3 x 4e , maar toch tevreden. (2)
Wedstrijdverslag
29 mei 2010
Eindhoven
Als je een heel weekend naar de NK masters, kogelslingeren, gewichtwerpen en werp5kamp, gaat en je valt telkens net buiten de prijzen zou je kunnen denken, die Rob heeft een slecht weekend gehad. Wees gerust ik ben er tevreden mee.Op zaterdag de 29e was het prachtig weer en vertrokken we, Simone en ik, al vroeg richting Eindhoven. Het debacle zoals ik dit vorig jaar meemaakte door pas 5 minuten voor tijd aan te komen wilde ik absoluut voorkomen. Alle deelnemers waren ruim op tijd aanwezig en de begroetingen waren hartelijk. Voor het eerst werd ook het nummer gewichtslingeren als apart NK onderdeel verwerkt. Wij de M35 en de M40 mochten hier mee beginnen. Daar waar mijn pr al weer 3 jaar op 9,50 meter stond was ik vast besloten dit te verbeteren en dan het liefst nog over de 10 meter. Bij het inwerpen stond iedereen zich rijk te rekenen. Mijn kanonskogel van 15,88kg plofte ruimschoots over de 1e lijn heen waarbij alle werpers dachten dat deze op 10 meter lag. Helaas hadden we de krijtlijnen verkeerd ingeschat. Wij dachten dat ze op 10,12 en 14 meter lagen, maar het bleek 9, 11 en 13 meter te zijn. Maakte niet uit, vol goede moed begonnen we aan de wedstrijd en bij de 2e worp plofte mijn kogel neer bij 9,99 meter. De man met de landmeter die alles opmete liet me zien dat het echt 9,999 meter was, dus nog geen 10. Ondertussen waren de high 5´s, de hand-shakes en het applaus voor elkaar niet van de lucht want een ieder wierp 1 of meerdere keren verder dan zijn pr. In de finale pogingen besloot ik met 2 draaien te gaan slingeren en dat pakte goed uit. Met twee worpen over de 10 meter met als verste 10,26 meter was ik meer dan tevreden. Tot poging 4 stond de 3e plaats nog op 10.42 meter en had ik nog snode plannen, maar mijn concurrent verbeterde zich in de 5e tot 11,08m wat mij echt te machtig was. Ik was toch dik tevreden en hierdoor staat mijn record bij de M40 nu hoger dan bij de M35. Zoals ik in de titel reeds mededeelde, de 4e plaats was mijn deel maar dat kon de pret niet drukken. Na een flinke pauze die ik nuttig gebruikte om nog wat schoolwerk na te kijken was het kogelslingeren aan de beurt. We hadden er allemaal weer zin in. In mijn eerste poging kwam ik reeds tot 31.09 meter wat maar ruim een halve meter onder mijn pr is. Dit beloofde meer goeds. Helaas kwam de uitschieter er niet, maar met nog 1 worp boven de 30 meter en geen enkele onder de 28 meter zette ik een stabiele serie neer. Exact 3 meter kwam ik te kort voor het brons en realistisch gezien had ik ook dit niet kunnen halen dus ook met deze 4e plaats was ik content.Hierna gingen we op weg naar de bed and breakfast die we hadden geboekt. Vrij eenvoudig vonden we die, maar er was alleen nog niemand aanwezig op de afgesproken tijd. Uiteindelijk kwam er iemand en zagen we in welk “kippenhok” we zouden slapen. De douche was gelukkig lekker warm en nadat ik me opgefrist had gingen we eten bij de chinees. Het was erg gezellig met John, Ditta en hun dochter Naomi en het smaakte ons na een lange sportdag erg goed. Wederom maakte we plannen om bij hen in Duitsland langs te gaan, eens zien of het er dit jaar wel van gaat komen.Terug in het b en b keken we nog wat TV en probeerden op de slechte bedden de slap te vatten. Enigszins gebroken stonden we de volgende morgen op en gingen ontbijten, of wat daarvoor door moest gaan. In de keuken moesten we zelf ons ontbijt pakken en tot onze verbazing waren er alleen gewone witte boterhammen, wat beleg en zoetwaren. Geen glaasje sap, geen eitje, en ook geen ander brood, kortom