Das Ziel Erreicht (2)
Wedstrijdverslag
18 mei 2009
Schmiedefeld
Woensdagmiddag 13 mei gaat mijn ultra-avontuur eindelijk van start. Na een goede voorbereiding gaat het er nu echt van komen. We gaan de Rennsteiglauf lopen in het Thüringerwald, dit is gelegen in het voormalige Oost Duitsland. Om 3 uur wil Robert vertrekken uit Schoonhoven en na een kop koffie gaan Robert, Koen en ik op weg naar Veenendaal. Hier zullen Marianne en Heleen ons gaan vergezellen. De 2 dames zullen aan de 35km Nordic Walking race meedoen. Robert, Koen en ik zullen 60% van de Nederlandse delegatie op de 72.7km lange ultramarathon gaan uitmaken. Na een reis van 650km kwamen we in het donker het plaatsje Schmiedefeld in rijden. Schmiedefeld is een klein dorp waar ongeveer 1100 mensen wonen. Dit dorp is tevens de finishplaats van een van de grootste loopfeesten in Duitsland. Robert mag zich de trotse eigenaar noemen van een schitterend huisje aan de rand van het dorp. Na de slaapplaatsen verdeeld te hebben en Robert de houtgestookte kachel heeft aangestoken eten we zelfgemaakte hartige taart van Heleen en drinken we uiteraard Duits bier. Robert’s hond Judie wordt uitgelaten en om 1 uur gaat het licht uit. Na een nacht goed slapen gaan Robert en ik al vroeg boodschappen doen. We ontbijten gezellig met vers brood en koffie. Hond Judie gaat mee en wordt al snel herkent als “das holländische mädchen” door een buurman uit het dorp.De komende 2 dagen staan in het teken van ontspannen naar zaterdag toe werken. We wandelen door het werkelijk prachtige Thüringer Wald en doen inkopen in Ilmenau. Dit stadje dateert uit 1273 en Goethe sprak ooit de woorden “Ilmenau-Himmelblau”, hetgeen ook opging die dag.We hebben het allemaal erg naar onze zin en hebben veel plezier. Echter op vrijdag avond begint de wedstrijdspanning toe te nemen. Na 2 mooie dagen begint het ’s avonds ook nog te regenen. Dit gooit alle plannen aangaande de kleding behoorlijk in de war. Bij mij begint de twijfel toch wat toe te nemen. Kan ik deze afstand wel aan? Heb ik wel voldoende getraind?Maar goed, toch maar op tijd naar bed want om half 3 gaat de wekker!Na een nacht waarin weinig geslapen wordt lopen we om kwart over drie door de regen naar de bus. Het heeft heel de nacht hard geregend en er hangt mist. De twijfel over kledingkeuze blijft aanwezig maar het is gelukkig niet al te koud.Na een rit van anderhalf uur arriveren we in startplaats Eisenach en gaan direct ons startnummer ophalen. Tot mijn grote ergernis blijken de finisher shirts die we bij de start al kregen alleen nog maar in de maten S en XXL aanwezig te zijn. Ik moest mijn best doen om mij hier niet door te laten afleiden. Om 6 uur gaan ongeveer 2000 lopers van start in het centrum van Eisenach. Na ongeveer 500 meter draaien we het dorp al uit via een steile weg. Dit is het begin van 25km lang stijgen. Het is behoorlijk druk als we het bos indraaien en we moeten eigelijk direct al wandelen. De eerste kilometer ging dan ook in 8 en een halve minuut. Robert en ik hebben ervoor gekozen om zo lang mogelijk samen op te lopen. Koen wilde vanaf het begin zijn eigen race lopen. Gestaag lopen we onze kilometers in een werkelijk schitterend decor.Hoewel ik door Robert en Wim van Dam goed was voorbereid waren de bergen toch steiler dan ik had verwacht. Toch ging het lopen prima en hielden we allebei onze hartslag goed in de gaten. We wilden niet boven de 140 komen in dit gedeelte van de race. De race hebben we in vier stukken verdeeld. Het eerste stuk loopt tot de op 25.5 kilometer gelegen top van de Inselberg. Hierna volgt een afdaling van 1.3 kilometer waarin je