Doel bereikt! (2)
Wedstrijdverslag
05 april 2010
Utrecht
Het idee om een keer een goede tijd te lopen werd in Zwitserland geboren na het lopen van de Jungfrau Marathon. Piet was bereid mij te hazen. De keus viel op de Marathon van Utrecht en na 3 maanden training vooraf, ging ik op 2e paasdag met 2 (paas)hazen en trouwe supporters richting Utrecht.Ik mocht niets dragen, dus Piet droeg een belt vol flessen en gels, Robert droeg een rugtas met 2 bidons, handschoenen, zonnebril, haarföhn, lipstick, verschillende loopsetjes ,het is bekend dat vrouwen altijd teveel meenemen ;-), kortom een geweldige verzorging gedurende de gehele marathon.Ik was nog nooit zo ontspannen aan de start geweest. Voor het eerst kon ik alleen aan het lopen denken, ik voelde me een topatleet.Het ging niet vanzelf, bij km 30 kreeg ik neiging tot kramp in mijn linkerkuit. Toen moesten we gas terug nemen, maar door de goede aanwijzingen kon ik doorzetten.Piet ging narcissen plukken om na de finish aan mij te geven, Robert liet mijn naam omroepen onderweg. Zo hebben zij mij over het moeilijke punt heen gesleept.Aria, Reggy en Jean-Pierre stonden op meerdere punten te wachten en ook Peer, Johan en Nel stonden aan de kant aan te moedigen. En ja, dan moest ik doorlopen alsof er niets aan de hand was.Mijn doel, een pr, is bereikt en het was een feestje. Mijn 2 (paas)hazen, het thuisfront, de trainer en trouwe supporters: Bedankt!!Nu geef ik het stokje door aan Hetty en haas Wim en natuurlijk ook aan Aria. Ik wens ze veel succes in Rotterdam.
Utrecht
Het idee om een keer een goede tijd te lopen werd in Zwitserland geboren na het lopen van de Jungfrau Marathon. Piet was bereid mij te hazen. De keus viel op de Marathon van Utrecht en na 3 maanden training vooraf, ging ik op 2e paasdag met 2 (paas)hazen en trouwe supporters richting Utrecht.Ik mocht niets dragen, dus Piet droeg een belt vol flessen en gels, Robert droeg een rugtas met 2 bidons, handschoenen, zonnebril, haarföhn, lipstick, verschillende loopsetjes ,het is bekend dat vrouwen altijd teveel meenemen ;-), kortom een geweldige verzorging gedurende de gehele marathon.Ik was nog nooit zo ontspannen aan de start geweest. Voor het eerst kon ik alleen aan het lopen denken, ik voelde me een topatleet.Het ging niet vanzelf, bij km 30 kreeg ik neiging tot kramp in mijn linkerkuit. Toen moesten we gas terug nemen, maar door de goede aanwijzingen kon ik doorzetten.Piet ging narcissen plukken om na de finish aan mij te geven, Robert liet mijn naam omroepen onderweg. Zo hebben zij mij over het moeilijke punt heen gesleept.Aria, Reggy en Jean-Pierre stonden op meerdere punten te wachten en ook Peer, Johan en Nel stonden aan de kant aan te moedigen. En ja, dan moest ik doorlopen alsof er niets aan de hand was.Mijn doel, een pr, is bereikt en het was een feestje. Mijn 2 (paas)hazen, het thuisfront, de trainer en trouwe supporters: Bedankt!!Nu geef ik het stokje door aan Hetty en haas Wim en natuurlijk ook aan Aria. Ik wens ze veel succes in Rotterdam.
