Datum: 15 juli 2011

Door Gerrit de Jong, ook een van de mensen van het eerste uur, is een mooi in memoriam geschreven. Hierin komt de grote verdienste van Cees voor de vereniging tot uitdrukking. En bekijk de foto-collage. Herinneringen aan Cees van den Dool 14-09-1924 - 11-07-2011, 86 jaar Mijn eerste kennismaking was in Hotel Centraal in de Kerkstraat in december 1963. Een 7-tal mensen waren bij elkaar om te praten over het oprichten van een athletiekvereniging. De afdeling Athletiek van V.& AV. Schoonhoven was in 1960 ter ziele gegaan wegens gebrek aan belangstelling. Bij deze mensen was ook Cees van den Dool. Hij beoefende athletiek in Ammerstol. In het verleden had hij enkele Noordelijke records om zeep geholpen op de lange afstand. De marathon wist hij net niet onder de 3 uur af te leggen tijdens zijn korte verblijf in Groningen. De anderen waren oud-atleten van de Sportclub en enkelen die wat aan hun conditie wilden gaan doen. Er werden raamfolders verspreid in de stad met de uitnodiging om op 6 januari 1964 in Tino’s restaurant aan de Haven-Westzijde bij elkaar te komen voor een eventuele oprichting van een atlhletiekvereniging. Bij elkaar waren er 31 personen die besloten tot oprichting van de atletiekvereniging Schoonhoven. Cees van den Dool werd hiervan voorzitter. Op 27 augustus in datzelfde jaar kwam deze groep met enkele nieuwe leden weer bij elkaar om te praten over aansluiting bij de Sportclub. Dan konden we gebruik maken van de voetbalvelden en het materiaal dat was overgebleven van de afdeling Atletiek. Cees van den Dool werd één van de vertegenwoordigers voor de atletiekafdeling in het grote clubbestuur. Op Koninginnedag werd er een promotiewedstrijd gelopen: de Ronde van Schoonhoven om de Haven en in september was de eerste wedstrijd op het voetbalveld tussen Schoonhoven, Ammerstol en Cabauw. Er werd een aanvraag ingediend voor toetreding tot de K.N.A.U. waarvan het kantoor zich in Gouda bevond. Een blauwe broek en wit shirt werd het officiële wedstrijdtenue vanaf 1 maart 1965. De eerste officiële wedstrijd was tegen Ammerstol die we verloren. Tegen Tiel waren wij de sterkste. Het garnizoen Van Heutsz verliet Schoonhoven en er kwam een terrein aan de Nieuwe Singel braak te liggen. De linkerzijde was een ruwe sprintbaan die werd gebruikt voor de MLV proeven. Aan de rechterzijde was een klein pad voldoende om de Crosscompetitie van de afd. Gouda hierover te laten lopen en dan over het grasland tussen de stormbaan en voetbalvelden en om deze velden heen. Cees van den Dool wist de gemeente Schoonhoven zover te krijgen dat zij hier geen huizen op zouden gaan bouwen en dat wij deze “baan” konden huren voor 10 gulden per jaar. Al snel werden er door Cees plannen gemaakt voor het realiseren van een sintelbaan. De eerste 100 meter lag er al. Hij verzamelde wat mensen om zich heen . De senioren en enkele junioren werden ook aan het werk gezet en gingen één gulden per week meer contributie betalen. De hindernissen werden afgebroken en de goed geconserveerde balken werden gebruikt als rand om de sintelbaan. Het werd een wat hoekige baan met grove zwarte “kolensintels” en door de sportclub werd er wat geld geleend om het één en ander te kunnen bekostigen. Cees volgde samen met enkele anderen een jurycursus om wedstrijden te kunnen leiden en was nog een jaartje opgenomen in de jurycommissie van de afdeling Gouda. In de eerste jaren woonde hij op de hoek van de Koestraat en Kruispoortstraat. Dit huis werd afgebroken met de andere huizen in de Kruispoortstraat. Hij verhuisde met zijn gezin naar de overkant en betrok de woonruimte boven Dool’s wijnkelder tot 1981. In de jaren 1964 en 1965 liet hij een aantal atleten kennismaken met de Cross van ( Dagblad) le Soir bij het vliegveld van Brussel. Hier waren enkele duizenden deelnemers. Bij een bezoek aan de 536 meter lange