Marathon (10)
Wedstrijdverslag
10 oktober 2010
Eindhoven
De vorm is goed dit jaar en ik heb al twee keer mijn PR op de marathon verbeterd, maar de droomtijd van 3.30 is nog nooit gehaald. Van de zomer heb ik met Piet Wuijster gesproken en hebben we het over het najaar, dan moet het gaan gebeuren en wel in Eindhoven. Het is daar relatief vlak en snel. Ik schrijf me dus in voor Eindhoven op de mooie datum 10-10-2010 en ook voor de Natuurmarathon op 31-10-2010.De twee weken voor de marathon van Eindhoven gaan allesbehalve lekker. Ik krijg problemen met mijn SI-gewricht en moet 2x naar de fysio om mijn rug te laten kraken. Een week voor de marathon lijkt dit probleem gelukkig toch over en zit ik met het volgende probleem, het weer.Na de heerlijke koele maanden voorafgaand aan de marathon breken er zeer zonnige perioden aan. Met angst en beven kijk ik iedere dag naar de weersverwachting voor 10 oktober, maar daar word ik niet vrolijk van. Een graadje of 16 en alleen maar felle zon, geen wolkje voorspeld. Tegen beter weten in hoop ik op een ommekeer. Even geven ze op vrijdag 60% kans op zon, maar dat is op zaterdag al weer 80%.Ik ga de marathon lopen met mijn trainingsmaatje Peter Hofman. Peter heeft goed getraind en heeft diverse lange duurlopen gedaan in een tempo van 5.30 waar ik koos voor de 6 minuten, maar Peter moet dit aan kunnen. Het zal voor Peter de 4e marathon gaan worden na 2x Rotterdam en één keer de Natuurmarathon, voor mij is het nummer 79.Voorafgaand aan de marathon bellen we op zaterdag even en Peter is in mineur, hij is verkouden. Hij heeft geen koorts, maar loopt wel te snotteren en dat is nu niet bepaald een lekkere voorbereiding, al weet ik niet of het de tijden zal beïnvloeden.We spreken af dat ik om 7.30 uur in Schoonhoven bij Peter zal zijn.Peter en ik doen mee met een zogenaamd hydratatie-onderzoek waarin onderzocht zal worden hoe de lichaamstemperatuur gaat reageren op minder vocht in het lichaam tgv vochtverlies door zweten en verdampen. Op zaterdagavond krijgen we een sms-je van de organisatie om ons te herinneren dat we tussen 6.00 uur en 6.30 uur een capsule in moeten nemen waarin een temperatuursensor zit, waardoor ze op ieder moment onze temperatuur heel simpel op kunnen nemen.Ik zet de wekker op 6.20 en leg de telefoon niet naast mijn bed, anders krijg ik om 6.00 uur weer een sms-je om me eraan te herinneren dat ik de capsule niet moet vergeten. Op zaterdagavond heb ik alles al klaargelegd.Een snelle jelle voor na de marathon, twee bananen, 4 gelletjes, 2x een halve liter sportwater, een halve liter Gatorade, 4 zakjes van mijn wonderdrank Hornet Juice, wat zachte colasnoepjes, mijn harslagmeter, mijn hardlooptas met kleding en schoenen inclusief Championschip, mijn groene wonderpillen, een buisje magnesium, cafeïnepillen. Ja, volgens mij heb ik alles en oh ja, mijn enveloppe met startbewijs en de enveloppe met aanwijzingen voor het hydratatie-onderzoek inclusief de capsule.Na een bezoek aan de kantine van Avantri op zaterdagavond ga ik om 21.30 uur naar huis om dit alles klaar te leggen en besluit ik om even voor 24.00 uur naar bed te gaan.Op de wedstrijddag zelf gaat de wekker dus om 6.20 uur en neem ik eerst de capsule in, dan kan ik die niet meer vergeten en ben ik er ook op tijd mee. Ik zet wat thee en drink een beker melk. Ik maak mijn Hornet Juice drankjes klaar, neem ook een halve liter melk mee, eet twee boterhammen en neem er nog 4 mee voor onderweg. Om 7.25 vertrek ik naar Peter waar ik om even over half acht aankom. Peter staat al te wachten en staat ervan te kijken dat er ineens een Fiat Spider voor de deur verschijnt. Na wat instellingen van de stoel aangepast te hebben weet Peter de juiste zit te vinden en vertrekken we richting Eindhoven. Voor de zekerheid heb ik de Tomtom maar meegenomen.De aanstekeringang in zo'n Fiat Spider van 1978 is niet geschikt voor de Tomtom, dus