Een brug te ver
Wedstrijdverslag
17 oktober 2011
Amsterdam
Een brug te ver…...?Zondag 16 oktober moest het er maar van komen. Mijn geboortestad Amsterdam. Op een steenworp afstand zelfs van de plek waar mijn wiegje stond(Leidsekade). Daar loop ik de marathon onder de 3 uur. Dat is mijn doel. Dat wil ik bereiken. Aria, Reggie, Piet en Argen hebben zo hun eigen doelen en samen reizen we op de vroege zondagmorgen naar Amsterdam. Samen zijn we al vaker op pad gegaan en dat voelt goed. Zo samen met je clubgenoten een prestatie neer te zetten. We zijn ruim op tijd in Amsterdam en kunnen ergens onder een brug de auto kwijt. Tot onze verbazing zien we al erg veel lopers, altijd gedacht dat die Amsterdammers uitslapers waren…..niet dus. Bij het Olympisch Stadion is het een drukte van belang. Daar kunnen we onze sporttassen afgeven. Men heeft een handig systeem bedacht waardoor het afgeven en het ophalen later erg soepel verloopt. De start is in het Stadion zelf op de atletiekbaan. Omdat ik me voor het NK heb ingeschreven mag ik in het eerste startvak starten. Helemaal vooraan de 12000 andere lopers. Ik ben maar niet tussen de toppers gaan staan, dat leek me wat overdreven. Doordat ik vooraan sta heb ik al snel het goede tempo te pakken. Ik moet het overigens doen zonder hartslagmeter, omdat ik zo stom ben geweest de borstband te vergeten. Dat is wel even slikken want ik loop de laatste jaren eigenlijk nooit meer zonder hartslagmeter. Natuurlijk weet ik wel in welk tempo ik moet lopen: 4.14 min/km. Als ik dat maar 42,2 km volhoud, dan ben ik “vanzelf” binnen de 3.00 uur in het Olympisch Stadion terug. De eerste kilometers gaan door het Vondelpark en ik loop vlak langs mijn geboortehuis. Het tempo is de eerste 5 km iets te langzaam. Bij km 10 heb ik dat bijna goed gemaakt. Ik kom bij km 15 door in 1.03.42, 12 seconden te langzaam. We lopen nu langs de Amstel richting Ouderkerk, ik loop lekker en praat nu eens niet met andere lopers. Ik ben gefocust om maar eens een modewoord te gebruiken.Onderweg hannes ik met de dopjes van mijn gelletjes. Ik krijg ze maar met moeite open. Een volgende keer moet ik thuis maar van te voren open draaien. Da’s handiger. Ik merk dat ik door dat gehannes een gaatje met mijn groepje laat vallen. Opletten dus. Bij het halve marathon punt kom ik door in 1.29.55. Prima op schema! Nu gaat de wedstrijd echt beginnen schiet door mijn hoofd.Al snel krijg ik moeite om het tempo te blijven volgen. Bij km 25 zit ik 47 seconden boven mijn schema. In de volgende 5 km verlies ik steeds meer. Ik besef dat een eindtijd van 3.00 u er niet in zit. Nu al er doorheen zitten is veel te vroeg. Dat komt niet meer goed weet ik uit ervaring. Ik ga nu proberen om de laatste 12 km in één uur te lopen. 5 min/km, wat een verschil met mijn aanvangstempo! Als dat wel lukt dan kom ik uit op een tijd die iets ligt onder de 3.09.36 van Nico Bloemendal. Al jaren herinnert Nico me namelijk aan zijn recordtijd eveneens gelopen op het trainingsschema van Klaas Lok. Ik zing het refrein van “Met bloed, zweet en tranen “(Hazes) terwijl ik voor de tweede keer het Vondelpark in loop. Weer langs mijn geboortehuis. Ik vind nog wat energie en ook de laatste kilometers blijven onder de 5.00 min /km. Terwijl ik het Olympisch Stadion binnen “spurt” schalt BlØF uit de luidsprekers met “Zou je lachen, zou je schelden etc” Dat is wel zo’n beetje hoe ik me voel als ik in 3.08.43 over de finish kom. Wel een mooi PR gelopen, maar die 3 uur is gewoon een brug te ver, misschien wel drie…of nog meer.
