Athens Classic Marathon
Wedstrijdverslag
13 november 2011
Marti zei…, Afgelopen zondag 13 november hebben René Kleijnendorst, Nico Koppe (NiXo) , Ronald de Ridder en Peter Hofman aan de marathon van Athene deelgenomen. Het initiatief van dit avontuur komt van René die een jaar geleden tijdens de voorbereidingsloopjes van de natuurmarathon 2010 al met dit plan rondliep. Ronald en Peter zijn vervolgens door René en Nico overgehaald om ook mee te gaan. We hebben er geen seconde spijt van gehad!Vrijdag 11 november konden we eindelijk vertrekken om de marathon der marathons in Athene te gaan lopen. Verzamelen bij NiXo (Nico Koppe) thuis, hier kwamen ook onze 6 supporters bijeen: Linda en Carola (de vrouwen van René en Nico) Robert, Tineke, Henk-Peter en Esther. Wat een leuk stelletje ongeregeld bij elkaar! In 2 grote auto’s ging het op weg naar Schiphol.Op Schiphol aangekomen had Peter binnen 30 seconden een hartslag van 180 zonder ook maar een meter hardgelopen te hebben. Zijn paspoort zat niet in de mooie blauwe B&W rugzak in het vakje waar hij hem gestopt had! Na 2 angstige minuten zoeken in al zijn overige zakken zag hij dat Ronald ook zo’n zelfde rugzak had, de zijne.Na het inchecken van de bagage (loopschoenen als handbagage!) kon er volgens onze reisorganisatie ATP-travel contact opgenomen worden met een hardloopcoryfee uit de jaren ‘80 en ’90 die dezelfde reis ging maken. Marti ten Kate heeft een palmares en persoonlijke records waar bv. Klaas Lok een puntje aan kan zuigen. Zijn PR op de marathon is 2:10:04, weliswaar een tijdje geleden maar toch. Hij ging de Athene marathon lopen om voorwerk te doen voor een door Tubantia (plaatselijke krant in Enschede) geplande reis met 80 personen in 2012 naar dit evenement waar hij reisleider zal zijn. Marti bleek een heel bescheiden en sociale man met de humor van Herman Finkers te zijn en hij heeft zich het grootste deel van de tijd bij ons gezelschap aangesloten. Hij heeft ons van heel veel tips en wijsheden voorzien: Marti zei…zal een begrip worden binnen ons groepje.Voor Ronald was het de eerste keer dat hij ging vliegen en dat was aan hem te merken ook. Hij trok ietwat bleek weg en was wat stiller dan anders, misschien kwam dit ook door de ondersteunende commentaren zoals “dit voel je anders nooit in een vliegtuig” en “gaat dit wel goed?”. In Athene aangekomen vonden we bij het vliegveld een taxibusje waar we met zijn tienen in konden. De taxichauffeur had er duidelijk zin in en gaf ons gelijk maar een soort rondleiding door Athene(of moest hij nog wat wegbrengen?). Hij gaf ons alle informatie over de hot spots waar we langs reden. Luid lachend vertelde hij ook dat een afgebrand gebouw waar we langs reden een paar maanden geleden nog het belastingkantoor was en dat belasting innen op deze manier wel erg moeilijk wordt. Behalve af en toe wat beschadigingen aan overheids- en bankgebouwen hebben we ter plaatse verder weinig kunnen merken van de crisis waarin het land zich bevindt.Zaterdag: Athene verkennen.Het Parthenon, de Propylaeën, de Nikè-tempel, Erechtheion, en de wandeling naar de Acropolis waren zeer de moeite waard. Hierna een uitgebreide lunch bij een klein restaurantje op de weg richting Plaka met een klein glaasje wijn (Marti zei…). ’s Middags nog even een uurtje slapen terwijl onze supporters wat gingen shoppen in de stad. Op de wandeling terug naar het hotel ging NiXo nog even hard onderuit over een inklapbaar paaltje, even