heb ik een verdeelblok geregeld omdat er een verdikking in de plug zit die niet in de houder past en nu lukt het. We gaan maar niet met de pont omdat er problemen met het viaduct zijn, daar heb ik van alles over gehoord in de kantine gisterenavond.Ik ben gisteren ook gewaarschuwd voor de warmte door Arie Visser en Ab de Kluijver. Er waren toch diverse lopers die problemen hebben gehad met de warmte tijdens de Dijkloop en wij lopen nu een hele marathon en dan ook nog eens in de stad waar zeker minder wind zal staan.De reis verloopt voorspoedig. We hebben de Tomtom ingevoerd op Kanaaldijk-Zuid in Eindhoven. Het is héél eventjes zoeken welke kant we op moeten op de Kanaaldijk-Zuid omdat we geen nummer hebben ingegeven, maar na eerst verkeerd te hebben gegokt gaan we daarna goed en parkeren de auto. De nood is hoog, we moeten allebei plassen en zoeken dan maar een boom op, het centrum redden we net niet.We wandelen rustig naar het centrum en na wat vragen vinden we de juiste weg naar het Stadhuis waar we ons moeten melden voor het onderzoek.We worden ontvangen door Suzanne Haasbroek waar wij een aantal keren mee heb gemaild en die me ook had bedankt voor de deelname en voor de leuke mail die ik haar had gestuurd.Peter is net voor me aan de beurt. We tekenen wat papieren en verklaren dat we op eigen risico meedoen, waarne we een plastic potje ontvangen waar we onze urine in moeten doen. Oei, stom, we hebben net geplast, daar hebben we niet aan gedacht, hoewel we wel wisten dat ze de urine wilden hebben. Na wat persen toch gelukt, er is genoeg voor in het potje.We schuiven op naar de volgende tafel waar we ons trainingspak en bagage weg moeten leggen en waar we gewogen worden met schoenen en loopkleding aan.Bij de volgende tafel krijgen we 4 klittenarmbanden om waar draden uitkomen. Dit blijken bio-impedantiemeters waarmee op basis van de weerstand van je weefsels van de ene arm naar de andere arm gemeten wordt wat je vochtgehalte in liters is. Dit zal vergeleken worden met onze bloedwaarden die we na deze tafel moesten regelen. We gaan een zaal in waar een aantal dames zit die twee buisjes bloed bij ons aftappen en daar onze naam op plakken.Na deze actie geven we een lijst af die we in hebben moeten vullen waarop we hebben gezet wat we vanaf 00.00 uur tot aan dat moment hebben gedronken en hoe vaak we het toilet hebben bezocht (we hebben de boom ook maar meegeteld).Nu lopen we naar een tafel waar onze temperatuur wordt opgemeten. Mijn temperatuur is 37.4 graden en bij Peter is dat 37.7Er is nog een tafel waar we een hartslagmeter kunnen halen, maar dat is bij ons niet nodig omdat we allebei met onze Garmin lopen, wat dan ook of het formulier wordt geschreven.Eindelijk hebben we de onderzoekjes gehad en hebben we nog ruim een uur over.Op zaterdagavond heb ik via de site een verhaaltje gezonden naar Looplevens.nl waarna ik werd uitverkozen om op de marathondag foto's te komen maken bij hun tent. Peter en ik melden ons bij de tent waarna Peter vraagt of hij ook op de foto mag. Helemaal geen probleem en er worden van ons een aantal foto's gemaakt met het verzoek of we ons ook na afloop willen melden voor wat foto's zodat ze foto's van voor en na de marathon hebben. We moeten wel een formulier tekenen waarin we verklaren dat ze de foto's voor doeleinden mogen gebruiken die zij bepalen.We wandelen het stadhuis weer in en gaan ons voorbereiden. De juiste schoenen aan, de drankjes in de gordelflesjes doen, de lange sokken aan. We willen ook flesjes inleveren die we aangereikt krijgen bij sommige drankposten met onze eigen drankjes, maar daar zijn we te laat mee, dat kan niet meer. Ik besluit de drankjes dan ook maar in mijn gordel te doen. Zes grote flesjes, 4 gelletjes, wat snoepjes, het is een heel gewicht, ik denk een kilo of 2.Peter en ik lopen, net als de meeste van de lopers die mee hebben gedaan met het onderzoek, in