, Ab, Rob, Arie, en Mels. Wimmie Nobel is al wekenlang koortsachtig bezig met plattegronden, en nu hij door een blessure helaas niet kan lopen kan hij toch met de mountainbike de paden voor een mogelijk parcours gaan verkennen. De losse suggesties beginnen vastere vormen aan te nemen en er lijkt zich een plan te ontvouwen dat uitnodigend lonkt om uitgeprobeerd te worden. Maar ja, waar vind je een paar proefkonijnen die een marathon willen lopen, zomaar voor de lol, als experiment ? Het antwoord ligt voor de hand: Ultralopers.Zaterdagochtend, 5 April, 05:50 uur. De parkeerplaats bij de hooiberg. Ik draai m’n ouwe getrouwe MG de parkeerplaats op in het donker. Nog geen minuut later een onverlichte mountainbike met een in het zwart geklede Wimmie. We begroeten elkaar en nog een paar minuten later arriveren er nog twee autos; Robert Hoek en Peter Hofman van Avantri. De stemming zit er al meteen in. Al grappen makend en lachend laden we de rugzak van Wimmie vol met bidons, repen, gels, en alles wat je nog meer nodig zou kunnen hebben voor ruim 42 kilometer. Wimmie loopt wat te vertellen over een hindernis tussen de 19 en 20 kilometer.... iets met een zwaan... maar niemand luistert.Om 06:05 uur wandelen we naar het fietspad voor de start van de Krimpenerwaard natuurmarathon. Een marathon in embryonaal stadium zou je kunnen zeggen. Hij is er al wel maar nog niet officieel. De geboorte wordt verwacht in het najaar van 2009. We tellen af, drukken de stopwatches in en zijn op weg in de donkere ochtend. Het fietspad op richting Dikke Bomen. Linksaf richting Krimpen. Robert vraagt zich af waarom we in vredesnaam naar Krimpen lopen, en we leggen hem geduldig uit dat een Krimpenerwaard Marathon zonder Krimpen eigenlijk niet kan. De Schoonhovenaar berust in de uitleg maar is niet overtuigd. Bij Krimpen zit er een extra lus in de route; eerst een stukje richting de dijk, maar dan terug naar de Breeka, waar we weer linksaf gaan terug naar de Loet. Langzaam aan beginnen we te ontdekken dat er over het parcours is nagedacht. Zo min mogelijk wegen met autoverkeer, zoveel mogelijk natuur. We volgen de Loet naar Zuidbroek en passeren de hooiberg weer. Wimmie legt uit dat daar een verzorgingspost zal staan. Het streven is om ruwweg iedere 5 km een drinkpost op te stellen. Hij vertelt ook over alle verkeersregelaars die er nodig zijn en dat de Startleden massaal bij zullen moeten springen om het evenement te helpen organiseren. Het is inmiddels gaan miezeren. Via Zuidbroek naar Berkenwoude, richting Elserkade. De Elserkade ligt er goed bij maar is, zoals het een graspad betaamt, nogal hobbelig. Peter vraagt nog eens nadrukkelijk of dit pad echt in de route is opgenomen, waarop Wimmie stelt dat het een natuurmarathon is waar men geen PR moet verwachten. Wimmie rijdt voorop als hij dit vertelt en hij voegt er aan toe dat moeder zwaan gelukkig even niet thuis is. Nog geen tien meter verder slingert hij om een reusachtig nest heen, met eieren erin. Ik loop er vlak achter en zie nu dat moeder zwaan in het slootje naast het nest zit en begint te blazen. Achter mij trekt Peter een sprintje want de zwaan komt nu de kant op driftig slaand met de vleugels. Achteraan krijgt Robert de schrik van z’n leven want moeder zwaan is inmiddels op de kade en heeft hem bijna met de snavel in zijn achterste te pakken. Vervolgens begint Robert uit te varen over het achterwege blijven van een waarschuwing, terwijl wij bijna van de kade aflopen van de lach. Dit is het toppunt van natuurmarathon.Aan het eind van de kade linksaf over een brug waarvan de dekplanken verdwenen