Najaarscross (2)
Wedstrijdverslag
07 november 2010
Bleiswijk
Na de euforie na mijn mooie record op de marathon vorige week was het even kijken hoe mijn lichaam de marathon had verteerd.Op maandag was er wat lichte spierpijn bij de aanhechting bil met hamstrings, maar verder niets. Op dinsdag voelde ik helemaal niets meer en kon woensdag al weer vol meetrainen. Op donderdag nog een kleine 10 kilometer uitgelopen.Op zaterdag heb ik een aantal loopevenementen overwogen om te gaan doen, waaronder de Laan van Meedervoortloop in Den Haag, de Zilveren Turfloop in Mijdrecht, 21 kilometer in Zeist in het Panbos, maar dat heb ik bewust niet gedaan. Ik voelde me sterk genoeg om deel te nemen aan een cross in Bleiswijk, de Najaarscross over 8,6 kilometer.Het is al weer een aantal jaren terug dat ik een cross heb gelopen. Bij PK Runningshop in Dodewaard heb ik ooit spikes gekocht en er zelden gebruik van gemaakt, maar nu is dan de gelegenheid om ze te gebruiken.Het heeft de afgelopen weken aardig wat geregend waardoor een cross ook echt een cross is, namelijk zwaar, nat en glibberig.Natuurlijk vertrek ik weer vrij laat en kom toch nog betrekkelijk vroeg aan bij het parkeerterrein van het sportcomplex. Het inschrijven is in de kantine van korfbalvereniging Weidevogels, waarna het nog een kilometertje lopen is naar de start.Ik heb de spikes al aangetrokken en loop door zoveel mogelijk gras om de spikes te sparen, anders zijn ze al weggesleten voordat ik bij de start ben.Ik kom in de buurt van de start en zie de lopers in de verte nog staan, ik ben op tijd.Richting de start zie ik de Fiat Doblo van Arie Visser staan en die had ik hier eigenlijk niet verwacht, of eigenlijk, men verwacht mij hier niet, Arie loopt vaker een cross.Ik zie Arie, Astrid en Anne Visser al staan, het is nog 2 minuten voor de start, ook Henk Wiggemansen uit Ter Aar staat aan de start, verder zie ik eigenlijk geen bekenden.Ondanks het slechte weer en het barre parcours zijn er toch nog 47 lopers aan de start. Anne is al klaar en heeft 2,4 kilometer gelopen en is netjes het vierde meisje geworden, ze ging lang aan de leiding maar viel op het einde nog wat terug waardoor de eerste 3 meisjes haar voorbij konden gaan en allen slechts 4 seconden voor Anne binnen kwamen.Arie staat traditioneel voorin, met recht ook deze keer, want Arie behoort tot de snelsten vandaag.Ik weet niet wat me te wachten staat en start helemaal achteraan. Al snel blijkt dat ik veel sneller ben dan veel lopers voor me en ik haal al veel lopers in, al glibberend en glijdend over het parcours. Nou ja, parcours ? Ik zie alleen maar plassen en blubber eigenlijk. Na een eerste glibberend deel volgt een vlak pad en kan ik even op adem komen waarna er een vlak blubberig pad volgt waarna we een heuveltje op moeten dat aanvankelijk gras lijkt, maar toch aardig zacht is geworden en waar je goed moet uitkijken om niet te zwikken. Iedere loper probeert zo goed mogelijk de voor hem of haar ideale lijn te vinden wat soms aardig lukt, maar ook regelmatig de verkeerde lijn blijkt te zijn. In de verte zie ik Arie al snel verdwijnen en ga door met lopers inhalen. Ik loop de eerste dame voorbij en lig op dat moment rond plaats 15. Ik ben iets rustiger gestart om te kijken of de benen toch zo sterk waren als ik dacht dat ze waren en dat valt niet tegen. Ik heb helemaal geen last meer van de marathon en besluit wat te