Halve Marathon (2)
Wedstrijdverslag
12 april 2009
Hattemerbroek
Nog nagenietend van mijn resultaat op de marathon van vorige week besef ik dat ik eigenlijk wel weer zin heb om "gewoon" al weer een halve marathon te gaan lopen.De stijve bovenbenen heb ik er op de training afgelopen woensdagavond uitgelopen en eigenlijk heb ik helemaal nergens meer last van. Mijn lichaam zal best nog wel iets voelen van die marathon, maar op het eerste gezicht lijkt het allemaal goed.Er zijn van die lopers die met hun vrouw meegaan,zelf ook al aangeven of ze met de Pasen gezellig niet eens daar of daar naartoe zouden gaan. Per ongeluk hun hardloopkleding meenemen en hun vrouw dan mededelen dat er toevallig een loopje in de buurt is. Daar kan ik dan wel even aan meedoen misschien is het dan.Mijn situatie is anders.Ik kan goed opschieten met mijn schoonouders, maar ze wonen wel in Wezep bij Zwolle. Vaak ben ik erg druk en komt het er niet van. Marloes en zoontje Richard gaan vaak samen. Met de Pasen is het allemaal anders. Ik ga graag mee, zonder zeuren ook nog. Er is in Hattemerbroek, een plaatsje net voorbij Wezep traditioneel de Halve Marathon op eerste Paasdag.Inmiddels is het inderdaad een traditie geworden. Ook vandaag rijden we weer naar Hattemerbroek.Aangekomen bij het parcours is het al erg druk. Ik kan de auto nauwelijks kwijt. Ik besluit de auto te keren, maar het is nogal krap. Zachtjes raak ik de omheining van ijzerdraad, waarna er een dame op een paard aan komt lopen en begint te schelden of het wel helemaal normaal was dat ik zomaar tegen het hek kom. Ik leg haar al uit dat het krap as, maar dat zo´n draadhek gewoon buigzaam is en weer in dezelfde plaats terugveert. Er was nauwelijks contact, maar toch. Het moest gezegt worden. Ik moest van andermans bezittingen afblijven. Ze bleef maar doorgaan, waarna ik haar vroeg wat ze met de paardepoep deed die haar paard op straat gooide. Je zorgt voor overlast. Anderen trappen erin. Dat doe je toch niet zomaar zei ik haar nog, waarna de dame met paard snel en al tierende wegstoof. Waar een mens zich al niet druk om kan maken.Marloes neemt de auto mee naar haar ouders en laat mij achter bij de loop. Ik bel haar wel weer als ik klaar ben.Ik kom in de kantine aan om me in te schrijven en wordt al gelijk aangesproken door Karin Steyger die met haar man Rob ook aanwezig is naar Coevorden. Rob pakt even een loopje mee. Rob komt uit Noord-Holland, net als Hans Buis, die ook al van de partij is. Ik kom nog een derde bekende tegen, die blijkt een stacaravan te hebben op de camping vlakbij. Onvoorstelbaar, je bent ver van huis en komt nog allerlei bekenden tegen.Ik schrijf me snel in voor 3 euro en kleed me om.Netjes op tijd verschijn ik aan de start, ik heb nog een minuutje of 3 over. Super.Het is een pittig parcours. Ik sta helemaal achteraan en wil het rustig aandoen. Mijn horloge ben ik helaas vergeten, dus tussentijden zijn er niet. Ik loop wel op het gevoel.We beginnen onverhard en gaan gelijk een heuvel op met een smal pad vol met boomstronken, takken en ongelijk. Tussen al die lopers is het lastig om te kijken waar je je voeten neer moet zetten, maar ik kom er ongeschonden doorheen. Het bospad duurt ruim 1 kilometer, waarna we op een fietspad langs de weg komen richting een viaduct over de snelweg richting Zwolle. Ook dit is een wat langere klim met ook een afdaling uiteraard. Het parcours is zelden vlak. Dan weer gaan we een lange tijd omhoog en dan weer loop ik snel en merk ik dat de weg weer