3e Krimpenerwaard Natuurmarathon (3)
Wedstrijdverslag
30 oktober 2011
Lekkerkerk
Eindelijk is het zo ver. Na een jaar vol blessures met als laatste een zeer pijnlijke nekhernia is de tijd van wedstrijden en wedstrijdverslagen weer aangebroken. Dank aan tal van andere schrijvers die de stilte op dit wedstrijdverslagen gedeelte hebben opgevuld.Nu is het mijn beurt weer.Hoe ga ik te werk deze week ?Ik besluit toch te gaan trainen op woensdag en heb me in kunnen houden. Niet heel rustig gedaan, maar op bepaalde momenten toch met de rem erop. Op donderdag nog 6 kilometer uitgelopen. Op zaterdag een drukke dag gehad op mijn werk, maar een goede nachtrust met dank aan het uur tijdsverschil vanwege het wisselen van zomertijd naar de normale tijd doet wonderen. Ik kom om 9.30 aan in de Loet, breng snel mijn drankjes voor de 15 kilometer en 30 kilometer bij de tafel waar de bakken klaar staan om naar de diverse posten gebracht te worden. Ik ben net op tijd, want ze halen de bakken net op.Daarna begeef ik me naar het secretariaat om mijn startnummer op te halen. Ik blijk nummer 11 te hebben. De dame achter de tafel geeft een handtekening in mijn stempelboekje omdat een stempel even niet voor handen is en ik begeef me naar de grote schuur waar we ons om kunnen kleden. Als we binnen komen staat er een warmtekanon te blazen. Pfff, wat een warmte zeg, al zou dit achteraf heerlijk blijken te zijn.Ik klets wat met de vele bekenden, dat maakt het lopen in de regio extra leuk. Ik ga nog even naar het toilet en wandel naar de start.Vlak voor de start stel ik mijn horloge nog even in. Ik ben zowaar eens een keer op tijd.Er komt nog een loper aanrennen, hij is te laat, maar we wachten nog even op hem. Robert Hoek roept al dat Cor er aankomt waarna gelach weerklinkt. Wie hij daarmee bedoeld is me niet geheel duidelijk. Nu blijkt de naam van deze loper wel veel te lijken op genoemde Cor, hij heet Cock. What's in a name ?Later zou Robert ook nog een opmerking maken over mijn startnummer 11. Wat hij daar mee bedoelde ?Ik wil het in het begin rustig aan doen, zo'n 6 minuten per kilometer zodat ik aan het einde net binnen de 4.15 zou finishen. Na de start moet ik even mijn ritme bepalen en loop al snel met Robert Hoek en Marry Teeuwen. Robert is deze keer de haas voor Marry, waar hij mij vorig jaar naar een prachtig pr wist te loodsen. Deze keer is het doel om Marry onder de 3.50 te laten lopen. Dat is mij te snel en ik laat ze al snel gaan. Het gaatje groeit gestaag en na de eerste doorkomt rond de 8 kilometer komen we weer bij de hooiberg uit en hebben ze ruim 100 meter te pakken. Het is leuk om nog een keer langs de Hooiberg te komen. Er staan diverse lopers langs de kant die daarna de 5 of 10 kilometer gaan lopen en ook staat er best veel publiek en veel vrijwilligers die zijn te herkennen aan hun rode jacks.Het is heerlijk loopweer. De temperatuur had wat lager mogen zijn, maar het ontbreken van de zon maakte veel goed.Na 10 kilometer kom ik door in ruim 55 minuten, een stuk sneller dan ik van plan was, maar het gaat goed. Het gat met Robert en Marry is wel gegroeid, maar ik heb het idee dat het niet groter wordt. Ik loop al een tijdje met een wat oudere loper, Dirk Kwak uit Rotterdam. Het is gezellig en we kletsen wat af. Hij loopt vandaag zijn 92 marathon, ik mijn 82e, dat schept een band. We vertellen elkaar waar we allemaal al hebben gelopen en wat we allemaal hebben meegemaakt. Zonder het te beseffen rennen we lekker door en is ons tempo iets gestegen. Waar mijn hartslag na 1 kilometer al op 151 stond, daar is hij na 15 kilometer nog steeds 151, geen reden voor paniek dus.Na 18 kilometer krijgt Dirk het wat moeilijker om mijn tempo te volgen en laat een gaatje vallen. Ik zie Marry en Robert weer steeds dichter bij me in de buurt komen. Ik denk niet dat het aan hun tempo ligt met een