Berg onder water (1)
Wedstrijdverslag
14 februari 2009
Oud-Beijerland
Berg onder water.Op 14 februari geef ik me over aan de lokroep van één van mijn liefdes: een wedstrijd langs de oevers van de Oude Maas over 25 km. Hoogtepunt of liever dieptepunt is dat de loop door de Heinenoordtunnel gaat. Het parcours gaat verder langs onwaarschijnlijk groene en kleiige akkers.Slaperdijken vormen de Dutch Mountains. Bij de start is het net boven nul maar de zon doet als of het midden juli is en schijnt volop. Er staat bijna geen wind en Oud Beijerland ligt te zinderen in een mooi platteland. Nou ja zinderen…… met een temperatuur van net boven nul trekken Piet Wuijster , Arno Ruiter en ik toch maar iets meer aan dan een singletje. Toch ,terwijl ik dit verslag schrijf, heb ik nu wel wat rozige wangen. De zon krijgt duidelijk meer kracht. Voorgaande jaren was deze loop een halve marathon. Maar dit jaar wordt voor de eerste keer een 25 km wedstrijd georganiseerd. Eigenlijk een heen en weertje van Oud Beijerland naar en door de Heinenoordtunnel en terug. Bij gebrek aan wind vormen de fietspaden een heerlijk te lopen parcours. 300 lopers starten om klokslag twaalf uur. Mijn doel is om vandaag in 4 min per km te proberen over de finish te komen. 1 uur 40 min moet ik er dan over doen. Ik heb uiteraard een hartslagmeter om, en al vanaf km 1 (3.46 min, 140HSF) merk ik dat ik vandaag goed in mijn vel zit. Het is zaak om niet te hard van stapel te lopen en ik zoek Wim Elshout op om in zijn spoor te blijven. Wim is een 55 + loper die meestal voor mij zit (ook in Hoornaar) maar niet zo ver voor. Tot aan de tunnel lukt het om de km’s net op de 4.00min/km te houden. Ik let goed om mijn HSF. Deze blijft een slag of 2-3 onder mijn omslagpunt (ca 172). Die 4 min per km is natuurlijk een ijkpunt voor veel lopers. Maar het valt me op dat ik voornamelijk het tempo bepaal. Het gaat dus echt goed met me. Het 10 kilometer punt bereik net voor de tunnel in 39.48 min. En dan komt de tunnel!!! Dat alleen is al een reden om aan deze loop mee te doen. Waar vindt je anders zo’n berg onder water? Prachtig vind ik deze betonnen buis. Het is er duidelijk warmer en naar beneden gaat alles vanzelf. Dat is ook te zien aan mijn km tijd; 3,50min, HSF 163. Er hangt een lichte damp en tezamen met het ontbreken van daglicht geeft dat een surrealistisch sfeertje. Ik hou daar wel van. Bergop gaat het een stuk minder vanzelfsprekend 4.45 min/km ,HSF 165. Het begint nu en beetje te kraken bij me. Eenmaal uit de tunnel bovengekomen blijkt er een keerpunt te zijn! En Hup daar gaan we weer de tunnel in. Naar beneden alles OK. Naar boven laat ik mijn hartslag niet te hoog oplopen. Eenmaal uit de tunnel volgt een lastig stuk met vals plat. Bij km 15 (1.56) blijkt dat ik op deze onderwaterse berg een minuut ben kwijt geraakt. Het kost me nu moeite om het tempo van 4.00 min/km vast te houden. Bij een HSF van ca 168 gaan de km’s nu in 4.06. Mijn doel 1.40 min ga ik duidelijk niet halen. Daar is de tunnel te diep voor geweest. Met 1.41.46 (HSF gem 166) mag ik overigens niet klagen. Het is een vet club record! Maar ja er stond ook nog helemaal record voor. Piet Wuijster haalt met zijn 1.48.44 eveneens een vet record. Arno Ruiter komt met 1.46.48 zeer ontspannen over de finish. Zijn conditie begint duidelijk (ultra)vormen aan te nemen.Robert Hoek