vreesden we een man minder te hebben maar de schade viel gelukkig mee. Na ons korte middagslaapje wachtte ons een verassing: Mirjam, de vrouw van Ronald, had (ook nog nooit gevlogen) haar angst overwonnen om samen met haar broer Eric haar ventje te komen aanmoedigen. Ze hadden nog een vlucht via Zwitserland te pakken kunnen krijgen en een kamer in hetzelfde hotel. Wat was Ronald verrast toen zijn vrouw ineens voor zijn neus in de lobby van het hotel stond! ’s Avonds zijn we met zijn allen uit eten geweest in een restaurant bij de haven, vooral de desserts waren fenomenaal! De dag van de marathon:’s Morgens 06:15u zijn we met een taxi naar startplaats Marathon gegaan dat pakweg 40 kilometer verderop ligt. We reden een groot stuk van het parkoers en dat was het grootste gedeelte sterk heuvelaf (lopend dus heuvelop) dit zag er erg zwaar uit. Het was koud: het kleine stadionnetje op de strijdvelden van Marathon stond vol in de wind die dwars door je heen leek te gaan. Marti had een plekje uit de wind gevonden, hij gaf ons nog wat laatste tips (Marti zei…). Omdat hij een ander startvak had wensten we hem succes. De organisatie was erg goed op orde: voor, tijdens en na het evenement. Voor de marathon kon je je spullen in een zak met je startnummer afgeven deze werd dan met een vrachtwagen naar de finish gebracht. Tijdens de Marathon waren er om de 2 1/2 kilometer flesjes water (halve liters) beschikbaar, sportdrank, bananen en zelfs gelletjes werden onderweg uitgedeeld. Na afloop werd je ook goed verzorgd en eventueel voorzien van allerlei repen drankjes enz.Het parkoers was tot 12 kilometer redelijk vlak en goed te doen. Aan de flesjes water moesten de meeste lopers in het begin nog wel wennen, halfvol kwamen er veel op het parkoers te liggen en je moest dus uitkijken hierover niet te vallen. Van kilometer 12 tot kilometer 32 ging het overwegend heuvel op en na km. 32 heuvel af naar de finish. Het lopen zelf ging ons allemaal goed af, vooral René loopt makkelijk bergop.Onderweg hebben we bijna alleen maar mensen ingehaald. Het aantal plaspauzes vooraf en onderweg was opmerkelijk groot. Zou dit komen door de kou en wind in combinatie met het vele drinken? Vooral NiXo en Peter bleken hiervoor erg gevoelig, de laatste plaspauze naast een krantenkiosk was nog link ook met een boze hond aan een ketting die tot op een meter afstand kon komen!Gelukkig konden we na zo’n plaspauze makkelijk terugkeren bij de rest door onze opvallende Oranje shirts.De afdaling naar de finish is wel luxe, vooraf had Marti gezegd dat het heel vervelend is als je daar kapot aankomt (Marti zei …) gelukkig zat niemand echt kapot tijdens de afdaling. Ronald was toch nog aan het twijfelen om er tussenuit te gaan, maar was achteraf was hij blij dat we bij elkaar bleven. Met zijn vieren naast elkaar liepen we het Olympisch stadion van Athene in, hand in hand kwamen we over de finish (tijd 3:49:00). Zo’n historische atmosfeer raakt iedereen, zelfs nuchtere polderjongens worden emotioneel.Onze supporters hebben hele toeren uit moeten halen om 2 keer langs het parkoers en weer op tijd in stadion te zijn. Hartelijk dank hiervoor!Dat een Marathon toch wat met je doet bleek ook wel uit de rekensom die René na afloop maakte: de metro zou op 5 euro uitkomen en een taxi op 60?. Hij was alleen vergeten dat hij 42 kilometer de goede kant op gelopen had en de taxi dus ook nog maar 6 euro zou zijn!’s Avonds was het wederom erg