een echte aanfluiting. De hulp bij wie we af moesten rekenen ging gelukkig niet in discussie toen Simone meedeelde dat de prijs op de website lager was dan dat we af zouden moeten rekenen. Hij vond dat zijn baas dit zelf maar verder moest regelen.Na dit fiasco gingen we snel weer richting de baan en we bouwden daar onze koepeltent op omdat we het op zondag niet droog zouden gaan houden.De koepel bood de hele dag onderdak aan nog twee atletiekstellen en hun honden en kwam goed van pas.Tijdens de wedstrijd was het halen en brengen met het weer, regen, droog, miezer regen, stortbuitje enz. Het kogelslingeren waarbij we nu in de meerkamp vorm, die de werp5kamp is, maar 3 pogingen hadden ging aardig. Reeds in mijn 1e poging zette ik 30,35 neer, maar kwam helaas niet verder. Het kogelstoten daarna ging ook naar behoren. Uiteindelijk kwam ik uit op 11,50 meter, slechts 14 cm onder mijn beste jaarprestatie.Het discuswerpen daarna ging niet al te best maar dat is helaas al het hele jaar het geval. Dat het hierbij ook nog behoorlijk regende hielp ook niet mee. 34,55m was uiteindelijk mijn deel waarbij ik flink punten in moest leveren op mijn puntentotaal record waar ik juist een voorsprong op had genomen.Gelukkig bleef de sfeer onderling erg goed ondanks het mindere weer. Erwin uit Edam bleef iedereen telkens weer verbazen door telkens een fantastische laatste poging af te leveren. Daar waar hij zich al had neer gelegd bij een waarschijnlijke 2e plaats kwam plek 1 steeds meer in zicht. Tijdens de lange pauze werden in de kantine de verschillende scenario’s door genomen. We zouden het wel zien. Daarna gingen de anekdotes, de sterke verhalen en de plannen voor de rest van het seizoen over tafel en ergerden we ons aan de slechte bediening in de kantine. Na deze lange rustperiode kostte het wel weer wat moeite om op gang te komen voor het speerwerpen. Ik stond inmiddels op de 3e plaats met 29 punten voorsprong op nummer 4. De 25 jaar oude speerwerpspikes werden uit de tas gehaald om de voorsprong te verdedigen. Geïnspireerd door een van de werpers die zijn beste seizoenprestatie van 58 naar 62 meter!!! tilde wierp ik in iedere worp verder om op uiteindelijk op 34,69 meter uit te komen. Het was weer een plusje voor mijn puntentotaal, maar ik was wel mijn 3e plaats kwijt om dat concurrent Marco 41,65 meter wierp. Erwin was onder tussen door gegaan met mooie prestaties en had na het speerwerpen een aanzienlijke voorsprong opgebouwd op de nummer 2. Het afsluitende gewichtwerpen viel zwaar want de puf was er bij de meeste ook wel uit.Het lukte mij niet om weer met 2 draaien te werpen zoals de dag ervoor. De 1e poging landde na 9,61 meter in het gras en was uiteindelijk ook de verste. Zelfs hiermee won ik nog op mijn puntentotaal. Erwin deed het goed genoeg bij het gewichtwerpen om de titel op de 5 kamp te veroveren. Zelden heb ik iemand zo blij gezien met een titel, de glimlach kwam niet meer van zijn gezicht. Ik gunde het deze sympathieke collega atleet dan ook van harte.Zelf was mijn deel wederom de 4e plaats. Slechts 88 punten achter het brons. Achteraf dacht ik stel dat ik nou beter had kogel gestoten en fatsoenlijk had discus geworpen enz. enz. dan had ik misschien wel 3e geworden. Ik moest me tevreden stellen met een puntenrecordverbetering van bijna 200 punten en dat heb ik dan ook gedaan. Uiteindelijk stonden we zondag om 20:00 uur weer thuis voor de deur, moe maar voldaan en weer vol mooie herinneringen. Volgend jaar zijn de kampioenschappen in Veldhoven, weer een mooie gelegenheid om er weer een mooi weekend samen met mijn vrouw en collega atleten van te maken.Rob Zwijnenburg