van 900 tot 700 meter hoogte gaat. Deze afdaling is zo steil dat je net zo langzaam naar beneden gaat als daarvoor omhoog. Het tweede stuk loopt tot de “Grenzadler” op 54.7 kilometer. Dit is tevens het eindpunt van de Nordic Walking race over 35km en het eerste punt waar je de wedstrijd kan verlaten als je uit wilt stappen. Heleen en Marianne die wat later gestart zijn lopen we achterop bij een verzorgingspunt op voor ons 37.5km. Na wat eten, drinken, een foto en een zoen liepen we weer door. Bij mij begint het besef te komen dat ik het kan gaan halen en dat maakt wel wat in je los. Ik begin steeds makkelijker te lopen en datzelfde gold voor Robert. We kunnen deze race samen lopen zonder dat de een voor de ander moet inhouden. Toch moet ik het punt dat we op de helft zijn uitstellen tot aan “de Grenzadler”. Hierna wordt het nog zwaar genoeg volgens de kenners.Het deert me helemaal niks, het gevoel is goed en de benen doen wat ik wil. Als je er maar genoeg brandstof instopt kan het lichaam blijkbaar veel aan. Het eten en drinken gaat prima. Bananen, cola, warme thee, sportdrank, gel en schleim. Dit laatste is een mengsel van havermout, vruchten en water. Het feit dat dit binnen bleef geeft wel aan dat het met de maag ook goed zat.Het derde stuk loopt tot Schmücke en ligt op 64km. Hierna gaan we eindelijk afdalen tot aan Schmiedefeld. We lopen samen te genieten alhoewel je erg geconcentreerd moet blijven. Door de hevige regenval van vanacht liggen er een hoop plassen en is het op sommige stukken erg glad geworden. Het weer is tijdens de loop gelukkig perfect en het zonnetje komt af en toe even door.Vanaf Schmücke volgt er inderdaad een afdaling tot aan Schmiedefeld. We zien het dorp al liggen en de kilometerbordjes lijken naar ons toe te komen. Bordje 72 km staat bijna in de achtertuin van Robert’s huis en daar klinkt de muziek, nog 700 meter und das ziel ist erreicht.We staan in het finishervak en feliciteren elkaar. We voelen ons allebei super en krijgen onze medaille omgehangen. We lopen snel terug naar het huisje. Het raam gaat open, de speakers op de vensterbank en Deutsche Rennsteigmusik op standje hard. We moedigen alle lopers die langskomen aan en zien Koen ook al snel voorbij komen. Marianne en Heleen arriveren ook al vrij snel en zijn ook uitermate tevreden over hun race.Aangezien deze loop in Duitsland plaatsvond zal het jullie niet verbazen dat er ’s avonds een groot bierfeest gehouden werd in een feesttent bij de finish. Na een paar biertjes laat ik het al snel afweten omdat ik even lekker op de bank wilde gaan zitten. Op zondagochtend hebben we nog heerlijk in het zonnetje zitten ontbijten en om 1 uur rijden we uiteindelijk weer huiswaarts. Althans dat dachten we op dat moment want net na Kassel dacht de auto waarschijnlijk: “Ga maar lekker lopen, ik heb er geen zin meer in” Na ruim een uur bermtoerist te hebben gespeeld zijn we met een sleepwagen naar Paderborn gebracht. Dit was toch wel hilarisch. Voor het weekend kenden we elkaar amper en in die sleepwagen zaten we met ons vijven op 2 stoelen gevouwen. De dagen waren zo gezellig verlopen dat dit oponthoud onze stemming niet kon drukken. Uiteindelijk zijn we met een huurauto nog voor 11uur ’s avonds in Schoonhoven aangekomen.Allereerst Robert heel erg bedankt voor je gastvrijheid en je mentale steun tijdens het lopen.Marianne en Heleen ook heel erg bedankt voor jullie vrolijkheid en gezelligheid en jullie support voor, tijdens en na de race.En natuurlijk Koen met zijn fantastische verhalen over de DDR en zijn heerlijke nuchtere kijk op het hardlopen. Ook jij bedankt voor de gezelligheid.