een zwart functioneel shirt met de opdruk testloper.nl zodat we makkelijk te herkennen zijn.Net als we naar buiten willen gaan wordt er nog gevraagd of we nog een keer de bio-impedantiemeters op ons mogen testen. Geen probleem, we hebben nog tijd.Nu wandelen we op het gemak richting de start. Peter heeft startvak C en ik startvak B, waarom weet ik niet. Onze wegen scheiden en we wensen elkaar succes. Wellicht zal Peter me net als in de Natuurmarathon nog wel inhalen.In het startvak wordt nog een keer onze temperatuur opgemeten, bij mij is die nu 37.7 , die van Peter weet ik niet.Het zonnetje is al flink aan het steken op mijn rug, dat gaat niets worden vandaag denk ik nog. Ik mag blij zijn als ik binnen de 4 uur loop.Ondanks de warmte ga ik toch in mijn normale tempo van start. Het zal alleen maar warmer worden, dus hoe langer ik het tempo vol kan houden, des te verder ben ik dan al voordat het nog warmer gaat worden.De eerste kilometers gaan wat te snel in 4.45 en 4.47 , maar daarna kom ik in mijn tempo van 5 minuten per kilometer. Door de eerste paar te snelle kilometers kom ik wel bij de grote groep aan waar een tempomaker het tempo aangeeft wat moet leiden tot 3.30Op dat moment kan ik moeiteloos volgen. Peter zou een tempo gaan lopen van 5.10 , 5.15 per kilometer en wil het iets rustiger aan doen om wat over te hebben. De 3.30 ziet hij absoluut niet zitten.Mijn eerste 5 kilometer gaan in 24.49 tegen Peter 25.40De organisatie heeft er alles aan gedaan om de marathon tot een succes te maken. Onderweg klinkt veelvuldig muziek van bandjes, orkesten, DJ's, etc en er zijn om de 2,5 kilometer drankposten waar ik dankbaar gebruik van maak. Ik drink veel en gooi iedere keer bekers water over mijn hoofd. Ik had mijn hoofd ook bij de start al helemaal nat gemaakt. Een hoofd met donker haar, een zwart shirt, lekker met die zon.Na 10 kilometer kom ik nog steeds in de groep door in 49.30 waar Peter al 51.15 laat noteren, maar ook op zijn schema loopt, zelfs iets sneller.De warmte is toch niet geweldig, waarom tref ik dit nu uitgerekend nu, waardeloos zeg. Het is niet anders.Bij de 12 kilometer moet ik even plassen en loopt de groep ruim een halve minuut van me weg, maar langzaam probeer ik in mijn eigen tempo om er weer bij te komen.Na 15 kilometer gaat het nog steeds goed in 1.14.43 en Peter loopt daar 1.16.55 , beiden nog op schema. Ik heb een flesje drank genomen en per ongeluk een knopje ingedrukt waardoor de meter stil is blijven staan. Precies twee kilometer later kom ik er achter en druk ik hem weer in.Het volgende meetpunt is de halve marathon. Ik ben inmiddels weer bij de groep gekomen en we rennen door het centrum in 1.44.36 , een nette tijd. Peter loopt zijn halve marathon in een keurige 1.47.54 , slechts 3 minuten achter me.Het wordt warmer en warmer, het is 13.00 uur geworden en ongeveer op het heetst van de dag. Het lijkt wel of we de 20 graden halen, zeker in de volle zon en het voelt slecht. Drinken, drinken, drinken zeg ik tegen mijzelf. Als ik goed de finish wil halen zal ik genoeg moeten drinken en blijven koelen op mijn hoofd.Bij de 25 kilometer noteren we 2.04.33 tegen Peter 2.08.00 , allebei nog steeds netjes op schema.Ik begin het nu moeilijk te krijgen met de warmte en besluit de groep te laten gaan. Bij de drankposten wandel ik langs de tafels en neem op iedere tafel een beker sportdrank of water en ook nog wat sponzen voordat ik weer ga rennen. Het kost me wel tijd, maar ik ga zo niet kapot.Tot de 30 kilometer kan ik de groep in de verte nog zien lopen, maar bij deze tijdwaarneming zit ik voor het eerst aan de verkeerde kant van de score. Mijn tussentijd is 2.30.20 , bij Peter gaat het nog steeds goed, hij loopt daar 2.34.04 waardoor de afstand ongeveer gelijk blijft.Nu de groep éénmaal is verdwenen zakt mijn tempo ook in. Ik zie dat het géén PR gaat worden en zeker geen tijd onder de 3.30 waarna