gezellig: 3 vrouwelijke marathonloopsters (rond de 3:26!) uit ons hotel wisten nog een leuk restaurant, dus met een groot gezelschap erop uit! Het eten was lekker en de wijn en ouzo smaakte prima na de inspanning. ’s Avonds werd NiXo gebeld door Radio Bergambacht voor een live interview op de radio, hij deed dit erg professioneel en met humor. Jammer alleen dat er hierna nog een onverlaat naar het station belde die per ongeluk ook direct in de uitzending kwam en allerlei onzin uitkraamde over het weer in Athene. De dag van de terugreis:Nog even naar Lykavittos, de omschrijving hiervan: “Als je het aandurft, kan je de 280 meter hoge berg te voet afleggen. Als je dit doet, doe het dan vooral niet je eerste dag (spierpijn!) en ook niet in de zomer (hoe hoger, hoe heter!). Een veel betere optie is de kabeltrein die elk half uur omhoog gaat. Naar beneden kan dan altijd nog wandelend. Bovenin heb je een wonderschoon uitzicht over Athene, de Acropolis, het amfitheater en de bergen.”Hier hoort ook nog bij te staan: hier niet naar toe gaan op de dag nadat je een marathon hebt gelopen en het hard waait, als je het wel doet kan je het stukje kabelbaan (50meter?) ook nog wel lopen. De koffie met uitzicht was wel geweldig en we konden nog een heel stuk van het parkoers van de marathon zien. Ik vond dit een hele mooie ervaring die ik absoluut niet had willen missen. Tijdens het schrijven van dit stukje merk ik dat de motivatie om te gaan trainen voor de marathon van Rotterdam alweer volop aanwezig is.Mede door de steun van de gezellige supporters werd het een onvergetelijk weekend, nogmaals allemaal bedankt hiervoor.Hieronder nog een link naar Marti's Twitter account met daarop zijn verslag:http://twitter.com/#!/martitenkate Peter Hofman.
Marti zei…, Afgelopen zondag 13 november hebben René Kleijnendorst, Nico Koppe (NiXo) , Ronald de Ridder en Peter Hofman aan de marathon van Athene deelgenomen. Het initiatief van dit avontuur komt van René die een jaar geleden tijdens de voorbereidingsloopjes van de natuurmarathon 2010 al met dit plan rondliep. Ronald en Peter zijn vervolgens door René en Nico overgehaald om ook mee te gaan. We hebben er geen seconde spijt van gehad!Vrijdag 11 november konden we eindelijk vertrekken om de marathon der marathons in Athene te gaan lopen. Verzamelen bij NiXo (Nico Koppe) thuis, hier kwamen ook onze 6 supporters bijeen: Linda en Carola (de vrouwen van René en Nico) Robert, Tineke, Henk-Peter en Esther. Wat een leuk stelletje ongeregeld bij elkaar! In 2 grote auto’s ging het op weg naar Schiphol.Op Schiphol aangekomen had Peter binnen 30 seconden een hartslag van 180 zonder ook maar een meter hardgelopen te hebben. Zijn paspoort zat niet in de mooie blauwe B&W rugzak in het vakje waar hij hem gestopt had! Na 2 angstige minuten zoeken in al zijn overige zakken zag hij dat Ronald ook zo’n zelfde rugzak had, de zijne.Na het inchecken van de bagage (loopschoenen als handbagage!) kon er volgens onze reisorganisatie ATP-travel contact opgenomen worden met een hardloopcoryfee uit de jaren ‘80 en ’90 die dezelfde reis ging maken. Marti ten Kate heeft een palmares en persoonlijke records waar bv. Klaas Lok een puntje aan kan zuigen. Zijn PR op de marathon is 2:10:04, weliswaar een tijdje geleden maar toch. Hij ging de Athene marathon lopen om voorwerk te doen voor een door Tubantia (plaatselijke krant in Enschede) geplande reis met 80 personen in 2012 naar dit evenement waar