Oud-Beijerland
Berg onder water.Op 14 februari geef ik me over aan de lokroep van één van mijn liefdes: een wedstrijd langs de oevers van de Oude Maas over 25 km. Hoogtepunt of liever dieptepunt is dat de loop door de Heinenoordtunnel gaat. Het parcours gaat verder langs onwaarschijnlijk groene en kleiige akkers.Slaperdijken vormen de Dutch Mountains. Bij de start is het net boven nul maar de zon doet als of het midden juli is en schijnt volop. Er staat bijna geen wind en Oud Beijerland ligt te zinderen in een mooi platteland. Nou ja zinderen…… met een temperatuur van net boven nul trekken Piet Wuijster , Arno Ruiter en ik toch maar iets meer aan dan een singletje. Toch ,terwijl ik dit verslag schrijf, heb ik nu wel wat rozige wangen. De zon krijgt duidelijk meer kracht. Voorgaande jaren was deze loop een halve marathon. Maar dit jaar wordt voor de eerste keer een 25 km wedstrijd georganiseerd. Eigenlijk een heen en weertje van Oud Beijerland naar en door de Heinenoordtunnel en terug. Bij gebrek aan wind vormen de fietspaden een heerlijk te lopen parcours. 300 lopers starten om klokslag twaalf uur. Mijn doel is om vandaag in 4 min per km te proberen over de finish te komen. 1 uur 40 min moet ik er dan over doen. Ik heb uiteraard een hartslagmeter om, en al vanaf km 1 (3.46 min, 140HSF) merk ik dat ik vandaag goed in mijn vel zit. Het is zaak om niet te hard van stapel te lopen en ik zoek Wim Elshout op om in zijn spoor te blijven. Wim is een 55 + loper die meestal voor mij zit (ook in Hoornaar) maar niet zo ver voor. Tot aan de tunnel lukt het om de km’s net op de 4.00min/km te houden. Ik let goed om mijn HSF. Deze blijft een slag of 2-3 onder mijn omslagpunt (ca 172). Die 4 min per km is natuurlijk een ijkpunt voor veel lopers. Maar het valt me op dat ik voornamelijk het tempo bepaal. Het gaat dus echt goed met me. Het 10 kilometer punt bereik net voor de tunnel in 39.48 min. En dan komt de tunnel!!! Dat alleen is al een reden om aan deze loop mee te doen. Waar vindt je anders zo’n berg onder water? Prachtig vind ik deze betonnen buis. Het is er duidelijk warmer en naar beneden gaat alles vanzelf. Dat is ook te zien aan mijn km tijd; 3,50min, HSF 163. Er hangt een lichte damp en tezamen met het ontbreken van daglicht geeft dat een surrealistisch sfeertje. Ik hou daar wel van. Bergop gaat het een stuk minder vanzelfsprekend 4.45 min/km ,HSF 165. Het begint nu en beetje te kraken bij me. Eenmaal uit de tunnel bovengekomen blijkt er een keerpunt te zijn! En Hup daar gaan we weer de tunnel in. Naar beneden alles OK. Naar boven laat ik mijn hartslag niet te hoog oplopen. Eenmaal uit de tunnel volgt een lastig stuk met vals plat. Bij km 15 (1.56) blijkt dat ik op deze onderwaterse berg een minuut ben kwijt geraakt. Het kost me nu moeite om het tempo van 4.00 min/km vast te houden. Bij een HSF van ca 168 gaan de km’s nu in 4.06. Mijn doel 1.40 min ga ik duidelijk niet halen. Daar is de tunnel te diep voor geweest. Met 1.41.46 (HSF gem 166) mag ik overigens niet klagen. Het is een vet club record! Maar ja er stond ook nog helemaal record voor. Piet Wuijster haalt met zijn 1.48.44 eveneens een vet record. Arno Ruiter komt met 1.46.48 zeer ontspannen over de finish. Zijn conditie begint duidelijk (ultra)vormen aan te nemen.Robert Hoek