ik het een beetje rustiger aan ga doen. Ik wil me niet helemaal stuk lopen, want over drie weken staat de Natuurmarathon weer op het programma. Het tempo van 5 minuten per kilometer zakt zelfs naar bijna 6 minuten per kilometer.De 35 kilometer gaat in 2.59.14 , Peter gaat daar nog fantastisch en noteert 3.00.30 zodat hij me bijna heeft ingehaald. Ik heb Peter geen moment gezien en heb er geen weet van dat hij vlak achter me zit, maar door mijn tempo heb ik wel het idee dat we hetzelfde scenario gaan krijgen als in Lekkerkerk waar Peter me in de laatste 2 kilometer voorbij is gekomen.In hetzelfde tempo vervolg ik mijn race. Links en rechts zie je lopers langs de kant en midden op de weg staan met krampverschijnselen en lopers die wandelen, waardoor ik toch veel lopers inhaal, ondanks mijn rustigere tempo.Na 40 kilometer noteer ik 3.28.54 en hier is Peter ineens weggevallen, hij loopt hier 3.33.22 en geeft later aan dat hij helemaal stuk zat. Heeft hij net als ik genoeg gedronken ? Is het toch de verkoudheid ? Toch teveel vocht verloren met dit zonnige weer ? Peter kan er zelf ook geen reden voor verzinnen.De laatste 2.195 meter versnel ik weer iets, ik voel me nog relatief fris en weet deze afstand af te leggen in 11.40 minuten waardoor mijn eindtijd 3.40.34 is geworden waarmee ik ruim bij de eerste helft binnen ben gekomen. Peter komt redelijk stuk over de streep in 3.49.44 en is daar helemaal niet tevreden over en baalt er zelfs van. Van de laatste kilometers weet hij niet veel meer. Blik op oneindig en verstand op nul.Bij de streep wordt wederom onze temperatuur opgemeten die bij mij nu 38.9 is en bij Peter ruim in de 39 graden, maar dat is niet zo gek met deze warmte.In het stadhuis wederom dezelfde onderzoeken. Het is moeilijk om urine te leveren, maar het lukt. Op de tafel staan tal van potjes. Sommige potjes bevatten maar een héél klein laagje urine en sommige potjes zijn bijna oranje, zo donker is de urine.Ik ben al klaar met mijn onderzoek als Peter binnen komt. Hij heeft het moeilijk en krijgt zelfs een krampaanval als hij het trapje afloopt naar de onderzoekszaal. Ik wacht op hem, maar hij komt niet terug. Als ik op onderzoek uitga ligt Peter op een bank om de kramp weg te laten gaan.Na alle onderzoeken laten we ons weer fotograferen, de kleding vol met zoutvlekken van het zweet, waarna we nog even rondkijken op het Stadhuisplein en Peter zijn huurchip in kan leveren. Peter heeft last met bukken zodat ik de chip maar verwijder.We wandelen weer richting de Spider en komen bij de 10-kilometerloop aan die net passeert. Als het eventjes kan steken we snel de weg over, wat we even later weer moeten doen. Er staat een hele rij auto's te wachten die niet over kunnen steken vanwege de vele lopers die passeren. Wij staan gelukkig net aan de andere kant van de straat en kunnen wel weg.De reis gaat voorspoedig tot de A2 vanwege wegwerkzaamheden van 3 naar 1 baans gaat en er file ontstaat. We moeten nu de A volgen naar de A15 en daar staat 9 kilometer file zo hoorde ik van Marloes die even snel had gekeken. Het is prachtig weer onderweg en we hebben de kap eraf. Heerlijk om zo met de Spider te toeren. Peter heeft er ook schik in en belt zijn vrouw die hem bijna niet kan verstaan vanwege het windgeruis in zo'n open auto.Zodra we kunnen gaan we de snelweg af en volgen in dit geval de borden Leerdam. Het is echt een toeristische route, we zien Avelingen, Leerdam, Leerbroek, Heukelum, Asperen, Meerkerk en veel andere plaatsen, maar uiteindelijk zijn we dan bij het Schoonhovense veer waar natuurlijk net de pont wegvaart. Uiteindelijk kunnen we over en kunnen we via de Veerpoort Schoonhoven binnen rijden en zet ik Peter af. Zijn vrouw Annemarie komt even nieuwsgierig naar buiten om te kijken waarin Peter nu heeft gezeten. Peter strompelt naar binnen waarna ik weer huiswaarts keer. Een enerverende, maar geslaagde en gezellige dag zit er op.
