38e Rennsteiglauf (3)
Wedstrijdverslag
08 mei 2010
Eisenach-Schmiedefeld
Na een aantal jaren enthousiast werven van Robert (Hoek) om mee te doen aan de 72.7 km lange Rennsteiglauf, heb ik me 2 weken geleden definitief over laten overhalen om mee te doen. Dus 2 weken geleden begon ik met de voorbereiding, mentaal dan, want om de trainingen met extra lange duurlopen uit te breiden, daarvoor was het al te laat. Dus dacht ik, laat ik maar 1,5 week volledige rust nemen, dan sta ik in ieder geval niet oververmoeid aan de start. Woensdagmorgen met Robert vroeg vertrokken richting het oude Oost-Duitsland, waar wij ongeveer tussen de middag aankwamen, waar we ontvangen werden met een temperatuur van ca. 4ºC met wind en en een vooruitzicht met alleen maar regen, nou dat belooft wat, dacht ik nog. Lekker op een terrasje zitten was er niet bij, gelukkig was de verwachting voor zaterdag beter en dat klopte ook.'s Nachts om ca. 3 uur werden we met bussen naar de start gebracht in Eisenach, van daaruit klonk om 6 uur het startschot voor deze supermarathon en vertrokken we met 2100 lopers richting Schmiedefeld, het parcours behoorlijk heuvelachtig, geen hoge bergen, maar het totaal hoogteverschil was toch 1470 m omhoog en 969 m omlaag. Mijn lichaam was nog zover, onverwacht moeten zoeken naar het toilet, daardoor stond ik pas 3 minuten voor de start met Robert klaar voor vertrek (Ik leek Cor wel), een kilometer of 7 hebben Robert en ik samen gelopen, toen vond Robert het toch te langzaam gaan, hij wilde graag versnellen en ik zei, veel succes, ik zie je wel. Stilletjes hoopte ik, dat dat nog onderweg zou zijn, maar ik hield er rekening mee dat hij wel een half uur tot 3 kwartier zou kunnen uitlopen. In het begin had ik het zwaar en dacht nog, waar ben ik aan begonnen, ik had het beter niet kunnen doen, maar ik besloot rustig door te lopen en het ging eigenlijk steeds beter. Onderweg hele goeie verzorging en ik kon goed blijven eten en drinken. Bij km 54 stonden Marry en Piet aan te moedigen, Piet zei mij dat ik 4 minuten achter Robert zat, toen dacht ik, die ga ik nog pakken, want ik voelde me prima. Echter achteraf gezien waren die 4 minuten een beetje krap ingeschat, want het waren er 12, maar het maakte mij zo enthousiast, dat ik behoorlijk kon blijven doorlopen, ook heuvelop, weleenswaar tegen de kramp aan, maar het bleef goed gaan. Bij km 64 kreeg ik van Marry en Piet nog een flesje cola en de mededeling, dat mijn achterstand op Robert 7 minuten was, waarbij ik dacht, dit is teveel om nog voor de finish te overbruggen, toch nog even kramp gehad, even stil gestaan en weer verdergegaan. 2x mijn schoen moeten uittrekken om steentjes te verwijderen en dan is het de kunst om met stijve koude vingers je veter weer vast te krijgen, hetgeen wel even duurde, maar uiteindelijk toch gelukt. Robert heb ik niet kunnen inhalen en zag hem na de finish pas terug. Ik kijk met plezier en tevredenheid terug en vooraf had ik voor dit resultaat en het verschil van 5 min. met Robert graag getekend. Na de finish heeft Piet onze finishershirts opgehaald en zijn we naar Robert's 3e huis gegaan in Schmiedefeld en hebben daar met z'n allen nog andere lopers fanatiek aangemoedigd, begeleid door een cd met Rennsteigliederen. Piet en Marry dansend op straat en Robert op z'n oer hollandse klompen, wat tot een gezellige sfeer in de straat leidde. Een latere loper nog voorzien van een glas bier en een fles voor onderweg, zodat hij niet uitgedroogd zou raken op de laatste 600 meter. 's Avonds nog een gezellig Duits bierfeest in een grote tent ter afsluiting van een zeer geslaagd en bijzonder sportevenement, waarvan ik blij ben dat ik erbij was.
