Swiss Alpine K78
Wedstrijdverslag
25 juli 2009
Davos Zwitserland
Voor de 3e (en laatste) keer mocht ik van Aria proberen de 78.5 km bergloop tot een goed einde te brengen, over de vorige 2 keren was ik niet tevreden, het moest beter kunnen. Dus onze zomervakantie in Zwitserland gepland, in de buurt van Davos, zodat we op hoogte konden acclimatiseren,wat extra rode bloedlichaampjes opdoen, want Sera of Epo was niet voorhanden. We besloten vooraf nog wat op het parcours te trainen, gelijktijdig deze parcoursverkenning benut om flink wat colaflesjes achter de rotsen te verstoppen, die mij tijdens deze marathon van extra energie konden voorzien. Door het slechte weer vooraf liepen we kilometers lang door vers gevallen sneeuw, leuk voor de foto's, maar ik hoopte wel dat het weg zou zijn tijdens de loop. We besloten de nacht voor de loop in een hotel in Davos te overnachten vanwege de vroege start van 8.00 uur. 's Morgens om 5 uur ontbijt, speciaal voor de lopers, prima geregeld, er was zelfs spaghetti, wij hielden het bij brood. Op tijd richting start, tas met extra kleding en gelletjes afgegeven voor bij het 40 km punt. Vanaf de start liep ik met een kleine rugtas met camelbak voor de broodnodige energie. Het was 8ºC, prima loopweer. Samen met Aria sta ik aan de start, zij loop de 31 KM, haar finish is in Filisur, tot daar is het herzelfde parcours, zij gaat met de trein terug naar Davos. Na het startschot gingen we beiden op behoud van start. Ik was van plan mijn hartslag tussen de 110-120 te houden, in de praktijk werd dat 120-130. Toch redelijk rustig lopend, kilometers makend, klimmend, dan weer dalend, eerst van 1500 m naar 1000 m, daarna weer gestaag klimmend naar 1500 m, daar waar het 40 km punt ligt. Daar voelde ik me prima, tijd 4.17 u., 5 km verder al op 1800 m hoogte. Hierna begint het echte steile klimmen, de paadjes worden smaller en grilliger, weer 5 km verder bereik ik de Keschhütte, 2632 m hoog, van hardlopen is nu even geen sprake meer, 53 km achter de rug, 6.40 u. gelopen, nu mag ik over 2 km lengte 200 m gaan dalen, dit kan ik rennend doen, wel goed concentreren, want op smalle paadjes met losliggende keien, steentjes blijft het opletten. De volgende 6 km rustig joggend omhoog naar de Scalettapas, die op 2600 m ligt, daar boven heb ik er inmiddels 60 km opzitten, ik heb het koud, het is net boven het vriespunt, het is daar op dat moment geen doen om een jack aan te trekken, want je loopt daar op zulke smalle paadjes, dat wanneer ik zou stoppen, iedereen achter mij dat ook zou moeten doen, daar maak je geen vrienden mee, dus door en in m'n hoofd dacht ik alweer aan afdalen, ongetwijfeld zou ik dan wel weer warm krijgen. De volgende 4 km ging ik 600 m omlaag, het ging redelijk, maar de vermoeidheid laat zich al voelen. In Dürboden aangekomen denk je dat het al aardig opschiet, het lastige deel is achter de rug en vooraf lijkt het dat een rustige afdaling van 14 km niet zo'n probleem kan zijn, maar na 64 km lopen blijkt het toch nog een roteind te zijn, ik begon er vol goede moed aan, maar de laatste 5 km waren een ongewilde strijd. Uiteindelijk finishte ik leeg, maar helemaal voldaan onder luide aanmoedigingen van publiek en speaker weer op de atletiek(schaats)baan van Davos in een tijd van 10 uur en 19 min. Aan hogtemeters was ik 2260 m omhoog en 2260 m omlaag gegaan. Van de 3 keer deelnemen was dit duidelijk mijn pr., Ik herstelde er snel en goed van en ik ben blij dat ik het nog een keer geprobeerd heb. Dit is een echte uitdaging voor Robert Hoek en Arno Ruiter, jullie weten nu welke tijd er staat.
