Dubbele Nationaliteit (1)
Wedstrijdverslag
22 mei 2011
Schmiedefeld
“Dubbele Nationaliteit”.Ze maken er gelukkig geen probleem van, en ik zal het maar opbiechten: ik heb een dubbele nationaliteit! Ik ben namelijk lid van twee atletiekverenigingen. Avantri Schoonhoven en de Guthmuths Rennsteiglaufverein (GRV) uit Schmiedefeld(Duitsland).Beide verenigingen lijken eigenlijk maar in één ding op elkaar; ze hebben allebei tot doel atletiek en dan vooral hardlopen te promoten. De verschillen zijn overigens veel groter. GRV heeft 1150 leden, Avantri 360. Avantri heeft een clubhuis GRV een mooie boshut die je kunt huren voor een buitentraining. GRV is mede organisator van de grootste loopcross van Europa, Avantri is organisator van het grootste sportevenement van Schoonhoven. De atletiekbaan van Avantri is (nog) 306,5 meter, GRV heeft geen atletiekbaan, maar een looptraject van 72,7 kilometer. Avantri wil haar baan moderniseren naar een kunststofaccomodatie, GRV piekert daar logischer wijze niet over. Bovendien, bij Avantri krijg je geen korting bij deelname aan een wedstrijd, GRV geeft je een korting van 50% op het inschrijvingsgeld voor de Rennsteiglauf……!Aan die Rennsteiglauf www.rennsteiglauf.de heb ik afgelopen zaterdag 21 mei voor de vijfde keer meegedaan. Tel uit mijn winst! Ik weet dus waar ik aan begonnen ben. Voor de vijfde keer reis ik af naar Schmiedefeld gelegen in het prachtige groene Thüringerwald. Dit jaar in gezelschap van Marcel die ook de Supermarathon loopt en Annelies, Heleen en Marianne die de 35 km wandeltocht gaan doen. Elke jaar maken we er een leuk lang weekend van. Ik kom op woensdag aan en vertrek weer op zondag. Reuze gezellig om met een stel vrienden zo’n sportevenement mee te maken. Leuk, die gezonde spanning de dagen er voor en de ontlading als iedereen de finish heeft gehaald. Het parcours van de Supermarathon voert over de graad van het middelgebergte van Thüringen en start in “Bach” stad Eisenach (200 meter hoogte) om na 72,7 kilometer in Schmiedefeld (750 m) te eindigen. De route bestaat uit onverhard bos en bergpad. Het hoogste punt is de Grosser Beerberg (976m) . Mede door de goede weersvooruitzichten staan er 2054 lopers aan de start op het marktplein van Eisenach. Allemaal zijn ze in alle vroegte gearriveerd. De start is namelijk om 06.00 uur. Voor Marcel en mij betekent het dat we al om half drie opgestaan zijn om op tijd met de bus te kunnen vertrekken. We verblijven namelijk in de finishplaats Schmiedefeld in mijn vakantiehuisje. Ja, je leest het goed. 2054 mensen doen aan deze ultraloop mee! Lopers van allerlei pluimage, van jong tot oud. De oudste man is 76 , de oudste vrouw is 73. Tien nationaliteiten, maar het gros is wel Duits. In Duitsland geldt deze wedstrijd als een echte cultloop. Hier moet je een keer aan hebben meegedaan. En bij één keer blijft het niet. Tussen de deelnemers tref ik heel veel T-shirts aan met opschriften dat ze al voor de tien, twintigste of zelfs de 34ste keer meedoen. De sfeer, verzorging en , waardering verklaren veel. Want onderweg krijg je een echt “Elfstedentocht”gevoel. En dat in de bergen. De verzorgers zijn hartelijk en behulpzaam. Midden in de bossen tref je verdwaalde plukjes toeschouwers aan, die je een hart onder de riem steken. De verzorgingsposten(elke 5-6 km!)zijn trouwens een verhaal apart. Alles wat je niet zou verwachten, kan je daar krijgen. Worst, bier, boterhammen met kaas of salami, Schleim (soort zoete brinta)citroen thee, water maar dan met bubbels en natuurlijk cola, bananen, appel. Dat koolzuurhoudende water bezorgt mij elk jaar weer een probleem. Ik vul mijn bidon met dat water en gooi mijn sportdrankpoeder er dan bij. Als ik dan verder loop knalt de dop van mijn bidon af.Het weer belooft prachtig te worden. Een graad of 22 in de middag , maar wel kans op onweer. Daarom steek ik ook maar een wegwerpponcho in mijn heuptas. En