naar beneden gaat. Het gaat allemaal goed, al is het warm weer. Absoluut weer niet mijn weer. Het heeft geregend en het is drukkend weer met een hoge luchtvochtigheid. Iedereen loopt te puffen en zweet zich rot. Ik ben weer toe aan de winter.Ik volbreng de eerste ronde in ongeveer de 9e positie en voel me nog goed. Wat nou marathon vorige week ?Het laatste gedeelte van de eerste ronde was weer het pittige bospad van ruim 1 kilometer en ook het begin van ronde twee was dit pad. Aan het einde van dit pad zat ik toch wel knap stuk. Mijn doorkomst na de eerste ronde was in 52.14 , maar dat tempo ga ik niet meer redden.Voor me loopt in de verte een loper en achter me is ook een heel groot gat.In een rustiger tempo loop ik ronde twee. De loper achter me komt snel naderbij, maar ik pareer het iedere keer. Onderweg krijg ik last van mijn linker heup en van mijn rechter achillespees. De pijn in mijn heup kan ik er bij de drankpost uitmasseren, maar de achillespees wordt steeds heviger. Wellicht toch een vorm van overbelasting van de laatste tijd. Vanuit het niets binnen 6 tot 7 weken een marathon lopen, wellicht was mijn lichaam het hier niet helemaal mee eens.Ik vertraag wat, maar heb nog genoeg snelheid om de loper achter me op afstand te houden. Wederom het stuk bospad. Het wordt steeds zwaarder, maar ook nu blijf ik heel. Nog een ronde om het voetbalveld van de Noord Veluwe Boys die de loop heeft georganiseerd en ik ben aan de finish in 1.46.25 netto. De tijd valt niet tegen met dit zware parcours en met die warmte en ook nog eens net na die marathon, maar ik zal toch even wat rust moeten geven aan mijn lichaam.Anderen roepen het regelmatig, maar ik zie eindelijk het licht en luister er ook naar.Even rust tot aan de training aankomende woensdag.
Hattemerbroek
Nog nagenietend van mijn resultaat op de marathon van vorige week besef ik dat ik eigenlijk wel weer zin heb om "gewoon" al weer een halve marathon te gaan lopen.De stijve bovenbenen heb ik er op de training afgelopen woensdagavond uitgelopen en eigenlijk heb ik helemaal nergens meer last van. Mijn lichaam zal best nog wel iets voelen van die marathon, maar op het eerste gezicht lijkt het allemaal goed.Er zijn van die lopers die met hun vrouw meegaan,zelf ook al aangeven of ze met de Pasen gezellig niet eens daar of daar naartoe zouden gaan. Per ongeluk hun hardloopkleding meenemen en hun vrouw dan mededelen dat er toevallig een loopje in de buurt is. Daar kan ik dan wel even aan meedoen misschien is het dan.Mijn situatie is anders.Ik kan goed opschieten met mijn schoonouders, maar ze wonen wel in Wezep bij Zwolle. Vaak ben ik erg druk en komt het er niet van. Marloes en zoontje Richard gaan vaak samen. Met de Pasen is het allemaal anders. Ik ga graag mee, zonder zeuren ook nog. Er is in Hattemerbroek, een plaatsje net voorbij Wezep traditioneel de Halve Marathon op eerste Paasdag.Inmiddels is het inderdaad een traditie geworden. Ook vandaag rijden we weer naar Hattemerbroek.Aangekomen bij het parcours is het al erg druk. Ik kan de auto nauwelijks kwijt. Ik besluit de auto te keren, maar het is nogal krap. Zachtjes raak ik de omheining van ijzerdraad, waarna er een dame op een paard aan komt lopen en begint te schelden of het wel helemaal normaal was dat ik zomaar tegen het hek kom. Ik leg haar al uit dat het krap as, maar dat zo´n draadhek gewoon buigzaam is en weer in dezelfde plaats terugveert. Er was nauwelijks contact, maar toch. Het moest gezegt worden. Ik moest van andermans