Op zaterdag 5 mei waren de omstandigheden slecht, 8 graden en regen. Na lang 2e te hebben gestaan met 10,38m bij het gewichtwerpen werd hij in de 5e ronde voorbij gegaan met 10,56. Rob antwoordde hierna met 1 centimeter te weinig, 10,55m en zodoende bleef het een bronzen medaille.

Bij het kogelslingeren later op de dag ging Rob ervan uit dat hij 4e zou worden gezien de pr's van de verschillende deelnemers. Uitgerekend de concurrent die hem eerder op de dag van het zilver af had gehouden, had nu moeite met zijn techniek en werd door Rob met een nette 33,22m voorbij gestreeft. Brons 2 was binnen.

Op zondag de 6e stonden er een zestal M40 klaar voor de werp5kamp. Het was weer koud, maar gelukkig wel droog.

Het kogelslingeren ging niet optimaal en met 30.69 verloor hij duidelijk punten op zijn record meerkamp. Een deel van dit puntenverlies werd door een fantastische kogelstoot van 11,79m weer goed gemaakt. De afgelopen 3 jaar had de kogel niet zo ver gevlogen.

Bij discus werden weer wat punten goedgemaakt met een redelijke afstand van 35,68m. In de tussenstand stond hij inmiddels 3e. Plaats 1 en 2 waren buiten bereik, maar op 4 en 5 stonden nog 2 concurrenten die hem maar wat graag wilde verdrijven van de 3e plaats.

Door goed speer te werpen werd 1 concurrent geneutraliseerd, de ander moest in de spannende strijd afhaken i.v.m. een opkomende blessure. Met de worp van 36,97 was Rob zeer tevreden.

Inmiddels had hij een kleine voorsprong opgebouwd op zijn puntenrecord, maar het zware gewichtwerpen moest nog wel goed worden afgesloten om het record te halen. Fysiek gaf zijn rug inmiddels wat problemen, maar in een laatste poging werd nog 1 keer alles gegeven. Tot dan stond er 9,40m op de scorelijst, maar hij wist dat op te trekken naar 10,07m.

Het punten record werd opgetrokken van 2683 naar 2699ptn. Een kleine verbetering, maar veel blijer en trotser was Rob met deze wederom bronzen medaille.

Commentaar van Rob:

Gezien het feit dat de trainingen er de laatste tijd grotendeels bij in waren geschoten, gaf het toch weer aan dat een stukje routine en de juiste sfeer dit goed kunnen compenseren. In de groep waarin een ieder elkaar hielp en elkaar feliciteerde met goede prestaties werd wederom bewezen dat atletiek geen individuele sport is, maar een sport die verbind en verbroederd.

Ik hoop dat vele atleten met mij dit zo ervaren.