inderdaad bij km 65 begint het plotseling te donderen en word ik getrakteerd op een forse donderbui. Binnen een halve kilometer ben ik tot onder mijn voetzolen nat. De temperatuur blijft lekker en met dankzij mijn poncho koel ik niet te sterk af. Marcel , die op dat moment een paar kilometer achter mij zit, heeft vrijwel geen druppel regen gevoeld! Marcel en ik hebben trouwens van km 20 tot km 55 samen kunnen lopen. Bij km 55 kon ik in tegenstelling tot vorig jaar mijn tempo goed vasthouden en begon ik te denken aan een mooie eindtijd. Bij Marcel speelde zijn bovenbenen op en moest het rustiger aan doen. Ik durf mijn hartslag nu wel op te laten lopen, want het parcours is me bekend. Op km 63 bereiken we het hoogste punt. Daarna gaat het bergafwaarts, al voelt dat anders. Alles doet wel zeer nu. Ik heb 40 minuten over voor de laatste 8 km. (Dan kom ik onder de acht uur binnen) . Dat moet lukken, vijf minuten per kilometer. Maar rekenen gaat niet meer zou makkelijk na 65 kilometer hardlopen. Hardlopen trouwens ook niet. En de kleine lettertjes op mijn Garmin kan ik zonder bril niet goed lezen. Achteraf kan ik de km tijden wel bekijken en constateer ik dat er maar 4 kilometers onder de vijf minuten kwamen. De rest zat er boven. Ik finish uiteindelijk in 8.08 uur (HSF 140 gemiddeld) . Toch sneller dan ik eerder geweest ben (2008, 8.13 uur)Stram en stijf loop ik naar mijn huisje, waar Marcel, Annelies, Heleen en Marianne even later ook arriveren. Zoals elk jaar maken we er een klein”Holland House “ van. Met muziek op straat en luide aanmoedigingen begroeten we ook de laatste loper van de Supermarathon . Die komt om 17.41u over de finish. Na wat lichte kippensoep en een paar stukjes pizza spoeden we ons naar de feesttent. Uitlopen en coolingdown doen we daar, al dansend en zingend. Samen met zeker een paar duizend (?)uitgelaten en vermoeide maar vooral voldane lopers. Heerlijk! Ik hou mijn dubbele nationaliteit nog maar even, denk ik....Robert Hoek
Schmiedefeld
“Dubbele Nationaliteit”.Ze maken er gelukkig geen probleem van, en ik zal het maar opbiechten: ik heb een dubbele nationaliteit! Ik ben namelijk lid van twee atletiekverenigingen. Avantri Schoonhoven en de Guthmuths Rennsteiglaufverein (GRV) uit Schmiedefeld(Duitsland).Beide verenigingen lijken eigenlijk maar in één ding op elkaar; ze hebben allebei tot doel atletiek en dan vooral hardlopen te promoten. De verschillen zijn overigens veel groter. GRV heeft 1150 leden, Avantri 360. Avantri heeft een clubhuis GRV een mooie boshut die je kunt huren voor een buitentraining. GRV is mede organisator van de grootste loopcross van Europa, Avantri is organisator van het grootste sportevenement van Schoonhoven. De atletiekbaan van Avantri is (nog) 306,5 meter, GRV heeft geen atletiekbaan, maar een looptraject van 72,7 kilometer. Avantri wil haar baan moderniseren naar een kunststofaccomodatie, GRV piekert daar logischer wijze niet over. Bovendien, bij Avantri krijg je geen korting bij deelname aan een wedstrijd, GRV geeft je een korting van 50% op het inschrijvingsgeld voor de Rennsteiglauf……!Aan die Rennsteiglauf www.rennsteiglauf.de heb ik afgelopen zaterdag 21 mei voor de vijfde keer meegedaan. Tel uit mijn winst! Ik weet dus waar ik aan begonnen ben. Voor de vijfde keer reis ik af naar Schmiedefeld gelegen in het prachtige groene Thüringerwald. Dit jaar in gezelschap van Marcel die ook de Supermarathon loopt en Annelies, Heleen en Marianne die de 35 km wandeltocht gaan doen. Elke jaar maken we er een leuk lang weekend van. Ik kom op woensdag aan en vertrek weer op zondag. Reuze gezellig om met een stel vrienden zo’n sportevenement mee te maken. Leuk, die gezonde spanning de dagen er voor en de ontlading als iedereen de finish heeft gehaald. Het parcours van de Supermarathon voert over de graad van het middelgebergte van Thüringen en start in “Bach” stad Eisenach (200 meter