Sportgala 2010 (2)
Wedstrijdverslag
20 november 2010
Fulcotheater - IJsselstein
Mij is gevraagd een stukje te schrijven rondom de belevenissen van het Sportgala van de gemeenten Lopik en IJsselstein, wat afgelopen zaterdag plaatsvond. Dus een iets ander ‘wedstrijdverslag’ dan dat we gewend zijn om te lezen. Een aantal weken terug werd ik na een avondtraining gebeld door Radio 9 voor een live interview, waarbij mij verteld werd dat ik één van de drie genomineerden voor de verkiezing Sportvrouw van het jaar 2010 was. Dit op basis van mijn 1e plaats bij het NK Cross Vrouwen 35+ en omdat ik op het podium stond bij een aantal grote nationale crossen (Tilburg, Soest en Breda). Ineens verscheen mijn naam in de krant in het rijtje genomineerden, stond ik op de website www.sportgala.net , kreeg ik later nòg een radio-interview, een fotosessie met Joop van Tellingen en zou ik gefilmd worden tijdens een cross. Wat een aandacht allemaal! Omdat het een gala-avond zou worden, ging ik mij ook maar bezig houden met hoge lakhakken, zwarte jurken, laddervrije panty’s, rode lippenstift en nagellak. Voor een ‘Asics-type’ zoals ik een beetje onwennig, maar wel leuk.De dag zelf vierden wij eerst ’s middags een surpriseparty voor mijn vader die 70 jaar was geworden. Daarna vertrokken we met een aantal familieleden richting het Fulcotheater in IJsselstein. Vooraf kregen de genomineerden wat instructies van presentator en oud-topschaatser Hein Vergeer die het verloop van de avond uitlegde. De zaal was gevuld met bobo’s, juryleden, sponsors, sportploegen, sportvrijwilligers, sporttalenten, sportvrouwen en sportmannen en uiteraard hun introducés. Iedere genomineerde mocht maar 5 mensen meenemen en daarmee was de zaal met 350 zitplaatsen volledig gevuld. En daar zat ik dan samen met Gertjan op de eerste rij! Naast ons zat de andere (reeds 2x eerder) genomineerde dame Eugenie Kool, een sprintster van Atverni die afgelopen zomer hoge ogen scoorde op de 100m, 200m en 4x100m bij de vrouwen senioren. De derde genomineerde vrouw was Saskia Hommel, een rolstoelhockeyster van het nationale team die net terug was van het WK in Italië. Bij de mannen ging de titel Sportman van het Jaar 2010 naar haar man Berrie Hommel.Naar mijn verwachting sleepte Eugenie Kool bij ons de titel Sportvrouw in de wacht en ontving zij een mooi bronzen beeld en uiteraard bloemen. Naar mijn mening geheel terecht gezien haar superprestaties en na 2 eerdere nominaties moest 3x wel scheepsrecht zijn. De ‘verliezers’ ontvingen bloemen en een nominatiemedaille op naam. Persoonlijk was ik al zeer vereerd met de nominatie zelf dus voelde ik mij geen echte verliezer. Bij een eindsprint tijdens een wedstrijd verliezen van een concurrent is veel pijnlijker.De prijsuitreikingen werden afgewisseld door divers mooi muziek- dans- en sportentertainment uit de regio. Na het officiële programma ging de afterparty in de lobby van het theater nog lang door. Zelf haakte ik na een babbeltje met Hein Vergeer en wat andere mensen (net als de winnares) redelijk vroeg af. Er stond voor de dag erna immers weer een pittige training op het programma. Kortom, erg leuk om zoiets mee te maken, maar als ik heeeeeeeel eerlijk ben…………….win ik liever een grote wedstrijd met nationale top deelname. Bijvoorbeeld morgen, de Warandeloop in Tilburg…. Daar krijg ik een kick van!
Fulcotheater - IJsselstein
Mij is gevraagd een stukje te schrijven rondom de belevenissen van het Sportgala van de gemeenten Lopik en IJsselstein, wat afgelopen zaterdag plaatsvond. Dus een iets ander ‘wedstrijdverslag’ dan dat we gewend zijn om te lezen. Een aantal weken terug werd ik na een avondtraining gebeld door Radio 9 voor een live interview, waarbij mij verteld werd dat ik één van de drie genomineerden voor de verkiezing Sportvrouw van het jaar 2010 was. Dit op basis van mijn 1e plaats bij het NK Cross Vrouwen 35+ en omdat ik op het podium stond bij een aantal grote nationale crossen (Tilburg, Soest en Breda). Ineens verscheen mijn naam in de krant in het rijtje genomineerden, stond ik op de website www.sportgala.net , kreeg ik later nòg een radio-interview, een fotosessie met Joop van Tellingen en zou ik gefilmd worden tijdens een cross. Wat een aandacht allemaal! Omdat het een gala-avond zou worden, ging ik mij ook maar bezig houden met hoge lakhakken, zwarte jurken, laddervrije panty’s, rode lippenstift en nagellak. Voor een ‘Asics-type’ zoals ik een beetje onwennig, maar wel leuk.De dag zelf vierden wij eerst ’s middags een surpriseparty voor mijn vader die 70 jaar was geworden. Daarna vertrokken we met een aantal familieleden richting het Fulcotheater in IJsselstein. Vooraf kregen de genomineerden wat instructies van presentator en oud-topschaatser Hein Vergeer die het verloop van de avond uitlegde. De zaal was gevuld met bobo’s, juryleden, sponsors, sportploegen, sportvrijwilligers, sporttalenten, sportvrouwen en sportmannen en uiteraard hun introducés. Iedere genomineerde mocht maar 5 mensen meenemen en daarmee was de zaal met 350 zitplaatsen volledig gevuld. En daar zat ik dan samen met Gertjan op de eerste rij! Naast ons zat de andere (reeds 2x eerder) genomineerde dame Eugenie Kool, een sprintster van Atverni die afgelopen zomer hoge ogen scoorde op de 100m, 200m en 4x100m bij de vrouwen senioren. De derde genomineerde vrouw was Saskia Hommel, een rolstoelhockeyster van het nationale team die net terug was van het WK in Italië. Bij de mannen ging de titel Sportman van het Jaar 2010 naar haar man Berrie Hommel.Naar mijn verwachting sleepte Eugenie Kool bij ons de titel Sportvrouw in de wacht en ontving zij een mooi bronzen beeld en uiteraard bloemen. Naar mijn mening geheel terecht gezien haar superprestaties en na 2 eerdere nominaties moest 3x wel scheepsrecht zijn. De ‘verliezers’ ontvingen bloemen en een nominatiemedaille op naam. Persoonlijk was ik al zeer vereerd met de nominatie zelf dus voelde ik mij geen echte verliezer. Bij een eindsprint tijdens een wedstrijd verliezen van een concurrent is veel pijnlijker.De prijsuitreikingen werden afgewisseld door divers mooi muziek- dans- en sportentertainment uit de regio. Na het officiële programma ging de afterparty in de lobby van het theater nog lang door. Zelf haakte ik na een babbeltje met Hein Vergeer en wat andere mensen (net als de winnares) redelijk vroeg af. Er stond voor de dag erna immers weer een pittige training op het programma. Kortom, erg leuk om zoiets mee te maken, maar als ik heeeeeeeel eerlijk ben…………….win ik liever een grote wedstrijd met nationale top deelname. Bijvoorbeeld morgen, de Warandeloop in Tilburg…. Daar krijg ik een kick van!