Eindhoven
Als je een heel weekend naar de NK masters, kogelslingeren, gewichtwerpen en werp5kamp, gaat en je valt telkens net buiten de prijzen zou je kunnen denken, die Rob heeft een slecht weekend gehad. Wees gerust ik ben er tevreden mee.Op zaterdag de 29e was het prachtig weer en vertrokken we, Simone en ik, al vroeg richting Eindhoven. Het debacle zoals ik dit vorig jaar meemaakte door pas 5 minuten voor tijd aan te komen wilde ik absoluut voorkomen. Alle deelnemers waren ruim op tijd aanwezig en de begroetingen waren hartelijk. Voor het eerst werd ook het nummer gewichtslingeren als apart NK onderdeel verwerkt. Wij de M35 en de M40 mochten hier mee beginnen. Daar waar mijn pr al weer 3 jaar op 9,50 meter stond was ik vast besloten dit te verbeteren en dan het liefst nog over de 10 meter. Bij het inwerpen stond iedereen zich rijk te rekenen. Mijn kanonskogel van 15,88kg plofte ruimschoots over de 1e lijn heen waarbij alle werpers dachten dat deze op 10 meter lag. Helaas hadden we de krijtlijnen verkeerd ingeschat. Wij dachten dat ze op 10,12 en 14 meter lagen, maar het bleek 9, 11 en 13 meter te zijn. Maakte niet uit, vol goede moed begonnen we aan de wedstrijd en bij de 2e worp plofte mijn kogel neer bij 9,99 meter. De man met de landmeter die alles opmete liet me zien dat het echt 9,999 meter was, dus nog geen 10. Ondertussen waren de high 5´s, de hand-shakes en het applaus voor elkaar niet van de lucht want een ieder wierp 1 of meerdere keren verder dan zijn pr. In de finale pogingen besloot ik met 2 draaien te gaan slingeren en dat pakte goed uit. Met twee worpen over de 10 meter met als verste 10,26 meter was ik meer dan tevreden. Tot poging 4 stond de 3e plaats nog op 10.42 meter en had ik nog snode plannen, maar mijn concurrent verbeterde zich in de 5e tot 11,08m wat mij echt te machtig was. Ik was toch dik tevreden en hierdoor staat mijn record bij de M40 nu hoger dan bij de M35. Zoals ik in de titel reeds mededeelde, de 4e plaats was mijn deel maar dat kon de pret niet drukken. Na een flinke pauze die ik nuttig gebruikte om nog wat schoolwerk na te kijken was het kogelslingeren aan de beurt. We hadden er allemaal weer zin in. In mijn eerste poging kwam ik reeds tot 31.09 meter wat maar ruim een halve meter onder mijn pr is. Dit beloofde meer goeds. Helaas kwam de uitschieter er niet, maar met nog 1 worp boven de 30 meter en geen enkele onder de 28 meter zette ik een stabiele serie neer. Exact 3 meter kwam ik te kort voor het brons en realistisch gezien had ik ook dit niet kunnen halen dus ook met deze 4e plaats was ik content.Hierna gingen we op weg naar de bed and breakfast die we hadden geboekt. Vrij eenvoudig vonden we die, maar er was alleen nog niemand aanwezig op de afgesproken tijd. Uiteindelijk kwam er iemand en zagen we in welk “kippenhok” we zouden slapen. De douche was gelukkig lekker warm en nadat ik me opgefrist had gingen we eten bij de chinees. Het was erg gezellig met John, Ditta en hun dochter Naomi en het smaakte ons na een lange sportdag erg goed. Wederom maakte we plannen om bij hen in Duitsland langs te gaan, eens zien of het er dit jaar wel van gaat komen.Terug in het b en b keken we nog wat TV en probeerden op de slechte bedden de slap te vatten. Enigszins gebroken stonden we de volgende morgen op en gingen ontbijten, of wat daarvoor door moest gaan. In de keuken moesten we zelf ons ontbijt pakken en tot onze verbazing waren er alleen gewone witte boterhammen, wat beleg en zoetwaren. Geen glaasje sap, geen eitje, en ook geen ander brood, kortom een echte aanfluiting. De