Eindhoven
De vorm is goed dit jaar en ik heb al twee keer mijn PR op de marathon verbeterd, maar de droomtijd van 3.30 is nog nooit gehaald. Van de zomer heb ik met Piet Wuijster gesproken en hebben we het over het najaar, dan moet het gaan gebeuren en wel in Eindhoven. Het is daar relatief vlak en snel. Ik schrijf me dus in voor Eindhoven op de mooie datum 10-10-2010 en ook voor de Natuurmarathon op 31-10-2010.De twee weken voor de marathon van Eindhoven gaan allesbehalve lekker. Ik krijg problemen met mijn SI-gewricht en moet 2x naar de fysio om mijn rug te laten kraken. Een week voor de marathon lijkt dit probleem gelukkig toch over en zit ik met het volgende probleem, het weer.Na de heerlijke koele maanden voorafgaand aan de marathon breken er zeer zonnige perioden aan. Met angst en beven kijk ik iedere dag naar de weersverwachting voor 10 oktober, maar daar word ik niet vrolijk van. Een graadje of 16 en alleen maar felle zon, geen wolkje voorspeld. Tegen beter weten in hoop ik op een ommekeer. Even geven ze op vrijdag 60% kans op zon, maar dat is op zaterdag al weer 80%.Ik ga de marathon lopen met mijn trainingsmaatje Peter Hofman. Peter heeft goed getraind en heeft diverse lange duurlopen gedaan in een tempo van 5.30 waar ik koos voor de 6 minuten, maar Peter moet dit aan kunnen. Het zal voor Peter de 4e marathon gaan worden na 2x Rotterdam en één keer de Natuurmarathon, voor mij is het nummer 79.Voorafgaand aan de marathon bellen we op zaterdag even en Peter is in mineur, hij is verkouden. Hij heeft geen koorts, maar loopt wel te snotteren en dat is nu niet bepaald een lekkere voorbereiding, al weet ik niet of het de tijden zal beïnvloeden.We spreken af dat ik om 7.30 uur in Schoonhoven bij Peter zal zijn.Peter en ik doen mee met een zogenaamd hydratatie-onderzoek waarin onderzocht zal worden hoe de lichaamstemperatuur gaat reageren op minder vocht in het lichaam tgv vochtverlies door zweten en verdampen. Op zaterdagavond krijgen we een sms-je van de organisatie om ons te herinneren dat we tussen 6.00 uur en 6.30 uur een capsule in moeten nemen waarin een temperatuursensor zit, waardoor ze op ieder moment onze temperatuur heel simpel op kunnen nemen.Ik zet de wekker op 6.20 en leg de telefoon niet naast mijn bed, anders krijg ik om 6.00 uur weer een sms-je om me eraan te herinneren dat ik de capsule niet moet vergeten. Op zaterdagavond heb ik alles al klaargelegd.Een snelle jelle voor na de marathon, twee bananen, 4 gelletjes, 2x een halve liter sportwater, een halve liter Gatorade, 4 zakjes van mijn wonderdrank Hornet Juice, wat zachte colasnoepjes, mijn harslagmeter, mijn hardlooptas met kleding en schoenen inclusief Championschip, mijn groene wonderpillen, een buisje magnesium, cafeïnepillen. Ja, volgens mij heb ik alles en oh ja, mijn enveloppe met startbewijs en de enveloppe met aanwijzingen voor het hydratatie-onderzoek inclusief de capsule.Na een bezoek aan de kantine van Avantri op zaterdagavond ga ik om 21.30 uur naar huis om dit alles klaar te leggen en besluit ik om even voor 24.00 uur naar bed te gaan.Op de wedstrijddag zelf gaat de wekker dus om 6.20 uur en neem ik eerst de capsule in, dan kan ik die niet meer vergeten en ben ik er ook op tijd mee. Ik zet wat thee en drink een beker melk. Ik maak mijn Hornet Juice drankjes klaar, neem ook een halve liter melk mee, eet twee boterhammen en neem er nog 4 mee voor onderweg. Om 7.25 vertrek ik naar Peter waar ik om even over half acht aankom. Peter staat al te wachten en staat ervan te kijken dat er ineens een Fiat Spider voor de deur verschijnt. Na wat instellingen van de stoel aangepast te hebben weet Peter de juiste zit te vinden en vertrekken we richting Eindhoven. Voor de zekerheid heb ik de Tomtom maar meegenomen.De aanstekeringang in zo'n Fiat Spider van 1978 is niet geschikt voor de Tomtom, dus heb ik een verdeelblok