crack als Robert als gangmaker, maar ik ben zelf wat sneller gaan lopen, want het gaat geweldig.De halve marathon gaat in 1.55.30 , ik zit nu niet zo ver meer achter Marry en Robert. Ze komen netjes door in een lage 1.55 x 2 is de beoogde 3.50 , al moet het zwaarste deel nog komen.Na een kilometer of 23 heb ik ze bijgehaald en vraag of dit de goede groep is voor 4.15 waarna ze beginne te lachen en zeggen dat ik veel te snel loop. Ook de bewuste Cock loopt in deze groep. Marry is de derde dame in de wedstrijd. Lydia de Graaf is de eerste dame en ligt ver voor, ook de tweede dame ligt ver weg en achter Marry zit ook een flink gat.Ik besluit netjes in deze groep te blijven hangen. De benen voelen goed en het tempo van Robert kan ik aan.Bij de 30 kilometer begint het moeilijkste deel. We slaan linksaf en gaan de weilanden in. Het is nu goed uitkijken waar je loopt. Kuilen, stukken ongelijk, grasland, bagger, stenen. Alleen maar naar de grond kijken en doorgaan. Zonder om te kijken ren ik door en merk later dat ik een gaatje heb geslagen met het groepje waardoor ik wederom alleen kom te lopen. Het gaat lekker. Ik loop door een grote koeienstal waar een band met trommelaars me begroet. Ik neem wat bij de drankpost, die net als de andere posten netjes om de 5 kilometer staan opgesteld en waar je naast water en energiedrank ook banaan kunt pakken voor de nodige voeding. Naast de gelletjes die ik iedere 5 kilometer inneem is dit een welkome aanvulling.De verzorging onderweg is gewoon top evenals de enthousiaste vrijwilligers, is ronduit geweldig.Door de trommelaars vergeet ik helemaal om mijn drankje te nemen bij de 30 kilometer. Later breekt dit me misschien nog op.We blijven ongelijk lopen en het ene stuk volgt het andere op. Rond kilometer 35 staat Judith, mijn trainingsmaatje me nog aan te moedigen, ze is net terug van vakantie. Leuk om de vele bekende enthousiaste mensen langs de kant te zien. Eindelijk komt er net voor Berkenwoude een einde aan de lange zware stukken onverhard en weiland en begin ik de benen goed te voelen. Weer op de weg staat mijn trainingsmaatje Pauline met water klaar waar ik heel even stop om wat te drinken, Ze heeft het hele einde met haar vriendin mee gefietst en iedereen van verzorging voorzien. Grote klasse !Door deze korte stuk is dit de eerste kilometer die net boven de 6 minuten zit, dat was kilometer 38. Kilometer 39 gaat nog net onder de 6 minuten en net als 2 jaar terug bij de eerste editie komt Peter Hofman me ineens voorbij stiefelen. Peter wilde een halve marathon lopen als training en besloot maar even om de hele marathon te doen en dan nog eens zo makkelijk, geweldig. Hij loopt net als veel andere Avantrianen over een paar weken DE marathon in Athene.Peter vraagt of ik mee loop, maar dat tempo zit er niet meer in.Kilometer 40 gaat voor geen meter en ik zit er wat doorheen. Wandelen hoef ik nog niet, maar het gebrek aan kilometers van de laatste maanden laat zich toch voelen. De kilometer gaat in 6.37Ik kijk voor het eerst eens om en zie dat het groepje met Marry en Robert een stuk dichterbij is gekomen. Later zou ik van Robert horen dat Marry het moeilijk heeft gehad op de onverharde stukken, maar dat ze op het asfalt weer kon versnellen. Nadat Robert haar er op attent had gemaakt dat ze hard op mij inliep is Marry nog meer gaan versnellen. Dit was ook de reden dat bij mij de knop weer iets is omgegaan waardoor de laatste twee hele kilometers weer rond de 6 minuten per kilometer zijn gegaan en ik de groep achter me kon houden, hoewel de 43 seconden bij de finish op zo'n lange afstand niet veel voorstelden.In 3.55.30 haalde ik de finish en was daar heel erg blij mee. Eindelijk weer een wedstrijd gelopen zonder pijn en dan nog onder de vier uur ook. Dit had ik niet voor mogelijk gehouden. Marry en Robert volgen in 3.56.13 en 3.56.14 , ook netjes onder de 4 uur.Ik plof even neer op een bankje, trots met de medaille om mijn nek, maar merk al snel dat ik kramp in mijn knieholte begin te krijgen waarna ik snel naar de schuur loop en voor het warmte kanon ga liggen, waardoor de kramp al heel snel wegtrekt. Ik was ook wat koud geworden, maar dat was snel over.Na gezellig nog gekletst te hebben met ultralopers Lex de Boer en Gijs Honing en met Nico vd Heuvel en vriend Ger Kooiman begeef ik me naar de partytent om wat bij te tanken. Op het terrein staat een ziekenauto, die was met zwaailicht aan komen rijden. Polsstokverspringer van weleer en Nedetlands topper Aart de With is onwel geworden na zijn marathon. Na over gegeven te hebben en andere pogingen ging het niet beter, maar na een bezoek aan de ziekenauto kwam hij gelukkig weer monter en lachend tevoorschijn. Gelukkig maar.Aart is een collega van mijn trainingsmaatje Janet Rietveld die de 10 kilometer had gelopen en net naast een podiumplek greep. De vierde plaats was haar deel in een nette 46.37 , niet ver boven haar PR. De race werd gewonnen door Ilona van Vliet.Vandaag sneuvelden ook beide parcoursrecords.Bij de dames liep Lydia de Graaf een mooie 3.24.44 , bij de mannen werd een 2.42.05 gelopen door de Belg Marc Papanikitas, de nummer twee van vorig jaar, toen achter Pascal van Norden.Weer helemaal fit begaf ik me na wederom een onvergetelijke dag weer naar huis in de Fiat Spider, deze keer wel met het dak erop.Thuis bleken de uitslag en foto's al snel beschikbaar, de 50e plaats was een mooi resultaat. De foto's van Robert Hofman en Jos Koeleman zijn weer goed gelukt, waarvoor hartelijk dank.Komende zondag ga ik eens crossen in Bleiswijk denk ik. De benen voelen super en ook sportmasseur Ben Gubbels vond de beentjes nog erg soepel aanvoelen. Wat lichte verzuring in mijn linker kuit, verder voelde alles goed aan en zo voelt het ook. Het voelt of ik vandaag weer een marathon zou kunnen lopen, geweldig.
Lekkerkerk
Eindelijk is het zo ver. Na een jaar vol blessures met als laatste een zeer pijnlijke nekhernia is de tijd van wedstrijden en wedstrijdverslagen weer aangebroken. Dank aan tal van andere schrijvers die de stilte op dit wedstrijdverslagen gedeelte hebben opgevuld.Nu is het mijn beurt weer.Hoe ga ik te werk deze week ?Ik besluit toch te gaan trainen op woensdag en heb me in kunnen houden. Niet heel rustig gedaan, maar op bepaalde momenten toch met de rem erop. Op donderdag nog 6 kilometer uitgelopen. Op zaterdag een drukke dag gehad op mijn werk, maar een goede nachtrust met dank aan het uur tijdsverschil vanwege het wisselen van zomertijd naar de normale tijd doet wonderen. Ik kom om 9.30 aan in de Loet, breng snel mijn drankjes voor de 15 kilometer en 30 kilometer bij de tafel waar de bakken klaar staan om naar de diverse posten gebracht te worden. Ik ben net op tijd, want ze halen de bakken net op.Daarna begeef ik me naar het secretariaat om mijn startnummer op te halen. Ik blijk nummer 11 te hebben. De dame achter de tafel geeft een handtekening in mijn stempelboekje omdat een stempel even niet voor handen is en ik begeef me naar de grote schuur waar we ons om kunnen kleden. Als we binnen komen staat er een warmtekanon te blazen. Pfff, wat een warmte zeg, al zou dit achteraf heerlijk blijken te zijn.Ik klets wat met de vele bekenden, dat maakt het lopen in de regio extra leuk. Ik ga nog even naar het toilet en wandel naar de start.Vlak voor de start stel ik mijn horloge nog even in. Ik ben zowaar eens een keer op tijd.Er komt nog een loper aanrennen, hij is te laat, maar we wachten nog even op hem. Robert Hoek roept al dat Cor er aankomt waarna gelach weerklinkt. Wie hij daarmee bedoeld is me niet geheel duidelijk. Nu blijkt de naam van deze loper wel veel te lijken op genoemde Cor, hij heet Cock. What's in a name ?Later zou Robert ook nog