Eerste Altena Marathon
Wedstrijdverslag
02 mei 2009
Hank
Eerste Altena Marathon.Een marathon voor het goede doel is moeilijk te vinden. Marathons onderscheiden zich vaak door torenhoge inschrijfgelden. Als je in Rotterdam start kost je dat zeker €50. Dan heb je er ook wel een stad vol publiek voor. Zo niet in Hank. Daar heeft de stichting H2O het lef om in voorbereiding op de Roparun een 180km estafette, 60km en 120 km en 42,2 km solo te organiseren. Piet Wuijster en Ik konden voor €15 volledig verzorgd inschrijven voor de hele marathon. Bovendien gaat de gehele opbrengst gaat naar de doelen van de Roparun zoals kanker onderzoek. Dát is nog eens een reden om het vuur uit je sloffen te lopen!Nou ja vuur? Ik wilde zo’n twee weken voor mijn ultra avontuur bij De Rennsteiglauf in Duitsland, er natuurlijk geen “snelle”marathon van maken. Het moet een rustige trainingsloop worden, vandaar dat ik Piet ook zover gekregen heb om mee te gaan. De omstandigheden zijn werkelijk heerlijk! Zon een graad of 18 en lekker windje uit het westen. In ons tempo is dat ideaal. Je wordt namelijk niet koud, en je kunt nog goed eten en drinken onderweg. Bij de start lopen we Yvonne Brax tegen het lijf. Zij is de fysiotherapeute uit Groot Ammers die Piet al een paar keer onder handen heeft moeten nemen vanwege zijn kuitblessures. Yvonne wil voor de eerste keer een marathon lopen en heeft daar geheel terecht niet Rotterdam voor uitgekozen. Begeleid door haar vader op de fiets wil ze proberen in 4.30 u te finishen. Maar bovenal is uitlopen haar devies. Met een man (m/v) of 65 starten we. Onder ons ook enkelen die de marathon in estafette lopen. We starten in een tempo van ca 5.30min/km. Dat is weliswaar een eindtijd van 3.51 dus eigenlijk iets te snel. Maar met mijn hartslag op ca 132 toch een prettig tempo. Alle tijd om om me heen te kijken. De eerste 10 -15km lopen langs de randen van de Biesbosch door vruchtbaar en zeer kaal akkerland. Trekkers zijn bezig om aardappelruggen te ploegen. Geen tegenliggers en met een heus “busje” met 4 uur lopers lopen we met wind meer eerst naar Nieuwendijk en daarna naar Werkendam. Van Werkendam naar Sleeuwijk lopen we langs de Merwede op de dijk die wel een stukkie drukker is. Het busje wordt langzaam leger en we pikken ook al wat lopers op. Yvonne houdt zich kranig en het halve marathonpunt bereiken we in 2.01u. Vervolgens hannesen we een km of 5 met het tempo. Want zo komen we niet onder de 4 uur. De route is aangegeven met bordjes en om de 5 km staan verzorgingsposten. De organisatie heeft het prima voor mekaar. Zelfs staan er zo af en toe supporters opgesteld. Persoonlijk beleef ik altijd veel plezier aan mijn medelopers. Piet uiteraard, maar ook de gaande en de komende man. Mijn hartslag blijft goed onder het gewenste peil. Halverwege de weg naar Dussen betrekt het weer een beetje, zodat de temperatuur niet verder oploopt. Daar komen we ook familie van één onze medelopers tegen, die ons van banaan en zo voorzien. Piet verdraagt banaan niet zo tijdens een marathon en merkt op dat een “Leffe” beter zou smaken. Waarop de vrouw in kwestie opmerkt “Da’s prima maar dan wel als je gefinisht bent!” Van Dussen kiezen we een kaal en kaarsrecht stuk weg dat ons terug naar Hank leidt. Vreemd genoeg wordt dat de Pereboom genoemd. Bizar, er is werkelijk géén boom te zien. Bij Yvonne gaat het kaarsje nu langzaam uit. Fnuikend voor de moraal zijn dat soort laatste kilometers. Wind tegen, kaal, kaarsrecht en al van 7 kilometer afstand zien waar de finish is. Waar? Ja daar ! Bij die kerktoren. Hank! We blijven toch gestaag doorlopen en laten ons niet gek maken. We hengelen nog een aantal lopers in. In de straten van Hank perst Yvonne er nog een heuse eindsprint uit, en met 4.02 u wordt zij eerste dame bij de recreanten en derde overall. Zij mag terug kijken op een prachtig debuut. Bij de finish staat onze persoonlijke begeleidster op ons te wachten met…….. twee heerlijke flesjes Leffe!! Kan je nagaan wat een ontspannen sfeer er tijdens deze Eerste Altena Marathon heerst.Robert Hoek