Schmiedefeld
Woensdagmiddag 13 mei gaat mijn ultra-avontuur eindelijk van start. Na een goede voorbereiding gaat het er nu echt van komen. We gaan de Rennsteiglauf lopen in het Thüringerwald, dit is gelegen in het voormalige Oost Duitsland. Om 3 uur wil Robert vertrekken uit Schoonhoven en na een kop koffie gaan Robert, Koen en ik op weg naar Veenendaal. Hier zullen Marianne en Heleen ons gaan vergezellen. De 2 dames zullen aan de 35km Nordic Walking race meedoen. Robert, Koen en ik zullen 60% van de Nederlandse delegatie op de 72.7km lange ultramarathon gaan uitmaken. Na een reis van 650km kwamen we in het donker het plaatsje Schmiedefeld in rijden. Schmiedefeld is een klein dorp waar ongeveer 1100 mensen wonen. Dit dorp is tevens de finishplaats van een van de grootste loopfeesten in Duitsland. Robert mag zich de trotse eigenaar noemen van een schitterend huisje aan de rand van het dorp. Na de slaapplaatsen verdeeld te hebben en Robert de houtgestookte kachel heeft aangestoken eten we zelfgemaakte hartige taart van Heleen en drinken we uiteraard Duits bier. Robert’s hond Judie wordt uitgelaten en om 1 uur gaat het licht uit. Na een nacht goed slapen gaan Robert en ik al vroeg boodschappen doen. We ontbijten gezellig met vers brood en koffie. Hond Judie gaat mee en wordt al snel herkent als “das holländische mädchen” door een buurman uit het dorp.De komende 2 dagen staan in het teken van ontspannen naar zaterdag toe werken. We wandelen door het werkelijk prachtige Thüringer Wald en doen inkopen in Ilmenau. Dit stadje dateert uit 1273 en Goethe sprak ooit de woorden “Ilmenau-Himmelblau”, hetgeen ook opging die dag.We hebben het allemaal erg naar onze zin en hebben veel plezier. Echter op vrijdag avond begint de wedstrijdspanning toe te nemen. Na 2 mooie dagen begint het ’s avonds ook nog te regenen. Dit gooit alle plannen aangaande de kleding behoorlijk in de war. Bij mij begint de twijfel toch wat toe te nemen. Kan ik deze afstand wel aan? Heb ik wel voldoende getraind?Maar goed, toch maar op tijd naar bed want om half 3 gaat de wekker!Na een nacht waarin weinig geslapen wordt lopen we om kwart over drie door de regen naar de bus. Het heeft heel de nacht hard geregend en er hangt mist. De twijfel over kledingkeuze blijft aanwezig maar het is gelukkig niet al te koud.Na een rit van anderhalf uur arriveren we in startplaats Eisenach en gaan direct ons startnummer ophalen. Tot mijn grote ergernis blijken de finisher shirts die we bij de start al kregen alleen nog maar in de maten S en XXL aanwezig te zijn. Ik moest mijn best doen om mij hier niet door te laten afleiden. Om 6 uur gaan ongeveer 2000 lopers van start in het centrum van Eisenach. Na ongeveer 500 meter draaien we het dorp al uit via een steile weg. Dit is het begin van 25km lang stijgen. Het is behoorlijk druk als we het bos indraaien en we moeten eigelijk direct al wandelen. De eerste kilometer ging dan ook in 8 en een halve minuut. Robert en ik hebben ervoor gekozen om zo lang mogelijk samen op te lopen. Koen wilde vanaf het begin zijn eigen race lopen. Gestaag lopen we onze kilometers in een werkelijk schitterend decor.Hoewel ik door Robert en Wim van Dam goed was voorbereid waren de bergen toch steiler dan ik had verwacht. Toch ging het lopen prima en hielden we allebei onze hartslag goed in de gaten. We wilden niet boven de 140 komen in dit gedeelte van de race. De race hebben we in vier stukken verdeeld. Het eerste stuk loopt tot de op 25.5 kilometer gelegen top van de Inselberg. Hierna volgt een afdaling van 1.3 kilometer waarin je van 900 tot 700 meter hoogte