zijn. We balanceren over een balk naar de overkant. Het regent nu echt. Via de antiekboerderij naar de Perkouwse Driehoek waar Peter afslaat om de kortste weg terug naar de Loet te nemen. Wij vervolgen onze natte tocht door de Driehoek naar Schaapjeszijde, en vandaar de Gouderakse Tiendweg op. Bij Gouderak nemen we de Snippenjagerskade naar de Achterbroek en dan naar het Beiersche. De Beiersche kade terug naar de Gouderakse Tiendweg is door de regen in een modderpad veranderd. Geen PR had Wimmie al gezegd, maar we zijn één met de natuur. We zien Brand-, Rot-, en Nijl ganzen, reigers, meer zwanen dan je kunt tellen, en zelfs een zwemmende Muskusrat. We lopen in aanhoudende regen over de Tiendweg achter de Gouderakse Boezems langs waar een Aalscholverkolonie gevestigd is. Bij de Ouderkerkse dijk draaien we het fietspad weer op. Nu met de wind in de rug. Wimmie fietst een eind vooruit om zich warm te rijden. Robert en ik gaan ook een versnelling hoger om warm te blijven. Weer langs die Dikke Bomen waar we een loopgroepje van MTK tegenkomen.Uiteindelijk zetten we voor de hooiberg in de Loet onze stopwatches stil op 42 kilometer en 540 meter aldus Wimmie. “ Het ziet ernaar uit dat de start nog iets verlegd moet worden” zegt Wimmie, maar wij als lopers zijn wat minder kritisch. Dit is een juweel van een marathon. Natuur en nog eens natuur, inspirerende vergezichten, ontspannen, rustgevend, afwisselend parcours, een uniek evenement. Dit is geen “dubbele Linschoten”, maar Linschoten in het kwadraat. Een natuur marathon, een polder marathon; de Krimpenerwaard Marathon. Ben je er ook bij volgend jaar ? Natuurlijk !
Lekkerkerk
Een echte Marathon in de Krimpenerwaard ? Die is er toch niet ? Alleen als wandel evenement georganiseerd door Atletiek vereniging Start, maar niet als hardloopwedstrijd. Of toch ?In het vorige Startsein was er al iets over te lezen. Er is een groep Starters die de haalbaarheid van zo’n evenement verkent; Wimmie, Ab, Rob, Arie, en Mels. Wimmie Nobel is al wekenlang koortsachtig bezig met plattegronden, en nu hij door een blessure helaas niet kan lopen kan hij toch met de mountainbike de paden voor een mogelijk parcours gaan verkennen. De losse suggesties beginnen vastere vormen aan te nemen en er lijkt zich een plan te ontvouwen dat uitnodigend lonkt om uitgeprobeerd te worden. Maar ja, waar vind je een paar proefkonijnen die een marathon willen lopen, zomaar voor de lol, als experiment ? Het antwoord ligt voor de hand: Ultralopers.Zaterdagochtend, 5 April, 05:50 uur. De parkeerplaats bij de hooiberg. Ik draai m’n ouwe getrouwe MG de parkeerplaats op in het donker. Nog geen minuut later een onverlichte mountainbike met een in het zwart geklede Wimmie. We begroeten elkaar en nog een paar minuten later arriveren er nog twee autos; Robert Hoek en Peter Hofman van Avantri. De stemming zit er al meteen in. Al grappen makend en lachend laden we de rugzak van Wimmie vol met bidons, repen, gels, en alles wat je nog meer nodig zou kunnen hebben voor ruim 42 kilometer. Wimmie loopt wat te vertellen over een hindernis tussen de 19 en 20 kilometer.... iets met een zwaan... maar niemand luistert.Om 06:05 uur wandelen we naar het fietspad voor de start van de Krimpenerwaard natuurmarathon. Een marathon in embryonaal stadium zou je kunnen zeggen. Hij is er al wel maar nog niet officieel. De geboorte wordt verwacht in het najaar van 2009. We tellen af, drukken de stopwatches in en zijn op weg in de donkere ochtend. Het fietspad op richting Dikke Bomen. Linksaf richting Krimpen. Robert vraagt zich af waarom we in vredesnaam naar