Amsterdam
Een brug te ver…...?Zondag 16 oktober moest het er maar van komen. Mijn geboortestad Amsterdam. Op een steenworp afstand zelfs van de plek waar mijn wiegje stond(Leidsekade). Daar loop ik de marathon onder de 3 uur. Dat is mijn doel. Dat wil ik bereiken. Aria, Reggie, Piet en Argen hebben zo hun eigen doelen en samen reizen we op de vroege zondagmorgen naar Amsterdam. Samen zijn we al vaker op pad gegaan en dat voelt goed. Zo samen met je clubgenoten een prestatie neer te zetten. We zijn ruim op tijd in Amsterdam en kunnen ergens onder een brug de auto kwijt. Tot onze verbazing zien we al erg veel lopers, altijd gedacht dat die Amsterdammers uitslapers waren…..niet dus. Bij het Olympisch Stadion is het een drukte van belang. Daar kunnen we onze sporttassen afgeven. Men heeft een handig systeem bedacht waardoor het afgeven en het ophalen later erg soepel verloopt. De start is in het Stadion zelf op de atletiekbaan. Omdat ik me voor het NK heb ingeschreven mag ik in het eerste startvak starten. Helemaal vooraan de 12000 andere lopers. Ik ben maar niet tussen de toppers gaan staan, dat leek me wat overdreven. Doordat ik vooraan sta heb ik al snel het goede tempo te pakken. Ik moet het overigens doen zonder hartslagmeter, omdat ik zo stom ben geweest de borstband te vergeten. Dat is wel even slikken want ik loop de laatste jaren eigenlijk nooit meer zonder hartslagmeter. Natuurlijk weet ik wel in welk tempo ik moet lopen: 4.14 min/km. Als ik dat maar 42,2 km volhoud, dan ben ik “vanzelf” binnen de 3.00 uur in het Olympisch Stadion terug. De eerste kilometers gaan door het Vondelpark en ik loop vlak langs mijn geboortehuis. Het tempo is de eerste 5 km iets te langzaam. Bij km 10 heb ik dat bijna goed gemaakt. Ik kom bij km 15 door in 1.03.42, 12 seconden te langzaam. We lopen nu langs de Amstel richting Ouderkerk, ik loop lekker en praat nu eens niet met andere lopers. Ik ben gefocust om maar eens een modewoord te gebruiken.Onderweg hannes ik met de dopjes van mijn gelletjes. Ik krijg ze maar met moeite open. Een volgende keer moet ik thuis maar van te voren open draaien. Da’s handiger. Ik merk dat ik door dat gehannes een gaatje met mijn groepje laat vallen. Opletten dus. Bij het halve marathon punt kom ik door in 1.29.55. Prima op schema! Nu gaat de wedstrijd echt beginnen schiet door mijn hoofd.Al snel krijg ik moeite om het tempo te blijven volgen. Bij km 25 zit ik 47 seconden boven mijn schema. In de volgende 5 km verlies ik steeds meer. Ik besef dat een eindtijd van 3.00 u er niet in zit. Nu al er doorheen zitten is veel te vroeg. Dat komt niet meer goed weet ik uit ervaring. Ik ga nu proberen om de laatste 12 km in één uur te lopen. 5 min/km, wat een verschil met mijn aanvangstempo! Als dat wel lukt dan kom ik uit op een tijd die iets ligt onder de 3.09.36 van Nico Bloemendal. Al jaren herinnert Nico me namelijk aan zijn recordtijd eveneens gelopen op het trainingsschema van Klaas Lok. Ik zing het refrein van “Met bloed, zweet en tranen “(Hazes) terwijl ik voor de tweede keer het Vondelpark in loop. Weer langs mijn geboortehuis. Ik vind nog wat energie en ook de laatste kilometers blijven onder de 5.00 min /km. Terwijl ik het Olympisch Stadion binnen “spurt” schalt BlØF uit de luidsprekers met “Zou je lachen, zou je schelden etc” Dat is wel zo’n beetje hoe ik me voel als ik in 3.08.43 over de finish kom. Wel een mooi PR gelopen, maar die 3 uur is gewoon een brug te ver, misschien wel drie…of nog meer.
