Derde trainingsloop marathon Rotterdam (2)
Wedstrijdverslag
12 februari 2012
Schoonhoven
Nog steeds hartje winter, al is dit wel de laatste koude dag. Na een week vol schaatsplezier heeft menigeen het lopen even laten schieten voor een leuke schaatstocht en terecht, schaatsen kun je niet altijd.Voor mij zelf was het een spannende week. Ik was ingeloot voor de Elfstedentocht, had al een slaapplaats kunnen regelen en heb zelfs de training van woensdagavond laten schieten om geen enkel risico te lopen dat ik geblesseerd zou raken. Ik zit om 8 uur op woensdagavond naar het nieuws te kijken en krijg te horen dat de Tocht der tochten niet door zal gaan, het ijs is op verschillende plekken gewoon te dun. Het is jammer, het viel te verwachten, deze boodschap hadden ze de hele week al gegeven.Op donderdag een leuke Lansingtocht geschaatst, het ijs was super.Op zondag wil ik een lange tocht schaatsen en niet gaan lopen, ik zoek naar mededelingen over ervaringen van tochten waar het ijs goed is, maar dat valt niet mee. Misschien dan toch weer de Lansingtocht en dan 4 rondjes.Op zondagmorgen staat er al vroeg een kat te miauwen voor onze slaapkamerdeur en ik ben wakker. Ik wil er niet vroeg uit, want ik ga toch niet lopen. Als ik half lig te dommelen gaat mijn vrouw er uit om naar de WC te gaan en ben ik klaarwakker. Ik kijk eens op de klok en zie dat het kwart voor acht is. Ik staar even voor me uit en neem dan de beslissing dat ik opsta om toch maar te gaan lopen. Wie weet ben ik nog fit genoeg om in de middag nog te gaan schaatsen.Het is haastwerk en net voor half 9 stap ik in de auto waardoor ik net iets te laat aankom bij de baan. Aad vd Poel komt ook net aanlopen en is ook iets te laat. Bij de baan aangekomen wil de groep net vertrekken. Ik had me voorgenomen om bij een zeer kleine groep van 2 of 3 lopers toch een lange tocht te gaan schaatsen en niet te gaan lopen, maar we waren toch nog met 11 lopers en dat met de kou en het ijs, onvoorstelbaar.Jan, snelle Jan, Ronald, Erik, Robin, Peter, Marjan, John, Robert, Aad en mijn persoontje.Ik kwam er achter dat ik een muts was vergeten, maar de kou viel mee, dat was geen probleem.Zoals iedere keer lopen we een tempo rond de zes minuten per kilometer en deze keer gaat de weg naar Cabauw en Lopik. Bij Lopik begin ik krampen in mijn buik te krijgen, ik kan het niet meer ophouden. Door het gehaast ben ik vanmorgen niet naar het toilet geweest en moet ik één en ander kwijt. Uiteindelijk deponeer ik het in Lopik en begraaf het met een hoop sneeuw. Het heeft me toch tijd gekost en de groep is al een eind doorgelopen voorbij Jaarsveld. Snelle Jan, Ronald en Robert wachten me op en met z'n vieren beginnen we aan een inhaalrace. Mijn rustige hartslag is verleden tijd, hij zit zelfs al rond de 160. Ik heb er toch moeite mee vandaag, kennelijk zit het schaatsen nog in mijn benen. Ook de versnellingen van een minuut na iedere twee kilometer ga je uiteindelijk voelen.Na een inhaalrace sluiten we weer aan en lopen voorbij Jaarsveld tot we bij de afslag komen waar we linksaf gaan naar Polsbroekerdam, daar staat de vrouw van Jan als verzorgingspost klaar. Geweldig goed geregeld, we kunnen even bijkomen. John moet afhaken, die heeft al een tijdje last van zijn achillespees en die speelt flink op. Ik raad hem de Strassburg sok aan, daar heb ik zelf veel profijt van gehad, ik ben benieuwd of dat bij hem ook gaat helpen.Via Polsbroekerdam gaan we naar Polsbroek en de Vlist waar we genieten van de vele schaatsers. Inmiddels hebben Robin, Aad en ik toch al knapo zware benen. Robert is ook niet fris meer en de rest laat het niet merken. Snelle Jan die eigenlijk toch overwegend korte afstanden loopt lijkt het meest fris te zijn, dat is onbegrijpelijk. Waarschijnlijk komt het door het vele fietsen van en naar mijn werk zegt hij.Via de Vlist gaan we naar Bonrepas en zo terug naar de baan. Mijn klokje blijft staan op 27,6 kilometer, een lekkere lange duurloop, al is hij niet zo vlak gegaan dan was voorgenomen vanwege mijn sanitaire stop.Na gezellig nog een paar bakken koffie te hebben gedronken gaan we naar huis. Ik wacht nog een uurtje, puf wat uit, eet wat en ga daarna weer naar Stolwijk voor de Lansingtocht waar ik nog twee rondjes schaats. De eerste ronde ben ik nog fit genoeg en haal Jan en zijn vrouw nog in, ronde twee gaat zeer moeizaam, de benen willen niet zo goed meer en dat is ook begrijpelijk. Volgende week de volgende lange duurloop, dan hoop ik weer helemaal fit te zijn.