Hank
Eerste Altena Marathon.Een marathon voor het goede doel is moeilijk te vinden. Marathons onderscheiden zich vaak door torenhoge inschrijfgelden. Als je in Rotterdam start kost je dat zeker €50. Dan heb je er ook wel een stad vol publiek voor. Zo niet in Hank. Daar heeft de stichting H2O het lef om in voorbereiding op de Roparun een 180km estafette, 60km en 120 km en 42,2 km solo te organiseren. Piet Wuijster en Ik konden voor €15 volledig verzorgd inschrijven voor de hele marathon. Bovendien gaat de gehele opbrengst gaat naar de doelen van de Roparun zoals kanker onderzoek. Dát is nog eens een reden om het vuur uit je sloffen te lopen!Nou ja vuur? Ik wilde zo’n twee weken voor mijn ultra avontuur bij De Rennsteiglauf in Duitsland, er natuurlijk geen “snelle”marathon van maken. Het moet een rustige trainingsloop worden, vandaar dat ik Piet ook zover gekregen heb om mee te gaan. De omstandigheden zijn werkelijk heerlijk! Zon een graad of 18 en lekker windje uit het westen. In ons tempo is dat ideaal. Je wordt namelijk niet koud, en je kunt nog goed eten en drinken onderweg. Bij de start lopen we Yvonne Brax tegen het lijf. Zij is de fysiotherapeute uit Groot Ammers die Piet al een paar keer onder handen heeft moeten nemen vanwege zijn kuitblessures. Yvonne wil voor de eerste keer een marathon lopen en heeft daar geheel terecht niet Rotterdam voor uitgekozen. Begeleid door haar vader op de fiets wil ze proberen in 4.30 u te finishen. Maar bovenal is uitlopen haar devies. Met een man (m/v) of 65 starten we. Onder ons ook enkelen die de marathon in estafette lopen. We starten in een tempo van ca 5.30min/km. Dat is weliswaar een eindtijd van 3.51 dus eigenlijk iets te snel. Maar met mijn hartslag op ca 132 toch een prettig tempo. Alle tijd om om me heen te kijken. De eerste 10 -15km lopen langs de randen van de Biesbosch door vruchtbaar en zeer kaal akkerland. Trekkers zijn bezig om aardappelruggen te ploegen. Geen tegenliggers en met een heus “busje” met 4 uur lopers lopen we met wind meer eerst naar Nieuwendijk en daarna naar Werkendam. Van Werkendam naar Sleeuwijk lopen we langs de Merwede op de dijk die wel een stukkie drukker is. Het busje wordt langzaam leger en we pikken ook al wat lopers op. Yvonne houdt zich kranig en het halve marathonpunt bereiken we in 2.01u. Vervolgens hannesen we een km of 5 met het tempo. Want zo komen we niet onder de 4 uur. De route is aangegeven met bordjes en om de 5 km staan verzorgingsposten. De organisatie heeft het prima voor mekaar. Zelfs staan er zo af en toe supporters opgesteld. Persoonlijk beleef ik altijd veel plezier aan mijn medelopers. Piet uiteraard, maar ook de gaande en de komende man. Mijn hartslag blijft goed onder het gewenste peil. Halverwege de weg naar Dussen betrekt het weer een beetje, zodat de temperatuur niet verder oploopt. Daar komen we ook familie van één onze medelopers tegen, die ons van banaan en zo voorzien. Piet verdraagt banaan niet zo tijdens een marathon en merkt op dat een “Leffe” beter zou smaken. Waarop de vrouw in kwestie opmerkt “Da’s prima maar dan wel als je gefinisht bent!” Van Dussen kiezen we een kaal en kaarsrecht stuk weg dat ons terug naar Hank leidt. Vreemd genoeg wordt dat de Pereboom genoemd. Bizar, er is werkelijk géén boom te zien. Bij Yvonne gaat het kaarsje nu langzaam uit. Fnuikend voor de moraal zijn dat soort laatste kilometers. Wind tegen, kaal, kaarsrecht en al van 7 kilometer afstand zien waar de finish is. Waar? Ja daar ! Bij die kerktoren. Hank! We blijven toch gestaag doorlopen en laten ons niet gek maken. We hengelen nog een aantal lopers in. In de straten van Hank perst Yvonne er nog een heuse eindsprint uit, en met 4.02 u wordt zij eerste dame bij de recreanten en derde overall. Zij mag terug kijken op een prachtig debuut. Bij de finish staat onze persoonlijke begeleidster op ons te wachten met…….. twee heerlijke flesjes Leffe!! Kan je nagaan wat een ontspannen sfeer er tijdens deze Eerste Altena Marathon heerst.Robert Hoek