gaat. Deze afdaling is zo steil dat je net zo langzaam naar beneden gaat als daarvoor omhoog. Het tweede stuk loopt tot de “Grenzadler” op 54.7 kilometer. Dit is tevens het eindpunt van de Nordic Walking race over 35km en het eerste punt waar je de wedstrijd kan verlaten als je uit wilt stappen. Heleen en Marianne die wat later gestart zijn lopen we achterop bij een verzorgingspunt op voor ons 37.5km. Na wat eten, drinken, een foto en een zoen liepen we weer door. Bij mij begint het besef te komen dat ik het kan gaan halen en dat maakt wel wat in je los. Ik begin steeds makkelijker te lopen en datzelfde gold voor Robert. We kunnen deze race samen lopen zonder dat de een voor de ander moet inhouden. Toch moet ik het punt dat we op de helft zijn uitstellen tot aan “de Grenzadler”. Hierna wordt het nog zwaar genoeg volgens de kenners.Het deert me helemaal niks, het gevoel is goed en de benen doen wat ik wil. Als je er maar genoeg brandstof instopt kan het lichaam blijkbaar veel aan. Het eten en drinken gaat prima. Bananen, cola, warme thee, sportdrank, gel en schleim. Dit laatste is een mengsel van havermout, vruchten en water. Het feit dat dit binnen bleef geeft wel aan dat het met de maag ook goed zat.Het derde stuk loopt tot Schmücke en ligt op 64km. Hierna gaan we eindelijk afdalen tot aan Schmiedefeld. We lopen samen te genieten alhoewel je erg geconcentreerd moet blijven. Door de hevige regenval van vanacht liggen er een hoop plassen en is het op sommige stukken erg glad geworden. Het weer is tijdens de loop gelukkig perfect en het zonnetje komt af en toe even door.Vanaf Schmücke volgt er inderdaad een afdaling tot aan Schmiedefeld. We zien het dorp al liggen en de kilometerbordjes lijken naar ons toe te komen. Bordje 72 km staat bijna in de achtertuin van Robert’s huis en daar klinkt de muziek, nog 700 meter und das ziel ist erreicht.We staan in het finishervak en feliciteren elkaar. We voelen ons allebei super en krijgen onze medaille omgehangen. We lopen snel terug naar het huisje. Het raam gaat open, de speakers op de vensterbank en Deutsche Rennsteigmusik op standje hard. We moedigen alle lopers die langskomen aan en zien Koen ook al snel voorbij komen. Marianne en Heleen arriveren ook al vrij snel en zijn ook uitermate tevreden over hun race.Aangezien deze loop in Duitsland plaatsvond zal het jullie niet verbazen dat er ’s avonds een groot bierfeest gehouden werd in een feesttent bij de finish. Na een paar biertjes laat ik het al snel afweten omdat ik even lekker op de bank wilde gaan zitten. Op zondagochtend hebben we nog heerlijk in het zonnetje zitten ontbijten en om 1 uur rijden we uiteindelijk weer huiswaarts. Althans dat dachten we op dat moment want net na Kassel dacht de auto waarschijnlijk: “Ga maar lekker lopen, ik heb er geen zin meer in” Na ruim een uur bermtoerist te hebben gespeeld zijn we met een sleepwagen naar Paderborn gebracht. Dit was toch wel hilarisch. Voor het weekend kenden we elkaar amper en in die sleepwagen zaten we met ons vijven op 2 stoelen gevouwen. De dagen waren zo gezellig verlopen dat dit oponthoud onze stemming niet kon drukken. Uiteindelijk zijn we met een huurauto nog voor 11uur ’s avonds in Schoonhoven aangekomen.Allereerst Robert heel erg bedankt voor je gastvrijheid en je mentale steun tijdens het lopen.Marianne en Heleen ook heel erg bedankt voor jullie vrolijkheid en gezelligheid en jullie support voor, tijdens en na de race.En natuurlijk Koen met zijn fantastische verhalen over de DDR en zijn heerlijke nuchtere kijk op het hardlopen. Ook jij bedankt voor de gezelligheid.