versnellen.Na de eerste ronde kom ik door in 12e positie in 14.35 en heb er erg veel lol in. Wat nou nat worden, wat nou blubber. Dit is helemaal te gek, ik voel me helemaal in mijn element, ik wil dit wel vaker doen, zeker met deze zware omstandigheden.Ik ben geen souplesseloper en kom juist nu goed tot mijn recht door mijn kracht.Na ronde 2 kom ik door in positie 9 in 28.42 en heb iets sneller gelopen dan in ronde 1.Inmiddels is de loper voor me al ver van me weggelopen en heb ik ook al een aardig gaatje geslagen met de nummer 10, waardoor ik lekker alleen en soepel kan lopen. Vlak voor de finish komt Arie me al tegemoet lopen, hij roept dat ik bij de eerste 10 zit en roept dat ik goed ga. Ik zet nog wat aan waarop een toeschouwer roept dat ik zelfs nog energie over heb. De laatste ronde is tevens mijn snelste ronde in 13.53 , waardoor mijn eindtijd 42.35 is geworden, een 9e plaats van de 47, zowaar helemaal niet slecht.Arie wil wat uitlopen en vraagt of ik meega, maar dat gaat niet, want mijn hardloopschoenen staan in de kleedkamer bij de Weidevogels. Arie heeft hier meer ervaring mee, dat blijkt, want hij heeft zijn normale loopschoenen bij zich bij de start en finish. Ik moet nu eerst terug over stukken weg waardoor de spikes harden slijten en echt uitlopen is er niet bij. Arie loopt wel mee naar de kantine en na wat gekletst te hebben gaat Arie terug naar Anne en Astrid waarna ik eerst mijn spullen eens uit ga spoelen. Wat een bagger zeg, er blijft zand en rommel uitkomen, maar het scheelt wel voor de wasmachine als ik dat nu alvast doe. Ook de spikes spoel ik helemaal schoon, maar ik weet nu al dat ik ze dit jaar nog vaker zal gebruiken. Op naar de cross in Krimpen op 21 november.
Bleiswijk
Na de euforie na mijn mooie record op de marathon vorige week was het even kijken hoe mijn lichaam de marathon had verteerd.Op maandag was er wat lichte spierpijn bij de aanhechting bil met hamstrings, maar verder niets. Op dinsdag voelde ik helemaal niets meer en kon woensdag al weer vol meetrainen. Op donderdag nog een kleine 10 kilometer uitgelopen.Op zaterdag heb ik een aantal loopevenementen overwogen om te gaan doen, waaronder de Laan van Meedervoortloop in Den Haag, de Zilveren Turfloop in Mijdrecht, 21 kilometer in Zeist in het Panbos, maar dat heb ik bewust niet gedaan. Ik voelde me sterk genoeg om deel te nemen aan een cross in Bleiswijk, de Najaarscross over 8,6 kilometer.Het is al weer een aantal jaren terug dat ik een cross heb gelopen. Bij PK Runningshop in Dodewaard heb ik ooit spikes gekocht en er zelden gebruik van gemaakt, maar nu is dan de gelegenheid om ze te gebruiken.Het heeft de afgelopen weken aardig wat geregend waardoor een cross ook echt een cross is, namelijk zwaar, nat en glibberig.Natuurlijk vertrek ik weer vrij laat en kom toch nog betrekkelijk vroeg aan bij het parkeerterrein van het sportcomplex. Het inschrijven is in de kantine van korfbalvereniging Weidevogels, waarna het nog een kilometertje lopen is naar de start.Ik heb de spikes al aangetrokken en loop door zoveel mogelijk gras om de spikes te sparen, anders zijn ze al weggesleten voordat ik bij de start ben.Ik kom in de buurt van de start en zie de lopers in de verte nog staan, ik ben op tijd.Richting de start zie ik de Fiat Doblo van Arie Visser staan en die had ik hier eigenlijk niet verwacht, of eigenlijk, men verwacht mij hier niet, Arie