hij reisleider zal zijn. Marti bleek een heel bescheiden en sociale man met de humor van Herman Finkers te zijn en hij heeft zich het grootste deel van de tijd bij ons gezelschap aangesloten. Hij heeft ons van heel veel tips en wijsheden voorzien: Marti zei…zal een begrip worden binnen ons groepje.Voor Ronald was het de eerste keer dat hij ging vliegen en dat was aan hem te merken ook. Hij trok ietwat bleek weg en was wat stiller dan anders, misschien kwam dit ook door de ondersteunende commentaren zoals “dit voel je anders nooit in een vliegtuig” en “gaat dit wel goed?”. In Athene aangekomen vonden we bij het vliegveld een taxibusje waar we met zijn tienen in konden. De taxichauffeur had er duidelijk zin in en gaf ons gelijk maar een soort rondleiding door Athene(of moest hij nog wat wegbrengen?). Hij gaf ons alle informatie over de hot spots waar we langs reden. Luid lachend vertelde hij ook dat een afgebrand gebouw waar we langs reden een paar maanden geleden nog het belastingkantoor was en dat belasting innen op deze manier wel erg moeilijk wordt. Behalve af en toe wat beschadigingen aan overheids- en bankgebouwen hebben we ter plaatse verder weinig kunnen merken van de crisis waarin het land zich bevindt.Zaterdag: Athene verkennen.Het Parthenon, de Propylaeën, de Nikè-tempel, Erechtheion, en de wandeling naar de Acropolis waren zeer de moeite waard. Hierna een uitgebreide lunch bij een klein restaurantje op de weg richting Plaka met een klein glaasje wijn (Marti zei…). ’s Middags nog even een uurtje slapen terwijl onze supporters wat gingen shoppen in de stad. Op de wandeling terug naar het hotel ging NiXo nog even hard onderuit over een inklapbaar paaltje, even vreesden we een man minder te hebben maar de schade viel gelukkig mee. Na ons korte middagslaapje wachtte ons een verassing: Mirjam, de vrouw van Ronald, had (ook nog nooit gevlogen) haar angst overwonnen om samen met haar broer Eric haar ventje te komen aanmoedigen. Ze hadden nog een vlucht via Zwitserland te pakken kunnen krijgen en een kamer in hetzelfde hotel. Wat was Ronald verrast toen zijn vrouw ineens voor zijn neus in de lobby van het hotel stond! ’s Avonds zijn we met zijn allen uit eten geweest in een restaurant bij de haven, vooral de desserts waren fenomenaal! De dag van de marathon:’s Morgens 06:15u zijn we met een taxi naar startplaats Marathon gegaan dat pakweg 40 kilometer verderop ligt. We reden een groot stuk van het parkoers en dat was het grootste gedeelte sterk heuvelaf (lopend dus heuvelop) dit zag er erg zwaar uit. Het was koud: het kleine stadionnetje op de strijdvelden van Marathon stond vol in de wind die dwars door je heen leek te gaan. Marti had een plekje uit de wind gevonden, hij gaf ons nog wat laatste tips (Marti zei…). Omdat hij een ander startvak had wensten we hem succes. De organisatie was erg goed op orde: voor, tijdens en na het evenement. Voor de marathon kon je je spullen in een zak met je startnummer afgeven deze werd dan met een vrachtwagen naar de finish gebracht. Tijdens de Marathon waren er om de 2 1/2 kilometer flesjes water (halve liters) beschikbaar, sportdrank, bananen en zelfs gelletjes werden onderweg uitgedeeld. Na afloop werd je ook goed verzorgd en eventueel voorzien van allerlei repen drankjes enz.Het parkoers was tot 12 kilometer redelijk vlak en goed te doen. Aan de flesjes water moesten de meeste lopers in het begin nog wel wennen, halfvol kwamen er veel op het