sintelbaan in Vlaardingen wist hij met z’n zestienen in een VW busje ongeschonden weer in Schoonhoven terug te komen. Cees was een doorzetter en was voor niemand bang. Eigen ideeën wilde hij wel zo goed mogelijk uitvoeren en soms botste dit wel eens met andere mensen. Hij was soms koppig en een tikkeltje eigenwijs maar voor de atletiek had hij alles over. 30 april 1968. Cees organiseerde met de andere jury en bestuursleden een 25 km rondom de Franse Kade en door de “goudkust” o.a. Buiten de Veste. Dieter Segieth uit Essen won deze in 1.27.02,8. Het parcours werd door Cees en mij met stalen meetlint gemeten. Ga er maar aan staan. We moesten wel de hulp inroepen van de Goudse jurycommissie om alles in goede banen te leiden. De behuizing van de sportinstructeur (het wedstrijdsecretariaat) werd omgebouwd tot kleedruimte en er werden acties op touw gezet om extra geld binnen te krijgen. O.a. een verloting in 1968 waarbij de hoofdprijs werd gewonnen door de toenmalige secretaris van de atletiekafdeling. Op deze wijze kwam er verlichting op de baan. De z.g. ”prikverlichting” straatverlichting aan een rubberen omhulsel op palen van 3-4 meter hoogte. Bij de afbraak van de hindernissen moesten er pikhouwelen aan te pas komen om de keiharde kleigrond te kunnen afvoeren bij de zg steeplebak. Om te kunnen polsstokspringen werd een advertentie geplaatst in de Schoonhovense Courant voor inzameling van oude matrassen. Hierdoor konden de tienkampers in 1968 op een gespreid bedje terechtkomen. Het was de laatste tienkamp van Ammerstol en de eerste van Schoonhoven. Ammerstol was beroofd van haar atletiekhoekje bij de voetbalvelden. De ingang aan de Capellelaan werd gesloten en de ingang kwam nu te liggen aan de noordzijde. De kogelring kwam op de één of andere manier op de stormbaan te liggen. Het hoogspringen en speer- en discuswerpen werd nog gedaan op het voetbalveld. De baan had een lengte van 314,75 en een breedte van 4 meter. De betonnen kruipgangen konden nog worden gebruikt en ook het basketbalterrein, betegeld met straattegels, was nog aanwezig. De waterbak met touwen moest ook nog worden dichtgemaakt en zo was er nog veel te doen. Het jaar daarop ging de reis naar Draka in Overschie en kon er afval kunststof worden ingeladen. Verpakt in zakken deden zij uitstekend dienst voor de landingsplaatsen bij het hoog- en polsstokhoogspringen. Het jaar 1972 was een jaar van renovatie. Opnieuw kwam Cees in touw. De baan werd korter en breder en bleek na meting 306,50 m te zijn geworden (30cm uit de kant gemeten). De ledenstand van de atleten die gebruik maakten van de baan liep terug van 60 naar 35. Om een nieuwe toplaag te kunnen bekostigen werd opnieuw een lening afgesloten door de sportclub. De gemeente Schoonhoven schonk ons dat jaar een noodlokaal van de Jan Kortlandschool en in oktober begon de afbraak hiervan. Er was dus veel te doen. Hiervan werd het eerste clubhuis gebouwd. Om deze bouw te kunnen bekostigen werd door Cees en 3 anderen in de buidel getast en werd er een persoonlijke lening afgesloten. Over deze daad werd flink discussie gevoerd in het bestuur van de sportclub en was niet te pruimen. Er werden wat berekeningen uitgevoerd over inkomsten en uitgaven. Het bleek haalbaar om op eigen benen te gaan staan. In een vergadering werd besloten om per 1 juli 1973 zelfstandig verder te gaan en afscheid te nemen van de Sportclub. Dit ging in goed overleg. We zouden jaarlijks ons deel van de leningen van de Sportclub terugbetalen, we bleven gebruik maken van de contributieophaler en konden de atletiekmaterialen opslaan op de stormbaan. Op 30 april 1973 werd de baan geopend met een ‘grote” wedstrijd met sterke deelnemers. Het was de eerste baan in de afdeling Gouda en werd door sommigen “De Alma Ata baan” genoemd. Op een algemene vergadering werd voor de naam “Avantri” gekozen en verscheen de eerste Avantriaan in de brievenbus. Deze clubbladen werden bij Dool’s wijnhandel op een stencilmachine afgedraaid evenals de jaarverslagen van de afd. Atletiek en mededelingenbladen op folioformaat. Van een loterij door Cees georganiseerd konden kunststofaanlopen worden aangeschaft. Er werd een embleem ontwikkeld, jurycursussen werden georganiseerd en er werden renteloze leningen uitgezet.. 