geregeld omdat er een verdikking in de plug zit die niet in de houder past en nu lukt het. We gaan maar niet met de pont omdat er problemen met het viaduct zijn, daar heb ik van alles over gehoord in de kantine gisterenavond.Ik ben gisteren ook gewaarschuwd voor de warmte door Arie Visser en Ab de Kluijver. Er waren toch diverse lopers die problemen hebben gehad met de warmte tijdens de Dijkloop en wij lopen nu een hele marathon en dan ook nog eens in de stad waar zeker minder wind zal staan.De reis verloopt voorspoedig. We hebben de Tomtom ingevoerd op Kanaaldijk-Zuid in Eindhoven. Het is héél eventjes zoeken welke kant we op moeten op de Kanaaldijk-Zuid omdat we geen nummer hebben ingegeven, maar na eerst verkeerd te hebben gegokt gaan we daarna goed en parkeren de auto. De nood is hoog, we moeten allebei plassen en zoeken dan maar een boom op, het centrum redden we net niet.We wandelen rustig naar het centrum en na wat vragen vinden we de juiste weg naar het Stadhuis waar we ons moeten melden voor het onderzoek.We worden ontvangen door Suzanne Haasbroek waar wij een aantal keren mee heb gemaild en die me ook had bedankt voor de deelname en voor de leuke mail die ik haar had gestuurd.Peter is net voor me aan de beurt. We tekenen wat papieren en verklaren dat we op eigen risico meedoen, waarne we een plastic potje ontvangen waar we onze urine in moeten doen. Oei, stom, we hebben net geplast, daar hebben we niet aan gedacht, hoewel we wel wisten dat ze de urine wilden hebben. Na wat persen toch gelukt, er is genoeg voor in het potje.We schuiven op naar de volgende tafel waar we ons trainingspak en bagage weg moeten leggen en waar we gewogen worden met schoenen en loopkleding aan.Bij de volgende tafel krijgen we 4 klittenarmbanden om waar draden uitkomen. Dit blijken bio-impedantiemeters waarmee op basis van de weerstand van je weefsels van de ene arm naar de andere arm gemeten wordt wat je vochtgehalte in liters is. Dit zal vergeleken worden met onze bloedwaarden die we na deze tafel moesten regelen. We gaan een zaal in waar een aantal dames zit die twee buisjes bloed bij ons aftappen en daar onze naam op plakken.Na deze actie geven we een lijst af die we in hebben moeten vullen waarop we hebben gezet wat we vanaf 00.00 uur tot aan dat moment hebben gedronken en hoe vaak we het toilet hebben bezocht (we hebben de boom ook maar meegeteld).Nu lopen we naar een tafel waar onze temperatuur wordt opgemeten. Mijn temperatuur is 37.4 graden en bij Peter is dat 37.7Er is nog een tafel waar we een hartslagmeter kunnen halen, maar dat is bij ons niet nodig omdat we allebei met onze Garmin lopen, wat dan ook of het formulier wordt geschreven.Eindelijk hebben we de onderzoekjes gehad en hebben we nog ruim een uur over.Op zaterdagavond heb ik via de site een verhaaltje gezonden naar Looplevens.nl waarna ik werd uitverkozen om op de marathondag foto's te komen maken bij hun tent. Peter en ik melden ons bij de tent waarna Peter vraagt of hij ook op de foto mag. Helemaal geen probleem en er worden van ons een aantal foto's gemaakt met het verzoek of we ons ook na afloop willen melden voor wat foto's zodat ze foto's van voor en na de marathon hebben. We moeten wel een formulier tekenen waarin we verklaren dat ze de foto's voor doeleinden mogen gebruiken die zij bepalen.We wandelen het stadhuis weer in en gaan ons voorbereiden. De juiste schoenen aan, de drankjes in de gordelflesjes doen, de lange sokken aan. We willen ook flesjes inleveren die we aangereikt krijgen bij sommige drankposten met onze eigen drankjes, maar daar zijn we te laat mee, dat kan niet meer. Ik besluit de drankjes dan ook maar in mijn gordel te doen. Zes grote flesjes, 4 gelletjes, wat snoepjes, het is een heel gewicht, ik denk een kilo of 2.Peter en ik lopen, net als de meeste van de lopers die mee hebben gedaan met het onderzoek, in een zwart functioneel