Polderloop (7)
Wedstrijdverslag
25 april 2009
Hazerswoude
Lopen is.......Ja, wat kun je er allemaal voor mooie dingen achter plakken. Voor mij is het een belangrijk deel van mijn leven geworden wat ik niet graag meer zou willen missen.De laatste jaren ben ik in mijn hoofd nog net zo jong of oud gebleven, maar wil mijn lichaam niet meert helemaal wat ik zelf wil. De ene na de andere blessure komt en gaat, iets waar ik "vroeger" geen last van had.Ik moet er langzaam maar aan gaan wennen dat ook ik ouder begin te worden, al is het pas 45 jaar.Na in een eerder stadium ongeveer vier maanden niets te hebben gedaan is mijn gewicht van net boven de 80 kilo inmiddels gestaag doorgegroeid naar boven de 85 kilo. Deze kilo's moet je meedragen en geeft vermoedelijk weer kans op andere blessures. Ik heb nu weer last van mijn achillespezen, wat vermoedelijk deels een overbelasting is, maar toch ook met mijn gewicht heeft te maken.In deze periode waarin ik wederom niet of nauwelijks loop heb ik het besluit genomen dat ik maar eens op een heel streng dieet ga. Ik wil weer terug naar die 80 kilo.Op 25 april besloot ik ondanks mijn afslankkuur toch te gaan lopen, maar dan erg rustig ivm de blessure aan mijn achillespees en ook vanwege het ongetwijfelde tekort aan kracht door het lijnen.Ik ga weer eens naar Hazerswoude waar een halve marathon door de polder op het programma staat, de zogenaamde Polderloop.Ik loop hier graag. Je loopt op een mooi parcours, afwisselend, je komt langs tuinders, een molen, door Boskoop en steekt ook dwars door de polder.Netjes op tijd dribbel ik naar de start waar ook Chris Bezemer staat te popelen. Ik zou Chris alleen aan de start en aan de finish zien, onderweg was hij alleen in het begin te zien, waarna hij al snel kleiner werd totdat hij aan de einder was verdwenen.Al met het dribbelen doet de achillespees zeer. Dit gaat niets worden roep ik al snel. Wim Los van Antilope is ook van de partij na zijn blessures en roept dat ik voorzichtig moet zijn, omdat dit wel eens lang kan gaan duren.Ik maak mijzelf wijs dat ik de halve marathon ga lopen, maar heb het vermoeden dat het bij 5 kilometer zal blijven.Vanaf de start bungel ik achteraan in een tempo van 5 minuut 30 en wacht af wat gaat komen. Na een kilometer of 2 verdwijnt de pijn in de achillespees en negeer ik het bordje van 5 en 10 kilometer rechtsaf, ik ga door voor de 15 of 21 kilometer.Mijn tempo gaat goed en ligt rond de 5 minuten per kilometer. De ene na de andere loper haal ik in. In de verte loopt een groepje. Als ik daar nu eens bij zou kunnen komen. Iets versnel ik en ja hoor, ook die groep haal ik bij en passeer ik op weg naar een nieuw slachtoffer.Vanuit Boskoop lopen we langs de voetbalvelden van Floreant en langs glazen kassen weer richting Hazerswoude. We hebben flink wind tegen, maar de temperatuur is goed, gelukkig geen zon. Super.Ik nader een loper voor me en wil hem inhalen als plots de brandstof op is. We zitten rond de 14 kilometer en ik merk dat het niet meer gaat. Het lijnen eist nu zijn tol. Ik voel nu wat Erik Breukink had in zijn rit door de bergen in zijn roze leiderstrui in de Ronde van Italie, de HONGERKLOP.Vanaf dit punt is het aanharken. Eerst zakt mijn tempo flink. Bij de drankpost nog wat drinken en doordribbelen naar de 15 kilometer, maar dan is het op. Het is vanaf dit punt helemaal niets meer.Ik wandel een stukje en dribbel een stukje en zo ga ik voorbij de 16 en 17 kilometer. De ene na de andere loper komt me voorbij. Soms probeer ik nog aan te klampen, maar ook dat lukt niet. De pijp is leeg, de bovenbenen lopen vol.Ik had wel het vermoeden dat het zou gaan gebeuren, al had ik niet het idee dat het zo zou gaan voelen. Had ik toch maar een banaan genomen vanmorgen ipv een mandarijntje. Twee boterhammetjes en een mandarijntje, daar loop ik geen halve marathon op, zeker niet als je al een week aan het lijnen bent.Ik nader de molen in de buurt van de 19 kilometer. Nog even afzien en dan ben ik er. Het gaat nu helemaal niet meer, de stukken die ik wandel zijn steeds langer.Er komt een heel oud mannetje voorbij dribbelen in de laatste kilometer. Volgens mij lig ik zelf nu nummer laatst. Mijn eindtijd is uiteindelijk een fractie onder de twee uur, maar ik heb wel de finish gehaald. De achillespees voel ik wel, maar heb ik niet geforceerd. Al met al was ik blij dat ik zover heb gelopen, ook daar val ik weer van af.Het is vier weken ploeteren geblazen. Dit is de tijdsduur van mijn dieet, maar dan wil ik weer op de 80 kilo zitten. Ik ben benieuwd.