hulp bij wie we af moesten rekenen ging gelukkig niet in discussie toen Simone meedeelde dat de prijs op de website lager was dan dat we af zouden moeten rekenen. Hij vond dat zijn baas dit zelf maar verder moest regelen.Na dit fiasco gingen we snel weer richting de baan en we bouwden daar onze koepeltent op omdat we het op zondag niet droog zouden gaan houden.De koepel bood de hele dag onderdak aan nog twee atletiekstellen en hun honden en kwam goed van pas.Tijdens de wedstrijd was het halen en brengen met het weer, regen, droog, miezer regen, stortbuitje enz. Het kogelslingeren waarbij we nu in de meerkamp vorm, die de werp5kamp is, maar 3 pogingen hadden ging aardig. Reeds in mijn 1e poging zette ik 30,35 neer, maar kwam helaas niet verder. Het kogelstoten daarna ging ook naar behoren. Uiteindelijk kwam ik uit op 11,50 meter, slechts 14 cm onder mijn beste jaarprestatie.Het discuswerpen daarna ging niet al te best maar dat is helaas al het hele jaar het geval. Dat het hierbij ook nog behoorlijk regende hielp ook niet mee. 34,55m was uiteindelijk mijn deel waarbij ik flink punten in moest leveren op mijn puntentotaal record waar ik juist een voorsprong op had genomen.Gelukkig bleef de sfeer onderling erg goed ondanks het mindere weer. Erwin uit Edam bleef iedereen telkens weer verbazen door telkens een fantastische laatste poging af te leveren. Daar waar hij zich al had neer gelegd bij een waarschijnlijke 2e plaats kwam plek 1 steeds meer in zicht. Tijdens de lange pauze werden in de kantine de verschillende scenario’s door genomen. We zouden het wel zien. Daarna gingen de anekdotes, de sterke verhalen en de plannen voor de rest van het seizoen over tafel en ergerden we ons aan de slechte bediening in de kantine. Na deze lange rustperiode kostte het wel weer wat moeite om op gang te komen voor het speerwerpen. Ik stond inmiddels op de 3e plaats met 29 punten voorsprong op nummer 4. De 25 jaar oude speerwerpspikes werden uit de tas gehaald om de voorsprong te verdedigen. Geïnspireerd door een van de werpers die zijn beste seizoenprestatie van 58 naar 62 meter!!! tilde wierp ik in iedere worp verder om op uiteindelijk op 34,69 meter uit te komen. Het was weer een plusje voor mijn puntentotaal, maar ik was wel mijn 3e plaats kwijt om dat concurrent Marco 41,65 meter wierp. Erwin was onder tussen door gegaan met mooie prestaties en had na het speerwerpen een aanzienlijke voorsprong opgebouwd op de nummer 2. Het afsluitende gewichtwerpen viel zwaar want de puf was er bij de meeste ook wel uit.Het lukte mij niet om weer met 2 draaien te werpen zoals de dag ervoor. De 1e poging landde na 9,61 meter in het gras en was uiteindelijk ook de verste. Zelfs hiermee won ik nog op mijn puntentotaal. Erwin deed het goed genoeg bij het gewichtwerpen om de titel op de 5 kamp te veroveren. Zelden heb ik iemand zo blij gezien met een titel, de glimlach kwam niet meer van zijn gezicht. Ik gunde het deze sympathieke collega atleet dan ook van harte.Zelf was mijn deel wederom de 4e plaats. Slechts 88 punten achter het brons. Achteraf dacht ik stel dat ik nou beter had kogel gestoten en fatsoenlijk had discus geworpen enz. enz. dan had ik misschien wel 3e geworden. Ik moest me tevreden stellen met een puntenrecordverbetering van bijna 200 punten en dat heb ik dan ook gedaan. Uiteindelijk stonden we zondag om 20:00 uur weer thuis voor de deur, moe maar voldaan en weer vol mooie herinneringen. Volgend jaar zijn de kampioenschappen in Veldhoven, weer een mooie gelegenheid om er weer een mooi weekend samen met mijn vrouw en collega atleten van te maken.Rob Zwijnenburg