shirt met de opdruk testloper.nl zodat we makkelijk te herkennen zijn.Net als we naar buiten willen gaan wordt er nog gevraagd of we nog een keer de bio-impedantiemeters op ons mogen testen. Geen probleem, we hebben nog tijd.Nu wandelen we op het gemak richting de start. Peter heeft startvak C en ik startvak B, waarom weet ik niet. Onze wegen scheiden en we wensen elkaar succes. Wellicht zal Peter me net als in de Natuurmarathon nog wel inhalen.In het startvak wordt nog een keer onze temperatuur opgemeten, bij mij is die nu 37.7 , die van Peter weet ik niet.Het zonnetje is al flink aan het steken op mijn rug, dat gaat niets worden vandaag denk ik nog. Ik mag blij zijn als ik binnen de 4 uur loop.Ondanks de warmte ga ik toch in mijn normale tempo van start. Het zal alleen maar warmer worden, dus hoe langer ik het tempo vol kan houden, des te verder ben ik dan al voordat het nog warmer gaat worden.De eerste kilometers gaan wat te snel in 4.45 en 4.47 , maar daarna kom ik in mijn tempo van 5 minuten per kilometer. Door de eerste paar te snelle kilometers kom ik wel bij de grote groep aan waar een tempomaker het tempo aangeeft wat moet leiden tot 3.30Op dat moment kan ik moeiteloos volgen. Peter zou een tempo gaan lopen van 5.10 , 5.15 per kilometer en wil het iets rustiger aan doen om wat over te hebben. De 3.30 ziet hij absoluut niet zitten.Mijn eerste 5 kilometer gaan in 24.49 tegen Peter 25.40De organisatie heeft er alles aan gedaan om de marathon tot een succes te maken. Onderweg klinkt veelvuldig muziek van bandjes, orkesten, DJ's, etc en er zijn om de 2,5 kilometer drankposten waar ik dankbaar gebruik van maak. Ik drink veel en gooi iedere keer bekers water over mijn hoofd. Ik had mijn hoofd ook bij de start al helemaal nat gemaakt. Een hoofd met donker haar, een zwart shirt, lekker met die zon.Na 10 kilometer kom ik nog steeds in de groep door in 49.30 waar Peter al 51.15 laat noteren, maar ook op zijn schema loopt, zelfs iets sneller.De warmte is toch niet geweldig, waarom tref ik dit nu uitgerekend nu, waardeloos zeg. Het is niet anders.Bij de 12 kilometer moet ik even plassen en loopt de groep ruim een halve minuut van me weg, maar langzaam probeer ik in mijn eigen tempo om er weer bij te komen.Na 15 kilometer gaat het nog steeds goed in 1.14.43 en Peter loopt daar 1.16.55 , beiden nog op schema. Ik heb een flesje drank genomen en per ongeluk een knopje ingedrukt waardoor de meter stil is blijven staan. Precies twee kilometer later kom ik er achter en druk ik hem weer in.Het volgende meetpunt is de halve marathon. Ik ben inmiddels weer bij de groep gekomen en we rennen door het centrum in 1.44.36 , een nette tijd. Peter loopt zijn halve marathon in een keurige 1.47.54 , slechts 3 minuten achter me.Het wordt warmer en warmer, het is 13.00 uur geworden en ongeveer op het heetst van de dag. Het lijkt wel of we de 20 graden halen, zeker in de volle zon en het voelt slecht. Drinken, drinken, drinken zeg ik tegen mijzelf. Als ik goed de finish wil halen zal ik genoeg moeten drinken en blijven koelen op mijn hoofd.Bij de 25 kilometer noteren we 2.04.33 tegen Peter 2.08.00 , allebei nog steeds netjes op schema.Ik begin het nu moeilijk te krijgen met de warmte en besluit de groep te laten gaan. Bij de drankposten wandel ik langs de tafels en neem op iedere tafel een beker sportdrank of water en ook nog wat sponzen voordat ik weer ga rennen. Het kost me wel tijd, maar ik ga zo niet kapot.Tot de 30 kilometer kan ik de groep in de verte nog zien lopen, maar bij deze tijdwaarneming zit ik voor het eerst aan de verkeerde kant van de score. Mijn tussentijd is 2.30.20 , bij Peter gaat het nog steeds goed, hij loopt daar 2.34.04 waardoor de afstand ongeveer gelijk blijft.Nu de groep éénmaal is verdwenen zakt mijn tempo ook in. Ik zie dat het géén PR gaat worden en zeker geen tijd onder de 3.30 waarna ik het een beetje