loopt vaker een cross.Ik zie Arie, Astrid en Anne Visser al staan, het is nog 2 minuten voor de start, ook Henk Wiggemansen uit Ter Aar staat aan de start, verder zie ik eigenlijk geen bekenden.Ondanks het slechte weer en het barre parcours zijn er toch nog 47 lopers aan de start. Anne is al klaar en heeft 2,4 kilometer gelopen en is netjes het vierde meisje geworden, ze ging lang aan de leiding maar viel op het einde nog wat terug waardoor de eerste 3 meisjes haar voorbij konden gaan en allen slechts 4 seconden voor Anne binnen kwamen.Arie staat traditioneel voorin, met recht ook deze keer, want Arie behoort tot de snelsten vandaag.Ik weet niet wat me te wachten staat en start helemaal achteraan. Al snel blijkt dat ik veel sneller ben dan veel lopers voor me en ik haal al veel lopers in, al glibberend en glijdend over het parcours. Nou ja, parcours ? Ik zie alleen maar plassen en blubber eigenlijk. Na een eerste glibberend deel volgt een vlak pad en kan ik even op adem komen waarna er een vlak blubberig pad volgt waarna we een heuveltje op moeten dat aanvankelijk gras lijkt, maar toch aardig zacht is geworden en waar je goed moet uitkijken om niet te zwikken. Iedere loper probeert zo goed mogelijk de voor hem of haar ideale lijn te vinden wat soms aardig lukt, maar ook regelmatig de verkeerde lijn blijkt te zijn. In de verte zie ik Arie al snel verdwijnen en ga door met lopers inhalen. Ik loop de eerste dame voorbij en lig op dat moment rond plaats 15. Ik ben iets rustiger gestart om te kijken of de benen toch zo sterk waren als ik dacht dat ze waren en dat valt niet tegen. Ik heb helemaal geen last meer van de marathon en besluit wat te versnellen.Na de eerste ronde kom ik door in 12e positie in 14.35 en heb er erg veel lol in. Wat nou nat worden, wat nou blubber. Dit is helemaal te gek, ik voel me helemaal in mijn element, ik wil dit wel vaker doen, zeker met deze zware omstandigheden.Ik ben geen souplesseloper en kom juist nu goed tot mijn recht door mijn kracht.Na ronde 2 kom ik door in positie 9 in 28.42 en heb iets sneller gelopen dan in ronde 1.Inmiddels is de loper voor me al ver van me weggelopen en heb ik ook al een aardig gaatje geslagen met de nummer 10, waardoor ik lekker alleen en soepel kan lopen. Vlak voor de finish komt Arie me al tegemoet lopen, hij roept dat ik bij de eerste 10 zit en roept dat ik goed ga. Ik zet nog wat aan waarop een toeschouwer roept dat ik zelfs nog energie over heb. De laatste ronde is tevens mijn snelste ronde in 13.53 , waardoor mijn eindtijd 42.35 is geworden, een 9e plaats van de 47, zowaar helemaal niet slecht.Arie wil wat uitlopen en vraagt of ik meega, maar dat gaat niet, want mijn hardloopschoenen staan in de kleedkamer bij de Weidevogels. Arie heeft hier meer ervaring mee, dat blijkt, want hij heeft zijn normale loopschoenen bij zich bij de start en finish. Ik moet nu eerst terug over stukken weg waardoor de spikes harden slijten en echt uitlopen is er niet bij. Arie loopt wel mee naar de kantine en na wat gekletst te hebben gaat Arie terug naar Anne en Astrid waarna ik eerst mijn spullen eens uit ga spoelen. Wat een bagger zeg, er blijft zand en rommel uitkomen, maar het scheelt wel voor de wasmachine als ik dat nu alvast doe. Ook de spikes spoel ik helemaal schoon, maar ik weet nu al dat ik ze dit jaar nog vaker zal gebruiken. Op naar de cross in Krimpen op 21 november.