Davos Zwitserland
Voor de 3e (en laatste) keer mocht ik van Aria proberen de 78.5 km bergloop tot een goed einde te brengen, over de vorige 2 keren was ik niet tevreden, het moest beter kunnen. Dus onze zomervakantie in Zwitserland gepland, in de buurt van Davos, zodat we op hoogte konden acclimatiseren,wat extra rode bloedlichaampjes opdoen, want Sera of Epo was niet voorhanden. We besloten vooraf nog wat op het parcours te trainen, gelijktijdig deze parcoursverkenning benut om flink wat colaflesjes achter de rotsen te verstoppen, die mij tijdens deze marathon van extra energie konden voorzien. Door het slechte weer vooraf liepen we kilometers lang door vers gevallen sneeuw, leuk voor de foto's, maar ik hoopte wel dat het weg zou zijn tijdens de loop. We besloten de nacht voor de loop in een hotel in Davos te overnachten vanwege de vroege start van 8.00 uur. 's Morgens om 5 uur ontbijt, speciaal voor de lopers, prima geregeld, er was zelfs spaghetti, wij hielden het bij brood. Op tijd richting start, tas met extra kleding en gelletjes afgegeven voor bij het 40 km punt. Vanaf de start liep ik met een kleine rugtas met camelbak voor de broodnodige energie. Het was 8ºC, prima loopweer. Samen met Aria sta ik aan de start, zij loop de 31 KM, haar finish is in Filisur, tot daar is het herzelfde parcours, zij gaat met de trein terug naar Davos. Na het startschot gingen we beiden op behoud van start. Ik was van plan mijn hartslag tussen de 110-120 te houden, in de praktijk werd dat 120-130. Toch redelijk rustig lopend, kilometers makend, klimmend, dan weer dalend, eerst van 1500 m naar 1000 m, daarna weer gestaag klimmend naar 1500 m, daar waar het 40 km punt ligt. Daar voelde ik me prima, tijd 4.17 u., 5 km verder al op 1800 m hoogte. Hierna begint het echte steile klimmen, de paadjes worden smaller en grilliger, weer 5 km verder bereik ik de Keschhütte, 2632 m hoog, van hardlopen is nu even geen sprake meer, 53 km achter de rug, 6.40 u. gelopen, nu mag ik over 2 km lengte 200 m gaan dalen, dit kan ik rennend doen, wel goed concentreren, want op smalle paadjes met losliggende keien, steentjes blijft het opletten. De volgende 6 km rustig joggend omhoog naar de Scalettapas, die op 2600 m ligt, daar boven heb ik er inmiddels 60 km opzitten, ik heb het koud, het is net boven het vriespunt, het is daar op dat moment geen doen om een jack aan te trekken, want je loopt daar op zulke smalle paadjes, dat wanneer ik zou stoppen, iedereen achter mij dat ook zou moeten doen, daar maak je geen vrienden mee, dus door en in m'n hoofd dacht ik alweer aan afdalen, ongetwijfeld zou ik dan wel weer warm krijgen. De volgende 4 km ging ik 600 m omlaag, het ging redelijk, maar de vermoeidheid laat zich al voelen. In Dürboden aangekomen denk je dat het al aardig opschiet, het lastige deel is achter de rug en vooraf lijkt het dat een rustige afdaling van 14 km niet zo'n probleem kan zijn, maar na 64 km lopen blijkt het toch nog een roteind te zijn, ik begon er vol goede moed aan, maar de laatste 5 km waren een ongewilde strijd. Uiteindelijk finishte ik leeg, maar helemaal voldaan onder luide aanmoedigingen van publiek en speaker weer op de atletiek(schaats)baan van Davos in een tijd van 10 uur en 19 min. Aan hogtemeters was ik 2260 m omhoog en 2260 m omlaag gegaan. Van de 3 keer deelnemen was dit duidelijk mijn pr., Ik herstelde er snel en goed van en ik ben blij dat ik het nog een keer geprobeerd heb. Dit is een echte uitdaging voor Robert Hoek en Arno Ruiter, jullie weten nu welke tijd er staat.
