Galgenbergen (1)
Wedstrijdverslag
19 februari 2011
Leersum
GalgenbergenJe moet er snel bij zijn. Vol is vol. De loopvriendengroep van VAV (Veenendaalse Atletiek Vereniging) laat maximaal 75 loopvrienden toe. Zij organiseren al weer voor de vijfde keer deze unieke marathon. Geen wedstrijd maar een treffen van loopliefhebbers. Ze komen dan ook uit alle delen van het land. Zelfs uit onze toekomstige provincie …..België. Stuk voor stuk vriendelijke mensen. Toegegeven, er zit vrijwel aan elke loper wel een ultra steekje los. Deze marathon is voor hen een opmaat voor de Ronde van Texel ( 60 of 120 km), ultra’s in binnen en buitenland of gewoon dagelijkse kost. Voor Wimmie Nobel is het Texel en voor mij een goede training voor de Rennsteiglauf.De deelnemers worden ingedeeld in 4 groepen. En het is de bedoeling dat niemand de voorlopers inhaalt. Als je dat al van plan was dan heb je na de eerste kilometer al door , dat alleen lopen een hopeloze opgave is. In de bossen van de Utrechtse heuvelrug ben je namelijk direct je oriëntatie kwijt. Petje af voor de VAV atleten want zij kennen deze bossen als hun broekzak. Het weer is prima een graad of twee drie boven nul en in de bossen vrijwel geen wind. Ik trek bij de eerste verzorgingspost mijn looptrui uit en ook de Buff laat ik achter. Buff? www.buff.eu. Vrijwel elke zeven kilometer staat een verzorgingspost, ook allemaal vrijwilligers. Vaak ook de vrouwen van….. Sorry maar het is echt zo. Doorbijters zijn het, want midden in bossen staan zij toch behoorlijk kou te lijden. Tussen groep één en groep vier ontstaat van lieverlee een verschil van zeker veertig minuten. Omdat het geen wedstrijd is houden we ruim halt bij deze posten en kunnen goed eten en drinken. Mijn groep loopt ca 5.30 min/km en gemiddeld is mijn hartslag 142. Voor een training wel wat aan de hoge kant. Logisch is dat wel, want er blijkt niet sprake te zijn van één Galgenberg maar zeker van een stuk of zes gelijknamige bergen. Stuk voor stuk werden op die bergen in vroeger jaren mensen opgehangen. De Utrechtse Heuvelrug blijkt een behoorlijk gewelddadige omgeving te zijn geweest. Of één met rechtspraak met een bijzondere vorm van hoger beroep namelijk in het hiernamaals. Na bijna vier uur komen we weer terug bij Residence Rhenen. In dit gezellige restaurant worden we getrakteerd op heerlijke mosterdsoep. De eigenaar van dit restaurant stelt zijn restaurant en de soep bij wijze van sponsoring beschikbaar. De organisatie vraagt een vrijwillige bijdrage van iedere deelnemer. Die gaat ook dit jaar weer naar het goede doel. Ik kijk terug op een zeer gezellige, maar ook bijzondere loopgebeurtenis.
Leersum
GalgenbergenJe moet er snel bij zijn. Vol is vol. De loopvriendengroep van VAV (Veenendaalse Atletiek Vereniging) laat maximaal 75 loopvrienden toe. Zij organiseren al weer voor de vijfde keer deze unieke marathon. Geen wedstrijd maar een treffen van loopliefhebbers. Ze komen dan ook uit alle delen van het land. Zelfs uit onze toekomstige provincie …..België. Stuk voor stuk vriendelijke mensen. Toegegeven, er zit vrijwel aan elke loper wel een ultra steekje los. Deze marathon is voor hen een opmaat voor de Ronde van Texel ( 60 of 120 km), ultra’s in binnen en buitenland of gewoon dagelijkse kost. Voor Wimmie Nobel is het Texel en voor mij een goede training voor de Rennsteiglauf.De deelnemers worden ingedeeld in 4 groepen. En het is de bedoeling dat niemand de voorlopers inhaalt. Als je dat al van plan was dan heb je na de eerste kilometer al door , dat alleen lopen een hopeloze opgave is. In de bossen van de Utrechtse heuvelrug ben je namelijk direct je oriëntatie kwijt. Petje af voor de VAV atleten want zij kennen deze bossen als hun broekzak. Het weer is prima een graad of twee drie boven nul en in de bossen vrijwel geen wind. Ik trek bij de eerste verzorgingspost mijn looptrui uit en ook de Buff laat ik achter. Buff? www.buff.eu. Vrijwel elke zeven kilometer staat een verzorgingspost, ook allemaal vrijwilligers. Vaak ook de vrouwen van….. Sorry maar het is echt zo. Doorbijters zijn het, want midden in bossen staan zij toch behoorlijk kou te lijden. Tussen groep één en groep vier ontstaat van lieverlee een verschil van zeker veertig minuten. Omdat het geen wedstrijd is houden we ruim halt bij deze posten en kunnen goed eten en drinken. Mijn groep loopt ca 5.30 min/km en gemiddeld is mijn hartslag 142. Voor een training wel wat aan de hoge kant. Logisch is dat wel, want er blijkt niet sprake te zijn van één Galgenberg maar zeker van een stuk of zes gelijknamige bergen. Stuk voor stuk werden op die bergen in vroeger jaren mensen opgehangen. De Utrechtse Heuvelrug blijkt een behoorlijk gewelddadige omgeving te zijn geweest. Of één met rechtspraak met een bijzondere vorm van hoger beroep namelijk in het hiernamaals. Na bijna vier uur komen we weer terug bij Residence Rhenen. In dit gezellige restaurant worden we getrakteerd op heerlijke mosterdsoep. De eigenaar van dit restaurant stelt zijn restaurant en de soep bij wijze van sponsoring beschikbaar. De organisatie vraagt een vrijwillige bijdrage van iedere deelnemer. Die gaat ook dit jaar weer naar het goede doel. Ik kijk terug op een zeer gezellige, maar ook bijzondere loopgebeurtenis.