Hazerswoude
Lopen is.......Ja, wat kun je er allemaal voor mooie dingen achter plakken. Voor mij is het een belangrijk deel van mijn leven geworden wat ik niet graag meer zou willen missen.De laatste jaren ben ik in mijn hoofd nog net zo jong of oud gebleven, maar wil mijn lichaam niet meert helemaal wat ik zelf wil. De ene na de andere blessure komt en gaat, iets waar ik "vroeger" geen last van had.Ik moet er langzaam maar aan gaan wennen dat ook ik ouder begin te worden, al is het pas 45 jaar.Na in een eerder stadium ongeveer vier maanden niets te hebben gedaan is mijn gewicht van net boven de 80 kilo inmiddels gestaag doorgegroeid naar boven de 85 kilo. Deze kilo's moet je meedragen en geeft vermoedelijk weer kans op andere blessures. Ik heb nu weer last van mijn achillespezen, wat vermoedelijk deels een overbelasting is, maar toch ook met mijn gewicht heeft te maken.In deze periode waarin ik wederom niet of nauwelijks loop heb ik het besluit genomen dat ik maar eens op een heel streng dieet ga. Ik wil weer terug naar die 80 kilo.Op 25 april besloot ik ondanks mijn afslankkuur toch te gaan lopen, maar dan erg rustig ivm de blessure aan mijn achillespees en ook vanwege het ongetwijfelde tekort aan kracht door het lijnen.Ik ga weer eens naar Hazerswoude waar een halve marathon door de polder op het programma staat, de zogenaamde Polderloop.Ik loop hier graag. Je loopt op een mooi parcours, afwisselend, je komt langs tuinders, een molen, door Boskoop en steekt ook dwars door de polder.Netjes op tijd dribbel ik naar de start waar ook Chris Bezemer staat te popelen. Ik zou Chris alleen aan de start en aan de finish zien, onderweg was hij alleen in het begin te zien, waarna hij al snel kleiner werd totdat hij aan de einder was verdwenen.Al met het dribbelen doet de achillespees zeer. Dit gaat niets worden roep ik al snel. Wim Los van Antilope is ook van de partij na zijn blessures en roept dat ik voorzichtig moet zijn, omdat dit wel eens lang kan gaan duren.Ik maak mijzelf wijs dat ik de halve marathon ga lopen, maar heb het vermoeden dat het bij 5 kilometer zal blijven.Vanaf de start bungel ik achteraan in een tempo van 5 minuut 30 en wacht af wat gaat komen. Na een kilometer of 2 verdwijnt de pijn in de achillespees en negeer ik het bordje van 5 en 10 kilometer rechtsaf, ik ga door voor de 15 of 21 kilometer.Mijn tempo gaat goed en ligt rond de 5 minuten per kilometer. De ene na de andere loper haal ik in. In de verte loopt een groepje. Als ik daar nu eens bij zou kunnen komen. Iets versnel ik en ja hoor, ook die groep haal ik bij en passeer ik op weg naar een nieuw slachtoffer.Vanuit Boskoop lopen we langs de voetbalvelden van Floreant en langs glazen kassen weer richting Hazerswoude. We hebben flink wind tegen, maar de temperatuur is goed, gelukkig geen zon. Super.Ik nader een loper voor me en wil hem inhalen als plots de brandstof op is. We zitten rond de 14 kilometer en ik merk dat het niet meer gaat. Het lijnen eist nu zijn tol. Ik voel nu wat Erik Breukink had in zijn rit door de bergen in zijn roze leiderstrui in de Ronde van Italie, de HONGERKLOP.Vanaf dit punt is het aanharken. Eerst zakt mijn tempo flink. Bij de drankpost nog wat drinken en doordribbelen naar de 15 kilometer, maar dan is het op. Het is vanaf dit punt helemaal niets meer.Ik wandel een stukje en dribbel een stukje en zo ga ik voorbij de 16 en 17 kilometer. De ene na de andere loper komt me voorbij. Soms probeer ik nog aan te klampen, maar ook dat lukt niet. De pijp is leeg, de bovenbenen lopen vol.Ik had wel het vermoeden dat het zou gaan gebeuren, al had ik niet het idee dat het zo zou gaan voelen. Had ik toch maar een banaan genomen vanmorgen ipv een mandarijntje. Twee boterhammetjes en een mandarijntje, daar loop ik geen halve marathon op, zeker niet als je al een week aan het lijnen bent.Ik nader de molen in de buurt van de 19 kilometer. Nog even afzien en dan ben ik er. Het gaat nu helemaal niet meer, de stukken die ik wandel zijn steeds langer.Er komt een heel oud mannetje voorbij dribbelen in de laatste kilometer. Volgens mij lig ik zelf nu nummer laatst. Mijn eindtijd is uiteindelijk een fractie onder de twee uur, maar ik heb wel de finish gehaald. De achillespees voel ik wel, maar heb ik niet geforceerd. Al met al was ik blij dat ik zover heb gelopen, ook daar val ik weer van af.Het is vier weken ploeteren geblazen. Dit is de tijdsduur van mijn dieet, maar dan wil ik weer op de 80 kilo zitten. Ik ben benieuwd.