Eisenach-Schmiedefeld
Na een aantal jaren enthousiast werven van Robert (Hoek) om mee te doen aan de 72.7 km lange Rennsteiglauf, heb ik me 2 weken geleden definitief over laten overhalen om mee te doen. Dus 2 weken geleden begon ik met de voorbereiding, mentaal dan, want om de trainingen met extra lange duurlopen uit te breiden, daarvoor was het al te laat. Dus dacht ik, laat ik maar 1,5 week volledige rust nemen, dan sta ik in ieder geval niet oververmoeid aan de start. Woensdagmorgen met Robert vroeg vertrokken richting het oude Oost-Duitsland, waar wij ongeveer tussen de middag aankwamen, waar we ontvangen werden met een temperatuur van ca. 4ºC met wind en en een vooruitzicht met alleen maar regen, nou dat belooft wat, dacht ik nog. Lekker op een terrasje zitten was er niet bij, gelukkig was de verwachting voor zaterdag beter en dat klopte ook.'s Nachts om ca. 3 uur werden we met bussen naar de start gebracht in Eisenach, van daaruit klonk om 6 uur het startschot voor deze supermarathon en vertrokken we met 2100 lopers richting Schmiedefeld, het parcours behoorlijk heuvelachtig, geen hoge bergen, maar het totaal hoogteverschil was toch 1470 m omhoog en 969 m omlaag. Mijn lichaam was nog zover, onverwacht moeten zoeken naar het toilet, daardoor stond ik pas 3 minuten voor de start met Robert klaar voor vertrek (Ik leek Cor wel), een kilometer of 7 hebben Robert en ik samen gelopen, toen vond Robert het toch te langzaam gaan, hij wilde graag versnellen en ik zei, veel succes, ik zie je wel. Stilletjes hoopte ik, dat dat nog onderweg zou zijn, maar ik hield er rekening mee dat hij wel een half uur tot 3 kwartier zou kunnen uitlopen. In het begin had ik het zwaar en dacht nog, waar ben ik aan begonnen, ik had het beter niet kunnen doen, maar ik besloot rustig door te lopen en het ging eigenlijk steeds beter. Onderweg hele goeie verzorging en ik kon goed blijven eten en drinken. Bij km 54 stonden Marry en Piet aan te moedigen, Piet zei mij dat ik 4 minuten achter Robert zat, toen dacht ik, die ga ik nog pakken, want ik voelde me prima. Echter achteraf gezien waren die 4 minuten een beetje krap ingeschat, want het waren er 12, maar het maakte mij zo enthousiast, dat ik behoorlijk kon blijven doorlopen, ook heuvelop, weleenswaar tegen de kramp aan, maar het bleef goed gaan. Bij km 64 kreeg ik van Marry en Piet nog een flesje cola en de mededeling, dat mijn achterstand op Robert 7 minuten was, waarbij ik dacht, dit is teveel om nog voor de finish te overbruggen, toch nog even kramp gehad, even stil gestaan en weer verdergegaan. 2x mijn schoen moeten uittrekken om steentjes te verwijderen en dan is het de kunst om met stijve koude vingers je veter weer vast te krijgen, hetgeen wel even duurde, maar uiteindelijk toch gelukt. Robert heb ik niet kunnen inhalen en zag hem na de finish pas terug. Ik kijk met plezier en tevredenheid terug en vooraf had ik voor dit resultaat en het verschil van 5 min. met Robert graag getekend. Na de finish heeft Piet onze finishershirts opgehaald en zijn we naar Robert's 3e huis gegaan in Schmiedefeld en hebben daar met z'n allen nog andere lopers fanatiek aangemoedigd, begeleid door een cd met Rennsteigliederen. Piet en Marry dansend op straat en Robert op z'n oer hollandse klompen, wat tot een gezellige sfeer in de straat leidde. Een latere loper nog voorzien van een glas bier en een fles voor onderweg, zodat hij niet uitgedroogd zou raken op de laatste 600 meter. 's Avonds nog een gezellig Duits bierfeest in een grote tent ter afsluiting van een zeer geslaagd en bijzonder sportevenement, waarvan ik blij ben dat ik erbij was.