parkoers te liggen en je moest dus uitkijken hierover niet te vallen. Van kilometer 12 tot kilometer 32 ging het overwegend heuvel op en na km. 32 heuvel af naar de finish. Het lopen zelf ging ons allemaal goed af, vooral René loopt makkelijk bergop.Onderweg hebben we bijna alleen maar mensen ingehaald. Het aantal plaspauzes vooraf en onderweg was opmerkelijk groot. Zou dit komen door de kou en wind in combinatie met het vele drinken? Vooral NiXo en Peter bleken hiervoor erg gevoelig, de laatste plaspauze naast een krantenkiosk was nog link ook met een boze hond aan een ketting die tot op een meter afstand kon komen!Gelukkig konden we na zo’n plaspauze makkelijk terugkeren bij de rest door onze opvallende Oranje shirts.De afdaling naar de finish is wel luxe, vooraf had Marti gezegd dat het heel vervelend is als je daar kapot aankomt (Marti zei …) gelukkig zat niemand echt kapot tijdens de afdaling. Ronald was toch nog aan het twijfelen om er tussenuit te gaan, maar was achteraf was hij blij dat we bij elkaar bleven. Met zijn vieren naast elkaar liepen we het Olympisch stadion van Athene in, hand in hand kwamen we over de finish (tijd 3:49:00). Zo’n historische atmosfeer raakt iedereen, zelfs nuchtere polderjongens worden emotioneel.Onze supporters hebben hele toeren uit moeten halen om 2 keer langs het parkoers en weer op tijd in stadion te zijn. Hartelijk dank hiervoor!Dat een Marathon toch wat met je doet bleek ook wel uit de rekensom die René na afloop maakte: de metro zou op 5 euro uitkomen en een taxi op 60?. Hij was alleen vergeten dat hij 42 kilometer de goede kant op gelopen had en de taxi dus ook nog maar 6 euro zou zijn!’s Avonds was het wederom erg gezellig: 3 vrouwelijke marathonloopsters (rond de 3:26!) uit ons hotel wisten nog een leuk restaurant, dus met een groot gezelschap erop uit! Het eten was lekker en de wijn en ouzo smaakte prima na de inspanning. ’s Avonds werd NiXo gebeld door Radio Bergambacht voor een live interview op de radio, hij deed dit erg professioneel en met humor. Jammer alleen dat er hierna nog een onverlaat naar het station belde die per ongeluk ook direct in de uitzending kwam en allerlei onzin uitkraamde over het weer in Athene. De dag van de terugreis:Nog even naar Lykavittos, de omschrijving hiervan: “Als je het aandurft, kan je de 280 meter hoge berg te voet afleggen. Als je dit doet, doe het dan vooral niet je eerste dag (spierpijn!) en ook niet in de zomer (hoe hoger, hoe heter!). Een veel betere optie is de kabeltrein die elk half uur omhoog gaat. Naar beneden kan dan altijd nog wandelend. Bovenin heb je een wonderschoon uitzicht over Athene, de Acropolis, het amfitheater en de bergen.”Hier hoort ook nog bij te staan: hier niet naar toe gaan op de dag nadat je een marathon hebt gelopen en het hard waait, als je het wel doet kan je het stukje kabelbaan (50meter?) ook nog wel lopen. De koffie met uitzicht was wel geweldig en we konden nog een heel stuk van het parkoers van de marathon zien. Ik vond dit een hele mooie ervaring die ik absoluut niet had willen missen. Tijdens het schrijven van dit stukje merk ik dat de motivatie om te gaan trainen voor de marathon van Rotterdam alweer volop aanwezig is.Mede door de steun van de gezellige supporters werd het een onvergetelijk weekend, nogmaals allemaal bedankt hiervoor.Hieronder nog een link naar Marti's Twitter account met daarop zijn verslag:http://twitter.com/#!/martitenkate Peter Hofman.