Schoonhoven
Nog steeds hartje winter, al is dit wel de laatste koude dag. Na een week vol schaatsplezier heeft menigeen het lopen even laten schieten voor een leuke schaatstocht en terecht, schaatsen kun je niet altijd.Voor mij zelf was het een spannende week. Ik was ingeloot voor de Elfstedentocht, had al een slaapplaats kunnen regelen en heb zelfs de training van woensdagavond laten schieten om geen enkel risico te lopen dat ik geblesseerd zou raken. Ik zit om 8 uur op woensdagavond naar het nieuws te kijken en krijg te horen dat de Tocht der tochten niet door zal gaan, het ijs is op verschillende plekken gewoon te dun. Het is jammer, het viel te verwachten, deze boodschap hadden ze de hele week al gegeven.Op donderdag een leuke Lansingtocht geschaatst, het ijs was super.Op zondag wil ik een lange tocht schaatsen en niet gaan lopen, ik zoek naar mededelingen over ervaringen van tochten waar het ijs goed is, maar dat valt niet mee. Misschien dan toch weer de Lansingtocht en dan 4 rondjes.Op zondagmorgen staat er al vroeg een kat te miauwen voor onze slaapkamerdeur en ik ben wakker. Ik wil er niet vroeg uit, want ik ga toch niet lopen. Als ik half lig te dommelen gaat mijn vrouw er uit om naar de WC te gaan en ben ik klaarwakker. Ik kijk eens op de klok en zie dat het kwart voor acht is. Ik staar even voor me uit en neem dan de beslissing dat ik opsta om toch maar te gaan lopen. Wie weet ben ik nog fit genoeg om in de middag nog te gaan schaatsen.Het is haastwerk en net voor half 9 stap ik in de auto waardoor ik net iets te laat aankom bij de baan. Aad vd Poel komt ook net aanlopen en is ook iets te laat. Bij de baan aangekomen wil de groep net vertrekken. Ik had me voorgenomen om bij een zeer kleine groep van 2 of 3 lopers toch een lange tocht te gaan schaatsen en niet te gaan lopen, maar we waren toch nog met 11 lopers en dat met de kou en het ijs, onvoorstelbaar.Jan, snelle Jan, Ronald, Erik, Robin, Peter, Marjan, John, Robert, Aad en mijn persoontje.Ik kwam er achter dat ik een muts was vergeten, maar de kou viel mee, dat was geen probleem.Zoals iedere keer lopen we een tempo rond de zes minuten per kilometer en deze keer gaat de weg naar Cabauw en Lopik. Bij Lopik begin ik krampen in mijn buik te krijgen, ik kan het niet meer ophouden. Door het gehaast ben ik vanmorgen niet naar het toilet geweest en moet ik één en ander kwijt. Uiteindelijk deponeer ik het in Lopik en begraaf het met een hoop sneeuw. Het heeft me toch tijd gekost en de groep is al een eind doorgelopen voorbij Jaarsveld. Snelle Jan, Ronald en Robert wachten me op en met z'n vieren beginnen we aan een inhaalrace. Mijn rustige hartslag is verleden tijd, hij zit zelfs al rond de 160. Ik heb er toch moeite mee vandaag, kennelijk zit het schaatsen nog in mijn benen. Ook de versnellingen van een minuut na iedere twee kilometer ga je uiteindelijk voelen.Na een inhaalrace sluiten we weer aan en lopen voorbij Jaarsveld tot we bij de afslag komen waar we linksaf gaan naar Polsbroekerdam, daar staat de vrouw van Jan als verzorgingspost klaar. Geweldig goed geregeld, we kunnen even bijkomen. John moet afhaken, die heeft al een tijdje last van zijn achillespees en die speelt flink op. Ik raad hem de Strassburg sok aan, daar heb ik zelf veel profijt van gehad, ik ben benieuwd of dat bij hem ook gaat helpen.Via Polsbroekerdam gaan we naar Polsbroek en de Vlist waar we genieten van de vele schaatsers. Inmiddels hebben Robin, Aad en ik toch al knapo zware benen. Robert is ook niet fris meer en de rest laat het niet merken. Snelle Jan die eigenlijk toch overwegend korte afstanden loopt lijkt het meest fris te zijn, dat is onbegrijpelijk. Waarschijnlijk komt het door het vele fietsen van en naar mijn werk zegt hij.Via de Vlist gaan we naar Bonrepas en zo terug naar de baan. Mijn klokje blijft staan op 27,6 kilometer, een lekkere lange duurloop, al is hij niet zo vlak gegaan dan was voorgenomen vanwege mijn sanitaire stop.Na gezellig nog een paar bakken koffie te hebben gedronken gaan we naar huis. Ik wacht nog een uurtje, puf wat uit, eet wat en ga daarna weer naar Stolwijk voor de Lansingtocht waar ik nog twee rondjes schaats. De eerste ronde ben ik nog fit genoeg en haal Jan en zijn vrouw nog in, ronde twee gaat zeer moeizaam, de benen willen niet zo goed meer en dat is ook begrijpelijk. Volgende week de volgende lange duurloop, dan hoop ik weer helemaal fit te zijn.
