Natuurmarathon 5 (2)
Wedstrijdverslag
01 november 2009
Lekkerkerk
Het was begin 2008, we liepen met een groepje een duurloopje. Mij werd de vraag gesteld als AV Start een marathon zou organiseren zou je dan meedoen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Mijn antwoord was direct volmondig ja. Op dit moment is dat niet zo vreemd gezien het aantal marathons en ultra’s die ik sindsdien heb gelopen. Maar op dat moment was ik na een inactieve periode pas kort weer aan het trainen voor Rotterdam.Nu ruim anderhalf jaar later is het dan zover. Het is 1 november en het gaat vandaag gebeuren. Gisteren al stiekem naar de spreuk op onze scheurkalender gekeken en wat schetste mijn verbazing. De spreuk voor 1 november is:”Doodgaan is een adembenemende gebeurtenis”. Dit beloofd niet veel goeds. Gelukkig ben ik niet bijgelovig en ik blijf vol goede moed.Na een goede nachtrust zit ik alleen aan het ontbijt. Cora en de kids zijn al vroeg op stap want zij moeten samen met Kees van Limborg het 20 km bemannen. Toch net iets meer gespannen dan normaal ga ik ruim op tijd richting het Loetbos, samen met Ruud van der Velde. Wat ziet het er al gezellig uit in het Loetbos. Tot mijn verbazing mogen wij ons omkleden in een verwarmde schuur van de buurman. Langzaam komen alle bekende gezichten binnendruppelen. Ook uit het ultrawereldje zie ik een paar bekende gezichten. Na de gebruikelijke voorbereidingsrituelen gaan we klokslag 11u van start. Wat een gouden vondst om “good old” Piet Cnossen de eer van het startschot te geven. Aan alle details lijkt gedacht te zijn. Samen met mijn “Rennsteig” loopmaatje Robert Hoek ga ik op pad voor een tijd rond de 3.20. We zijn het er ook over eens dat we willen genieten van dit prachtige evenement en niet volledig gesloopt over de finish willen komen. Na ongeveer 3 a 4 km komen we in ons ritme en zitten de kilometers op ongeveer 4.45min. Wat een overweldigende doorkomst na 9 kilometer beleven we zeg. Prachtig en met kippenvel vervolgen we onze weg. Robert en ik hebben weer van alles besproken onderweg en er voor gezorgd dat de lopers in onze omgeving er gek van werden. Gestaag volgen we onze weg en daar is kilometer 19.5 en worden we luid aangemoedigd door de rest van mijn gezin. Mijn bidon wordt gewisseld en een banaan krijg ik uitgereikt van Yorben. Tevens krijg ik een HighFive van Stanja terwijl Cora iedereen staat aan te moedigen en van drankjes te voorzien.Op het pad richting het Beijerse beginnen Robert en ik lopers die toch wat te snel gestart zijn in te halen. De beloofde regen begint zich nu af en toe aan te dienen. Maar dit deert ons niet. Op veel punten staan flinke groepjes publiek die enthousiast aan moedigen. Via schaapjeszijde lopen we richting de Perkouwse driehoek. Dit is een prachtig gedeelte waar we 5 kilometer onverhard gaan lopen. Als we de Elzerkade bereiken is het gestopt met zachtjes regenen. Het hemelwater slaat door de tegenwind flink in het gezicht. Om en om nemen we de kop over en straks op de weg hoeven we nog maar 5 kilometer. Dit laatste klopt wel maar het goede is er toch wel af nu. Na 39 kilometer heel even rekken om kramp te voorkomen en Robert is los. Als hij omkijkt gebaar ik hem door te lopen. Ik probeer het gat niet te groot te laten worden en 40 seconden na Robert kom ik in 3.26uur supertevreden over de eindstreep. De muziek speelt, het publiek is enthousiast en Robert en ik omhelzen elkaar om elkaar te bedanken. We zijn nog niet binnen of de hemelsluizen gaan helemaal open. We waren precies op tijd. Deze marathon is pure reclame voor de loopsport. Dit soort evenementen is waar ik het meeste van houd en waar ik het voor doe. Prachtig om al die blije en vrolijke gezichten te zien. Bijzonder ook de reactie’s van de veellopers. Mensen die al 100 of meer marathons hebben gelopen en melden dat een perfect georganiseerde marathon als deze een zeldzaamheid is. Maar ook de mensen die voor de eerste keer hebben gelopen en ondanks de regen toch zo blij zijn.De spreuk van de scheurkalender heeft gelukkig geen invloed gehad op deze dag.Alle mensen die dit hebben mogelijk gemaakt en vooral de organisatoren Mels, Ab, Wim en Rob: Een dikke pluim en heel erg bedankt. Al jullie werk was zeker niet voor niets en hopelijk ook niet eenmalig.