een opmerking maken over mijn startnummer 11. Wat hij daar mee bedoelde ?Ik wil het in het begin rustig aan doen, zo'n 6 minuten per kilometer zodat ik aan het einde net binnen de 4.15 zou finishen. Na de start moet ik even mijn ritme bepalen en loop al snel met Robert Hoek en Marry Teeuwen. Robert is deze keer de haas voor Marry, waar hij mij vorig jaar naar een prachtig pr wist te loodsen. Deze keer is het doel om Marry onder de 3.50 te laten lopen. Dat is mij te snel en ik laat ze al snel gaan. Het gaatje groeit gestaag en na de eerste doorkomt rond de 8 kilometer komen we weer bij de hooiberg uit en hebben ze ruim 100 meter te pakken. Het is leuk om nog een keer langs de Hooiberg te komen. Er staan diverse lopers langs de kant die daarna de 5 of 10 kilometer gaan lopen en ook staat er best veel publiek en veel vrijwilligers die zijn te herkennen aan hun rode jacks.Het is heerlijk loopweer. De temperatuur had wat lager mogen zijn, maar het ontbreken van de zon maakte veel goed.Na 10 kilometer kom ik door in ruim 55 minuten, een stuk sneller dan ik van plan was, maar het gaat goed. Het gat met Robert en Marry is wel gegroeid, maar ik heb het idee dat het niet groter wordt. Ik loop al een tijdje met een wat oudere loper, Dirk Kwak uit Rotterdam. Het is gezellig en we kletsen wat af. Hij loopt vandaag zijn 92 marathon, ik mijn 82e, dat schept een band. We vertellen elkaar waar we allemaal al hebben gelopen en wat we allemaal hebben meegemaakt. Zonder het te beseffen rennen we lekker door en is ons tempo iets gestegen. Waar mijn hartslag na 1 kilometer al op 151 stond, daar is hij na 15 kilometer nog steeds 151, geen reden voor paniek dus.Na 18 kilometer krijgt Dirk het wat moeilijker om mijn tempo te volgen en laat een gaatje vallen. Ik zie Marry en Robert weer steeds dichter bij me in de buurt komen. Ik denk niet dat het aan hun tempo ligt met een crack als Robert als gangmaker, maar ik ben zelf wat sneller gaan lopen, want het gaat geweldig.De halve marathon gaat in 1.55.30 , ik zit nu niet zo ver meer achter Marry en Robert. Ze komen netjes door in een lage 1.55 x 2 is de beoogde 3.50 , al moet het zwaarste deel nog komen.Na een kilometer of 23 heb ik ze bijgehaald en vraag of dit de goede groep is voor 4.15 waarna ze beginne te lachen en zeggen dat ik veel te snel loop. Ook de bewuste Cock loopt in deze groep. Marry is de derde dame in de wedstrijd. Lydia de Graaf is de eerste dame en ligt ver voor, ook de tweede dame ligt ver weg en achter Marry zit ook een flink gat.Ik besluit netjes in deze groep te blijven hangen. De benen voelen goed en het tempo van Robert kan ik aan.Bij de 30 kilometer begint het moeilijkste deel. We slaan linksaf en gaan de weilanden in. Het is nu goed uitkijken waar je loopt. Kuilen, stukken ongelijk, grasland, bagger, stenen. Alleen maar naar de grond kijken en doorgaan. Zonder om te kijken ren ik door en merk later dat ik een gaatje heb geslagen met het groepje waardoor ik wederom alleen kom te lopen. Het gaat lekker. Ik loop door een grote koeienstal waar een band met trommelaars me begroet. Ik neem wat bij de drankpost, die net als de andere posten netjes om de 5 kilometer staan opgesteld en waar je naast water en energiedrank ook banaan kunt pakken voor de nodige voeding. Naast de gelletjes die ik iedere 5 kilometer inneem is dit een welkome aanvulling.De verzorging onderweg is gewoon top evenals de enthousiaste vrijwilligers, is ronduit geweldig.Door de trommelaars vergeet ik helemaal om mijn drankje te nemen bij de 30 kilometer. Later breekt dit me misschien nog op.We blijven ongelijk lopen en het ene stuk volgt het andere op. Rond kilometer 35 staat Judith, mijn trainingsmaatje me nog aan te moedigen, ze is net terug van vakantie. Leuk om de vele bekende enthousiaste mensen langs de kant te zien. Eindelijk komt er net voor