1976 was een rampjaar voor de iepen en vele iepen legden dan ook het loodje. Cees droeg ook zijn steentje bij met de organisatie van de eerste Parklopen en de snelwandel-wedstrijden om de baan. In de jaren na 2000 was hij één van de rondentellers. Om de 5 jaar werd ook het bevrijdingsvuur gehaald. In 1965 was dit uit Benschop en de jaren daarna uit Wageningen. Cees was de eerste jaren ook nauw betrokken bij dit gebeuren. Dan, ik zie het nog zo voor me, was er de 100-slotentocht uit Polsbroek en Cees stond hen op een plank over de sloot op te wachten in zijn nette pak. Een onverlaat die wel wat zag in een geintje gaf hem een klein zetje en daar lag Cees in de prut. Dat was een prachtgezicht. Geen beter vermaak dan leedvermaak. Cees bleef voorzitter tot 1976 en in 1977 werd hij benoemd tot erelid van Avantri. Als sluitstuk op zijn werk plaatste de gemeente Schoonhoven een toegangshek. Persoonlijk heb ik veel steun gehad van Cees bij de wandeltocht van Parijs naar Schoonhoven. Dit was een tocht van 500 km in 5 dagen. De start hiervan was op 1 april 1980. In Nieuwpoort werd het ploegje wandelaars opgewacht door een grote groep junioren in Avantri-tenue. Hij en een vriendin van één van de wandelaars zorgden voor ons natje en droogje onderweg. Cees ging zich wat meer verdiepen in de politiek en nam als 55-plusser deel aan de indoorwedstrijden in de Meent. Hij bleef jurylid en droeg zijn steentje bij met het onderhouden van de baan door enkele vrijwilligers. In 1981 zorgde hij voor de organisatie van de Oud-Olympische spelen op de stormbaan. Dat werd een geweldig succes. Schoonhoven bestond 700 jaar. In datzelfde jaar kwam ook de nieuwe kantine tot stand o.l.v. dhr. Jo Ooms, de toenmalige voorzitter. Ook bij de organisatie van de NK 15 km dames droeg hij een flink steentje bij. In 1982 verhuisde hij naar de Barend van Hoeffstraat van 1988 tot 2001 naar de Edelsmidsdreef. Voor de stichting Schoonhoven Helpt bezocht hij in 1993 een project in Burkina Fasso. Enkele jaren later kon hij de erepenning van Schoonhoven in ontvangst nemen op het stadhuis. Cees bleef zijn steentje bijdragen aan het onderhoud van de baan en zat graag op zijn trekker om ”zijn” baan weer gladjes te krijgen. In 1999 werd hij met een smoes gelokt naar de uitreiking van de jaarlijkse lintjes. Hij werd benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje Nassau. Bij de schoolatletiekmiddagen trad hij een aantal jaren op als starter. In 2004 was er weer een “klusje” voor Cees. Ook bij de ANBO met de wekelijkse jeu de boules ochtend maakte hij zich verdienstelijk. Hij nam een flink deel van de organisatie voor zijn rekening van ons 40-jarig jubileum met de hieraan verbonden loterij. Er kwam een grote tent op het middenterrein en van de 300 uitgenodigden kwamen er 80 oud leden opdagen en het werd een mooie Avantri feestweek met diverse wedstrijdjes en activiteiten. Hij woonde inmiddels op de Oranjeplaats die momenteel wordt vernieuwd en had onlangs zijn nieuwe behuizing betrokken. Hij raakte wat slechter ter been en kwam in een rolstoel terecht. Geweldig wat deze man voor Avantri heeft betekend. In een interview voor het jubileumnummer 40 jaar Avantri bleek dat zijn liefde voor de atletiek diep zat. Het 50-jarig jubileum? Natuurlijk wil ik daarbij zijn, al is het in een rolstoel. Het heeft niet zo mogen zijn. Namens de Avantrianen wens ik zijn 4 zonen en familie veel sterkte. Gerrit de Jong

Terug naar de vorige pagina