Lekkerkerk
Het was begin 2008, we liepen met een groepje een duurloopje. Mij werd de vraag gesteld als AV Start een marathon zou organiseren zou je dan meedoen. Daar hoefde ik niet lang over na te denken. Mijn antwoord was direct volmondig ja. Op dit moment is dat niet zo vreemd gezien het aantal marathons en ultra’s die ik sindsdien heb gelopen. Maar op dat moment was ik na een inactieve periode pas kort weer aan het trainen voor Rotterdam.Nu ruim anderhalf jaar later is het dan zover. Het is 1 november en het gaat vandaag gebeuren. Gisteren al stiekem naar de spreuk op onze scheurkalender gekeken en wat schetste mijn verbazing. De spreuk voor 1 november is:”Doodgaan is een adembenemende gebeurtenis”. Dit beloofd niet veel goeds. Gelukkig ben ik niet bijgelovig en ik blijf vol goede moed.Na een goede nachtrust zit ik alleen aan het ontbijt. Cora en de kids zijn al vroeg op stap want zij moeten samen met Kees van Limborg het 20 km bemannen. Toch net iets meer gespannen dan normaal ga ik ruim op tijd richting het Loetbos, samen met Ruud van der Velde. Wat ziet het er al gezellig uit in het Loetbos. Tot mijn verbazing mogen wij ons omkleden in een verwarmde schuur van de buurman. Langzaam komen alle bekende gezichten binnendruppelen. Ook uit het ultrawereldje zie ik een paar bekende gezichten. Na de gebruikelijke voorbereidingsrituelen gaan we klokslag 11u van start. Wat een gouden vondst om “good old” Piet Cnossen de eer van het startschot te geven. Aan alle details lijkt gedacht te zijn. Samen met mijn “Rennsteig” loopmaatje Robert Hoek ga ik op pad voor een tijd rond de 3.20. We zijn het er ook over eens dat we willen genieten van dit prachtige evenement en niet volledig gesloopt over de finish willen komen. Na ongeveer 3 a 4 km komen we in ons ritme en zitten de kilometers op ongeveer 4.45min. Wat een overweldigende doorkomst na 9 kilometer beleven we zeg. Prachtig en met kippenvel vervolgen we onze weg. Robert en ik hebben weer van alles besproken onderweg en er voor gezorgd dat de lopers in onze omgeving er gek van werden. Gestaag volgen we onze weg en daar is kilometer 19.5 en worden we luid aangemoedigd door de rest van mijn gezin. Mijn bidon wordt gewisseld en een banaan krijg ik uitgereikt van Yorben. Tevens krijg ik een HighFive van Stanja terwijl Cora iedereen staat aan te moedigen en van drankjes te voorzien.Op het pad richting het Beijerse beginnen Robert en ik lopers die toch wat te snel gestart zijn in te halen. De beloofde regen begint zich nu af en toe aan te dienen. Maar dit deert ons niet. Op veel punten staan flinke groepjes publiek die enthousiast aan moedigen. Via schaapjeszijde lopen we richting de Perkouwse driehoek. Dit is een prachtig gedeelte waar we 5 kilometer onverhard gaan lopen. Als we de Elzerkade bereiken is het gestopt met zachtjes regenen. Het hemelwater slaat door de tegenwind flink in het gezicht. Om en om nemen we de kop over en straks op de weg hoeven we nog maar 5 kilometer. Dit laatste klopt wel maar het goede is er toch wel af nu. Na 39 kilometer heel even rekken om kramp te voorkomen en Robert is los. Als hij omkijkt gebaar ik hem door te lopen. Ik probeer het gat niet te groot te laten worden en 40 seconden na Robert kom ik in 3.26uur supertevreden over de eindstreep. De muziek speelt, het publiek is enthousiast en Robert en ik omhelzen elkaar om elkaar te bedanken. We zijn nog niet binnen of de hemelsluizen gaan helemaal open. We waren precies op tijd. Deze marathon is pure reclame voor de loopsport. Dit soort evenementen is waar ik het meeste van houd en waar ik het voor doe. Prachtig om al die blije en vrolijke gezichten te zien. Bijzonder ook de reactie’s van de veellopers. Mensen die al 100 of meer marathons hebben gelopen en melden dat een perfect georganiseerde marathon als deze een zeldzaamheid is. Maar ook de mensen die voor de eerste keer hebben gelopen en ondanks de regen toch zo blij zijn.De spreuk van de scheurkalender heeft gelukkig geen invloed gehad op deze dag.Alle mensen die dit hebben mogelijk gemaakt en vooral de organisatoren Mels, Ab, Wim en Rob: Een dikke pluim en heel erg bedankt. Al jullie werk was zeker niet voor niets en hopelijk ook niet eenmalig.