hoogte) om na 72,7 kilometer in Schmiedefeld (750 m) te eindigen. De route bestaat uit onverhard bos en bergpad. Het hoogste punt is de Grosser Beerberg (976m) . Mede door de goede weersvooruitzichten staan er 2054 lopers aan de start op het marktplein van Eisenach. Allemaal zijn ze in alle vroegte gearriveerd. De start is namelijk om 06.00 uur. Voor Marcel en mij betekent het dat we al om half drie opgestaan zijn om op tijd met de bus te kunnen vertrekken. We verblijven namelijk in de finishplaats Schmiedefeld in mijn vakantiehuisje. Ja, je leest het goed. 2054 mensen doen aan deze ultraloop mee! Lopers van allerlei pluimage, van jong tot oud. De oudste man is 76 , de oudste vrouw is 73. Tien nationaliteiten, maar het gros is wel Duits. In Duitsland geldt deze wedstrijd als een echte cultloop. Hier moet je een keer aan hebben meegedaan. En bij één keer blijft het niet. Tussen de deelnemers tref ik heel veel T-shirts aan met opschriften dat ze al voor de tien, twintigste of zelfs de 34ste keer meedoen. De sfeer, verzorging en , waardering verklaren veel. Want onderweg krijg je een echt “Elfstedentocht”gevoel. En dat in de bergen. De verzorgers zijn hartelijk en behulpzaam. Midden in de bossen tref je verdwaalde plukjes toeschouwers aan, die je een hart onder de riem steken. De verzorgingsposten(elke 5-6 km!)zijn trouwens een verhaal apart. Alles wat je niet zou verwachten, kan je daar krijgen. Worst, bier, boterhammen met kaas of salami, Schleim (soort zoete brinta)citroen thee, water maar dan met bubbels en natuurlijk cola, bananen, appel. Dat koolzuurhoudende water bezorgt mij elk jaar weer een probleem. Ik vul mijn bidon met dat water en gooi mijn sportdrankpoeder er dan bij. Als ik dan verder loop knalt de dop van mijn bidon af.Het weer belooft prachtig te worden. Een graad of 22 in de middag , maar wel kans op onweer. Daarom steek ik ook maar een wegwerpponcho in mijn heuptas. En inderdaad bij km 65 begint het plotseling te donderen en word ik getrakteerd op een forse donderbui. Binnen een halve kilometer ben ik tot onder mijn voetzolen nat. De temperatuur blijft lekker en met dankzij mijn poncho koel ik niet te sterk af. Marcel , die op dat moment een paar kilometer achter mij zit, heeft vrijwel geen druppel regen gevoeld! Marcel en ik hebben trouwens van km 20 tot km 55 samen kunnen lopen. Bij km 55 kon ik in tegenstelling tot vorig jaar mijn tempo goed vasthouden en begon ik te denken aan een mooie eindtijd. Bij Marcel speelde zijn bovenbenen op en moest het rustiger aan doen. Ik durf mijn hartslag nu wel op te laten lopen, want het parcours is me bekend. Op km 63 bereiken we het hoogste punt. Daarna gaat het bergafwaarts, al voelt dat anders. Alles doet wel zeer nu. Ik heb 40 minuten over voor de laatste 8 km. (Dan kom ik onder de acht uur binnen) . Dat moet lukken, vijf minuten per kilometer. Maar rekenen gaat niet meer zou makkelijk na 65 kilometer hardlopen. Hardlopen trouwens ook niet. En de kleine lettertjes op mijn Garmin kan ik zonder bril niet goed lezen. Achteraf kan ik de km tijden wel bekijken en constateer ik dat er maar 4 kilometers onder de vijf minuten kwamen. De rest zat er boven. Ik finish uiteindelijk in 8.08 uur (HSF 140 gemiddeld) . Toch sneller dan ik eerder geweest ben (2008, 8.13 uur)Stram en stijf loop ik naar mijn huisje, waar Marcel, Annelies, Heleen en Marianne even later ook arriveren. Zoals elk jaar maken we er een klein”Holland House “ van. Met muziek op straat en luide aanmoedigingen begroeten we ook de laatste loper van de Supermarathon . Die komt om 17.41u over de finish. Na wat lichte kippensoep en een paar stukjes pizza spoeden we ons naar de feesttent. Uitlopen en coolingdown doen we daar, al dansend en zingend. Samen met zeker een paar duizend (?)uitgelaten en vermoeide maar vooral voldane lopers. Heerlijk! Ik hou mijn dubbele nationaliteit nog maar even, denk ik....Robert Hoek