rustiger aan ga doen. Ik wil me niet helemaal stuk lopen, want over drie weken staat de Natuurmarathon weer op het programma. Het tempo van 5 minuten per kilometer zakt zelfs naar bijna 6 minuten per kilometer.De 35 kilometer gaat in 2.59.14 , Peter gaat daar nog fantastisch en noteert 3.00.30 zodat hij me bijna heeft ingehaald. Ik heb Peter geen moment gezien en heb er geen weet van dat hij vlak achter me zit, maar door mijn tempo heb ik wel het idee dat we hetzelfde scenario gaan krijgen als in Lekkerkerk waar Peter me in de laatste 2 kilometer voorbij is gekomen.In hetzelfde tempo vervolg ik mijn race. Links en rechts zie je lopers langs de kant en midden op de weg staan met krampverschijnselen en lopers die wandelen, waardoor ik toch veel lopers inhaal, ondanks mijn rustigere tempo.Na 40 kilometer noteer ik 3.28.54 en hier is Peter ineens weggevallen, hij loopt hier 3.33.22 en geeft later aan dat hij helemaal stuk zat. Heeft hij net als ik genoeg gedronken ? Is het toch de verkoudheid ? Toch teveel vocht verloren met dit zonnige weer ? Peter kan er zelf ook geen reden voor verzinnen.De laatste 2.195 meter versnel ik weer iets, ik voel me nog relatief fris en weet deze afstand af te leggen in 11.40 minuten waardoor mijn eindtijd 3.40.34 is geworden waarmee ik ruim bij de eerste helft binnen ben gekomen. Peter komt redelijk stuk over de streep in 3.49.44 en is daar helemaal niet tevreden over en baalt er zelfs van. Van de laatste kilometers weet hij niet veel meer. Blik op oneindig en verstand op nul.Bij de streep wordt wederom onze temperatuur opgemeten die bij mij nu 38.9 is en bij Peter ruim in de 39 graden, maar dat is niet zo gek met deze warmte.In het stadhuis wederom dezelfde onderzoeken. Het is moeilijk om urine te leveren, maar het lukt. Op de tafel staan tal van potjes. Sommige potjes bevatten maar een héél klein laagje urine en sommige potjes zijn bijna oranje, zo donker is de urine.Ik ben al klaar met mijn onderzoek als Peter binnen komt. Hij heeft het moeilijk en krijgt zelfs een krampaanval als hij het trapje afloopt naar de onderzoekszaal. Ik wacht op hem, maar hij komt niet terug. Als ik op onderzoek uitga ligt Peter op een bank om de kramp weg te laten gaan.Na alle onderzoeken laten we ons weer fotograferen, de kleding vol met zoutvlekken van het zweet, waarna we nog even rondkijken op het Stadhuisplein en Peter zijn huurchip in kan leveren. Peter heeft last met bukken zodat ik de chip maar verwijder.We wandelen weer richting de Spider en komen bij de 10-kilometerloop aan die net passeert. Als het eventjes kan steken we snel de weg over, wat we even later weer moeten doen. Er staat een hele rij auto's te wachten die niet over kunnen steken vanwege de vele lopers die passeren. Wij staan gelukkig net aan de andere kant van de straat en kunnen wel weg.De reis gaat voorspoedig tot de A2 vanwege wegwerkzaamheden van 3 naar 1 baans gaat en er file ontstaat. We moeten nu de A volgen naar de A15 en daar staat 9 kilometer file zo hoorde ik van Marloes die even snel had gekeken. Het is prachtig weer onderweg en we hebben de kap eraf. Heerlijk om zo met de Spider te toeren. Peter heeft er ook schik in en belt zijn vrouw die hem bijna niet kan verstaan vanwege het windgeruis in zo'n open auto.Zodra we kunnen gaan we de snelweg af en volgen in dit geval de borden Leerdam. Het is echt een toeristische route, we zien Avelingen, Leerdam, Leerbroek, Heukelum, Asperen, Meerkerk en veel andere plaatsen, maar uiteindelijk zijn we dan bij het Schoonhovense veer waar natuurlijk net de pont wegvaart. Uiteindelijk kunnen we over en kunnen we via de Veerpoort Schoonhoven binnen rijden en zet ik Peter af. Zijn vrouw Annemarie komt even nieuwsgierig naar buiten om te kijken waarin Peter nu heeft gezeten. Peter strompelt naar binnen waarna ik weer huiswaarts keer. Een enerverende, maar geslaagde en gezellige dag zit er op.
