Datum: 7 oktober 2010

Hallo allemaal, Iedere dag zijn er mensen die aan ons vragen hoe het met Jim gaat. Soms zijn het er zelfs heel veel en moet je je verhaal telkens herhalen. Dat geeft niet, maar misschien is het daarom handig even een bericht te mailen. Nadat Jim op 10 september het revalidatiecentrum verliet ging het stapje voor stapje beter met hem. Langzaam maar zeker keerde zijn energie en zelfvertrouwen terug en kon hij al een kwartier fietsen en wandelen. Zo kon hij op 13 september - zij het met een aangepast rooster - starten in de VWO brugklas. Hij was erg gemotiveerd en ondanks de hoofdpijn die er nog altijd is kon hij redelijk meedraaien en zijn eerste proefwerken met goed resultaat maken. Daarnaast ging hij nog twee keer per week na schooltijd naar het revalidatiecentrum in Rotterdam om te oefenen. Op 25 september ging de ijsbaan open en heeft Jim enkele rondjes geschaatst in zijn eigen tempo. Hij was super gemotiveerd en blij om zijn nieuwe schaatsen te proberen. Al kostte dat enige moeite en moest hij daarvan uitrusten, hij genoot ervan en het was een mentale en fysieke overwinning voor hem. Maandag 27 september kwam daar ineens verandering in. Jim kon zijn bed niet uit komen omdat hij zijn benen niet meer kon bewegen. Hij kon zelfs niet meer staan of lopen. We zijn erg geschrokken en hebben contact gezocht met de huisarts en het revalidatiecentrum. Jim had wel gevoel in zijn benen en daaruit kon men concluderen dat er geen sprake was van een beknelling, dwarslaesie of i.d. Ook is er uitgebreid bloedonderzoek uitgevoerd maar daaruit zijn geen afwijkingen naar voren gekomen. Afgelopen maandag hebben Lia en ik uitgebreid gesproken met de revalidatiearts. De revalidatiearts en therapeuten die Jim onder behandeling hebben staan net als wij voor een raadsel. Vooralsnog gaat men uit van een tijdelijke blokkade, de aansturing vanuit zijn hersenen lijkt verstoord of overbelast. Wij hebben verzocht om doorverwijzing voor een nieuw onderzoek in een ziekenhuis. Inmiddels is Jim doorverwezen naar een neuroloog in het Sofia MC in Rotterdam en wachten wij op een oproep. Tot op vandaag kan Jim niets met zijn onderlijf en rijdt hij thuis in zijn rolstoel. Verder tillen we hem naar de tafel, naar de wc en naar zijn bed. Jim probeert om de dag een paar uur naar school te gaan en hoewel dat niet meevalt in een rolstoel wil hij dat erg graag. We hopen op snelle verbetering en proberen iedereen op de hoogte te houden. Groeten van Stephan en Lia (en natuurlijk ook van Jim en Kiki)

Terug naar de vorige pagina