Krimpen lopen, en we leggen hem geduldig uit dat een Krimpenerwaard Marathon zonder Krimpen eigenlijk niet kan. De Schoonhovenaar berust in de uitleg maar is niet overtuigd. Bij Krimpen zit er een extra lus in de route; eerst een stukje richting de dijk, maar dan terug naar de Breeka, waar we weer linksaf gaan terug naar de Loet. Langzaam aan beginnen we te ontdekken dat er over het parcours is nagedacht. Zo min mogelijk wegen met autoverkeer, zoveel mogelijk natuur. We volgen de Loet naar Zuidbroek en passeren de hooiberg weer. Wimmie legt uit dat daar een verzorgingspost zal staan. Het streven is om ruwweg iedere 5 km een drinkpost op te stellen. Hij vertelt ook over alle verkeersregelaars die er nodig zijn en dat de Startleden massaal bij zullen moeten springen om het evenement te helpen organiseren. Het is inmiddels gaan miezeren. Via Zuidbroek naar Berkenwoude, richting Elserkade. De Elserkade ligt er goed bij maar is, zoals het een graspad betaamt, nogal hobbelig. Peter vraagt nog eens nadrukkelijk of dit pad echt in de route is opgenomen, waarop Wimmie stelt dat het een natuurmarathon is waar men geen PR moet verwachten. Wimmie rijdt voorop als hij dit vertelt en hij voegt er aan toe dat moeder zwaan gelukkig even niet thuis is. Nog geen tien meter verder slingert hij om een reusachtig nest heen, met eieren erin. Ik loop er vlak achter en zie nu dat moeder zwaan in het slootje naast het nest zit en begint te blazen. Achter mij trekt Peter een sprintje want de zwaan komt nu de kant op driftig slaand met de vleugels. Achteraan krijgt Robert de schrik van z’n leven want moeder zwaan is inmiddels op de kade en heeft hem bijna met de snavel in zijn achterste te pakken. Vervolgens begint Robert uit te varen over het achterwege blijven van een waarschuwing, terwijl wij bijna van de kade aflopen van de lach. Dit is het toppunt van natuurmarathon.Aan het eind van de kade linksaf over een brug waarvan de dekplanken verdwenen zijn. We balanceren over een balk naar de overkant. Het regent nu echt. Via de antiekboerderij naar de Perkouwse Driehoek waar Peter afslaat om de kortste weg terug naar de Loet te nemen. Wij vervolgen onze natte tocht door de Driehoek naar Schaapjeszijde, en vandaar de Gouderakse Tiendweg op. Bij Gouderak nemen we de Snippenjagerskade naar de Achterbroek en dan naar het Beiersche. De Beiersche kade terug naar de Gouderakse Tiendweg is door de regen in een modderpad veranderd. Geen PR had Wimmie al gezegd, maar we zijn één met de natuur. We zien Brand-, Rot-, en Nijl ganzen, reigers, meer zwanen dan je kunt tellen, en zelfs een zwemmende Muskusrat. We lopen in aanhoudende regen over de Tiendweg achter de Gouderakse Boezems langs waar een Aalscholverkolonie gevestigd is. Bij de Ouderkerkse dijk draaien we het fietspad weer op. Nu met de wind in de rug. Wimmie fietst een eind vooruit om zich warm te rijden. Robert en ik gaan ook een versnelling hoger om warm te blijven. Weer langs die Dikke Bomen waar we een loopgroepje van MTK tegenkomen.Uiteindelijk zetten we voor de hooiberg in de Loet onze stopwatches stil op 42 kilometer en 540 meter aldus Wimmie. “ Het ziet ernaar uit dat de start nog iets verlegd moet worden” zegt Wimmie, maar wij als lopers zijn wat minder kritisch. Dit is een juweel van een marathon. Natuur en nog eens natuur, inspirerende vergezichten, ontspannen, rustgevend, afwisselend parcours, een uniek evenement. Dit is geen “dubbele Linschoten”, maar Linschoten in het kwadraat. Een natuur marathon, een polder marathon; de Krimpenerwaard Marathon. Ben je er ook bij volgend jaar ? Natuurlijk !