Berkenwoude een einde aan de lange zware stukken onverhard en weiland en begin ik de benen goed te voelen. Weer op de weg staat mijn trainingsmaatje Pauline met water klaar waar ik heel even stop om wat te drinken, Ze heeft het hele einde met haar vriendin mee gefietst en iedereen van verzorging voorzien. Grote klasse !Door deze korte stuk is dit de eerste kilometer die net boven de 6 minuten zit, dat was kilometer 38. Kilometer 39 gaat nog net onder de 6 minuten en net als 2 jaar terug bij de eerste editie komt Peter Hofman me ineens voorbij stiefelen. Peter wilde een halve marathon lopen als training en besloot maar even om de hele marathon te doen en dan nog eens zo makkelijk, geweldig. Hij loopt net als veel andere Avantrianen over een paar weken DE marathon in Athene.Peter vraagt of ik mee loop, maar dat tempo zit er niet meer in.Kilometer 40 gaat voor geen meter en ik zit er wat doorheen. Wandelen hoef ik nog niet, maar het gebrek aan kilometers van de laatste maanden laat zich toch voelen. De kilometer gaat in 6.37Ik kijk voor het eerst eens om en zie dat het groepje met Marry en Robert een stuk dichterbij is gekomen. Later zou ik van Robert horen dat Marry het moeilijk heeft gehad op de onverharde stukken, maar dat ze op het asfalt weer kon versnellen. Nadat Robert haar er op attent had gemaakt dat ze hard op mij inliep is Marry nog meer gaan versnellen. Dit was ook de reden dat bij mij de knop weer iets is omgegaan waardoor de laatste twee hele kilometers weer rond de 6 minuten per kilometer zijn gegaan en ik de groep achter me kon houden, hoewel de 43 seconden bij de finish op zo'n lange afstand niet veel voorstelden.In 3.55.30 haalde ik de finish en was daar heel erg blij mee. Eindelijk weer een wedstrijd gelopen zonder pijn en dan nog onder de vier uur ook. Dit had ik niet voor mogelijk gehouden. Marry en Robert volgen in 3.56.13 en 3.56.14 , ook netjes onder de 4 uur.Ik plof even neer op een bankje, trots met de medaille om mijn nek, maar merk al snel dat ik kramp in mijn knieholte begin te krijgen waarna ik snel naar de schuur loop en voor het warmte kanon ga liggen, waardoor de kramp al heel snel wegtrekt. Ik was ook wat koud geworden, maar dat was snel over.Na gezellig nog gekletst te hebben met ultralopers Lex de Boer en Gijs Honing en met Nico vd Heuvel en vriend Ger Kooiman begeef ik me naar de partytent om wat bij te tanken. Op het terrein staat een ziekenauto, die was met zwaailicht aan komen rijden. Polsstokverspringer van weleer en Nedetlands topper Aart de With is onwel geworden na zijn marathon. Na over gegeven te hebben en andere pogingen ging het niet beter, maar na een bezoek aan de ziekenauto kwam hij gelukkig weer monter en lachend tevoorschijn. Gelukkig maar.Aart is een collega van mijn trainingsmaatje Janet Rietveld die de 10 kilometer had gelopen en net naast een podiumplek greep. De vierde plaats was haar deel in een nette 46.37 , niet ver boven haar PR. De race werd gewonnen door Ilona van Vliet.Vandaag sneuvelden ook beide parcoursrecords.Bij de dames liep Lydia de Graaf een mooie 3.24.44 , bij de mannen werd een 2.42.05 gelopen door de Belg Marc Papanikitas, de nummer twee van vorig jaar, toen achter Pascal van Norden.Weer helemaal fit begaf ik me na wederom een onvergetelijke dag weer naar huis in de Fiat Spider, deze keer wel met het dak erop.Thuis bleken de uitslag en foto's al snel beschikbaar, de 50e plaats was een mooi resultaat. De foto's van Robert Hofman en Jos Koeleman zijn weer goed gelukt, waarvoor hartelijk dank.Komende zondag ga ik eens crossen in Bleiswijk denk ik. De benen voelen super en ook sportmasseur Ben Gubbels vond de beentjes nog erg soepel aanvoelen. Wat lichte verzuring in mijn linker kuit, verder voelde alles goed aan en zo voelt het ook. Het voelt of ik vandaag weer een marathon zou kunnen lopen, geweldig.