bezittingen afblijven. Ze bleef maar doorgaan, waarna ik haar vroeg wat ze met de paardepoep deed die haar paard op straat gooide. Je zorgt voor overlast. Anderen trappen erin. Dat doe je toch niet zomaar zei ik haar nog, waarna de dame met paard snel en al tierende wegstoof. Waar een mens zich al niet druk om kan maken.Marloes neemt de auto mee naar haar ouders en laat mij achter bij de loop. Ik bel haar wel weer als ik klaar ben.Ik kom in de kantine aan om me in te schrijven en wordt al gelijk aangesproken door Karin Steyger die met haar man Rob ook aanwezig is naar Coevorden. Rob pakt even een loopje mee. Rob komt uit Noord-Holland, net als Hans Buis, die ook al van de partij is. Ik kom nog een derde bekende tegen, die blijkt een stacaravan te hebben op de camping vlakbij. Onvoorstelbaar, je bent ver van huis en komt nog allerlei bekenden tegen.Ik schrijf me snel in voor 3 euro en kleed me om.Netjes op tijd verschijn ik aan de start, ik heb nog een minuutje of 3 over. Super.Het is een pittig parcours. Ik sta helemaal achteraan en wil het rustig aandoen. Mijn horloge ben ik helaas vergeten, dus tussentijden zijn er niet. Ik loop wel op het gevoel.We beginnen onverhard en gaan gelijk een heuvel op met een smal pad vol met boomstronken, takken en ongelijk. Tussen al die lopers is het lastig om te kijken waar je je voeten neer moet zetten, maar ik kom er ongeschonden doorheen. Het bospad duurt ruim 1 kilometer, waarna we op een fietspad langs de weg komen richting een viaduct over de snelweg richting Zwolle. Ook dit is een wat langere klim met ook een afdaling uiteraard. Het parcours is zelden vlak. Dan weer gaan we een lange tijd omhoog en dan weer loop ik snel en merk ik dat de weg weer naar beneden gaat. Het gaat allemaal goed, al is het warm weer. Absoluut weer niet mijn weer. Het heeft geregend en het is drukkend weer met een hoge luchtvochtigheid. Iedereen loopt te puffen en zweet zich rot. Ik ben weer toe aan de winter.Ik volbreng de eerste ronde in ongeveer de 9e positie en voel me nog goed. Wat nou marathon vorige week ?Het laatste gedeelte van de eerste ronde was weer het pittige bospad van ruim 1 kilometer en ook het begin van ronde twee was dit pad. Aan het einde van dit pad zat ik toch wel knap stuk. Mijn doorkomst na de eerste ronde was in 52.14 , maar dat tempo ga ik niet meer redden.Voor me loopt in de verte een loper en achter me is ook een heel groot gat.In een rustiger tempo loop ik ronde twee. De loper achter me komt snel naderbij, maar ik pareer het iedere keer. Onderweg krijg ik last van mijn linker heup en van mijn rechter achillespees. De pijn in mijn heup kan ik er bij de drankpost uitmasseren, maar de achillespees wordt steeds heviger. Wellicht toch een vorm van overbelasting van de laatste tijd. Vanuit het niets binnen 6 tot 7 weken een marathon lopen, wellicht was mijn lichaam het hier niet helemaal mee eens.Ik vertraag wat, maar heb nog genoeg snelheid om de loper achter me op afstand te houden. Wederom het stuk bospad. Het wordt steeds zwaarder, maar ook nu blijf ik heel. Nog een ronde om het voetbalveld van de Noord Veluwe Boys die de loop heeft georganiseerd en ik ben aan de finish in 1.46.25 netto. De tijd valt niet tegen met dit zware parcours en met die warmte en ook nog eens net na die marathon, maar ik zal toch even wat rust moeten geven aan mijn lichaam.Anderen roepen het regelmatig, maar ik zie eindelijk het licht en luister er ook naar.Even rust tot aan de training aankomende woensdag.
